Εθνικό Πάρκο του Ναϊρόμπι
Συντεταγμένες: 1°22′24″S 36°51′32″E / 1.37333°S 36.85889°E
Το Εθνικό Πάρκο του Ναϊρόμπι (Nairobi National Park) είναι εθνικό πάρκο στην Κένυα. Υπήρξε το πρώτο που ιδρύθηκε ποτέ στην Κένυα[1] και βρίσκεται μόλις 7 περίπου χιλιόμετρα νότια από το κέντρο του Ναϊρόμπι, πρωτεύουσας της χώρας.[2] Ένας ηλεκτρικός φράχτης διαχωρίζει την άγρια ζωή του πάρκου από τη μεγαλούπολη.[3] Η εγγύτητα του αστικού και του φυσικού περιβάλλοντος έχει προκαλέσει εντάσεις και απειλεί τις μεταναστευτικές διαδρομές των ζώων του.[1] Παρά το γεγονός αυτό, και παρά τη σχετικώς μικρή έκτασή του για αφρικανικό εθνικό πάρκο[4], το Εθνικό Πάρκο του Ναϊρόμπι διατηρεί έναν μεγάλο και πολυποίκιλο πληθυσμό ειδών άγριας ζωής.[5] Μεταναστευτικά φυτοφάγα ζώα συγκεντρώνονται στο πάρκο κατά τη διάρκεια της ξηρής εποχής. Το πάρκο συγκαταλέγεται ανάμεσα στα πλέον επιτυχημένα καταφύγια για τον ρινόκερο στην Κένυα.[2]
| Εθνικό Πάρκο του Ναϊρόμπι | |
|---|---|
 | |
  Εθνικό Πάρκο του Ναϊρόμπι | |
| Τοποθεσία | Κένυα |
| Χώρα | Κένυα |
| Διοικητική υπαγωγή | Επαρχία του Ναϊρόμπι |
| Χαρακτηρισμός | 1946 |
| Κατηγορία πρ. περιοχής | ΔΕΠΦ κατηγορία 2: Εθνικό Πάρκο |
| Έκταση | 117,21 km² |
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ιστορικό Επεξεργασία
Μέχρι και μετά την άφιξη αποικιοκρατών στα τέλη του 19ου αιώνα, οι πεδιάδες Athi στα ανατολικά και στα νότια του σημερινού Ναϊρόμπι φιλοξενούσαν αφθονία άγριας ζωής. Οι νομάδες Μασσάι ζούσαν και έβοσκαν τα βοοειδή τους ανάμεσα στα άγρια ζώα. Οι Κικούγιου ή Γεκόγιο είχαν αγροκτήματα στις δασωμένες εκτάσεις ψηλότερα. Καθώς το Ναϊρόμπι μεγάλωνε (είχε 14.000 κατοίκους το 1910), οι συγκρούσεις μεταξύ ανθρώπων και ζώων αυξήθηκαν. Οι κάτοικοι οπλοφορούσαν τις νύχτες για να προστατεύονται από τα λιοντάρια. Υπήρχαν παράπονα ότι καμηλοπαρδάλεις και ζέβρες ποδοπατούσαν και κατέστρεφαν τις καλλιέργειες. Τα ζώα περιορίστηκαν βαθμιαία στις εκτεταμένες πεδιάδες στα δυτικά και νότια του Ναϊρόμπι, και η αποικιακή διακυβέρνηση έθεσε κατά μέρος αυτή την περιοχή ως καταφύγιο θηραμάτων. Κάτοικοι του Ναϊρόμπι, μεταξύ των οποίων και η Κάρεν Μπλίξεν, συγγραφέας του έργου Πέρα από την Αφρική (γνωστού από την ομώνυμη ταινία), έκαναν ιππασία σε τούτο το καταφύγιο, ανάμεσα σε γαζέλες, ίμπαλα και ζέβρες.[1]
Ο υπέρμαχος της διατηρήσεως της άγριας ζωής Mervyn Cowie, επιστρέφοντας στην Κένυα μετά από εννέα χρόνια το 1932, ανησύχησε[6] βλέποντας ότι ο αριθμός των άγριων ζώων στις πεδιάδες Athi είχε μειωθεί κατά πολύ. Τα επεκτεινόμενα αγροκτήματα και η κτηνοτροφία είχαν πάρει τη θέση τους. Αργότερα ανακαλούσε τον τόπο αυτόν ως έναν παράδεισο που εξαφανιζόταν γρήγορα. Το κυνήγι απαγορευόταν στο καταφύγιο θηραμάτων, αλλά σχεδόν κάθε άλλη δραστηριότητα, όπως η βόσκηση βοοειδών, η απόθεση απορριμμάτων, ακόμα και ο εκπαιδευτικός βομβαρδισμός από τη Βασιλική Πολεμική Αεροπορία, επιτρεπόταν. Ο Cowie άρχισε μια εκστρατεία για την ίδρυση συστήματος εθνικών πάρκων στην Κένυα.[1] Η κυβέρνηση συνέστησε μία επιτροπή για να εξετάσει το θέμα.[6]
Το πρώτο εθνικό πάρκο που ιδρύθηκε στη χώρα[4] ήταν το Εθνικό Πάρκο του Ναϊρόμπι, ιδρυθέν το 1946. Οι κτηνοτρόφοι Μασσάι απομακρύνθηκαν από τη γη τους με τη δημιουργία του.[7] Ο Cowie διορίσθηκε διευθυντής του και παρέμεινε σε αυτή τη θέση επί είκοσι χρόνια.[1]
Το 1989 ο Πρόεδρος της Κένυας Ντάνιελ Άραπ Μόι έκαψε δώδεκα τόνους ελεφαντόδοντου σε ένα σημείο του πάρκου, σε μία εκδήλωση που βελτίωσε την εικόνα της χώρας στο θέμα της προστασίας της άγριας ζωής.[8] Το σημείο της καύσεως υποδεικνύεται σήμερα από τους ξεναγούς στους τουρίστες ως ιστορική τοποθεσία.
Γεωγραφία Επεξεργασία
Το πάρκο καλύπτει έκταση 117,21 τετραγωνικών χιλιομέτρων και είναι μικρότερο από τα περισσότερα εθνικά πάρκα της Αφρικής.[4] Το υψόμετρο της γης του πάρκου κυμαίνεται από 1.533 μέχρι 1.760 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας[9] και το κλίμα του είναι ξηρό.[3] Αποτελεί το μόνο προστατευόμενο μέρος του οικοσυστήματος Athi-Kapiti.[10]
Το πάρκο βρίσκεται μόλις 7 περίπου χιλιόμετρα νότια από το κέντρο του Ναϊρόμπι. Υπάρχει ηλεκτρικός φράχτης στο βόρειο, το ανατολικό και το δυτικό σύνορο του πάρκου[1][3], ενώ το νότιο σύνορο είναι ο ποταμός Μμπαγκάθι, μετά τον οποίο βρίσκεται η προστατευόμενη περιοχή Kitengela.[2][3] Αρκετά είδη μεγάλων οπληφόρων διασχίζουν τακτικά αυτό το σύνορο.[3]
Χλωρίδα Επεξεργασία
Το κυρίαρχο περιβάλλον του πάρκου είναι ο ανοικτός λειμώνας με διάσπαρτους θάμνους του γένους ακακία. Στα δυτικά (μεγαλύτερο υψόμετρο) υπάρχει δάσος πλατύφυλλων με συστάδες των ειδών δένδρων αγριελιά (Olea europaea, υποείδος cuspidata), Croton dichogamus, Brachylaena hutchinsii και καλόδενδρο. Χαμηλότερα βρίσκουμε τα είδη χόρτου Themeda, Digitaria και Cynodon, καθώς και σποραδικά κυπαρίσσια, όπως και το είδος ακακία η ξανθόφλοιος. Κατά μήκος του ποταμού στα νότια υπάρχει παρόχθιο δάσος. Δεν λείπουν βραχώδεις βαθιές ρεματιές και φαράγγια, όπου βρίσκουμε κυρίως είδη ακακίας και το Euphorbia candelabrum. Μερικά άλλα είδη δένδρων είναι τα Apodytes dimidiata, Canthium schimperiana, Elaeodendron buchananii, Ficus eriocarpa, Aspilia mossambicensis, Rhus natalensis και είδη του γένους Newtonia. Μερικά είδη φυτών που φύονται στις βραχώδεις λοφοπλαγιές είναι ενδημικά της περιοχής του Ναϊρόμπι, όπως τα Euphorbia brevitorta, Drimia calcarata και Murdannia clarkeana.[2]
Πανίδα Επεξεργασία
Το πάρκο έχει μεγάλο και ποικίλο πληθυσμό άγριων ζώων.[5] Είδη που βρίσκονται συχνά είναι ο αφρικανικός βούβαλος, ο μπαμπουίνος, ο ανατολικός μαύρος ρινόκερος, η γαζέλα, η ζέβρα του Γκραντ, ο γατόπαρδος, το κονγκόνι, ο ιπποπόταμος, η αφρικανική λεοπάρδαλη, το λιοντάρι (υποείδος Panthera leo melanochaita), ο ταυρότραγος, το ίμπαλα, η καμηλοπάρδαλη, η στρουθοκάμηλος, η υδρόβια αντιλόπη και γύπες.[3][11]
Φυτοφάγα ζώα, όπως το κονγκόνι και η ζέβρα, χρησιμοποιούν τον διάδρομο μεταναστεύσεως από τα νότια για να φθάσουν στις πεδιάδες Athi-Kapiti. Κατά την εποχή των βροχών διασκορπίζονται στις πεδιάδες και επιστρέφουν στο πάρκο κατά την ξηρή εποχή.[10][11] Τότε είναι μέγιστη η συγκέντρωση άγριας ζωής στο πάρκο, καθώς οι εκτάσεις έξω από αυτό έχουν ξηραθεί. Μικρά φράγματα κατασκευασμένα κατά μήκος του ποταμού Μμπαγκάθι δίνουν στο πάρκο περισσότερο νερό από όσο διαθέτουν οι εξωτερικές εκτάσεις.[11] Το πάρκο αποτελεί το βόρειο όριο για μεταναστεύσεις άγριων φυτοφάγων κατά την ξηρή εποχή.[10] Εμφανίζει επίσης μεγάλη ποικιλομορφία πτηνών[3], με περισσότερα από 450 είδη (αποδημητικά και μη).[11] Τα φράγματα έχουν δημιουργήσει ένα τεχνητό ενδιαίτημα για τα πτηνά και τα υδροχαρή είδη.[2]
Το Κληροδότημα David Sheldrick λειτουργεί ένα καταφύγιο εντός του πάρκου, κοντά στην κύρια είσοδό του, όπου ανατρέφονται ορφανά ελεφαντάκια και ρινοκεράκια, τα οποία απελευθερώνονται όταν μεγαλώσουν σε άλλα ασφαλή καταφύγια άγριας ζωής. Ορφανά και ασθενή ζώα μεταφέρονται εδώ από ολόκληρη την Κένυα. Το καταφύγιο αυτό συστάθηκε από τη Δάφνη Σέλντρικ (1934-2018) μετά τον θάνατο του συζύγου της Ντέιβιντ Σέλντρικ (1919-1977), φύλακα κατά της λαθροθηρίας στο Εθνικό Πάρκο Τσάβο.[12]
Το Εθνικό Πάρκο του Ναϊρόμπι αποκαλείται κάποιες φορές Kifaru Ark, που σημαίνει «Κιβωτός του ρινόκερου».[13] Πραγματικά, είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα καταφύγια για τον ρινόκερο στην Κένυα, και ένα από τα λίγα πάρκα όπου οι επισκέπτες μπορούν να είναι βέβαιοι ότι θα δουν έναν μαύρο ρινόκερο στη φύση.[2]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Morell 1996
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Kenya Wildlife Service. «Nairobi National Park». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Νοεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 2009-12-30.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Prins 2000, σελ. 143
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Brett 1995, σελ. 11
- ↑ 5,0 5,1 Riley 2005, σελ. 90
- ↑ 6,0 6,1 Chamberlain, Francis (21 Αυγούστου 1996). «Obituary:Mervyn Cowie». The Independent. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Φεβρουαρίου 2009. https://web.archive.org/web/20090220112144/http://findarticles.com/p/articles/mi_qn4158/is_19960821/ai_n14069085. Ανακτήθηκε στις 2008-03-10.
- ↑ Porteous 2001, σελ. 132
- ↑ Honey 1999, σελ. 300
- ↑ «Nairobi in Kenya»
- ↑ 10,0 10,1 10,2 Prins 2000, σελ. 142
- ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 Hodd 2002, σελ. 115
- ↑ Hodd 2002, σσ. 115-117
- ↑ Bailey 2007, σελ. 60
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Brett, Michael· Christine Riley (1995). Kenya the Beautiful. Struik. ISBN 1-85368-557-7.[νεκρός σύνδεσμος]
- Hodd, Michael (2002). East Africa Handbook: The Travel Guide. Footprint Travel Guides. ISBN 1-900949-65-2.
- Honey, Martha (1999). Ecotourism and Sustainable Development: Who Owns Paradise?. Island Press. ISBN 1-55963-582-7.
- Morell, Virginia (Ιούλιος-Αύγουστος 1996). «Surrounded! – civilization is encroaching on Nairobi National Park in Kenya – Nairobi's Wild Side». International Wildlife. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-01-09. https://web.archive.org/web/20160109071911/http://findarticles.com/p/articles/mi_m1170/is_n4_v26/ai_18388413. Ανακτήθηκε στις 2018-11-25.
- Porteous, J. Douglas· Sandra Eileen Smith (2001). Domicide: The Global Destruction of Home. McGill-Queen's Press. ISBN 0-7735-2258-1.
- Prins, Herbert· Jan Geu Grootenhuis· Thomas T. Dolan (2000). Wildlife Conservation by Sustainable Use. Springer. ISBN 0-412-79730-5.
- Riley, Laura· William Riley (2005). Nature's Strongholds: The World's Great Wildlife Reserves. Princeton University Press. ISBN 0-691-12219-9.