Εθνική Βιβλιοθήκη Βιτόριο Εμανουέλε Γ΄
Η Εθνική Βιβλιοθήκη Βιτόριο Εμανουέλε Γ΄ (ιταλικά: Biblioteca nazionale Vittorio Emanuele III) είναι εθνική βιβλιοθήκη της Ιταλίας. Καταλαμβάνει την ανατολική πτέρυγα του Βασιλικού Ανακτόρου του 18ου αιώνα στη Νάπολη, στην Piazza del Plebiscito 1, και έχει εισόδους από την Piazza Trieste και Trento.
 Εθνική Βιβλιοθήκη Βιτόριο Εμανουέλε Γ΄ | |
| Τύπος | Εθνική Βιβλιοθήκη |
|---|---|
| Ίδρυση | 1790 |
| Τοποθεσία |  Ιταλία, Νάπολη |
| Συντεταγμένες | 40°50′10″N 14°14′59″E / 40.8362°N 14.2496°E |
| Συλλογή | |
| Νόμιμη κατάθεση | Ναι |
| Ιστότοπος | |
Σε μέγεθος είναι η τρίτη μεγαλύτερη βιβλιοθήκη της Ιταλίας, μετά τις εθνικές βιβλιοθήκες της Ρώμης και της Φλωρεντίας, με 1.480.747 έντυπους τόμους, 319.187 φυλλάδια, 18.415 χειρόγραφα, περισσότερα από 8.000 περιοδικά, 4.500 αρχέτυπα και τους 1.800 παπύρους του Ηρακλείου Καμπανίας[1].
Ιστορία Επεξεργασία
Η βιβλιοθήκη ιδρύθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα στο Βασιλικό Ανάκτορο (που σήμερα στεγάζει το Αρχαιολογικό Μουσείο ), με αρχική συλλογή τα βιβλία του Ανακτόρου του Καποντιμόντε, τη βιβλιοθήκη της περίφημης συλλογή Φαρνέζε[2] που ο Κάρολος Γ' είχε μεταφέρει στη Νάπολη το 1734).
Άνοιξε για το κοινό το 1804 με την ονομασία Βασιλική Βιβλιοθήκη της Νάπολης και διευθυνόταν τότε από τον μεγάλο ανθρωπιστή Χουάν Αντρές, ο οποίος συνέταξε τα σημαντικότερα απομνημονεύματά του, στα λατινικά, που εκδόθηκαν στη Μαδρίτη από το Instituto Juan Andrés de Comparatística y Globalización με μια μελέτη που διεύρυνε και ανανέωνε τη γνώση αυτής της καίριας και πολύ περίπλοκης θέσης στον ευρωπαϊκό πολιτισμό.[3]
Το 1816 άλλαξε το όνομά της σε Βασιλική Βιβλιοθήκη των Βουρβόνων. Οι προσθήκες στη συλλογή της προήλθαν από τόπους λατρείας που καταργήθηκαν και από ιδιωτικές συλλογές που κατασχέθηκαν. Με την ενοποίηση της Ιταλίας το 1860 πήρε το σημερινό της όνομα Εθνική Βιβλιοθήκη.
Το 1910 η βιβλιοθήκη εμπλουτίστηκε από το Εργαστήριο για τους παπύρους του Ηρακλείου που ίδρυσε ο Κάρλος ντι Μπορμπόνε[4] για να συντηρήσει τους παπύρους που ανακαλύφθηκαν στις ανασκαφές στη Βίλα των Παπύρων (Ερκουλάνεουμ). Μετά από μακρές συζητήσεις και με την πρόταση και τις προσπάθειες του Μπενεντέτο Κρότσε, η βιβλιοθήκη μεταφέρθηκε το 1922 στη σημερινή της θέση στο Βασιλικό Ανάκτορο, το οποίο παραχωρήθηκε στη βιβλιοθήκη από τον βασιλιά Βιτόριο Εμμανουήλ Γ' (το όνομα του οποίου εξακολουθεί να φέρει). Μετά τη μεταφορά της, οι συλλογές άλλων σημαντικών ναπολιτάνικων βιβλιοθηκών προσαρτήθηκαν σε αυτήν, συμπεριλαμβανομένης της Βιβλιοθήκης Brancacciana (που ιδρύθηκε στη Ρώμη από τον καρδινάλιο Φραντσέσκο Μαρία Μπρανκάτσιο στο πρώτο μισό του 17ου αιώνα, μεταφέρθηκε στη Νάπολη και έγινε τελικά η πρώτη δημόσια βιβλιοθήκη της Νάπολης).
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου υπέστη ζημιές λόγω της γερμανικής και συμμαχικής κατοχής της Νάπολης (πυρπολήθηκε από τους Γερμανούς), αν και τα πιο πολύτιμα χειρόγραφα είχαν μεταφερθεί σε ασφαλέστερες τοποθεσίες και παρέμειναν εκεί μέχρι την επαναλειτουργία της βιβλιοθήκης το 1945[5]. Το 1980 μια πτέρυγα του κτιρίου υπέστη σοβαρές ζημιές από σεισμό, αναγκάζοντας τη βιβλιοθήκη να μεταφέρει μέρος των αποθεμάτων της σε άλλο τμήμα του κτιρίου.
Φωτοθήκη Επεξεργασία
-
Παγκόσμιος χάρτης του Πτολεμαίου. -
Διοσκουρίδης ο Πεδάνιος - φυτό Μανδραγόρας -
Απεικόνιση του 7ου αιώνα που παρουσιάζει τον αυτοκράτορα Ηράκλειο -
Ράφια με βιβλία.
.jpg)
.jpg)
Δείτε επίσης Επεξεργασία
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Ministero dei Beni e delle Attività culturali - Official statistics Αρχειοθετήθηκε 2011-10-04 στο Wayback Machine.
- ↑ «Farnese collection|mann napoli» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2022.
- ↑ Juan Andrés, La Biblioteca Real de Nápoles, Madrid, Instituto Juan Andrés de Comparatística y Globalización, 2020. [1]
- ↑ «Χρονολόγιο της παιδικής ηλικίας». www.greek-language.gr. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2022.
- ↑ «Biblioteca Nazionale "Vittorio Emanuele III"». web.archive.org. 20 Σεπτεμβρίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2022.