Σιγισμόνδος της Βουργουνδίας
Ο Σιγισμόνδος της Βουργουνδίας ή Άγιος Σιγισμόνδος, λατινικά: Sigismundus, (απεβ. το 524), έγινε βασιλιάς των Βουργουνδών (516 - 524). Ήταν ο μεγαλύτερος γιος και διάδοχος τού βασιλιά Γκουντομπάντ. Ο Σιγισμόνδος και ο μικρότερος αδελφός του Γκοντομάρ Γ΄ ηττήθηκαν σε μάχη από τους γιους τού Κλόβις Α΄ των Φράγκων σε εκστρατεία αυτών στο Βασίλειο των Βουργουνδών με προτροπή της μητέρας τους Αγίας Κλοτίλδης. Οι Βουργουνδοί ηττήθηκαν και ο βασιλιάς της Ορλεάνης Χλωδόμηρος αιχμαλώτισε τον Σιγισμούνδο· ο Γκοντομάρ Γ΄ μπόρεσε να διαφύγει.
| Σιγισμόνδος της Βουργουνδίας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Sigismundus (Λατινικά) |
| Γέννηση | 475 (περίπου) |
| Θάνατος | 1 Μαΐου 524 Ορλεάνη |
| Αιτία θανάτου | αποκεφαλισμός |
| Χώρα πολιτογράφησης | Kingdom of Burgundy |
| Θρησκεία | Νικαιώτικος Χριστιανισμός |
| Eορτασμός αγίου | 1 Μαΐου |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Burgundian λατινική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Οστρογότθα |
| Τέκνα | Σουαβεγότθα[1] Σιγκέρικ Gundobad[2] Gisclahad[2] |
| Γονείς | Γκουντομπάντ και Caretene |
| Αδέλφια | Γκοντομάρ Γ΄ |
| Οικογένεια | Παλαιός Οίκος της Βουργουνδίας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Γκοντομάρ Γ΄ συγκρότησε τον στρατό του και ανακατέλαβε τη Βουργουνδία, αλλά ο Σιγισμόνδος, η σύζυγός του και τα παιδιά του εκτελέστηκαν από τον Χλωδόμηρο.
Σύγκρουση με τους επισκόπους Επεξεργασία
Ο Σιγισμόνδος ήταν μαθητής του Χαλκηδόνιου επισκόπου της Βιέν Σέξτου Άλκιμου Έκδικου Άβιτου, που τον προσηλύτισε από τον Αρειανισμό, καθώς οι πρόγονοί του πίστευαν στην Καθολική Εκκλησία.[3] Ο Σιγισμόνδος ίδρυσε ένα μοναστήρι αφιερωμένο στον Άγιο Μαυρίκιο στη Βαλαί (515).[4] Την επόμενη χρονιά διαδέχθηκε τον πατέρα του σαν βασιλιάς των Βουργουνδών.
Ο Σιγισμόνδος ήρθε σε σύγκρουση με τον επίσκοπο Απολλινάριο τού Βαλένς (453 - 520) σχετικά με τους κανόνες, που αφορούσαν τους γάμους. Ο βασιλικός θησαυροφύλακας Στέφανος ζούσε με αιμομιξία και ο βασιλιάς ήθελε να προστατεύσει τον ανώτατο υπάλληλό του, όμως τέσσερις επίσκοποι και ο Απολλινάριος τού ζήτησαν να τον καθαιρέσει· αλλά ο Σιγισμόνδος τους έστειλε εξορία στη Σαρδηνία. Οι τέσσερις επίσκοποι αρνήθηκαν να υποκύψουν· ο Σιγισμόνδος επανέφερε στις έδρες τους τρεις. Όχι όμως τον Απολλινάριο, διότι ήταν πολύ ενοχλημένος μαζί του: τον φυλάκισε έναν χρόνο. Η σοβαρή ασθένεια που χτύπησε τον βασιλιά μετά, θεωρήθηκε "θεία τιμωρία", έτσι ο Σιγισμόνδος έστειλε τη βασίλισσα στον Απολλινάριο με αίτημα να επιστρέψει στην αυλή να τον θεραπεύσει, αλλά εκείνος αρνήθηκε. Η βασίλισσα τότε ζήτησε από τον Απολλινάριο τον μανδύα του να τον τοποθετήσει στους ώμους του βασιλιά· το αίτημα έγινε δεκτό. Ο Σιγισμόνδος θεραπεύτηκε και ο Απολλινάριος επέστρεψε στην έδρα του.[5][6]
Δολοφονία τού γιου του Επεξεργασία
Ο Γεώργιος Τουρώνης γράφει ότι ο Σιγισμόνδος νυμφεύτηκε την κόρη τού Θεοδώριχου τού Μεγάλου, την Οστρογότθα, με την οποία είχε αποκτήσει έναν γιο, τον Σιγκέρικ. Ο χήρος Σιγισμόδος προχώρησε σε δεύτερο γάμο, αλλά η δεύτερη σύζυγος του "κακομεταχειριζόταν και δυσφημούσε συνέχεια τον θετό της γιο".[5] Σε μία εορτή (517) ο Σιγκέρικ απαγόρευσε στη θετή του μητέρα να φορέσει τα τελετουργικά ρούχα της φυσικής του μητέρας, και της δήλωσε ότι είναι ανάξια να το κάνει. Σύμφωνα με τα έθιμα των Βουργουνδών, τα ρούχα της μητέρας του είχε δικαίωμα να τα φορέσει μόνο η αδελφή του Σουαβεγότθα. Η βασίλισσα συκοφάντησε ψευδώς στον Σιγισμόνδο, ότι ο Σιγκέρικ έκανε σχέδια να τον δολοφονήσει, για να ανέβει ο ίδιος στον θρόνο· τον κατηγόρησε επίσης ότι είχε σχέδια να σφετεριστεί και το βασίλειο τού παππού του στην Ιταλία. Ο Σιγισμόνδος πείστηκε, και διέταξε να θανατωθεί ο Σιγκέρικ με πνιγμό.[7] Λίγο αργότερα γεμάτος τύψεις για τον άδικο θάνατο του γιου του αποσύρθηκε σε μοναστήρι που είχε ιδρύσει ο ίδιος.
Πόλεμος με τους Φράγκους και δολοφονία Επεξεργασία
Ο θείος τού Σιγισμόνδου Χιλπέριχος Β΄ της Βουργουνδίας είχε δολοφονηθεί από τον πατέρα τού Σιγισμόνδου Γκουντομπάντ (493), έτσι η κόρη τού Χιλπέριχου Β΄ Κλοτίλδη έπεισε τους τρεις γιους τους να προχωρήσουν σε εκστρατεία στη Βουργουνδία, για να εκδικηθούν τον θάνατο του πατέρα της (523). Οι τρεις αδελφοί Χλωδόμηρος της Ορλεάνης, Χιλδεβέρτος Α΄, Χλωτάριος Α΄ και ο ετεροθαλής (από άλλη μητέρα) αδελφός τους Θευδέριχος Α΄ της Αυστρασίας, όλοι Φράγκοι βασιλείς, προχώρησαν στην "Α΄ Βουργουνδική εκστρατεία", που είχε σαν αποτέλεσμα την αιχμαλωσία του Σιγισμόνδου και τη θανάτωσή του την επόμενη χρονιά (524). Ο μικρότερος αδελφός του Γκοντομάρ Γ΄ δραπέτευσε, ανακατέλαβε αμέσως μετά το βασίλειο και το διατήρησε για μία ακόμα δεκαετία με τη βοήθεια του Θεοδώριχου του Μεγάλου, συμμάχου και πρώην πεθερού του Σιγισμόνδου. Ο ίδιος ο Σιγισμόνδος είχε φυλακιστεί στο κελί ενός αβαείου, αλλά στη συνέχεια ο μεγαλύτερος γιος της Κλοτίλδης Χλωδόμηρος διέταξε να θανατωθεί.
Ο Σιγισμόνδος αποκεφαλίστηκε και το κεφάλι του ρίχτηκε μέσα σε ένα πηγάδι, πράξη συμβολική, επειδή με τον ίδιο τρόπο είχε θανατωθεί ο πατέρας της Κλοτίλδης από τον δικό του πατέρα.[8] Η σύζυγος και τα παιδιά τού Σιγισμόνδου εκτελέστηκαν επίσης από τον Χλωδόμηρο.[9] Ωστόσο ο μικρότερος αδελφός του Γκοντομάρ Γ΄ μπόρεσε, με τη βοήθεια των Οστρογότθων, να ανακαταλάβει το βασίλειο και να σφάξει τη φρουρά των Φράγκων.[10] Οι Φράγκοι βασιλείς προχώρησαν αμέσως μετά σε νέα εκστρατεία στη Βουργουνδία, με στόχο να ανατρέψουν τον Γκοντομάρ Γ΄. Αλλά γνώρισαν τη συντριβή από τους Βουργουνδούς στη "μάχη τού Βεζερόνς" (25 Ιουνίου 524), όπου σκοτώθηκε ο Χλωδόμηρος.
Αγιοποίηση Επεξεργασία
Τα οστά του Σιγισμόνδου ανασύρθηκαν από το πηγάδι και τάφηκαν στον ναό του Αγίου Μαυρικίου στη Βαλαί (535) και στη συνέχεια αγιοποιήθηκε.[11] Η αλληλογραφία ανάμεσα στον Σιγισμόνδο και τον επίσκοπο της Βιέννης Σέξτο Άλκιμο Έκδιτο Άβιτο αποτελεί ένα από τα κορυφαία λογοτεχνικά έργα. Ο Κάρολος Δ΄ της Γερμανίας μετέφερε τα οστά του στην Πράγα, καθιερώθηκε προστάτης Άγιος στο Βασίλειο της Βοημίας, σημερινή Τσεχία.[12][13] Ο αυτοκράτορας έδωσε το όνομα του Αγίου Σιγισμόνδου για να τον τιμήσει σε έναν γιο του, τον Σιγισμόνδο, ο οποίος έγινε -εκτός από βασιλιάς της Βοημίας- αυτοκράτορας της Γερμανίας. Ο Σιγισμόνδος της Ουγγαρίας οικοδόμησε μία εκκλησία προς τιμή τού Αγίου Σιγισμόνδου στη Βουδαπέστη (1424).[14] Την ίδια χρονιά ο βασιλιάς Σιγισμόνδος μετέφερε τα οστά του Αγίου σε άλλη πόλη, για να τα προστατεύσει από τους Χουσίτες.[15]
Οικογένεια Επεξεργασία
Νυμφεύτηκε πρώτα την Οστρογότθα, νόθη κόρη του Θεοδώριχου του Μεγάλου βασιλιά των Οστρογότθων, στο πλαίσιο της συμμαχίας ανάμεσα στο Βασίλειο των Οστρογότθων και το Βασίλειο των Βουργουνδών και μαζί της απέκτησε :[16][17]
- Σιγκέρικ (495 - 517), δολοφονήθηκε από τον πατέρα του, όταν η 2η σύζυγος εκείνου κατηγόρησε τον Σιγκέρικ για συνωμοσία.[18]
- Σουαβεγότθα, παντρεύτηκε τον Θευδέριχο Α΄ των Μεροβιγγίων βασιλιά της Αυστρασίας, μεγαλύτερο γιο του Κλόβι Α΄ (βασιλιά των Σαλίων Φράγκων) από τον πρώτο του γάμο.
- κόρη, άγνωστου ονόματος.
Μετά το τέλος της Οστρογότθας, ο Σιγισμόνδος έκανε δεύτερο γάμο.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 61-63. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ 2,0 2,1 Conrad Benjamin: «Gisclahadus» (Γερμανικά) 1910.
- ↑ John Bagnell Bury, History of the Later Roman Empire: From the Death of Theodosius I to the death of Justianian, Vol. I, (Dover Publications, 1958), σ. 463
- ↑ Perennial Prayer at Agaune, Barbara H. Rosewein, Monks and Nuns, Saints and Outcasts, ed. Lester K. Little, Sharon A. Farmer and Barbara H Rosenwein, (Cornell University Press, 2000), σσ. 39–40
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2020.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2020.
- ↑ https://books.google.gr/books?id=UJrKcQoFri0C&pg=PA60&lpg=PA60&dq=Sigismund+of+Burgundy&source=bl&ots=PwqU4uc_bL&sig=uigGZpZr9nMeHS0AWX1UNJyhulk&hl=en&sa=X&redir_esc=y#v=onepage&q=Sigismund%20of%20Burgundy&f=false[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Gabor Klaniczay, Holy Rulers and Blessed Princesses: Dynastic Cults in Medieval Central Europe, (Cambridge University Press, 2000), σσ. 67–68
- ↑ Gabor Klaniczay, Holy Rulers and Blessed Princesses: Dynastic Cults in Medieval Central Europe, (Cambridge University Press, 2000), σσ. 67–68
- ↑ Herwig Wolfram, History of the Goths
- ↑ Gabor Klaniczay, Holy Rulers and Blessed Princesses: Dynastic Cults in Medieval Central Europe, (Cambridge University Press, 2000), σσ. 67–68
- ↑ Don C Skemer, Binding Words: Textual amulets in the Middle Ages, (Pennsylvania State University Press, 2006), σ. 254
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2020.
- ↑ Raphael Patai, The Jews of Hungary: History, Culture, Psychology, (Wayne State University Press, 1996), σ. 74
- ↑ Sz. Jónás Ilona: Barbár királyok, Zsigmond. Kossuth Könyvkiadó, 1994
- ↑ Herwig Wolfram, History of the Goths, (University of California Press, 1988), σ. 311
- ↑ E. T Dailey, Queens, Consorts, Concubines: Gregory of Tours and Women of the Merovingian Elite, (Brill, 2015), σ. 88
- ↑ E. T Dailey, Queens, Consorts, Concubines: Gregory of Tours and Women of the Merovingian Elite, σσ. 87-88
Πηγές Επεξεργασία
- Don C Skemer, Binding Words: Textual amulets in the Middle Ages, (Pennsylvania State University Press, 2006)
- E. T Dailey, Queens, Consorts, Concubines: Gregory of Tours and Women of the Merovingian Elite, (Brill, 2015)
- Gabor Klaniczay, Holy Rulers and Blessed Princesses: Dynastic Cults in Medieval Central Europe, (Cambridge University Press, 2000)
- John Bagnell Bury, History of the Later Roman Empire: From the Death of Theodosius I to the death of Justianian, Vol. I, (Dover Publications, 1958)
- Herwig Wolfram, History of the Goths, (University of California Press, 1988)
- Perennial Prayer at Agaune, Barbara H. Rosewein, Monks and Nuns, Saints and Outcasts, ed. Lester K. Little, Sharon A. Farmer and Barbara H Rosenwein, (Cornell University Press, 2000)
- Raphael Patai, The Jews of Hungary: History, Culture, Psychology, (Wayne State University Press, 1996)
- Sz. Jónás Ilona: Barbár királyok, Zsigmond. Kossuth Könyvkiadó, 1994