Ειρήνη Γαλανού
Η Ειρήνη Γαλανού (1895–1984) ήταν Ελληνίδα λογοτέχνις.
| Ειρήνη Γαλανού | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ειρήνη Γαλανού (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 17ιουλ. / 29 Απριλίου 1895γρηγ. ή 1898 Αθήνα |
| Θάνατος | 1984 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά Γαλλικά Γερμανικά Αγγλικά |
| Σπουδές | Αρσάκεια - Τοσίτσεια Σχολεία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μυθιστοριογράφος διηγηματογράφος μεταφράστρια |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Μιχαήλ Γαλανός |
Βιογραφικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στις 17 Απριλίου[1] 1895 ή 1898[2] στην Αθήνα. Ήταν κόρη του βουλευτή του Κόμματος των Φιλελευθέρων Μιχαήλ Γαλανού από την Κάλυμνο και της Ευδοξίας Σακελλαρίου από το Ναύπλιο και είχε τέσσερα μικρότερα αδέλφια. Σπούδασε στο Αρσάκειο και στη συνέχεια στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και τη Σχολή Κινηματογράφου, και παράλληλα διδάχτηκε αγγλικά και γερμανικά.[3][4]
Τα χρόνια του Μεσοπολέμου εργαζόταν στον τομέα της ιδιωτικής εκπαίδευσης και εργάστηκε εθελοντικά στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό κατά τη διάρκεια των δύο παγκοσμίων πολέμων. Παράλληλα μετέφραζε έργα παιδικής λογοτεχνίας και μετακόμισε στο Αργοστόλι. Εκεί διετέλεσε διευθύντρια του Κοργιαλένειου Ανωτέρου Παρθεναγωγείου της πόλης (1931–1939) ενώ μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο επέστρεψε στην Αθήνα. Ήταν ιδρυτικό μέλος και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Πέθανε το 1984 στην Αθήνα.[3][4]
Εργογραφία
ΕπεξεργασίαΑνήκει κυρίως στον χώρο της πεζογραφίας, και πιο συγκεκριμένα τοποθετείται στη Γενιά του ’30. Εισήγαγε στοιχεία ελλειπτικότητας της δομής και λυρικότητας στην έκφρασή της, μέσω της ανανέωσης του παραδοσιακού αφηγηματικού λόγου. Η πρώτη της εμφάνιση στα γράμματα έγινε το 1924 με το έργο Toute notre Hellade (στα γαλλικά), που εκδόθηκε με τη συμβολή του καθηγητή του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών Ζακ Ρουσέλ. Πολλά από τα έργα της δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες και περιοδικά της εποχής της. Τα πιο σημαντικά εξ αυτών[3][4]:
- Πλούσια κι ευτυχισμένα, 1925.
- Οχτώ διηγήματα, 1926.
- Μικρές και μεγάλες αιτίες, 1942.
- Κόντρα στον άνεμο, 1943.
- Κάποτε, 1965.
- Καιρός σχεδόν αίθριος, 1971.
- Αντίκρυ στο πέτρινο τοπίο, 1971.
Για τα έργα της έχει βραβευθεί μεταξύ άλλων το 1926 από τον διαγωνισμό Ζησάκη (Πλούσια κι ευτυχισμένα και Στα Βρόχια αντίστοιχα) και το 1942 με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Διηγήματος του Υπουργείου Παιδείας (Μικρές και μεγάλες αιτίες).[3] Ακόμη, υπήρξε μέλος της συντακτικής ομάδας του Εγκυκλοπαιδικού Λεξικού του εκδοτικού οίκου Ελευθερουδάκη, ενώ το μυθιστόρημα της Κόντρα στον άνεμο διασκευάστηκε και έγινε τηλεοπτική σειρά το 1980 από τον Βαγγέλη Γκούφα.[4]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ «Πανδέκτης: Γαλανού Ειρήνη». pandektis.ekt.gr. Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2018.
- ↑ «Galanou, Eirī́nī Mich. (1898-) Γαλανού, Ειρήνη Μιχ. (1898-)». www.idref.fr. IdRef. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2018.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 «Γαλανού, Ειρήνη». www.ygeiaonline.gr. Εγκυκλοπαίδεια Δομή. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2018.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 «Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών: Γαλανού Ειρήνη». www.ekebi.gr. Εθνικό Κέντρο Βιβλίου. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2018.