Ερρίκος της Φρισίας
Ο Ερρίκος ο Παχύς, γνωστός και ως Ερρίκος του Nόρ(ν)τχαϊμ (π. 1055 – 1101) από τον Οίκο του Νόρντχαϊμ, [2] , ήταν κόμης στο Ρίτιγκαου (μέρος του Λήσγκαου) και στο Άιχσφελντ από το 1083 και μετά, και ήταν ο μάργραβος της Φρισίας από τις 14 Απριλίου 1099 έως ότου δολοφονήθηκε το 1101. Ήταν ο πατέρας της βασίλισσας Ριχέντσας.
| Ερρίκος της Φρισίας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1055 (περίπου) |
| Θάνατος | 10 Απριλίου 1101 |
| Αιτία θανάτου | πνιγμός |
| Τόπος ταφής | Bursfelde |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ηγεμόνας |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Γερτρούδη του Μπράουνσβαϊγκ |
| Τέκνα | Ρίχεντσα του Νόρτχαϊμ Otto III of Northeim Γερτρουδη του Νόρντχαϊμ[1] |
| Γονείς | Όθων του Νόρντχαϊμ[1] και Ρίχεντσα της Σουαβίας[1] |
| Αδέλφια | Εθελίνδη του Νόρντχαϊμ Kuno, Count of Beichlingen Siegfried III, Count of Boyneburg |
| Οικογένεια | Οίκος του Νόρντχαϊμ |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Όθωνα κόμη του Νορντχάιμ και της Ριχέντσας της Σουαβίας. [3] Ήταν, για τις κτήσεις του Ρίτιγκαου και Άιχσφελντ, ένας από τους πιο σημαντικούς Σάξονες πρίγκιπες της εποχής του. [4] Το 1086 νυμεύτηκε τη χήρα Γερτρούδη του Μπράονσβαϊγκ, κάτι που του επέτρεψε να ενώσει την κληρονομιά της ιδιοκτησίας της από τον Οίκο των Μπρουνινιδών και τις ιδιοκτησίες των κομήτων τού Kάτλενμπουργκ στην κτήση του στο Νόρντχαϊμ. Από τους κόμητες του Μπίλσταϊν, ο Ερρίκος κληρονόμησε τμήματα της κοιλάδας Βέρα, όπου έγινε ο μοναδικός γαιοκτήμονας. Επιπλέον, ήταν ο επίτροπος (Vogt) του Χέλμαρσχαουζεν και ίδρυσε ένα μοναστήρι Βενεδικτίνων στο Μπούρσφελντε το 1093. [5]
Κατά τη διάρκεια των εμφυλίων πολέμων των αρχών της δεκαετίας του 1080, οι οποίοι ήταν μέρος της ευρύτερης Έριδας της Περιβολής, ο Ερρίκος τάχθηκε στο πλευρό του πατέρα του, Όθωνα, και του αντιβασιλιά Χέρμαν του Ζαλμ, με τον οποίο συνδέθηκε με επιγαμία, ενάντια στον Ερρίκο Δ' της Γερμανίας. [6] Το 1086 αυτός και τα αδέλφια του, Kούνo και Όθων, άλλαξαν πλευρά, για να υποστηρίξουν τον βασιλιά Ερρίκο Δ'. [7]
Η σύζυγος του Ερρίκου, η Γερτρούδη, ήταν η μοναδική αδελφή του Έγκμπερτ Β' μαργράβου του Μάισεν, του οποίου ο γάμος παρέμεινε άτεκνος. Με το δικαίωμα της κληρονομιάς, ο Ερρίκος επρόκειτο να δεχτεί τις κομητείες του Έγκμπερτ στη Φρισία με το τέλος τού μαργράφου το 1090, αν και το Μάισεν παραχωρήθηκε από τον νασιλιά σε άλλον, στον Ερρίκο Α΄ των Βέττιν. Αυτές οι κομητείες της Φριζίας, ωστόσο, είχαν προσαρτηθεί από το Έγκμπερτ κατά τη διάρκεια της εξέγερσης τού τελευταίου το 1089, και διοικούνταν από τον Κορράδο, επίσκοπο της Ουτρέχτης. Όταν ο Κόρράδος δολοφονήθηκε στις 14 Απριλίου 1099, ο βασιλιάς έδωσε τελικά τις κομητείες στον Ερρίκο. [8] Ο Ερρίκος προσπάθησε αμέσως να ρυθμίσει τη ναυτιλία της Φρισίας, και αγνόησε τα προνόμια που είχαν παραχωρηθεί στην πόλη Στάβερεν. Η Εκκλησία, νιώθοντας ότι απειλείται από τον Ερρίκο, συμμάχησε με την τάξη των εμπόρων και τους κατοίκους της πόλης. Αν και τον υποδέχτηκαν με φαινομενικά φιλικούς όρους, αντιλήφθηκε την απειλή τους, και προσπάθησε να διαφύγει με λέμβο. [9] Το σκάφος του δέχθηκε επίθεση στη θάλασσα, και βυθίστηκε: ο Ερρίκος σκοτώθηκε, αλλά η γυναίκα του γλίτωσε από την επίθεση. Η ημέρα του τέλους του δεν είναι γνωστή με ακρίβεια, αλλά κηδεύτηκε στο Μπούρσφελντε στις 10 Απριλίου 1101.
Οικογένεια Επεξεργασία
Με τη σύζυγό του, Γερτρούδη, ο Ερρίκος απέκτησε τα εξής παιδιά:
- Όθων Γ΄, ο οποίος κληρονόμησε τις κτήσεις τού πατέρα του.
- Ρίχεντσα, η οποία κληρονόμησε τις περιοχές Kάτλενμπουργκερ και Μπρουνόνεν και τις ένωσε με τον Οίκο των Γουέλφων με τον γάμο της με τον μελλοντικό βασιλιά Λοθάριο Γ΄.
- Γερτρούδη (π. 1090 – bef. 1165), ήταν κληρονόμος του Μπέντχαϊμ και του Ράινεκ. Παντρεύτηκε πρώτα τον Ζίγκφριντ των Ασκάνια κόμη της Βαϊμάρης-Ορλαμούντε και μετά τον Όθωνα Α' των Ζαλμ κόμη του Ζαλμ.
Η χήρα του Ερρίκου, Γερτρούδη, παντρεύτηκε τον προαναφερθέντα Ερρίκο μάργραβο του Μάισεν.
Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία
- A. Thiele, Erzählende genealogische Stammtafeln zur europäischen Geschichte Band I, Teilband 1
- H. Jäkel, Die Grafen von Mittelfriesland aus dem Geschlechte König Ratbods. (Γκόθα 1895).
- L. Fenske, Adelsopposition und kirchliche Reformbewegung im östlichen Sachsen, (Vandenhoeck & Ruprecht Göttingen 1977).
- KH. Lange, Die Grafen von Northeim 950-1144 (Κίελο 1958).
Σημειώσεις Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ Lange, Die Grafen von Northeim, p. 109.
- ↑ Thiele, Erzählende genealogische Stammtafeln, table 171.
- ↑ Fenske, Adelsopposition, p. 147.
- ↑ Thiele, Erzählende genealogische Stammtafeln, table 171.
- ↑ Fenske, Adelsopposition, p. 112.
- ↑ Fenske, Adelsopposition, p. 147.
- ↑ Annalista Saxo, a.1101, p. 503[νεκρός σύνδεσμος]; Jäkel, Die Grafen von Mittelfriesland, p. 130.
- ↑ «Ekkehardi Chronica, a.1103, p. 225». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2018.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Ο Heinrich der Fette στο Genealogie Mittelalter (στα γερμανικά)