Ζίτσο του Σβάρτσμπουργκ
Ο Ζίτσο (γερμ. Sizzo, fürst von Schwarzburg, 3 Ιουνίου 1860 - 24 Μαρτίου 1926) ήταν ο επικεφαλής του Οίκου του Σβάρτσμπουργκ και υποψήφιος των πριγκιπάτων του Σβάρτσμπουργκ-Ρούντολστατ και του Σβάρντσμπουργκ-Ζόντερσχαουζεν.
| Ζίτσο του Σβάρτσμπουργκ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Günther Sizzo von Schwarzburg (Γερμανικά)[1] |
| Γέννηση | 3 Ιουνίου 1860[1] Ρούντολστατ |
| Θάνατος | 24 Μαρτίου 1926[1] Großharthau |
| Τόπος ταφής | Munich Waldfriedhof |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία |
| Θρησκεία | Λουθηρανισμός[2] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Αλεξάνδρα του Άνχαλτ (από 1897)[3] |
| Τέκνα | Μαρία Αντουανέτα του Σβάρτσμπουργκ[4] Φρειδερίκος Γκύντερ του Σβάρτσμπουργκ[4] |
| Γονείς | Φρειδερίκος Γκύντερ του Σβάρτσμπουργκ-Ρούντολστατ[4] και Ελένη πριγκίπισσα του Άνχαλτ[5] |
| Οικογένεια | Οίκος του Σβάρτσμπουργκ |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Τάγμα του Ερυθρού Αετού, 1η τάξη, |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στη Ρούντολστατ ως γιος του Φρειδερίκου Γκύντερ του Σβάρτμπουργκ-Ρούντολστατ και της δεύτερης συζύγου του, Ελέν, Κόμισσας της Ράινα, κόρης του Γεωργίου Βερνάρδου, Πρίγκηπα (ονομαστικά μόνο) του Άνχαλτ-Ντέσαου. Ο Φρειδερίκος Γκύντερ απεβίωσε τρεις ημέρες μετά τη γέννηση του πρίγκιπα Ζίτσο και της δίδυμης αδελφής του, Ελέν. Η μητέρα του Ζίτσο ήταν κόρη του Γεώργιου Βερνάρδου του Άνχαλτ-Ντέσαου από την μοργανατική σύζυγό του, Τερέζα Έμμα φον Έρντμανσντορφ.[6]
Αν και η μητέρα του πρίγκιπα Ζίτσο είχε υιοθετηθεί από τον θείο της, Γουλιέλμο του Άνχαλτ, και της είχε δοθεί ο τίτλος της πριγκίπισσας του Άνχαλτ στις 1 Αυγούστου 1855, από τον Δούκα του Άνχαλτ-Ντέσαου, ο γάμος των γονιών του ακόμη εθεωρείτο μοργανατικός. Εξαιτίας αυτού, ο πρίγκιπας Ζίτσο δεν είχε δικαίωμα να χρησιμοποιήσει τον τίτλο του πρίγκιπα του Σβάρτσμπουργκ-Ρούντολστατ. Αντ' αυτού, δημιουργήθηκε πρίγκιπας του Λόιτενμπεργκ στις 21 Ιουνίου 1860. [6] Παρά την άρνηση τής χρήσης τού τίτλου τού πρίγκιπα τού Σβάρτσμπουργκ-Ρούντολστατ, ο πρίγκιπας Ζίτσο έλαβε τα δικαιώματα διαδοχής στο πριγκιπάτο του Σβάρτσμπουργκ-Ρούντολστατ σε περίπτωση εξαφάνισης όλων των αρρένων δυναστών. Παρόλο που όλα τα μέλη τού κλάδου τού Ρούντολστατ συμφώνησαν σε αυτό, τα μέλη του κλάδου τού Ζόντερσχαουζεν δεν το έκαναν, καθώς αυτό αντισταθμίστηκε στις προοπτικές τους να κληρονομήσουν το Ρούντολοστατ[7] (στο μέλλον, όμως, εξέλειπαν νωρίτερα).
Αναγνώριση δικαιωμάτων
ΕπεξεργασίαΣτις 21 Απριλίου 1896 τα δικαιώματα διαδοχής του πρίγκιπα Ζίτσο αναγνωρίστηκαν από όλα τα μέλη του Οίκου τού Σβάρτσμπουργκ. Επιπλέον, έγινε πλήρης μέλος του Οίκου, και μπόρεσε να χρησιμοποιήσει τον τίτλο του πρίγκιπα του Σβάρτσμπουργκ. Μετά τη συμφωνία, ο πρίγκιπας Ζίτσο έγινε ο επίδοξος διάδοχος του Σβάρτσμπουργκ-Ρούντολστατ, μπροστά από τους πρίγκιπες Ζόντερσχαουζεν, και τρίτος στη σειρά του Ζβάρτσμπουργκ-Ζόντερσχαουζεν, μετά από τον Γκύντερ Βίκτωρα του Ρούντολστατ, ο οποίος ήταν δεύτερος στη σειρά διαδοχής, και μετά από τον αδελφό του πρίγκιπα του Ζόντερσχαουζεν, Λεοπόλδο που ήταν ο πρώτος στη διαδοχή [7] (απεβ. το 1906).
Μετά το τέλος του Καρόλου Γκύντερ του Σβάρτσμπουργκ-Ζόντερσχαουζεν στις 28 Μαρτίου 1909, ο κλάδος Ζόντερσχαουζεν εξέλειπε, και τα δύο πριγκιπάτα του Σβάρτσμπουργκ ενώθηκαν, σε μία προσωπική ένωση υπό τον πρίγκιπα Γκύντερ Βίκτωρα του Σβάρτσμπουργκ-Ρούντολστατ. Έτσι, ο πρίγκιπας Ζίτσο έγινε ο επίδοξος διάδοχος των δύο πριγκιπάτων.
Ωστόσο, οι πιθανότητες επιτυχίας του έληξαν στις 22 Νοεμβρίου 1918, όταν ο πρίγκιπας Γκύντερ Βίκτωρ παραιτήθηκε μετά την Γερμανική Επανάσταση, η οποία εκτόπισε όλους τους γερμανικούς μονάρχες. Μετά το τέλος του Γκύντερ Βίκτωρα στις 16 Απριλίου 1925, ο πρίγκιπας Ζίτσο τον διαδέχτηκε ως επικεφαλής τού Οίκου τού Σβάρτσμπουργκ. Η θητεία του ως αρχηγού τού Οίκου δεν διήρκεσε πολύ, και σε λιγότερο από έναν χρόνο αργότερα, ο πρίγκιπας Ζίτσο απεβίωσε στο Γκρόσσχαρταου. Ο μοναδικός του γιος, Φρειδερίκος Γκύντερ, τον διαδέχτηκε ως αρχηγός τού Οίκου και υποψήφιος των πριγκιπάτων του Σβάρτσμπουργκ.
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΝυμφεύτηκε στις 25 Ιανουαρίου 1897 στο Ντέσσαου την Αλεξάνδρα του Άνχαλτ (1868 - 1958), κόρη του Φρειδερίκου Α΄ του Άνχαλτ, και απέκτησαν τέκνα:.[6]
- Μαρία Αντωνία (1898 - 1984), παντρεύτηκε τον Φρειδερίκο Μάγνο Ε΄ του Ζολμς-Βίλντενφελς και είχε τέκνα.
- Ειρήνη (1899 - 1939).
- Φρειδερίκος-Γκύντερ (1901 - 1971), Πρίγκιπας του Σβάρτσμπουργκ. Νυμφεύτηκε τη Σοφία της Σαξονίας-Βαίμάρης-Άιζεναχ. Ο γάμος κατέληξε σε διαζύγιο, χωρίς τέκνα.
Πρόγονοι
ΕπεξεργασίαΑναφορές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 «l'Allemagne dynastique Tome III: Brunswick-Nassau-Schwarzbourg» 1981. ISBN-13 978-2-402-06707-2. ISBN-10 2-402-06707-1.
- ↑ (Γερμανικά) Almanach de Gotha. Γκότα. 1763.
- ↑ p241.htm#i2403. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ 5,0 5,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 «Monarchies of Europe». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουνίου 2012.
- ↑ 7,0 7,1 House Laws of Schwarzburg
Εξωτερικές συνδέσεις
Επεξεργασία- Φωτογραφία του πρίγκιπα Σίζο
- Marek, Miroslav. «Genealogy of the House of Schwarzburg». Genealogy.EU.
