Θαμάρ της Ηπείρου
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Η Θαμάρ Αγγελίνα (μετά το 1264 - μετά το 1311) ήταν κυρία της Βόνιτσας και της Ναυπάκτου (Lepanto). Ο πατέρας της Νικηφόρος Α' δεσπότης της Ηπείρου νυμφεύτηκε το 1264 τη 2η συζυγό του Άννα Καντακουζηνή.
Θαμάρ της Ηπείρου | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 1264 Δεσποτάτο της Ηπείρου |
Θάνατος | 1311[1] Τάραντας |
Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Φίλιππος Α΄ του Τάραντα (από 1294)[2] |
Τέκνα | Φίλιππος των Ανζού Ιωάννα του Τάραντα, βασίλισσα της Αρμενίας Κάρολος του Τάραντα Peter of Taranto Blanche of Taranto Margaret of Taranto[3] |
Γονείς | Νικηφόρος Α΄ Κομνηνός Δούκας[3] και Άννα Παλαιολογίνα Καντακουζηνή |
Αδέλφια | Θωμάς Κομνηνός Δούκας |
Συγγενείς | Μιχαήλ Η´ Παλαιολόγος |
Οικογένεια | Κομνηνοδούκες |
Ο πατέρας της ήταν υιός του Μιχαήλ Β' Αγγέλου δεσπότη της Ηπείρου και της αγίας Θεοδώρας Πετραλίφα. Η μητέρα της ήταν κόρη του πιγκέρνη (οινοχόου) Ιωάννη Καντακουζηνού και της Άννας Παλαιολογίνας.
Σχέδια για γάμο
ΕπεξεργασίαΗ μητέρα της, στενή συγγενής των Παλαιολόγων, ήθελε να επουλώσει το χάσμα του δεσποτάτου με την Κωνσταντινούπολη και της πρότεινε σύζυγο τον Μιχαήλ Θ΄, αλλά ήταν 2ος εξάδελφος με τη Θαμάρ και ο Πατριάρχης το βρήκε αντικανονικό. Ο Κάρολος Β΄ Καπετιδών-Ανζού, βασιλιάς της Νάπολης τη ζήτησε για τον υιό του Φίλιππο Α΄ πρίγκιπα του Τάραντα και ο πατέρας της, μετά από μακρές διαπραγματεύσεις, συμφώνησε στα εξής:
- Ο Φίλιππος Α' θα έχει στην Ήπειρο την ίδια θέση που είχε ο Μάνφρεντ Χοενστάουφεν βασιλιάς της Σικελίας, όταν νυμφεύτηκε την Ελένη Αγγελίνα, αδελφή του Νικηφόρου Α΄,
- εισόδημα 100.000 υπέρπυρα ετησίως,
- τέσσερα κάστρα νότια της Ηπείρου,
- μετά το θάνατο του Νικηφόρου Α΄, το δεσποτάτο θα κληροδοτηθεί στη Θαμάρ και στον Φίλιππο Α',
- η Θαμάρ θα κρατήσει την Ορθόδοξη πίστη της.
Ο τελευταίος όρος προσετέθη μετά από παρέμβαση της μητέρας της. Ο γάμος έγινε το 1294 στο Λ'Άκουιλα του Αμπρούτσο.
Πριγκίπισσα του Τάραντα
ΕπεξεργασίαΤο 1297 απεβίωσε ο πατέρας της και έγινε δεσπότης Ηπείρου ο αδελφός της Θωμάς Άγγελος. Αυτό έκανε τον Φίλιππο Α΄ να πικραθεί. Στην αντιδικία, ο Φίλιππος Α΄ την υποπτευόταν ότι εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Ηπείρου. Το 1299 ο Φίλιππος Α΄ αιχμαλωτίστηκε και φυλακίστηκε από τον βασιλιά της Αραγωνίας. Η Θαμάρ ενεχυρίασε το στέμμα της με τα υπόλοιπα κοσμήματά της και ζήτησε χρήματα από τους δικούς της στην Ήπειρο για τα λύτρα του ανδρός της, που ελευθερώθηκε το 1302. Στον Τάραντα πιέστηκε να αφομοιώσει λατινικούς τρόπους και έγινε με τη βία Καθολική με το όνομα Catherine. Ο καχύποπτος Φίλιππος Α΄ αποφάσισε το 1309 να τη χωρίσει, έτσι την κατηγόρησε για μοιχεία: ότι είχε κοιμηθεί με τουλάχιστον 40 αυλικούς και είχε σχέση με τον Οικονόμο του παλατιού. Ο γάμος λύθηκε και ο Φίλιππος Α΄ νυμφεύτηκε την Αικατερίνη του Βαλουά-Κουρτεναί, κόρη της Αικατερίνης Α' του Κουρτεναί, που με τη σειρά της ήταν κόρη του Φιλίππου διεκδικητή Λατίνου αυτοκράτορα τη Κωνσταντινούπολης. Η απόβλητη Θαμάρ κλείστηκε σε μοναστήρι ή φυλακή και απεβίωσε λίγο μετά το 1311.
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΗ Θαμάρ παντρεύτηκε τον Φίλιππο Α΄ των Καπετιδών-Ανζού πρίγκιπα του Τάραντα, γιο του Καρόλου Β΄ της Νάπολης. Είχαν τα εξής τέκνα:
- Κάρολος, 1296-1315, διάδοχος του Τάραντα.
- Ιωάννα, 1297-1317, παντρεύτηκε πρώτα τον Οσίν των Χετουμιδών, βασιλιά της Μικράς Αρμενίας και έπειτα τον Οσίν των Χετουμιδών κύριο του Κόρυκος, αντιβασιλιά της Μικράς Αρμενίας, γιο του ιστορικού Χαϋτόν των Χετουμιδών κυρίου του Κόρικος.
- Φίλιππος 1300-1330, "δεσπότης της Ρωμανίας".
- Βεατρίκη 1305-1340, σύζυγος του Βαλτέρ ΣΤ΄ ντε Μπριέν κόμη του Λέτσε, γιου του Βαλτέρ Ε΄ ντε Μπριέν δούκα των Αθηνών.
- Μαρία 1301/04-1368, ηγουμένη στο αββαείο του Κονβερσάνο.
- Μπιάνκα (Λευκή) 1309-1337, παντρεύτηκε τον Ραϋμόνδο-Βερεγγάριο κόμη του Εμπούριες (γιο του Ιακώβου Β΄ της Αραγωνίας).
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00008720.
- ↑ p4204.htm#i42034. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
Πηγές
Επεξεργασία- Bon, Antoine (1969). La Morée franque. Recherches historiques, topographiques et archéologiques sur la principauté d’Achaïe (1205-1430) (στα γαλλικά). Παρίσι: De Boccard.
- Topping, Peter (1975). "The Morea, 1311–1364". Στο: Hazard, Harry W., A History of the Crusades III: The fourteenth and fifteenth centuries'. University of Wisconsin Press. σελ. 104–140. ISBN 0-299-06670-3.
- Geanakoplos, Deno (1975). "Byzantium and the Crusades, 1354–1453". Στο: Hazard, ό.π., σελ. 27–68.