Τζανουάρια της Βραζιλίας
Η Ιανουαρία (Januária de Bragança, 11 Μαρτίου 1822 – 13 Μαρτίου 1901) του Οίκου της Μπραγκάνσα ήταν ινφάντα της Πορτογαλίας και μετέπειτα αυτοκρατορική πριγκίπισσα της Βραζιλίας και, μέσω του γάμου της, κόμισσα της Λ' Άκουιλα και πριγκίπισσα των Δύο Σικελιών. Ήταν η δεύτερη κόρη του Βασιλιά της Πορτογαλίας & Αυτοκράτορα της Βραζιλίας και φυσική κληρονόμος του αδερφού της, Πέτρου Β΄ της Βραζιλίας, από το 1831 έως το 1845.
| Ιανουαρία της Βραζιλίας | |
|---|---|
 Η Πριγκίπισσα Ιανουαρία της Βραζιλίας (1865). | |
Αυτοκρατορική Πριγκίπισσα της Βραζιλίας | |
| Περίοδος | 30 Οκτωβρίου 1835 – 23 Φεβρουαρίου 1845 |
| Γέννηση | 11 Μαρτίου 1822 Ρίο ντε Τζανέιρο, Βραζιλία |
| Θάνατος | 13 Μαρτίου 1901 (79 ετών) Νις, Γαλλία |
| Σύζυγος | Λουδοβίκος των Βουρβόνων-Δύο Σικελιών |
| Οίκος | Μπραγκάνσα |
| Πατέρας | Πέτρος Α΄ της Βραζιλίας |
| Μητέρα | Μαρία Λεοπολδίνα της Αυστρίας |
| Θρησκεία | Καθολικισμός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Οικογένεια
Επεξεργασία
Η Ιανουαρία Μαρία Ιωάννα Καρλόττα Λεοπολδίνα Καντίντα Φραγκίσκη Ξαβιέρ ντε Πάουλα Μιχαέλα Γαβριέλα Ραφαέλα Γκονζάγκα γεννήθηκε στις 11 Μαρτίου 1822 στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας. Ήταν δεύτερη κόρη και τέταρτο τέκνο του Πέτρου Α΄ της Πορτογαλίας και της πρώτης συζύγου του, Μαρίας Λεοπολδίνας της Αυστρίας.
Μέσω του πατέρα του, η Ιανουαρία ήταν εγγονή του Ιωάννη ΣΤ΄ του Ηνωμένου Βασιλείου της Πορτογαλίας, της Βραζιλίας και του Αλγκάρβε και της συζύγου του, Καρλόττα Ιωακείμη της Ισπανίας, ενώ, μέσω της μητέρας της, καταγόταν από τον Φραγκίσκο Α΄ της Αυστρίας και της συζύγου του, Μαρίας Θηρεσίας των Δύο Σικελιών. Ήταν, επίσης, αδερφή της Μαρίας Β΄ της Πορτογαλίας και του Πέτρου Β΄ της Βραζιλίας.
Βιογραφία
Επεξεργασία
Γεννηθείσα στο Παλάτι του Αγίου Χριστοφόρου λίγους μήνες προ της ανεξαρτησίας της Βραζιλίας, η νεαρή Ιανουαρία έλαβε το όνομά της προς τιμήν της πόλης του Ρίο ντε Τζανέιρο, όπου και η οικογένειά της βρήκε καταφύγιο λίγο μετά την εισβολή των Ναπολεόντειων Στρατευμάτων στο Βασίλειο της Πορτογαλίας, το 1807. Μετά την ανακήρυξη του πατέρα της ως Αυτοκράτορα της Βραζιλίας, στις 7 Σεπτεμβρίου 1822, η νεαρή κοπέλα έλαβε το ψευδώνυμο της «πριγκίπισσας της ανεξαρτησίας»[1][2].
Ορφανή από τη μητέρα της το 1826, η Πριγκίπισσα Ιανουαρία παρακολούθησε, το 1831, την παραίτηση και την αναχώρηση του Πέτρου Α΄ ο οποίος επέλεξε να επιστρέψει στην Ευρώπη, προκειμένου να επαναφέρει στον θρόνο της Πορτογαλίας τη μεγαλύτερη κόρη του, Μαρία Β΄. Σε ηλικία, μόλις, εννέα ετών και ούσα, πλέον, Αυτοκρατορική Πριγκίπισσα της Βραζιλίας, ευρέθηκε μόνη της, στο Ρίο ντε Τζανέιρο, μαζί με τις νεαρότερες αδερφές της, Παόυλα και Φραγκίσκη, καθώς και τον νεαρό αδερφό της, Πέτρο Β΄ της Βραζιλίας, ηλικίας, μόλις, πέντε ετών.
Με την πάροδο του χρόνου, και καθώς η αντιβασιλεία που είχε θεσπισθεί από τον Πέτρο Α΄ αποδεικνύετο όλο και περισσότερο ανίκανη να εξασφαλίσει τη συνοχή της Βραζιλίας, αρκετοί ήταν αυτοί που διαμαρτυρήθηκαν, εντός της χώρας, προκειμένου η Ιανουαρία να αναλάβει την εξουσία εν αναμονή της ενηλικίωσης του αδερφού της. Ωστόσο, καθώς η Πριγκίπισσα εμφανιζόταν επιφυλακτική προκειμένου να αναλάβει τέτοιο πολιτικό αξίωμα ευθύνης, τελικώς, επιλέχθηκε η ενηλικίωση του Πέτρου Β΄ να προχωρήσει νωρίτερα του προβλεπόμενου, το 1841, ώστε να είναι σε θέση να κυβερνήσει ο ίδιος τη χώρα[3].
Έπειτα από ένα πρώτο σχέδιο γάμου με έναν Πρίγκιπα της Σαβοΐας, η Ιανουαρία νυμφεύθηκε στις 28 Απριλίου 1844 τον Λουδοβίκο των Βουρβόνων-Δύο Σικελιών, Κόμη της Λ' Άκουιλα, αδερφό της Θηρεσίας Χριστίνας, Αυτοκράτειρας της Βραζιλίας, συζύγου του Πέτρου Β΄. Ωστόσο, ο Πρίγκιπας δεν είχε καλές σχέσεις με τον Πέτρο Β΄, με αποτέλεσμα η Ιανουαρία και ο σύζυγός της να εγκαταλείψουν, λίγο καιρό αργότερα, τη Βραζιλία, προκειμένου να εγκατασταθούν στο Βασίλειο των Δύο Σικελιών.
Το 1845, η Ιανουαρία απώλεσε το καταστατικό της ως διάδοχος του βραζιλιάνικου θρόνου, λόγω της γέννησης του ανιψιού της, Αλφόνσου, γιου του Πέτρου Β΄.
Δεκαπέντε έτη αργότερα, πιο συγκεκριμένα το 1860, η Εκστρατεία των Χιλίων του Τζουζέπε Γκαριμπάλντι ανέτρεψε τη δυναστεία των Βουρβόνων-Σικελίας και ολοκλήρωσε την ενοποίηση της Ιταλίας. Η Ιανουαρία και η οικογένειά της εγκαταστάθηκαν στη Γαλλία, όπου και η Πριγκίπισσα απεβίωσε το 1901 στη Νίκαια.
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΝυμφεύθηκε τον Λουδοβίκο των Δύο Σικελιών Κόμη της Λ' Άκουιλα, και υιό του Φραγκίσκου Α΄ των Δύο Σικελιών και της συζύγου του, Μαρίας Ισαβέλλας της Ισπανίας. Απέκτησαν τέσσερις απογόνους:
- τον Λουδοβίκο (1845 - 1909), Κόμη της Ροκκαγκουλιέλμα, ο οποίος παντρεύτηκε με μοργανατικό γάμο τη Μαρία Αμίλια Μπέλοου-Χάμελ[4], με την οποία και απέκτησε δύο απογόνους,
- τη Μαρία Ισαβέλλα (1846 - 1859), Πριγκίπισσα των Δύο Σικελιών,
- τον Φίλιππο (1847 - 1922), Πρίγκιπα των Δύο Σικελιών, ο οποίος παντρεύτηκε με μοργανατικό γάμο τη Φλόρα Μπούνεν, δίχως να αποκτήσουν απογόνους.
- θνησιγενή δίδυμα(1848).
- τον Μαρία Εμμανουήλ (1851 - 1851), Πρίγκιπα των Δύο Σικελιών.
Επώνυμη πόλη
ΕπεξεργασίαΗ βραζιλιάνικη πόλη της Τζανουάρια, στη Μίνας Ζεράις, έλαβε την ονομασία της προς τιμήν της Αυτοκρατορικής Πριγκίπισσας το 1833.
Σχετικά Λήμματα
ΕπεξεργασίαΠηγές
Επεξεργασία- Barman, Roderick J. (1999). Citizen Emperor: Pedro II and the Making of Brazil, 1825–1891. Stanford, California: Stanford University Press. p. 8. ISBN 978-0-8047-3510-0.
- Montgomery-Massingberd, Hugh, ed. (1977). Burke's Royal Families of the World, Volume 1: Europe & Latin America. London: Burke's Peerage. p. 49. ISBN 0-85011-023-8.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Carlos Sarthou, Relíquias da cidade do Rio de Janeiro, Livraria Atheneu, 1965, p. 110 (διαδικτυακή ανάγνωση).
- ↑ Collectif, Revista do Instituto Histórico e Geográfico Brasileiro, volumes 283 à 284, Instituto Histórico e Geográfico Brasileiro, 1970, p. 69 διαδικτυακή ανάγνωση)
- ↑ James McMurtry Longo, Isabel Orleans-Bragança: The Brazilian Princess Who Freed the Slaves, McFarland & Company, Inc., Jefferson, Caroline du Nord, 2008, p. 75-76.
- ↑ Καθώς η νεαρή κοπέλα ήταν Αμερικανίδα αστή εβραϊκής καταγωγής, ο γάμος του Πρίγκιπα Λουδοβίκου δεν έγινε αποδεκτός από την οικογένειά του. Δείτε Isidore Cahen (dir.), Archives israélites, revue politique, religieuse et littéraire, tome XXX, 1869, p. 358-359 (διαδικτυακή ανάγνωση)