Καπετανούδι Σερρών
Συντεταγμένες: 41°11′28.00″N 23°30′57.42″E / 41.1911111°N 23.5159500°E
Το Καπετανούδι, έως το 1926 γνωστό ως Μαραμόρ, είναι εγκαταλελειμμένος οικισμός που βρίσκεται στον σημερινό Δήμο Σερρών της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Βρίσκεται σε υψόμετρο 700 μέτρων,[1] στους νοτιοδυτικούς πρόποδες των ορέων Βροντούς, σε απόσταση 2,5 χλμ. δυτικά από το χωριό Ξηρότοπος Σερρών.
| Καπετανούδι | |
|---|---|
 | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Κεντρικής Μακεδονίας |
| Περιφερειακή Ενότητα | Σερρών |
| Δήμος | Σερρών |
| Δημοτική Ενότητα | Σερρών |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Μακεδονίας |
| Νομός | Σερρών |
| Υψόμετρο | 700 μέτρα |
| Πληθυσμός | |
| Πραγματικός | 78 |
| Έτος απογραφής | 1940 |
| Πληροφορίες | |
| Παλαιά ονομασία | Μαραμόρ Μπραμόρ Μραμόρ |
Ιστορία Επεξεργασία
Οθωμανική περίοδος Επεξεργασία
Κατά την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ανήκε διοικητικά στον Καζά των Σερρών του Σαντζακίου των Σερρών του Βιλαετίου της Θεσσαλονίκης.
Το όνομα Μαραμόρ προήλθε πιθανόν από την τουρκική λέξη «μερμέρ» και τη βλάχικη λέξη «μάρμουρα» που σημαίνουν μάρμαρο.[2]
Στη δημογραφική μελέτη «Εθνογραφία των Βιλαετίων Αδριανούπολης, Μοναστηρίου και Θεσσαλονίκης» που εκδόθηκε το 1878 στην Κωνσταντινούπολη, εκτιμάται ότι το 1873 ο οικισμός αποτελούνταν από 75 σπίτια και 195 μουσουλμάνους κατοίκους,[3] ενώ η στατιστική μελέτη «Μακεδονία, Εθνογραφία και Στατιστική» του Βούλγαρου Βασίλ Κάντσωφ, εκτιμά ότι το 1900 ο οικισμός είχε 300 Τούρκους κατοίκους.[4] Σύμφωνα με την «Εθνολογική Στατιστική των Βιλαετίων Θεσσαλονίκης και Μοναστηρίου» του Αθανάσιου Χαλκιόπουλου που εκδόθηκε το 1910 στην Αθήνα, ο οικισμός είχε 800 μουσουλμάνους κατοίκους.[5] Σε υπολογισμούς που εξέδωσε, το έτος 1919, η Επιτελική Υπηρεσία του Ελληνικού Στρατού, προ του 1912 αναφέρονται 55 μουσουλμάνοι κάτοικοι.[6]
Σύγχρονη ιστορία Επεξεργασία
Με το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων, ο οικισμός περιήλθε στην ελληνική επικράτεια και εγκαταλείφθηκε ή καταστράφηκε. Το 1920 προσαρτήθηκε στην κοινότητα Μερτάτης (Ξηρότοπος), μαζί με τον οικισμό Άνω Μετόχι,[7] ενώ το 1926 μετονομάστηκε σε Καπετανούδι.[8][9]
Το 1928 το αγρόκτημα Καπετανουδίου αγοράσθηκε από οικογένειες Βλάχων κτηνοτρόφων και κατά την ελληνική απογραφή του 1928 καταγράφηκαν 79 κάτοικοι.[10]
Κατά την περίοδο του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου, στο Καπετανούδι είχε εγκατασταθεί ο σταθμός διοίκησης της 7ης Μεραρχίας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.[11]
Ο οικισμός καταργήθηκε τυπικά το 1951, καθώς έπαψε να καταγράφεται στις ελληνικές απογραφές.
Σήμερα, στην τοποθεσία του οικισμού υπάρχουν διάσπαρτοι σωροί από πέτρες και ίχνη από τα θεμέλια των σπιτιών που υπήρχαν κάποτε εκεί. Κάτοψη του οικισμού είναι ορατή σε αεροφωτογραφίες της περιόδου 1945-1960.[12]
Περίπου 2 χλμ. βόρεια από το Καπετανούδι, έχει κατασκευαστεί λιμνοδεξαμενή που εξυπηρετεί τις ανάγκες ύδρευσης του Λευκώνα Σερρών.
Πληθυσμός Επεξεργασία
| Απογραφή | Κάτοικοι | Αναφ. | ||
|---|---|---|---|---|
| Άνδρες | Γυναίκες | Σύνολο | ||
| 1913 * | 30 | 25 | 55 | [13] |
| 1915 | 0 | 0 | 0 | [6] |
| 1920 | δεν αναφέρεται | [14] | ||
| 1928 | 37 | 42 | 79 | [15] |
| 1940 | 39 | 39 | 78 | [16] |
* Αναφέρεται δύο φορές, ως Μπραμόρ με πληθυσμό 55 κατοίκων και ως Μαραμόρ με χαρακτηρισμό «κατεστραμμένο και ακατοίκητο».
Χάρτης Επεξεργασία
Φωτογραφίες Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «Gov.gr - Θέαση». gov.gr. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2023.
- ↑ Καφτατζής, Γιώργος (1998). Ιερά Μονή της Βύσσανης - Μικρό Οδοιπορικό. Ιερά Μονή της Βύσσανης.
- ↑ Ethnographic des Vilayets d'Andrinople, de Monastir, et de Salonique (στα Γαλλικά). Κωνσταντινούπολη: Courrier d`Orient. 1878. σελ. 25. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2023.
- ↑ Κάντσωφ, Βασίλ (1900). Македония. Етнография и статистика. Σόφια: Βουλγαρική Ακαδημία Επιστημών.
111. Мраморъ
- ↑ Χαλκιόπουλος, Αθανάσιος (1910). Εθνολογική Στατιστική των Βιλαετίων Θεσσαλονίκης και Μοναστηρίου. Αθήνα: Τυπογραφείου "Νομικής". σελ. 48.
- ↑ 6,0 6,1 Στατιστικοί πίνακες του πληθυσμού κατ' εθνικότητας των νομών Σερρών και Δράμας. Αθήνα: Επιτελική Υπηρεσία του Ελληνικού Στρατού. 1919. σελ. 5.
56. Μαραμόρ
- ↑ Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ) 2Α΄/4-1-1920. Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 6.
- ↑ Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ) 413Α΄/22-11-1926. Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 3280.
- ↑ «Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών - Μαραμόρ (Σερρών)». Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης (ΕΕΤΑΑ). Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2023.
- ↑ Μήσιος, Μιχάλης (6 Ιουνίου 2013). «Βλαχοχώρια - Τα Καλύβια του Λαϊλιά». Βλάχοι.net. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ Κωστούδης, Βαγγέλης (2010). Η ΕΑΜική Αντίσταση και ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας στην περιοχή των Σερρών 1940-1949. Αθήνα: Σύγχρονη Εποχή. σελ. 156. ISBN 9789604511013.
- ↑ «Gov.gr - Θέαση (υπόβαθρο 1945-1960)». gov.gr. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2023.
- ↑ Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας - Διεύθυνση Στατιστικής (1915). Απαρίθμησις των Κατοίκων των Νέων Επαρχιών της Ελλάδος του Έτους 1913 (PDF). Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 44.
- ↑ Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας - Διεύθυνση Στατιστικής (1921). Πληθυσμός του Βασιλείου της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 19 Δεκεμβρίου 1920 - Πραγματικός πληθυσμός (PDF). Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 280.
- ↑ Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας - Διεύθυνση Στατιστικής (1935). Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 15-16 Μαΐου 1928 - Πραγματικός πληθυσμός (PDF). Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 319.
- ↑ Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας - Γενική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος (1950). Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 16 Οκτωβρίου 1940 - Πραγματικός πληθυσμός (PDF). Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 350.