Καστανερή Κιλκίς

οικισμός της Ελλάδας

Συντεταγμένες: 40°58′42″N 22°23′17″E / 40.97833°N 22.38806°E / 40.97833; 22.38806

Η Καστανερή (πρώην Μπαροβίτσα) είναι χωριό του Δήμου Παιονίας, (Δημοτικής Ενότητας Γουμενίσσης) της Περιφερειακής Ενότητας Κιλκίς.

Καστανερή
Όψη της Καστανερής.
Καστανερή is located in Greece
Καστανερή
Καστανερή
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
ΠεριφέρειαΚεντρικής Μακεδονίας
Περιφερειακή ΕνότηταΚιλκίς
ΔήμοςΠαιονίας, Τοπική Κοινότητα Καστανερής
Δημοτική ΕνότηταΓουμένισσας
Δημοτική ΚοινότηταΚαστανερής
Γεωγραφία
Γεωγραφικό διαμέρισμαΜακεδονία
ΝομόςΚιλκίς
Υψόμετρο797 μέτρα
Πληθυσμός
Μόνιμος95
Έτος απογραφής2021
Πληροφορίες
Παλαιά ονομασίαΜπαροβίτσα
Ταχ. κώδικας613 00
Τηλ. κωδικός2343

Βρίσκεται σε απόσταση 10 χιλμ. βορειοδυτικά της Γουμένισσας, 24 χλμ. δυτικά του Πολυκάστρου και 50 χλμ. δυτικά του Κιλκίς, στις πλαγιές του Πάικου. Είναι ένα γραφικό ορεινό χωριό που φημίζεται για τα κάστανά του και την υπέροχη θέα σε όλη την Αμφαξίτιδα και την πεδιάδα της Θεσσαλονίκης. Το χωριό είναι χτισμένο σε υψόμετρο περίπου 750-800 μέτρα. Οι κάτοικοί του είναι ντόπιοι Μακεδόνες, με έντονη πολιτιστική δράση μέσω του πολιτιστικού συλλόγου «ΠΑΪΚΟ». Το χωριό διατηρεί παραδοσιακές σχέσεις με τα γειτονικά χωριά της Πέλλας: Αρχάγγελος, Περίκλεια, Νότια, Λαγγαδιά.

Η Μπαροβίτσα, που μετονομάστηκε σε Καστανερή το 1926,[1] ήταν χωριό Βλαχομογλενιτών, οι οποίοι αργότερα σλαβοφώνησαν.[2] Κατά τη Μακεδονική επανάσταση του 1878, οι Μπαροβιτσιώτες συμμετείχαν ενεργά και αρκετοί πήραν τα όπλα και κινητοποιήθηκαν.[3] Όταν ο Γερμανός γλωσσολόγος Γκούσταβ Βάιγκαντ επισκέφτηκε την περιοχή το 1889[4] συνάντησε στο χωριό «130 σπίτια, 1000 κατοίκους, σχεδόν εκβουλγαρισθέντες»,[5] ενώ όταν το 1909 επισκέφτηκε τη Μπαροβίτσα ο Θεοντόρ Καπιντάν μόνο ενήλικες μιλούσαν βλάχικα.[6]

Οι κάτοικοί του χωριού και κυρίως η οικογένεια Δογιάμα έπαιξαν μεγάλο ρόλο στο Μακεδονικό Αγώνα πολεμώντας τους Βούλγαρους στην κωμόπολη της Γουμένιτσας (Γουμένισσας), που τότε δρούσαν στην περιοχή. Ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, οι κάτοικοι Γουμένισσας έδωσαν το όνομα του Γεωργίου (Γκόνου) Δογιάμα στο παλιό στρατόπεδο της Γουμένισσας. Οι κάτοικοι αδειάζουν το χωριό τον χειμώνα και μένουν μόνο λίγοι, ενώ το καλοκαίρι χρησιμεύει ως θέρετρο.[εκκρεμεί παραπομπή]

Προσωπικότητες Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ΦΕΚ 401/12.11.1926. 
  2. Friedman, Victor A. (2001). «The Vlah Minority in Macedonia: Language, Identity, Dialectology, and Standardization». Στο: Nuoluoto, Juhani. Selected Papers in Slavic, Balkan, and Balkan Studies. Slavica Helsingiensa. Ελσίνκι: University of Helsinki. σελ. 29. 
  3. Κωνσταντίνος Α. Βακαλόπουλος, Ο βόρειος ελληνισμός κατά την πρώιμη φάση του μακεδονικού αγώνα 1878-1894, Εκδόσεις Σταμούλη, 2004, σελ. 23
  4. Wace, Alan (1913). The Nomads of the Balkans: An Account of Life and Customs Among the Vlachs of Northern Pindus. σελ. 220. Ανακτήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2014. 
  5. Weigand, Gustav (1892). Vlacho-meglen: Eine ethnographisch-philologische Untersuchung. σελ. 28. 
  6. Capidan, Theodor (1942). Macedoromânii, Etnografie, istorie, limbă. Βουκουρέστι. σελ. 17.  cited in Minov, Nikola (2012). «The War of Numbers and its First Victim: The Aromanians in Macedonia (End of 19th – Beginning of 20th century)». Macedonian Historical Review / Македонска историска ревија 3: 169-70. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία