Κλειώ

μούσα της Ιστορίας (Ελληνική μυθολογία)
Για άλλες χρήσεις, δείτε: Κλειώ (αποσαφήνιση).

Στην ελληνική μυθολογία η Κλειώ ήταν η Μούσα της Ιστορίας. Εγγυάται την πιστότητα του αρχικού λόγου, διατηρώντας την ενότητά του στο διηνεκές προφορικά ή γραπτά, εφόσον «η φωνή ομηρεύουσα», αυτή που καθίσταται όμηρος του γραπτού λόγου είναι και λιγότερο επισφαλής σε αλλοιώσεις προϊόντος του χρόνου. Ήταν κόρη του Δία και της Μνημοσύνης.

Κλειώ
Pierre Mignard 001.jpg
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Κλειώ (Αρχαία Ελληνικά)
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύντροφοςΑπόλλων
ΤέκναΥάκινθος
Υμέναιος
ΓονείςΔίας και Μνημοσύνη
ΑδέλφιαΜελπομένη
Ουρανία
Ευτέρπη
Τερψιχόρη
Ερατώ
Πολύμνια
Θάλεια
Καλλιόπη
Μάνης
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Το όνομα της προέρχεται από τη ρίζα κλέω/κλείω που σημαίνει αφηγούμαι ή κάνω γνωστό.

Ζωγράφιζαν την Κλειώ δαφνοστεφανωμένη και με πορφυρό ένδυμα. Στο δεξί της χέρι κρατούσε μία σάλπιγγα (για να διαλαλεί τις αξιομνημόνευτες παραδειγματικές πράξεις) και στο αριστερό ένα βιβλίο, που έγραφε: "Κλειώ Ιστορία". Στα πόδια της υπήρχε το: "Κιβώτιο της Ιστορίας". Επίσης και την κλεψύδρα όσον αφορά τη ροή και τη χρονική τάξη των γεγονότων.

Είχε ένα γιο από τον Πίερο, τον Υάκινθο. Το πάθος μεταξύ της Κλειούς και του Πιέρου ήταν η τιμωρία της Αφροδίτης, όταν κάποτε η Κλειώ τόλμησε να την ειρωνευτεί για τον δεσμό της με τον Άδωνη.

ΕτυμολογίαΕπεξεργασία

Κλείω> Κλεϊζω, δοξάζω, λαμπρύνω και ακόμη, κλείνω, κλειδώνω, περικλείω. Το κλεός, η δόξα και η κλεις, το κλειδί έχουν άμεση σχέση με την Κλειώ και την ιστορία.

Η καταγραφή των ένδοξων πράξεων του παρελθόντος έδινε το κλειδί για την εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων για τα μέλλοντα να συμβούν, έργο παιδευτικό κυρίως. Εξ ου και η φράση του Ησίοδου «τα τ’ εόντα προ τ’ εόντα τα τ’ εσόμενα» που συμπυκνώνει την ουσία της ιστορικής γνώσης.

 
«Κλειώ» - λεπτομέρεια από το «Η Αλληγορία της Ζωγραφικής», Βερμέερ

Δείτε επίσηςΕπεξεργασία