Μνημοσύνη
Η Μνημοσύνη είναι γνωστή ενίοτε ως Μνήμη, η οποία, όμως, ήταν άλλη θεότητα. Είναι η προσωποποίηση της μνήμης στην ελληνική μυθολογία. Ανήκε στις Τιτανίδες, ήταν κόρη της Γαίας και του Ουρανού[1] και μητέρα των Μουσών από τον Δία[2].
| Τιτανίδα Μνημοσύνη | |
|---|---|
| Τιτανίδα της μνήμης και της ανάμνησης | |
_Rossetti.jpg) | |
| Σύντροφος-οι | Δίας |
| Γονείς | Ουρανός και Γαία |
| Αδέλφια |
|
| Τέκνα | Εννέα Μούσες: Καλλιόπη, Κλειώ, Ευτέρπη, Τερψιχόρη, Ερατώ, Μελπομένη, Θάλεια, Πολύμνια και Ουρανία |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| wikidata (π) | |
Στη Θεογονία του Ησίοδου, οι βασιλείς και οι ποιητές λαμβάνουν τις δυνάμεις του εξουσιαστικού τους λόγου από την κατοχή τους επί της Μνημοσύνης και των ειδικών σχέσεών τους με τις Μούσες.
Ο Δίας κοιμήθηκε με τη Μνημοσύνη για εννέα συνεχόμενες μέρες και έτσι δημιουργήθηκαν οι εννέα Μούσες[2][3]. Σύμφωνα με μια σειρά ελληνικών ταφικών επιγραφών του 4ου αιώνα π.Χ., που ήταν γραμμένες σε δακτυλικό εξάμετρο, ως Μνημοσύνη αναφέρεται το όνομα ενός ποταμού στον Άδη, παράλληλου της Λήθης. Οι ψυχές των νεκρών έπιναν από τη Λήθη, έτσι ώστε να μη θυμούνται τις προηγούμενες ζωές τους όταν μετενσαρκώνονταν. Οι αρχάριοι ενθαρρύνονταν να πίνουν από τον ποταμό Μνημοσύνη όταν πέθαιναν, αντί από τη Λήθη. Αυτές οι επιγραφές μπορεί να συνδέονται με μια ιδιωτική μυστική θρησκεία, ή με Ορφική ποίηση. Παρομοίως, όσοι ήθελαν να συμβουλευτούν το μαντείο του Τροφωνίου στη Βοιωτία έπρεπε να πιουν εναλλάξ από δύο πηγές που αποκαλούνταν «Λήθη» και «Μνημοσύνη», προκειμένου να λησμονείται το παρελθόν, και η μνήμη να ξεκινά από το παρόν. Ανάλογο σκηνικό περιγράφεται και στην Πολιτεία του Πλάτωνα.
Στην Αρχαία Αθήνα υπήρχε άγαλμα της Μνημοσύνης κοντά στο άγαλμα του Δία, του Διόνυσου και του Απόλλωνα[2].
Δείτε επίσης
Επεξεργασία- Ο αστεροειδής 57 Μνημοσύνη (57 Mnemosyne), που ανακαλύφθηκε το 1859, πήρε το όνομά του από το πρόσωπο αυτό της ελληνικής μυθολογίας.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Hesiodus Epic., Theogonia Line 134 [...] Γαῖα δέ τοι πρῶτον μὲν ἐγείνατο ἶσον ἑωυτῇ Οὐρανὸν ἀστερόενθ', ἵνα μιν περὶ πάντα καλύπτοι, [...] Θείαν τε Ῥείαν τε Θέμιν τε Μνημοσύνην τε [...]
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 224, τομ. 22.
- ↑ Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο, ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. - Ησίοδος, Θεογονία, 915-7