Κοκκινιά Κιλκίς
Συντεταγμένες: 41°4′24.13″N 23°0′30.72″E / 41.0733694°N 23.0085333°E Για οικισμό στην Ελλάδα με το ίδιο όνομα δείτε το λήμμα: Κοκκινιά
| Κοκκινιά | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Κεντρική Μακεδονία |
| Περιφερειακή Ενότητα | Κιλκίς |
| Δήμος | Κιλκίς |
| Δημοτική Ενότητα | Κρουσσών |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Μακεδονία |
| Νομός | Κιλκίς |
| Υψόμετρο | 320 |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 39 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Παλαιά ονομασία | Κούσοβο |
| Ταχ. κώδικας | 611 00 |
| Τηλ. κωδικός | 23410 |
Η Κοκκινιά είναι ημιορεινό χωριό στην Περιφερειακή Ενότητα Κιλκίς σε υψόμετρο 320 μέτρων[1].
Γεωγραφικά - ιστορικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΗ Κοκκινιά βρίσκεται νοτιοδυτικά της λίμνης Δοϊράνης, στους πρόποδες του όρους Μαυροβούνι (τμήμα των Κρουσσίων) και τις δυτικές όχθες του Γαλλικού ποταμού. Το χωριό απέχει 22 χλμ. ΒΑ. της πόλης του Κιλκίς και 69 χλμ. Β.-ΒΑ. της Θεσσαλονίκης. Δεξιά του δρόμου Κοκκινιάς - Μεταξοχωρίου και σε απόσταση περίπου 700 μέτρα από το δημόσιο δρόμο υπάρχει "Τούμπα" στην οποία έχουν βρεθεί λείψανα περιβόλου και επιφανειακά πολλές κεραμίδες, κομμάτια από πιθάρια και όστρακα ρωμαϊκών χρόνων[2]. Το χωριό χαρακτηρίζεται αμιγώς προσφυγικό, μετά τους Βαλκανικούς πολέμους και την ανταλλαγή πληθυσμών, η Επιτροπή Αποκατάστασης Προσφύγων (ΕΑΠ) εγκατέστησε 65 οικογένειες προσφύγων (249 άτομα) από τον Πόντο[3]. Μεταξύ αυτών ήταν και ο Κώστας Γαβριηλίδης μαζί με την οικογένεια του από τη επαρχία Καρς του Νότιου Καυκάσου ο οποίος εν συνεχεία έγινε πρόεδρος του χωριού του, πρόεδρος της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Κιλκίς και μέλος του Αγροτικού Κόμματος, που ιδρύθηκε το 1923[4]. Στην Κοκκινιά γεννήθηκε ο Ευστάθιος Ευσταθιάδης ο οποίος υπήρξε λαογράφος και συγγραφέας του ποντιακού Ελληνισμού[5].
Η σφαγή αμάχων το 1946
ΕπεξεργασίαΣτις 19 Νοεμβρίου 1946, παραστρατιωτικοί του Λαζίκ και του Μπαντουβάκη (παλιοί «Παοτζήδες» της περιοχής) σκότωσαν 13 κατοίκους και έκαψαν πολλά σπίτια του χωριού. Την επομένη συνέχισαν με ακόμα περισσότερα θύματα στη γειτονική Ξηρόβρυση[6]. Σύμφωνα με τον ιστορικό Γιώργο Μαυρογορδάτο ήταν από τις πιο χαρακτηριστικές ενέργειες της περιόδου 1945 έως δημοψήφισμα 1946 σε έναν "μονομερή εμφύλιο της μοναρχικής δεξιάς εναντίον των ανυπεράσπιστων αντιπάλων της - ουσιαστικά κάθε πολιτικής απόχρωσης"[7]
Ονομασία - διοικητικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΗ παλιά ονομασία του χωριού, από την εποχή της τουρκοκρατίας, ήταν Κούσοβο και έτσι αναφέρεται το 1919 στο ΦΕΚ 48Α-05/03/1919 να ορίζεται έδρα της ομώνυμης κοινότητας. Μετονομάστηκε σε Κοκκινιά το 1927 με το ΦΕΚ 206Α - 28/09/1927. Σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης, μαζί με το Μελισσουργειό αποτελούν την τοπική κοινότητα Κοκκινιάς που ανήκει στη δημοτική ενότητα Κρουσσών του δήμου Κιλκίς και σύμφωνα με την απογραφή 2011 ως κοινότητα έχει πληθυσμό 136 μόνιμους κατοίκους, ενώ ως οικισμός 73[8].
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 304, τομ.17.
- ↑ «ΔΙΑΡΚΗΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΚΗΡΥΓΜΕΝΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΙΩΝ». listedmonuments.culture.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2019.
- ↑ «Εγκατάσταση προσφύγων - Γραφείο Κιλκίς | lithoksou.net». www.lithoksou.net. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ «Κώστας Γαβριηλίδης, ο αγωνιστής, ο πολιτικός, ο πατέρας...». www.avgi.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ ««Έφυγε» ο λαογράφος και συγγραφέας του ποντιακού Ελληνισμού, Ευστάθιος Ευσταθιάδης». Αρχαιολογία Online. 2 Αυγούστου 2012. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ «Μια γεύση αντικομμουνισμού: Σφαγές αμάχων στα περίχωρα του Κιλκίς τον Νοέμβριο του 1946 | ΙΣΤΟΡΙΑ - ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ». istorika-ntokoumenta.blogspot.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ «Η Κοκκινιά και η Ξηρόβρυση Κιλκίς στη δίνη του εμφυλίου πολέμου (Κιλκίς, Νοέμβριος 1946)». Scribd (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2019.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού απογραφής 2011 Αρχειοθετήθηκε 2021-10-04 στο Wayback Machine.», σελ. 10505 (σελ. 41 του pdf)