Κόιντος Πετίλιος Σεριάλις
Ο Κόιντος Πετίλιος Σεριάλις [Καίσος Ρούφος], λατιν.: Quintus Petillius Cerialis [Caesius Rufus] (π. 30 μ.Χ. - μετά το 83 μ.Χ.), ήταν Ρωμαίος στρατηγός και διοικητής, που υπηρέτησε στη Βρετανία κατά τη διάρκεια της εξέγερσης της Βουδίκας και συνέχισε να συμμετέχει στους εμφύλιους πολέμους μετά το τέλος του Nέρωνα. Αργότερα συνέτριψε την εξέγερση του Γ. Ιουλίου Σίβιλις και επέστρεψε στη Βρετανία ως κυβερνήτης της.
| Κόιντος Πετίλιος Σεριάλις | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 30 (περίπου) |
| Θάνατος | 83 (περίπου) |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Δομιτίλλα η Νεότερη |
| Τέκνα | Quintus Petillius Rufus Gaius Petillius Firmus Φλαβία Δομιτίλλα (Αγία) |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Λεγάτος/Ρωμαϊκός στρατός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ρωμαίος συγκλητικός Ρωμαίος έπαρχος (71–74, Ρωμαϊκή Βρετανία) Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (74) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Επειδή μάλλον διαδέχτηκε τον Καίσιο Νάσικα ως διοικητή της Λεγεώνας IX "Hispana", και δεδομένου ότι τα αδέλφια συχνά τοποθετούνται διαδοχικά στο ίδιο αξίωμα, ο Άντονυ Μπρίρλεϋ προτείνει ότι ο Σεριάλις ήταν ο νεότερος αδελφός του Νασίκα και είχε υιοθετηθεί από τον Πετίλιο Ρούφο, ο οποίος ήταν γνωστός ως ο πραίτορας του 28 μ.Χ.[1] Ωστόσο, στη μονογραφία του στις πρακτικές ονοματολογίας στους πρώτους αιώνες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ο Όλι Σαλόμις υποστηρίζει ότι ο Σεριάλις ήταν στην πραγματικότητα ο βιολογικός γιος του Πετίλιου Ρούφου από μία γυναίκα που ονομάζεται Καισία, η οποία μπορεί να ήταν κόρη ενός Καισίου Σεριάλις, επομένως ο Καίσιος Σεριάλις δεν θα ήταν ο αδελφός του, "αλλά στενός συγγενής του" [2].
Η εξέγερση της Βουδίκα
ΕπεξεργασίαΗ πρώτη σημαντική αποστολή του ήταν ότι έγινε ο εκπρόσωπος (legatus) της Λεγεώνας IX "Hispana" (9ης Ιβηρική Λεγεώνα) στη ρωμαϊκή επαρχία της Βρετανίας, υπό τον κυβερνήτη Γάιο Σουητώνιο Παυλίνο. Στην ήττα της εξέγερσης 60/61 με επικεφαλής τη βασίλισσα Βουδίκα των Iσένι, ο Σεριάλις υπέστη σοβαρή ζημία, όταν προσπάθησε να ανακουφίσει την πόλη Camulodunum (Κόλτσεστερ), την οποία είχαν πάροι οι Βρετανοί πριν φτάσει. "Ο νικηφόρος εχθρός συναντήθηκε με τον Πετίλιο Σεριάλις, διοικητή της 9ης λεγεώνας, καθώς ερχόταν να σώσει την πόλη, αλλά έστρεψε τα στρατεύματά του και κατέστρεψε όλο το πεζικό του. Ο Σεριάλις δραπέτευσε με κάποιο ιππικό στο στρατόπεδο και σώθηκε από τις οχυρώσεις του" [3].
Εμφύλιος πόλεμος
ΕπεξεργασίαΩς γαμπρός του Βεσπασιανού, ο Σεριάλις έγινε όμηρος από τον Βιτέλλιο το 69, κατά τη διάρκεια των εμφυλίων πολέμων του έτους των τεσσάρων Αυτοκρατόρων. Ο Σεριάλις κατάφερε να δραπετεύσει μεταμφιεσμένος ως αγρότης και προσχώρησε στο στρατό των Φλαβίων. Ήταν ένας από τους ηγέτες ιππικού, που κατέκτησε τη Ρώμη για τον Βεσπασιανό, που πλησίαζε.[4] Ο ρόλος του ήταν να εισέλθει στη Ρώμη μέσω της περιοχής των Σαβίνων κατά μήκος της via Salaria.[5]
Αυτή η επιτυχία και το ότι ο Σεριάλις ήταν πιστός προς τον Αυτοκράτορα, έκαναν τον Βεσπασιανό να του δώσει τη διοίκηση της Λεγεώνας XIV "Gemina", που τότε στάθμευε στη δύσκολη επαρχία της Έσω Γερμανίας. Και πάλι ο Σεριάλις έπρεπε να αντιμετωπίσει μία τοπική εξέγερση, αυτή των Μπατάβι, στην οποία οι τοπικές φυλές με επικεφαλής τον Γ. Ιούλιο Σίβιλις, έναν εκρωμαϊσμένο πρίγκιπα, πολιόρκησαν δύο Ρωμαϊκές λεγεώνες στο Ξάντεν. Ο Σεριάλις ήταν και πάλι επιτυχής και έλαβε τιμές από τον Βεσπασιανό, όπως το ότι έγινε για πρώτη φορά ύπατος.[6]
Μετέπειτα σταδιοδρομία
ΕπεξεργασίαΤο 71, ο Σεριάλις διορίστηκε κυβερνήτης της Ρωμαϊκής Βρετανίας, φέρνοντας μαζί του τη Λεγεώνα II "Adiutrix" στην επαρχία. Υποστηρίχθηκε από τον Γναίο Ιούλιο Αγρίκολα, διοικητή της Λεγεώνας XX "Valeria Victrix".[7]
Ως κυβερνήτης, ο Σεριάλις αγωνίστηκε εναντίον των Μπριγκάντι της βόρειας Αγγλίας. Το 74, ο Σεριάλις εγκατέλειψε τη Βρετανία. Ένα στρατιωτικό δίπλωμα με ημερομηνία 21 Μαΐου 74 βεβαιώνει, ότι ήταν ύπατος για δεύτερη φορά με συνύπατο τον Τίτο Κλόδιο Έπριο Μάρκελο. [8]
Σύμφωνα με τη Βρετανική Εγκυκλοπαίδεια του 1911, "ο Tάκιτος λέει ότι ο Σεριάλις ήταν ένας τολμηρός στρατιωτικός και όχι ένας προσεκτικός στρατηγός και προτικμούσε να διακινδυνεύσει τα πάντα για το ζήτημα μίας και μόνο σύρραξης. Είχε μία φυσική ευγλωττία, που προσέλκυε εύκολα τους στρατιώτες του. Η πίστη του στους ανωτέρους του ήταν αμετάβλητη".[9]
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΝυμφεύτηκε τη Δομιτίλλα τη Νεότερη π.45-π.66, κόρη του Τ. Φ. Βεσπασιανού Ρωμαίου Αυτοκράτορα και είχε τέκνο:
- Φλαβία Δομιτίλλα (Αγία) άκμασε το 81-96, παντρεύτηκε τον 2ο εξάδελφό της Τίτο Φλάβιο Κλήμη ύπατο το 95.
Βιβλιογραφικές αναφορές
Επεξεργασία- ↑ Birley, The Fasti of Roman Britain (Oxford: Clarendon Press, 1981), p. 66.
- ↑ Salomies, Adoptive and polyonymous nomenclature in the Roman Empire, (Helsinki: Societas Scientiarum Fennica, 1992), pp. 131f
- ↑ Tacitus, Annals 14.32
- ↑ Tacitus, Histories 3.59
- ↑ Tacitus, Histories 3.78-79
- ↑ For the date see Paul Gallivan, "The Fasti for A. D. 70-96", Classical Quarterly, 31 (1981), p. 187
- ↑ Tacitus, Histories 4.86; Agricola 8
- ↑ Gallivan, "The Fasti", p. 188
- ↑
Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Cerealis, Petillius» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 5 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σελ. 760
