Το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων (αγγλικά: EHF Champions League) το οποίο ονομάζεται και Τσάμπιονς Λιγκ ή Τσάμπιονς Καπ, στη χειροσφαίριση, αποτελεί μία ετήσια οργάνωση της χειροσφαίρισης, σε επίπεδο Ευρώπης. Η εν λόγω διοργάνωση ξεκίνησε ως Κύπελλο Πρωταθλητριών και στη συνέχεια μετονομάσθηκε σε Τσάμπιονς Λιγκ. Επίσης, από την περίοδο 2010-2011 αναφέρεται και ως VELUX EHF Champions League για εμπορικούς λόγους.

VELUX EHF Champions League
Τρέχουσα διοργάνωση:
Current sports event Τσάμπιονς Λιγκ 2023-24
ΆθλημαΧειροσφαίριση
Ίδρυση1955 (1993 με το
σημερινό τρόπο
διεξαγωγής)
Αριθμός ομάδων32 (όμιλοι)
40(σύνολο)
Τελευταίος κάτοχος Μπαρτσελόνα
(12ς τίτλος)
Περισ. κατακτήσεις Μπαρτσελόνα
(12 τίτλοι)
Επίσημη ιστοσελίδαehfcl.com

Η ισπανική Μπαρτσελόνα είναι η πλέον πετυχημένη ομάδα στην ιστορία της διοργάνωσης με συνολικά 8 κατακτήσεις από το 1991 έως το 2011.

Ο τελευταίος χρονικά τελικός της διοργάνωσης διεξήχθη στις 1 Ιουνίου 2014 στη Lanxess Arena της Κολωνίας, με νικήτρια τη γερμανική ΣΓ Φλένσμπουργκ-Χάντεβιτ απέναντι στην, επίσης γερμανική, ΤΧΒ Κίελ.

Η διοργάνωση έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή της τη σεζόν 1956-1957, ενώ, έκτοτε, και καθ'όλη τη διάρκεια της ιστορίας της γνώρισε διαφορετικούς τρόπους διεξαγωγής. Αρχικά, περιελάμβανε όσες ομάδες είχαν τερματίσει στην πρώτη θέση των εθνικών τους πρωταθλημάτων. Η διοργάνωση αυτή, της οποίας υπεύθυνη είναι η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Χάντμπολ, φιλοξενεί, πλέον, τις σημαντικότερες ομάδες των ευρωπαϊκών εθνικών πρωταθλημάτων.

1957-1990 : κυριαρχία των χωρών του ανατολικού μπλοκ και της Γερμανίας

Επεξεργασία

Από το 1957 κι έπειτα ξεκίνησε περίοδος κυριαρχίας των ομάδων προερχόμενων από τις χώρες του ανατολικού μπλοκ, καθώς και τη Γερμανία. Οι Ελβετοί της Ότμαρ Ζανκτ-Γκάλεν αποτέλεσαν την πρώτη εξαίρεση στην κυριαρχία στη διάρκεια αυτής της περιόδου κυριαρχίας, φτάνοντας ανεπιτυχώς ωστόσο, ως τον τελικό της διοργάνωσης το 1983. Η Ατλέτικο Μαδρίτης δεν κατάφερε να ξεπεράσει την επιτυχία των Ελβετών, ηττώμενη, με τη σειρά της, από τη γιουγκοσλάβικη Μεταλοπλάστικα Σάμπατς. Το 1990, η πορεία ως τον τελικό της διοργάνωσης της Μπαρτσελόνα, παρά την ήττα της απέναντι στην ΤΣΣΚΑ Μινσκ, προετοίμασε το έδαφος για τη λήξη της διάρκειας τριάντα ετών κυριαρχίας των ομάδων του ανατολικού μπλοκ και της Γερμανίας στη διοργάνωση.

1990-2001 : κυριαρχία των ισπανικών ομάδων και της ΦΚ Μπαρτσελόνα

Επεξεργασία

Έναν χρόνο μετά την ήττα της απέναντι στην ΤΣΣΚΑ Μινσκ, η ΦΚ Μπαρτσελόνα επανήλθε δριμύτερη επικρατώντας των Γιουγκοσλάβων της ΡΚ Πρόλετερ Ζρένγιανιν. Χρειάστηκε, ωστόσο, να περάσουν άλλα πέντε χρόνια προτού οι Καταλανοί κυριαρχήσουν στο ευρωπαϊκό χάντμπολ. Ενδιάμεσα, η ΡΚ Ζάγκρεμπ, πλέον συμμετέχουσα ως κροατική ομάδα, κατέκτησε δύο διαδοχικές χρονιές το Τσάμπιονς Λιγκ το 1992 και το 1993, προτού τη διαδεχτεί η ΚΜ Καντάμπρια της οποίας η Ζάγκρεμπ είχε επικρατήσει δύο χρόνια νωρίτερα, με τους Ισπανούς να επικρατούν στον τελικό της διοργάνωσης της μοναδικής πορτογαλικής ομάδας που να έχει φτάσει στην ιστορία της στον τελικό της διοργάνωσης αυτής, την ΑΜΚ Μπράγκα.

Η ΚΝ Μπιντασόα Ιρούν διαδέχτηκε, το 1995, την Καντάμπρια στο ιστορικό των κατακτήσεων, προτού ηττηθεί την αμέσως επόμενη σεζόν από την ΦΚ Μπαρτσελόνα, η οποία και κατέκτησε τις επόμενες τέσσερις χρονιές τη διοργάνωση, επικρατώντας, μεταξύ άλλων, της ΡΚ Ζάγκρεμπ στον τελικό τρεις συνεχόμενες χρονιές (1997 με 1999), ενώ στη συνέχεια της ΤΧΒ Κίελ, της οποίας ήταν η πρώτη συμμετοχή σε τελικό της συγκεκριμένης διοργάνωσης. Ήταν η ΠΣΑ Παμπλόνα, κατά την πρώτη της συμμετοχή σε τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 2001, που πέτυχε το επίτευγμα να επικρατήσει για πρώτη φορά έπειτα από έξι χρόνια των Καταλανών στον τελικό.

2002-2004 : μεταβατική περίοδος

Επεξεργασία

Το 2002, η ΣΚ Μάγκντεμπουργκ έγινε η πρώτη γερμανική ομάδα, έπειτα από διάστημα 19 ετών, και τη νίκη της ΒφΛ Γκούμερσμπαχ που να κατακτά τη διοργάνωση (με σκορ τελικού 23 - 21 και 30 - 25). Το 2003, ήταν η σειρά της Μονπελιέ ΧΜ να κατακτήσει, για πρώτη φορά στην ιστορία του γαλλικού χάντμπολ, το Τσάμπιονς Λιγκ, επικρατώντας της ΠΣΑ Παμπλόνα, νικήτριας της διοργάνωσης δύο χρόνια νωρίτερα, χάρη σε μία ευρεία νίκη με σκορ 31 - 19 κατά τον επαναληπτικό τελικό, καλύπτοντας με αυτό τον τρόπο το μειονέκτημα των 8 τερμάτων που είχε κατά τον πρώτο τελικό (19 - 27). Τέλος, το 2004, η σλοβένικη Τσέλιγιε Πιβόβαρνα Λάσκο ήρθε να προστεθεί στο ιστορικό των νικητών της διοργάνωσης για πρώτη φορά στην ιστορία της (με σκορ τελικού 34 - 28 και 30 - 28).

2005-2012 : κυριαρχία των ΦΚ Μπαρτσελόνα, Κίελ και Θιουδάδ Ρεάλ

Επεξεργασία

Τα χρόνια πέρασαν και το 2005 έλαβε χώρα η άφιξη της ΜΜ Θιουδάδ Ρεάλ στο ευρωπαϊκό στερέωμα. Ηττώμενη με ένα τέρμα διαφορά στους διπλούς τελικούς απέναντι στην ΦΚ Μπαρτσελόνα, η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, κατέκτησε τη διοργάνωση για έβδομη φορά στην ιστορία της, η ομάδα κατέκτησε με σχετική ευκολία το τρόπαιο την επόμενη σεζόν, επικρατώντας της ΠΣΑ Παμπλόνα με διαφορά 15 τερμάτων. Το 2007, η ΤΧΒ Κίελ, η οποία είχε ηττηθεί επτά χρόνια νωρίτερα στον τελικό της διοργάνωσης από την Μπαρτσελόνα, επικράτησε με διαφορά δύο τερμάτων της ΣΓ Φλένσμπουργκ-Χάντεβιτ.

Έκτοτε, μία περίοδος κυριαρχίας των Μπαρτσελόνα, ΜΜ Θιουδάδ Ρεάλ και ΤΧΒ Κίελ έλαβε χώρα, με τις παραπάνω ομάδες να δίνουν όλες τους το παρόν στον τελικό: η Θιουδάδ Ρεάλ επικράτησε δύο διαδοχικές χρονιές στον της Κίελ στον τελικό, με τους Γερμανούς να ηττώνται με ένα τέρμα διαφορά στην τελευταία χρονιά διεξαγωγής του τελικού υπό τη μορφή διπλών αναμετρήσεων. Με έτος εκκίνησης το 2010 έκανε την εμφάνισή της η φάση του Final 4, η οποία λαμβάνει χώρα στη Lanxess Arena της Κολωνίας, όπου η Κίελ επικράτησε της Μπαρτσελόνα με διαφορά δύο τερμάτων, δέκα χρόνια μετά την ήττα της απέναντι στους Καταλανούς με δύο τέρματα διαφορά. Οι τελευταίοι, επανήλθαν δριμύτεροι την αμέσως επόμενη σεζόν επικρατώντας της Θιουδάδ Ρεάλ. Το 2012, η Θιουδάδ Ρεάλ, η οποία είχε πλέον μετονομαστεί σε ΜΜ Ατλέτικο Μαδρίτης, ηττήθηκε εκ νέου απέναντι στην ΤΧΒ Κίελ, η οποία κατάφερε να επικρατήσει έπειτα από τους χαμένους τελικούς του 2008 και του 2009.

Από το 2012 : τα γερμανικά αουτσάιντερ και τα οικονομικά προβλήματα

Επεξεργασία
 
Παλαιότερο λογότυπο της διοργάνωσης, σε χρήση έως το 2020.

Τις σεζόν που ακολούθησαν, ένα αντίστοιχο σκηνικό επαναλήφθηκε στη διάρκεια του Final-Four. Πράγματι, τα δύο κύρια φαβορί που ήταν οι ΤΧΒ Κίελ και Μπαρτσελόνα ηττήθηκαν διαδοχικά από μια δεύτερη γερμανική ομάδα που πραγματοποίησε την έκπληξη, την ΧΣΦ Αμβούργο το 2013[1] κι έπειτα την ΣΓ Φλένσμπουργκ-Χάντεβιτ το 2014[2]. Με αυτό τον τρόπο, με ηγέτη της τον Κροάτη πλέι μέικερ της, Ντομαγκόι Ντούβνιακ, ο οποίος στη συνέχεια ανακηρύχτηκε καλύτερος αθλητής του χάντμπολ για το 2013, το Αμβούργο επικράτησε της Κίελ, κατόχου του τροπαίου, με σκορ 39 - 33 στον ημιτελικό κι έπειτα της Μπαρτσελόνα με σκορ 30 - 29 μετά από διαδικασία παράτασης. Την επόμενη σεζόν, η Φλένσμπουργκ χρειάστηκε να φτάσει στη διαδικασία των πέναλτι για να επικρατήσει της Μπαρτσελόνα (36-36, 5-3 στα πέναλτι) κι έπειτα επικράτησε της Κίελ με σκορ 30 - 28.

Ταυτόχρονα, η οικονομική κρίση χτύπησε αριθμό ευρωπαϊκών συλλόγων, σε βαθμό, μάλιστα, ορισμένοι εξ'αυτών να υποχρεωθούν να ακυρώσουν τη συμμετοχή τους στη διοργάνωση (Μεντβέντι Τσέχοφ τη σεζόν 2013-14, ΧΣΦ Αμβούργο, η οποία, έναν χρόνο μετά την κατάκτηση του ευρωπαϊκού τίτλου, βρέθηκε αντιμέτωπη με σοβαρά οικονομικά προβλήματα), ενώ άλλοι υποχρεώθηκαν στη διάλυση (Ατλέτικο Μαδρίτης, ΑΓ Κιόμπενχαβν, ΡΚ Τσίμος Κόπερ). Έτσι, για τη σεζόν 2014/2015, η EHF επανεξέτασε τον τρόπο διεξαγωγής των συλλογικών διοργανώσεων που βρίσκονται υπό τη σκέπη της, μεταξύ αυτών και το Τσάμπιονς Λιγκ: τμήμα των ομάδων οι οποίες θα συμμετάσχουν στη διοργάνωση, συνεπώς, θα υποβάλλονται σε οικονομικό έλεγχο, ο οποίος και θα τους χορηγεί ή όχι άδεια συμμετοχής έπειτα από εξέταση φακέλων αναφορικά με την οικονομική ευμάρεια των συλλόγων, τα τηλεοπτικά δικαιώματα, την προσέλευση στις αναμετρήσεις, την προϊστορία των συλλόγων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, κτλ. Επιπλέον, ενόψει της σεζόν 2014/2015, η EHF αποφάσισε να βάλει σε εφαρμογή σχέδιο διαβάθμισης της διοργάνωσης σε δύο επίπεδα[3].

Ιστορικό

Επεξεργασία
 
Η Lanxess Arena της Κολωνίας η οποία φιλοξενεί το Final Four της διοργάνωσης από το 2010.
Σεζόν Νικητής Φιναλίστ Σκορ Σύνολο
Κύπελλο Πρωταθλητριών
1956-1957   Ντούκλα Πράγας   Έρεμπρο 21-13
1957-1958 Δεν διεξήχθη (εξαιτίας του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος του 1958)
1958-1959   Ρέντμπεργκσλιντ Γκέτεμποργκ   Φρισχ Άουφ Γκέπινγκεν 18-13
1959-1960   Φρισχ Άουφ Γκέπινγκεν   ΑΓΦ Άαρχους 18-13
1960-1961 Δεν διεξήχθη (εξαιτίας του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος του 1961)
1961-1962   Φρισχ Άουφ Γκέπινγκεν   Παρτιζάν Μπγιέλοβαρ 13-11
1962-1963   Ντούκλα Πράγας   Ντιναμό Βουκουρεστίου 15-13
1963-1964 Δεν διεξήχθη (εξαιτίας του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος του 1964)
1964-1965   Ντιναμό Βουκουρεστίου   Μέντβεστσακ Ζάγκρεμπ 13-11
1965-1966   ΣΚ ΝΧφΚ Λάιπζιγκ   Χόνβεντ Βουδαπέστης 16-14
1966-1967   ΒφΛ Γκούμερσμπαχ   Ντούκλα Πράγας 17-13
1967-1968   Στεάουα Βουκουρεστίου   Ντούκλα Πράγας 13-11
1968-1969 Δεν διεξήχθη (ως συνέπεια της Άνοιξης της Πράγας)
1969-1970   ΒφΛ Γκούμερσμπαχ   Ντιναμό Βερολίνου 14-11
1970-1971   ΒφΛ Γκούμερσμπαχ   Στεάουα Βουκουρεστίου 17-16
1971-1972   Παρτιζάν Μπγιέλοβαρ   ΒφΛ Γκούμερσμπαχ 19-14
1972-1973   ΜΑΙ Μόσχας   Παρτιζάν Μπγιέλοβαρ 26-23
1973-1974   ΦφΛ Γκούμερσμπαχ   Στεάουα Βουκουρεστίου 17-16
1974-1975   ΑΣΚΦ Φράνκφορτ/Όντερ   Μπόρατς Μπάνια Λούκα 19-17
1975-1976   Μπόρατς Μπάνια Λούκα   ΚΦΟΜ Φρεντερίκια 17-15
1976-1977   Στεάουα Βουκουρεστίου   ΤΣΣΚΑ Μόσχας 21-20
1977-1978   ΣΚ Μάγκντεμπουργκ   ΒΚΣ Σλασκ Βρότσλαβ 28-22
1978-1979   ΤΦ Γκρόσβαλστατ   ΣΚ Έμπορ Ρόστοκ 14-10, 18-16 32-26
1979-1980   ΤΦ Γκρόσβαλστατ   Βαλούρ Ρέυκιαβικ 21-12
1980-1981   ΣΚ Μάγκντεμπουργκ   Κόλινσκα Σλόβαν Λιουμπλιάνα 25-23, 29-18 54-41
1981-1982   Χόνβεντ Βουδαπέστης   ΤΣΦ Ζανκτ-Ότμαρ Ζανκτ-Γκάλεν 25-16, 18-24 43-40
1982-1983   ΒφΛ Γκούμερσμπαχ   ΤΣΣΚΑ Μόσχας 19-15, 13-14 32-29
1983-1984   Ντούκλα Πράγας   Μεταλοπλάστικα Σάμπατς 21-17, 21-17 42-34
1984-1985   Μεταλοπλάστικα Σάμπατς   Ατλέτικο Μαδρίτης 19-12, 30-20 49-42
1985-1986   Μεταλοπλάστικα Σάμπατς   Βίμπρζεζε Γκντανσκ 29-24, 30-23 59-47
1986-1987   ΤΣΣΚΑ Μινσκ   Βίμπρζεζε Γκντανσκ 32-24, 25-30 57-54
1987-1988   ΤΣΣΚΑ Μόσχας   ΤοΣΕΜ Έσσεν 18-15, 21-18 39-33
1988-1989   ΤΣΣΚΑ Μινσκ   Στεάουα Βουκουρεστίου 30-24, 37-23 67-47
1989-1990   ΤΣΣΚΑ Μινσκ   Μπαρτσελόνα 26-21, 29-27 55-48
1990-1991   Μπαρτσελόνα   ΡΚ Πρόλετερ Ζρένγιανιν 23-21, 20-17 43-38
1991-1992   ΡΚ Ζάγκρεμπ   ΚΜ Καντάμπρια 22-20, 28-18 50-38
1992-1993   ΡΚ Ζάγκρεμπ   ΣΓ Βάλαου-Μάσενχαϊμ 22-17, 22-18 44-35
Τσάμπιονς Λιγκ
1993-1994   ΚΜ Καντάμπρια   ΑΜΚ Μπράγκα 22-22, 23-21 45-43
1994-1995   ΚΝ Μπιντασόα Ιρούν   ΡΚ Ζάγκρεμπ 30-20, 26-27 56-47
1995-1996   Μπαρτσελόνα   ΚΝ Μπιντασόα Ιρούν 23-15, 23-23 46-38
1996-1997   Μπαρτσελόνα   ΡΚ Ζάγκρεμπ 31-22, 30-23 61-45
1997-1998   Μπαρτσελόνα   ΡΚ Ζάγκρεμπ 28-18, 28-22 56-40
1998-1999   Μπαρτσελόνα   ΡΚ Ζάγκρεμπ 21-22, 29-18 50-40
1999-2000   Μπαρτσελόνα   ΤΧΒ Κίελ 25-28, 29-24 54-52
2000-2001   ΠΣΑ Παμπλόνα   Μπαρτσελόνα 30-24, 25-22 55-46
2001-2002   ΣΚ Μάγκντεμπουργκ   Φότεξ ΚΚ Βέσπρεμ 23-21, 30-25 53-46
2002-2003   Μονπελιέ ΧΜ   ΠΣΑ Παμπλόνα 19-27, 31-19 50-46
2003-2004   Τσέλιγιε Πιβόβαρνα Λάσκο   ΣΓ Φλένσμπουργκ-Χάντεβιτ 34-28, 30-28 64-56
2004-2005   Μπαρτσελόνα   ΜΜ Θιουδάδ Ρεάλ 27-28, 29-27 56-55
2005-2006   ΜΜ Θιουδάδ Ρεάλ   ΠΣΑ Παμπλόνα 25-19, 37-28 62-47
2006-2007   ΤΧΒ Κίελ   ΣΓ Φλένσμπουργκ-Χάντεβιτ 28-28, 29-27 57-55
2007-2008   ΜΜ Θιουδάδ Ρεάλ   ΤΧΒ Κίελ 27-29, 31-25 58-54
2008-2009   ΜΜ Θιουδάδ Ρεάλ   ΤΧΒ Κίελ 34-39, 33-27 67-66
2009-2010   ΤΧΒ Κίελ   Μπαρτσελόνα 36-34
2010-2011   Μπαρτσελόνα   ΜΜ Θιουδάδ Ρεάλ 27-24
2011-2012   ΤΧΒ Κίελ   Ατλέτικο Μαδρίτης 26-21
2012-2013   ΧΣΦ Χάμπουργκ   Μπαρτσελόνα 30-29παράταση
2013-2014   ΣΓ Φλένσμπουργκ-Χάντεβιτ   ΤΧΒ Κίελ 30-28
2014-2015   Μπαρτσελόνα   ΚΚ Βέσπρεμ 28-23
2015-2016   Βιβε Κιέλτσε   ΚΚ Βέσπρεμ 39-38
2016-2017   Βάρνταρ Σκόπια   Παρί Σεν Ζερμέν 24-23
2017-2018   Μονπελιέ ΧΜ   ΧΒK Νάντη 32-26
2018-2019   Βάρνταρ Σκόπια   ΚΚ Βέσπρεμ 27-24
2019-2020   ΤΧΒ Κίελ   Μπαρτσελόνα 33-28
2020-2021   Μπαρτσελόνα   Άλμποργκ Χαντμπόλ 36-23
2021-2022   Μπαρτσελόνα   Βιβε Κιέλτσε 37-35
2022-2023   ΣΚ Μάγκντεμπουργκ   Βιβε Κιέλτσε 30-29
2023-2024   Μπαρτσελόνα   Άλμποργκ Χαντμπόλ 31-30

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. «LDC 2013 - Hambourg sacré à la surprise générale». Handnews.fr. 2 Ιουνίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2014.  Εξωτερικός σύνδεσμος στο |publisher= (βοήθεια)
  2. «LDC 2014 - Flensburg déjoue tous les pronostics». Handnews.fr. 2 Ιουνίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2014.  Εξωτερικός σύνδεσμος στο |publisher= (βοήθεια)
  3. «De nouvelles infos sur la réforme 2014/2015». Handnews.fr. 2 Ιουνίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2014.  Εξωτερικός σύνδεσμος στο |publisher= (βοήθεια)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία