Βικιπαίδεια

Λίζα ντελ Τζοκόντο

(Ανακατεύθυνση από Λίζα ντελ Τζιοκόντο)

Η Λίζα ντελ Τζοκόντο (ιταλικά:Lisa del Giocondo, ιταλική προφορά:[ˈliːza del dʒoˈkondo], το γένος Γκεραρντίνι (Gherardini), 15 Ιουνίου 1479 - 15 Ιουλίου 1542) ήταν Ιταλίδα ευγενής και μέλος της οικογένειας Γκεραρντίνι της Φλωρεντίας και της Τοσκάνης. Το όνομά της δόθηκε στη Μόνα Λίζα, την προσωπογραφία της που ανατέθηκε από τον σύζυγό της και ζωγράφισε ο Λεονάρντο ντα Βίντσι κατά την Ιταλική Αναγέννηση.

Λίζα ντελ Τζοκόντο
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Lisa del Giocondo (Ιταλικά)
Γέννηση15  Ιουνίου 1479[1][2]
Φλωρεντία[1][2]
Θάνατος14  Ιουλίου 1542[3]
Φλωρεντία
Τόπος ταφήςΜοναστήρι της Αγίας Ουρσούλας
Χώρα πολιτογράφησηςΦλωρεντία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙταλικά[4]
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΦραντσέσκο ντελ Τζοκόντο[5]
ΟικογένειαΟικογένεια Γκεραρντίνι
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Λίγα είναι γνωστά για τη ζωή της Λίζα. Γεννήθηκε στη Φλωρεντία και παντρεύτηκε στην εφηβεία της έναν έμπορο υφάσματος και μεταξιού, που αργότερα έγινε τοπικός αξιωματούχος. Ήταν μητέρα πέντε παιδιών και είχε αυτό που θεωρείται ότι ήταν μία άνετη και συνηθισμένη ζωή μεσαίας τάξης. Η Λίζα ξεπέρασε τον άντρα της, ο οποίος ήταν αρκετά ανώτερος της.

Αιώνες μετά το θάνατο της Λίζα, η Μόνα Λίζα έγινε ο πιο διάσημος πίνακας στον κόσμο[6] και πήρε μία ξεχωριστή ζωή από τη Λίζα, τη γυναίκα. Οι εικασίες από τους μελετητές και τους χομπίστες κατέστησαν το έργο τέχνης μία παγκοσμίως αναγνωρισμένη εικόνα και αντικείμενο εμπορικής εκμετάλλευσης. Το 2005, η Λίζα προσδιορίστηκε οριστικά ως το μοντέλο της Μόνα Λίζα.[7]

Πρώιμη ζωή και οικογένεια

Επεξεργασία

Η οικογένεια της Λίζα στη Φλωρεντία ήταν παλιά και αριστοκρατική, αλλά με την πάροδο του χρόνου είχε χάσει την επιρροή της.[8] Ήταν καλά οικονομικά, αλλά όχι πλούσια και ζούσε με εισόδημα από τον αγρό σε μία πόλη που ήταν από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη. Ενώ ήταν οικονομικά επιτυχής, υπήρχαν μεγάλες ανισότητες στον πλούτο μεταξύ των κατοίκων της Φλωρεντίας.[9]

Ο πατέρας της Λίζα, Αντονμαρία ντι Νόλντο Γκεραρντίνι, προερχόταν από μία οικογένεια που είχε ζήσει σε περιουσία κοντά στο Σαν Ντονάτο στο Πότζιο και μόλις πρόσφατα είχε μετακομίσει στην πόλη.[10]

Ο Αντονμαρία έχασε δύο συζύγους, τη Λίζα ντι Τζοβάνι Φιλίπο ντε Καρντούτσι, την οποία παντρεύτηκε το 1465 και την Κατερίνα ντι Μαριότο Ρουτσελάι, την οποία παντρεύτηκε το 1473. Και οι δύο πέθαναν κατά τον τοκετό.[11] Η μητέρα της Λίζα ήταν η Λουκρέτσια ντελ Κάτσα, κόρη του Πιέρα Σπινέλι και η σύζυγος του Γκεραρντίνι με τον τρίτο γάμο του το 1476. Ο Γκεραρντίνι κάποτε διέθετε ή ενοικίαζε έξι αγροκτήματα στο Κιάντι, που παρήγαγαν σιτάρι, κρασί και ελαιόλαδο και ήταν παράλληλα το μέρος στο οποίο εκτρέφονταν ζώα.[12]

Η Λίζα γεννήθηκε στη Φλωρεντία στις 15 Ιουνίου 1479, στη Βία Μάτζο,[11] αν και για πολλά χρόνια πίστευαν ότι γεννήθηκε στη Βίλα Βινιαμάτζο, λίγο έξω από το Γκρέβε, που αποτελεί μία από αγροτικές ιδιοκτησίες της οικογένειας.[13] Ονομάστηκε έτσι,για τη Λίζα, σύζυγο του παππού του πατέρα της.[14] 'Ηταν η μεγαλύτερη από τα επτά παιδιά,είχε τρεις αδελφές, μία από τις οποίες ονομαζόταν Τζινέβρα και τρεις αδελφούς, τους Τζοβανγκουαλμπέρτο, Φραντσέσκο και Ντόλντο.[15]

Η οικογένεια ζούσε στη Φλωρεντία, αρχικά κοντά στη Σάντα Τρίνιτα και αργότερα σε ενοικιαζόμενο χώρο κοντά στη Σάντο Σπίριτο, πιθανότατα επειδή δεν ήταν σε θέση να ανταπεξέλθει στις επισκευές όταν υπέστη ζημιά το πρώτο σπίτι τους. Η οικογένεια της Λίζα μετακόμισε σε αυτό που σήμερα ονομάζεται Βίλα ντελ Πέπι και στη συνέχεια κοντά στη Σάντα Κρότσε, όπου ζούσαν κοντά στον Σερ Πιέρο ντα Βίντσι, τον πατέρα του Λεονάρντο.[16] Είχαν επίσης μία μικρή εξοχική κατοικία στο Σάντο Ντονάτο στο χωριό Πότζιο, περίπου 32 χιλίομετρα νότια της πόλης.[17] Ο Νόλντο, ο πατέρας του Γκεραρντίνι και παππούς της Λίζα, είχαν κληρονομήσει ένα αγρόκτημα στο Κιάντι, στο νοσοκομείο της Σάντα Μαρία Νουόβα. Ο Γκεραρντίνι εξασφάλισε μίσθωση για ένα άλλο από τα αγροκτήματα του νοσοκομείου και, για να μπορέσει να επιβλέπει τη συγκομιδή σιταριού, η οικογένεια περνούσε τα καλοκαίρια εκεί στο σπίτι που ονομάζεται Κα 'ντι Πέζα.[12]

Γάμος και μετέπειτα ζωή

Επεξεργασία

Στις 5 Μαρτίου 1495, η 15χρονη τότε Λίζα, παντρεύτηκε τον Φραντσέσκο ντι Μπαρτολομέο ντι Ζανόμπι ντελ Τζοκόντο, ένα πολύ επιτυχημένο έμπορο υφάσματος και μεταξιού και έτσι έγινε η τρίτη σύζυγός του. Η προίκα της Λίζα ήταν 170   φλωρίνια και το αγρόκτημα Σαν Σιλβέστρο, κοντά στην εξοχική κατοικία της οικογένειάς της,[18] που βρίσκεται μεταξύ της Καστελίνα και του Σαν Ντονάτο στο Πότζιο, κοντά σε δύο αγροκτήματα που αργότερα ανήκαν στον Μικελάτζελο.[16] Η μέτρια προίκα μπορεί να είναι ένα σημάδι ότι η οικογένεια Γκεραρντίνι δεν ήταν πλούσια εκείνη τη στιγμή και δίνει το λόγο να πιστεύει ότι αυτή και ο σύζυγός της αγαπούσαν ο ένας τον άλλον. Ούτε φτωχοί, ούτε ανάμεσα στα πιο εύπορους στη Φλωρεντία, το ζευγάρι έζησε μία ζωή μεσαίας τάξης. Ο γάμος της Λίζα μπορεί να αύξησε την κοινωνική θέση της, επειδή η οικογένειά του συζύγου της μπορεί να ήταν πλουσιότερη από τη δική της. Ο Φραντσέσκο θεωρείται ότι είχε επωφεληθεί, επειδή το Γκεραρντίνι είναι ένα «παλιό όνομα».[19] Ζούσαν σε κοινόχρηστο κατάλυμα μέχρι τις 5 Μαρτίου 1503, όταν ο Φραντσέσκο βρισκόταν σε θέση να αγοράσει ένα σπίτι δίπλα στην παλιά κατοικία της οικογένειάς του στη Βία ντέλα Στούφα. Ο Λεονάρντο θεωρείται ότι άρχισε να ζωγραφίζει την προσωπογραφία της Λίζα τον ίδιο χρόνο.[20][21]

 
Κεντρική Φλωρεντία. Ο Φραντσέσκο και η Λίζα ζούσαν στη Βία ντελά Στούφα (κόκκινο), περίπου 1 χιλιόμετρο βόρεια του ποταμού Άρνο. Οι γονείς της Λίζα ζούσαν πιο κοντά στον ποταμό, πρώτα βόρεια και αργότερα νότια (μωβ).

Η Λίζα και ο Φραντσέσκο είχαν πέντε παιδιά, τους Πιέρο, Καμίλα, Αντρέα, Τζοκόντο και Μαριέτα, τέσσερα από αυτά μεταξύ 1496 και 1507.[22]Το 1499,μία απο τις κόρες της Λίζα έφυγε απο την ζωή ,σε βρεφική ηλικία. [17] Η Λίζα μεγάλωσε επίσης τον Μπαρτολομέο, τον γιό του Φραντσέσκο από την πρώτη του γυναίκα, Καμίλα ντι Μαριότο Ρουτσελάι, του οποίου η μητέρα πέθανε, όταν εκείνος ήταν μόλις ενός. Η δεύτερη σύζυγος του πατέρα της Λίζα, Κατερίνα ντι Μαριότο Ρουτσελάι και η πρώτη σύζυγος του Φραντσέσκο ήταν αδελφές, μέλη της εξέχουσας οικογένειας Ρουτσελάι.

Η Καμίλα και η Μαριέτα έγιναν Καθολικές καλόγριες. Η Καμίλα πήρε το όνομα Σουόρ Μπεατρίτσε και εισήλθε στο μοναστήρι του Σαν Ντομένικο ντι Καφάτζο, όπου της ανατέθηκε η φροντίδα της αδερφής του Αντονμαρία, Σουόρ Αλμπιέρα και των αδελφών της Λίζα, Σουόρ Καμίλα (που αθωώθηκε για σκάνδαλο επίσκεψης από τέσσερις άνδρες στο μοναστήρι) και Σουόρ Αλεξάνδρα.[23] Η Μπεατρίτσε πέθανε σε ηλικία 18 ετών και θάφτηκε στη Βασιλική Σάντα Μαρία Νοβέλλα.[24] Η Λίζα ανέπτυξε μία σχέση με τη Σάντα Όρσολα, ένα μοναστήρι υψηλού κύρους στη Φλωρεντία, όπου μπόρεσε να τοποθετήσει τη Μαριέτα το 1521. Η Μαριέτα πήρε το όνομα Σουόρ Λουντοβίκα και έγινε σεβαστό μέλος του μοναστηριού σε μία θέση κάποιας ευθύνης.[25]

Ο Φραντσέσκο έγινε εκλεγμένος στη Φλωρεντία. Εκλέχτηκε στην Dodici Buonomini το 1499 και στην Signoria το 1512, όπου χρίστηκε ως Priori το 1524. Μπορεί να είχε δεσμούς με τον Οίκο των Μεδίκων πολιτικών ή επιχειρηματικών συμφερόντων. Το 1512, όταν η κυβέρνηση της Φλωρεντίας φοβόταν την επιστροφή των Μεδίκων από την εξορία, ο Φραντσέσκο φυλακίστηκε και του επιβλήθηκε πρόστιμο 1.000 φλωρινίων. Απελευθερώθηκε το Σεπτέμβριο όταν επέστρεψαν οι Μεδίκοι.[24][26]

Τον Ιούνιο του 1537, με τη θέλησή του ανάμεσα σε πολλές παροχές, ο Φραντσέσκο επέστρεψε την προίκα της Λίζα, της έδωσε τα προσωπικά της ρούχα και κοσμήματα και εξασφάλισε το μέλλον της. Με την ανάθεση της φροντίδας της στην κόρη τους Λουντοβίκα και, αν ήταν ικανός, στον γιο του Μπαρτολομέο, ο Φραντσέσκο έγραψε: «Λαμβάνοντας υπόψη τη στοργή και την αγάπη του διαθέτη για τη Μόνα Λίζα, την αγαπημένη του σύζυγο, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι η Λίζα πάντα έπραττε σε ένα ευγενές πνεύμα και ως μία πιστή σύζυγος, επιθυμώντας να έχει όλα όσα χρειάζεται ...».[27]

Θάνατος

Επεξεργασία

Σε μία αναφορά, ο Φραντσέσκο πέθανε στην πανούκλα του 1538. Η Λίζα αρρώστησε και στάλθηκε από τη κόρη της ,Λουντοβίκα, στο μοναστήρι της Σάντα Όρσολα, όπου και πέθανε στις 15 Ιουλίου 1542, σε ηλικία 63 ετών.[28][29] [30] Σε μία ακαδημαϊκή αναφορά της ζωής τους, ο Φραντσέσκο ήταν σχεδόν 80 ετών όταν πέθανε και η Λίζα μάλλον έζησε μέχρι το 1551, δηλαδή η ίδια πέθανε όταν ήταν 71 ή 72.[17]

Μόνα Λίζα

Επεξεργασία
 
Ο πλήρης πίνακας Μόνα Λίζα (αγγλικά:Mona Lisa, Ιταλικά:La Gioconda, Γαλλικά:La Joconde) από τον Λεονάρντο ντε Βίντσι στο Λούβρο.

Όπως και οι άλλοι Φλωρεντίνοι των δικών τους οικονομικών μέσων, τα μέλη της οικογένειας του Φραντσέσκο ήταν λάτρεις της τέχνης και χορηγοί. Ο γιος του, Μπαρτολομέο, ζήτησε από τον Αντόνιο ντι Ντονίνο Ματσιέρι να ζωγραφίσει μία τοιχογραφία στο ταφικό μνημείο οικογένειας στην Βασιλική της Σαντίσιμα Ανουτσιάτα. Ο Αντρέα ντελ Σάρτο ζωγράφισε μία Μαντόνα για ένα άλλο μέλος της οικογένειάς του.[24] Ο Φραντσέσκο έδωσε παραγγελία στον Λεονάρντο για μία προσωπογραφία της συζύγου του και στον Ντομένικο Πούλιγκο για έναν πίνακα του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης. Θεωρείται ότι παρήγγειλε την προσωπογραφία της Λίζα για να γιορτάσει τόσο τη γέννηση της Αντρέα,όσο και την αγορά του σπιτιού της οικογένειας.[21]

Η Μονά Λίζα πληροί τις απαιτήσεις του 15ου και του 16ου αιώνα για την απεικόνιση μιας γυναίκας αρετής. Η Λίζα απεικονίζεται ως πιστή σύζυγος μέσω της χειρονομίας της - το δεξί της χέρι στηρίζεται πάνω από το αριστερό της. Ο Λεονάρντο παρουσίασε επίσης τη Λίζα ως μοντέρνα και επιτυχημένη, ίσως περισσότερο από ό,τι ήταν. Τα σκουρόχρωμα ενδύματα και το μαύρο πέπλο της ήταν επηρεασμένα από την ισπανική υψηλή μόδα και δεν είναι μία απεικόνιση πένθους για την πρώτη κόρη της, όπως έχουν προτείνει κάποιοι μελετητές. Η προσωπογραφία είναι εντυπωσιακά μεγάλη. Μάλιστα το μέγεθός της είναι ίσο με εκείνο των παραγγελιών,που έκαναν οι πλουσιότεροι χορηγοί της εποχής. Αυτή η υπερβολή έχει εξηγηθεί ως ένδειξη της κοινωνικής φιλοδοξίας του Φραντσέσκο και της Λίζα.[31]

 
Η κλοπή της Μονά Λίζα από το Λούβρο το 1911 και τα ταξίδια της στην Ασία και τη Βόρεια Αμερική κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 και της δεκαετίας του 1970, συνέβαλαν στην εικονοποίηση και τη φήμη του πίνακα.[32]

Την άνοιξη του 1503, ο Λεονάρντο δεν διέθετε πηγή εισοδήματος, που ίσως εν μέρει εξηγεί το ενδιαφέρον του για μία ιδιωτική προσωπογραφία.[26][33] Αλλά αργότερα εκείνο το έτος, πιθανότατα έπρεπε να καθυστερήσει την εργασία του στη Μόνα Λίζα όταν έλαβε πληρωμή για την έναρξη της Μάχης του Ανγκιάρι, η οποία ήταν μία πιο πολύτιμη παραγγελία και η οποία είχε ανατεθεί για να ολοκληρωθεί μέχρι το Φεβρουάριο του 1505.[34] Το 1506 ο Λεονάρντο θεώρησε την προσωπογραφία ημιτελή.[35] Δεν πληρώθηκε για το έργο και δεν το παρέδωσε στον πελάτη του.[36] Οι ζωγραφιές του καλλιτέχνη ταξίδεψαν μαζί του καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής του και μπορεί να είχε ολοκληρώσει τη Μόνα Λίζα πολλά χρόνια αργότερα στη Γαλλία,[19] με μία εκτίμηση μέχρι το 1516.[37]

Ο τίτλος του πίνακα χρονολογείται στο 1550. Μία γνωριμία τουλάχιστον μερικών από την οικογένεια του Φραντσέσκο,[17] ο Τζόρτζο Βαζάρι, έγραψε: «Ο Λεονάρντο ανέλαβε να ζωγραφίσει, για τον Φραντσέσκο ντελ Τζοκόντο, την προσωπογραφία της Μόνα Λίζα, τη σύζυγό του»[35] (ιταλικά: Prese Lionardo a fare per Francesco del Giocondo il ritratto di mona Lisa sua moglie.‎‎).[38] Το ιταλικό όνομα του πίνακα La Gioconda είναι η θηλυκή μορφή του συζυγικού επωνύμου της. Στα γαλλικά είναι γνωστός ως La Joconde. Αν και προέρχεται από το συζυγικό επώνυμο της Λίζα, υπάρχει η έννοια ότι το όνομα προέρχεται από τη λέξη για το «ευτυχισμένη» (gioconda).[19]

Οι εικασίες έδωσαν το όνομα της Λίζα σε τουλάχιστον τέσσερις διαφορετικούς πίνακες και την ταυτότητά της σε τουλάχιστον δέκα διαφορετικούς ανθρώπους.[39][40] Μέχρι το τέλος του 20ού αιώνα, ο πίνακας ήταν μία παγκόσμια εικονοποίηση που είχε χρησιμοποιηθεί σε περισσότερους από 300 άλλους πίνακες και σε 2.000 διαφημίσεις, όπου εμφανιζόταν κατά μέσο όρο σε μία νέα διαφήμιση κάθε εβδομάδα.[41]

Το 2005, ένας εμπειρογνώμονας της Πανεπιστημιακής Βιβλιοθήκης της Χαϊδελβέργης ανακάλυψε μία σημείωση περιθωρίου στη συλλογή της βιβλιοθήκης, η οποία καθιέρωσε με σιγουριά την παραδοσιακή άποψη ότι η καθήμενη ήταν η Λίζα. Το σημείωμα, που γράφτηκε από τον Αγκοστίνο Βεσπούτσι το 1503, δηλώνει ότι ο Λεονάρντο δούλευε σε μία προσωπογραφία της Λίζα ντελ Τζοκόντο.[7] Η Μονά Λίζα φυλάσσεται στη Γαλλία από τον 16ο αιώνα, όταν αποκτήθηκε από τον Βασιλιά Φραγκίσκο Α'. Μετά τη Γαλλική Επανάσταση, έγινε ιδιοκτησία της ίδιας της Γαλλικής Δημοκρατίας.[42] Σήμερα, περίπου 6 εκατομμύρια άνθρωποι επισκέπτονται τον πίνακα κάθε χρόνο στο Λούβρο του Παρισιού, όπου αποτελεί μέρος μίας γαλλικής εθνικής συλλογής.[43]

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Giuseppe Pallanti: «La vera identità della Gioconda» (Ιταλικά) σελ. 37. ISBN-13 978-88-7624-657-9. ISBN-10 88-7624-657-6.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Giuseppe Pallanti: (Αγγλικά) Mona Lisa Revealed. σελ. 37. ISBN-13 978-88-7624-659-3. ISBN-10 88-7624-659-2.
  3. ↑ Mona Lisa: The People and the Painting. σελ. 57. ISBN-13 978-0-19-106696-2.
  4. ↑ «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 083319042. Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2020.
  5. ↑ (πολλαπλές γλώσσες) Geni.com. Ανακτήθηκε στις 17  Μαρτίου 2024.
  6. ↑ Riding, Alan (Απριλίου 6, 2005). «In Louvre, New Room With View of 'Mona Lisa'». The New York Times (The New York Times Company). https://www.nytimes.com/2005/04/06/arts/design/06lisa.html. Ανακτήθηκε στις 2007-10-07. 
  7. ↑ 7,0 7,1 «Mona Lisa – Heidelberger Fund klärt Identität (English: Mona Lisa – Heidelberger find clarifies identity)». University Library Heidelberg. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2008. 
  8. ↑ Pallanti 2006, σελ. 58
  9. ↑ Pallanti 2006, σελ. 17, 23, 24
  10. ↑ Κεμπ, Μάρτιν (2017). Mona Lisa: The People and the Painting. σελ. 10. 
  11. ↑ 11,0 11,1 Pallanti 2006, σελ. 37
  12. ↑ 12,0 12,1 Pallanti 2006, σελ. 41–44
  13. ↑ «History of Vignamaggio». Villa Vignamaggio. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Μαΐου 2006. https://web.archive.org/web/20060512180457/http://www.vignamaggio.it/english/history.html. Ανακτήθηκε στις 2008-04-05. 
  14. ↑ Pallanti 2006, σελ. 40
  15. ↑ Pallanti 2006, σελ. 44
  16. ↑ 16,0 16,1 Pallanti 2006, σελ. 45–46
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3 Zöllner 1993, σελ. 4
  18. ↑ Zöllner 1993, σελ. 5
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 Kemp, Martin (2006). Leonardo Da Vinci: The Marvellous Works of Nature And Man. σελίδες 261–262. ISBN 0-19-280725-0. Ανακτήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 2007. 
  20. ↑ «Portrait of Lisa Gherardini, wife of Francesco del Giocondo». Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2007. 
  21. ↑ 21,0 21,1 Zöllner 1993, σελ. 9
  22. ↑ Johnston, Bruce (1 Ιανουαρίου 2004). «Riddle of Mona Lisa is finally solved: she was the mother of five». Telegraph.co.uk (Telegraph Media Group). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2007-10-11. https://web.archive.org/web/20071011082755/http://telegraph.co.uk/news/main.jhtml?xml=%2Fnews%2F2004%2F08%2F01%2Fwmona01.xml&sSheet=%2Fnews%2F2004%2F08%2F01%2Fixworld.html. Ανακτήθηκε στις 2007-10-06. 
  23. ↑ Pallanti 2006, σελ. 61-62
  24. ↑ 24,0 24,1 24,2 Müntz 1898, σελ. 154
  25. ↑ Pallanti 2006, σελ. 63
  26. ↑ 26,0 26,1 Masters, Roger D. (15 Ιουνίου 1998). Fortune is a River: Leonardo da Vinci and Niccolò Machiavelli's Magnificent Dream of Changing the Course of Florentine History (online notes for Chapter 6). Free Press via Dartmouth College (dartmouth.edu). ISBN 0-684-84452-4. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 18 Μαρτίου 2020. 
  27. ↑ Pallanti 2006, σελ. 105
  28. ↑ Lorenzi, Rossella (19 Ιανουαρίου 2007). «Mona Lisa Grave Found, Claims Scholar». Discovery Channel News (Discovery Communications). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Νοεμβρίου 2012. https://web.archive.org/web/20121126163045/http://dsc.discovery.com/news/2007/01/19/monalisa_his.html?category=history&guid=20070119134500. Ανακτήθηκε στις 2007-10-06. 
  29. ↑ Lorenzi, Rossella (2 Μαΐου 2007). «Mona Lisa's Identity Revealed?». Discovery Channel News (Discovery Communications). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2012. https://web.archive.org/web/20121008161856/http://dsc.discovery.com/news/2007/05/02/monalisa_arc.html?category=archaeology&guid=20070502143030. Ανακτήθηκε στις 2007-10-06. 
  30. ↑ Squires, Nick (24 Σεπτεμβρίου 2015). «Who was Mona Lisa? Burial breakthrough may solve identity mystery behind Da Vinci masterpiece». The Daily Telegraph. https://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/europe/italy/11888685/Who-was-Mona-Lisa-Burial-breakthrough-may-solve-the-identity-mystery-behind-Da-Vinci-masterpiece.html. 
  31. ↑ Zöllner 1993, σελ. 12
  32. ↑ Sassoon 2001, σελ. 14–16
  33. ↑ Zöllner 1993, σελ. 7
  34. ↑ Müntz 1898, σελ. 136
  35. ↑ 35,0 35,1 Clark, Kenneth, quoting a translation of Vasari (Μάρτιος 1973). «Mona Lisa». The Burlington Magazine (The Burlington Magazine Publications via JSTOR) 115 (840): 144–151. ISSN 0007-6287. 
  36. ↑ Zöllner 1993, p. 6
  37. ↑ «Mona Lisa 1503–16». University of the Arts, London. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2007. 
  38. ↑ Vasari, Giorgio (1879) [1550, rev. ed. 1568]. Le vite de' più eccellenti pittori, scultori ed architettori. IV. Gaetano Milanesi. Firenze: G.C. Sansoni. σελ. 39. Ανακτήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 2007. 
  39. ↑ Stites, Raymond S. (Ιανουάριος 1936). «Mona Lisa--Monna Bella». Parnassus (College Art Association via JSTOR) 8 (1): 7–10+22–23. doi:10.2307/771197.  and Littlefield, Walter (1914). The Two "Mona Lisas". σελ. 525. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2007.  and Wilson, Colin (2000). The Mammoth Encyclopedia of the Unsolved. σελίδες 364–366. ISBN 0-7867-0793-3. 
  40. ↑ Debelle, Penelope (2004-06-25). «Behind that secret smile». The Age (The Age Company). http://www.theage.com.au/articles/2004/06/24/1088046208817.html. Ανακτήθηκε στις 2007-10-06.  and Τζόνστον, Μπρους (2004-01-08). «Riddle of Mona Lisa is finally solved: she was the mother of five». Telegraph.co.uk (Telegraph Media Group). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2007-10-11. https://web.archive.org/web/20071011082755/http://telegraph.co.uk/news/main.jhtml?xml=%2Fnews%2F2004%2F08%2F01%2Fwmona01.xml&sSheet=%2Fnews%2F2004%2F08%2F01%2Fixworld.html. Ανακτήθηκε στις 2007-10-06. , and Nicholl, Charles (review of Mona Lisa: The History of the World's Most Famous Painting by Donald Sassoon) (2002-03-28). «The myth of the Mona Lisa». Guardian Unlimited (London Review of Books via Guardian News and Media). http://books.guardian.co.uk/lrb/articles/0,6109,675653,00.html. Ανακτήθηκε στις 2007-10-06.  and Chaundy, Bob (2006-09-29). «Faces of the Week». BBC News (BBC). http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/magazine/5392000.stm. Ανακτήθηκε στις 2007-10-05. 
  41. ↑ Sassoon 2001, Abstract and σελ. 16
  42. ↑ Sassoon 2001, σελ. 8
  43. ↑ Chaundy, Bob (2006-09-29). «Faces of the Week». BBC News (BBC). http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/magazine/5392000.stm. Ανακτήθηκε στις 2007-10-05.  and Canetti, Claudine (n.d.). «The world's most famous painting has the Louvre all aflutter». Actualité en France via French Ministry of Foreign and European Affairs (diplomatie.gouv.fr). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-06-29. https://web.archive.org/web/20110629055247/http://www.diplomatie.gouv.fr/en/france_159/discovering-france_2005/france-from-to-z_1978/culture_1979/museums_4412/the-world-most-famous-painting-has-the-louvre-all-aflutter_6824.html. Ανακτήθηκε στις 2007-10-08. 

Βιβλιογραφία

Επεξεργασία

Περαιτέρω ανάγνωση

Επεξεργασία
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λίζα_ντελ_Τζοκόντο&oldid=10789263"