Βικιπαίδεια

Λουί ντε Μπουλόνι

Γάλλος ζωγράφος (1654–1733)

Ο Λουί ντε Μπουλόνι (γαλλικά: Louis de Boullogne II, 1654 -1733), γνωστός και ως Μπουλόνι ο νεότερος, ήταν Γάλλος ζωγράφος και σχεδιαστής. Διετέλεσε διευθυντής της Βασιλικής Ακαδημίας Ζωγραφικής και Γλυπτικής και Πρώτος ζωγράφος του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΕ΄.[11]

Λουί ντε Μπουλόνι
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Louis de Boullogne (Γαλλικά)
Γέννηση19  Νοεμβρίου 1654[1][2][3]
Παρίσι
Θάνατος21  Νοεμβρίου 1733[1][4][5]
Παρίσι
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[6]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[7]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταζωγράφος[8][3]
αυλικός ζωγράφος
Οικογένεια
ΤέκναJean de Boullonges
ΓονείςΛουί Μπουλόν
ΑδέλφιαGeneviève Boullogne
Madeleine Boullogne[9]
Μπον Μπουλόν[9]
ΟικογένειαBoullogne family
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΕπίσημος ζωγράφος του βασιλιά (1725–1733)
διευθυντής (1722–1733, Βασιλική Ακαδημία ζωγραφικής και γλυπτικής του Παρισιού)
Βραβεύσειςβραβείο της Ρώμης (27  Μαΐου 1673)[10]
Τάγμα του Αγίου Μιχαήλ
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία

Ο Λουί ντε Μπουλόνι γεννήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 1654 στο Παρίσι και ήταν μικρότερος αδελφός του ζωγράφου Μπον Μπουλόνι. Ο πατέρας τους, Λουί Μπουλόνι, φοβούμενος τον ανταγωνισμό μεταξύ των δύο αδερφών αρχικά αντιτάχθηκε στην επιθυμία του Λουί να ασχοληθεί με την τέχνη. Ωστόσο, τελικά το επέτρεψε και κάθε βράδυ ο Λουί διέσχιζε το Παρίσι για να πάει με τον αδελφό του για μαθήματα ζωγραφικής στη Βασιλική Ακαδημία Ζωγραφικής και Γλυπτικής. Σε ηλικία 18 ετών κέρδισε το βραβείο της Ρώμης και έφυγε για τη Ρώμη το 1676, όταν ο αδελφός του επέστρεφε από εκεί. Έκανε αντίγραφα των έργων Η Σχολή των Αθηνών, Η Έριδα περί την Θεία Ευχαριστία και πολλών άλλων έργων του Ραφαήλ, από τα οποία το εργοστάσιο των Γκομπλέν κατασκεύασε πολλές ταπισερί για τον Γάλλο βασιλιά.[12]

Επιστρέφοντας μέσω της Λομβαρδίας και της Βενετίας το 1680, ο Λουί έφθασε στο Παρίσι και σύντομα απέκτησε μεγάλη φήμη. Το 1681 έγινε δεκτός ως μέλος της Ακαδημίας: το έργο υποδοχής του παρουσίαζε τον πίνακα Ο Αύγουστος κλείνει τις πόρτες στο ναό του Ιανού, μετά τη ναυμαχία του Ακτίου. Το 1688 παντρεύτηκε τη Μαργκερίτ Μπακέ. Το 1722, επιλέχθηκε να σχεδιάσει μετάλλια και επιγραφές για την Ακαδημία Επιγραφών και Γραμμάτων, λαμβάνοντας μια νέα σύνταξη 1.000 λιβρών και χρίσθηκε ιππότης του τάγματος του Αγίου Μιχαήλ. Το 1723, έγινε πρύτανης της Ακαδημίας, το 1724 διαδέχθηκε τον Αντουάν Κουαπέλ ως Πρώτος ζωγράφος του βασιλιά και απέκτησε τίτλο ευγενείας γι' αυτόν και τους απογόνους του. Το 1725, έγινε διευθυντής της Ακαδημίας, αξιώματα που κράτησε μέχρι το θάνατό του. [13]

Ανάμεσα στους μαθητές του ήταν οι Μισέλ ντε Κορνικάλ, Λουί Γκαλός και Ζακ-Φρανσουά Κουρτέν. Υπήρξε ισχυρός υποστηρικτής της Ακαδημίας και στήριξε τους μαθητές της με τα μαθήματά του και την προστασία του. Ήταν ορκισμένος εχθρός των πρόχειρων και εύκολων έργων, ισχυριζόμενος ότι μόνο όσοι είχαν μεγάλη δεξιοτεχνία και πλήρως διαμορφωμένο ταλέντο μπορούσαν να ζωγραφίσουν.

Ο Λουί ντε Μπουλόνι πέθανε στο Παρίσι στις 2 Νοεμβρίου 1733 και ενταφιάστηκε στην εκκλησία του Αγίου Ευσταθίου, ενορία της γέννησής του. Άφησε τεράστια περιουσία στα τέσσερα παιδιά που είχε αποκτήσει με τη σύζυγό του - δύο γιους, ανώτερους κρατικούς αξιωματούχους και δύο κόρες.

Έργο Επεξεργασία

Δημιούργησε πολλές από τις πιο διάσημες ιστορικές, θρησκευτικές και μυθολογικές συνθέσεις της εποχής του, ιδιαίτερα για την Παναγία των Παρισίων και άλλες εκκλησίες, τις Βερσαλλίες, το Φονταινεμπλώ, το Τριανόν και το μέγαρο των Απομάχων. Τα έργα του με θρησκευτικό θέμα είναι ακόμη κλασικής μπαρόκ έμπνευσης, που προέρχεται από την επίδραση της ιταλικής ζωγραφικής, ενώ η χάρη εκείνων με μυθολογικό θέμα προαναγγέλλει ήδη το ροκοκό. [14]

Μια σειρά 163 σχεδίων, που προέρχονται από το στούντιο του καλλιτέχνη, αποκτήθηκαν από το Λούβρο το 1846. Σχεδόν όλα έχουν φιλοτεχνηθεί με ασπρόμαυρη κιμωλία σε μπλε χαρτί.[15]

Έργα του εκτίθενται σε πολλά γαλλικά μουσεία, ιδιαίτερα στο Λούβρο και τις Βερσαλλίες.[16]

Επιλογή έργων Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb120032806. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. boullongne-louis. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/160634. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  4. ↑ «Louis de (II) Boullogne». (Ολλανδικά) RKDartists. 11423.
  5. ↑ «Louis de Boullogne The Younger». (Αγγλικά) Benezit Dictionary of Artists. Oxford University Press. 2006. B00024398. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
  6. ↑ artist list of the National Museum of Sweden. 12  Φεβρουαρίου 2016. kulturnav.org/dfa2734a-e2cf-4011-b5f5-90353def1d45. Ανακτήθηκε στις 25  Φεβρουαρίου 2016.
  7. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb120032806. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  8. ↑ (Σλοβακικά, Τσεχικά, Αγγλικά) Web umenia. www.webumenia.sk/autor/1041684. Ανακτήθηκε στις 7  Απριλίου 2018.
  9. ↑ 9,0 9,1 (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 3  Απριλίου 2018. 500009719. Ανακτήθηκε στις 21  Μαΐου 2021.
  10. ↑ Jules Guiffrey: «Liste des pensionnaires de l'Academie de France a Rome» 1908. σελ. 12.
  11. ↑ . «metmuseum.org/art/collection/Louis de Boullogne». 
  12. ↑ . «larousse.fr/encyclopedie/peinture/Boullogne/». 
  13. ↑ . «peoplepill.com/people/louis-de-boullogne». 
  14. ↑ . «nationalgallery.org.uk/artists/louis-de-boullogne». 
  15. ↑ . «metmuseum.org/art/Seated Male Nude/1704/Louis de Boullogne the Younger». 
  16. ↑ . «wga.hu/bio_m/b/boullogn/louis_y/biograph». 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

  •   Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Louis de Boullogne στο Wikimedia Commons


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λουί_ντε_Μπουλόνι&oldid=10461342"