Λούκιος Μινίκιος Νάταλις
Ο Λούκιος Μινίκιος Νάταλις (λατινικά: Lucius Minicius Natalis Quadronius Verus / Λούκιος Μινίκιος Νάταλις Κουαντρόνιος Βέρος, 2ος αιώνας μ.Χ.) ήταν Ρωμαίος πολιτικός και στρατιωτικός με καταγωγή από τη Βαρκελώνη.
| Λούκιος Μινίκιος Νάταλις Κουαντρόνιος Βέρος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 13 Φεβρουαρίου 96[1] Βαρκελώνη |
| Θάνατος | 2ος αιώνας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Καταλανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Λούκιος Μινίκιος Νάταλις |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Λεγάτος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Δήμαρχος των πληβείων Ύπατος στην αρχαία Ρώμη |
| Βραβεύσεις | Ολυμπιονίκης στο αγώνισμα του τεθρίππου (129) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Νεαρή ηλικία Επεξεργασία
Γεννήθηκε τον Φεβρουάριο του 96, και ο πατέρας του, με τον οποίο είχε το ίδιο όνομα, ήταν αρχικά πληβείος ο οποίος σταδιακά απέκτησε σημαντική πολιτική και στρατιωτική δύναμη στην Νουμιδία, Δακία, και Παννονία κατά την διάρκεια του αυτοκράτορα Τραϊανού και του αυτοκράτορα Αδριανού.[2]
Υπηρέτησε στην Δακία και τη Μοισία κατά το 115, και στην πόλη Καρνούς της Παννονίας το 116. Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ρωμαϊκή κατάκτηση της Δακίας.[3] Το 127 διορίστηκε πραίτορας, και το 130 λεγάτος ως διοικητής λεγεώνας στην Βρετανία. Διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τον αυτοκράτορα Τραϊανό.
Ολυμπιακοί αγώνες Επεξεργασία
Υπήρξε ολυμπιονίκης στο ιππικό αγώνισμα του τεθρίππου στους 227ους (129 μ.Χ.) ολυμπιακούς αγώνες της αρχαιότητας, και υπήρξε ο πρώτος ολυμπιονίκης με καταγωγή από την Ιβηρική χερσόνησο. Για να συμμετάσχει εκεί ταξίδεψε πρώτα στο Τάρρακο ώστε να συμμετέχει στους προκριματικούς αγώνες αρματοδρομιών που γινόταν εκεί, ώστε να μπορεί να πάρει κάποιος μέρος στους Ολυμπιακούς αγώνες. Σε επιγραφή που βρέθηκε στην Ολυμπία μνημονεύεται ως ύπατος ανθύπατος Λιβύης καθώς και ως στρατηγικός (πραίτορας), και είναι πάρα πολύ πιθανό πως πρόκειται για το ίδιο άτομο του οποίου το μνημείο ο Παυσανίας περιέγραψε πως ανήκε σε κάποιον Ρωμαίο γερουσιαστή ο οποίος είχε νικήσει στους αγώνες.[4][5][6][7]Ωστόσο ως ανθύπατος της Λιβύης υπηρέτησε αργότερα από την νίκη του στους ολυμπιακούς αγώνες, από το 153 έως 154, έτσι πιθανώς το μνημείο έιναι μεταγενέστερο.[8][9][4]
Ευεργέτης Επεξεργασία
Υπήρξε ευεργέτης της Βαρκελώνης από όπου καταγόταν και έκανε συχνά δωρεές, ενώ το 125 κάλυψε τα έξοδα για την δημιουργία λουτρών και υδραγωγείων στην πόλη. Ίχνη των έργων αυτών διασώζονται ακόμα στην πλατεία του Σαντ Μιγκέλ της πόλης, ενώ διάφορα άλλα τιμητικά αναθήματα φυλάσσονται στο αρχαιολογικό μουσείο Καταλωνίας.[10]
Η σύγχρονη κυβέρνηση της Καταλονίας διαθέτει ειδικό μετάλλιο με την ονομασία του για τους Καταλανούς αθλητές οι οποίοι συμμετέχουν στους σύγχρονους ολυμπιακούς αγώνες, ενώ ο δήμος της Βαρκελώνης έχει ονομάσει την περιοχή όπου βρίσκονται οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις ως Μονιουίκ (Montjuïc) παραφθορά του Μινίνιου τιμώντας τον.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 «Diccionario biográfico español» (Ισπανικά) Real Academia de la Historia. 2011. 67762/lucius-minicius-natalis-quadronius-verus. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2022.
- ↑ «Epigraphik Datenbank». db.edcs.eu. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2017.
- ↑ S. J. Keay (1988). Roman Spain. Exploring the Roman world. Berkeley: University of California Press. σελ. 84. ISBN 978-0-520-06380-8.
- ↑ 4,0 4,1 Moretti, Luigi (2014). Luigi Moretti e il catalogo degli Olympionikai. Testimonianze epigrafiche, letterarie, papirologiche e numismatiche sui vincitori degli agoni olimpici panellenici (Ellade e Magna Grecia: 776 a.C. - 393 d.C.). Maria Elisa Garcia Barraco (στα Ιταλικά). AM; 7 - Arbor Sapientiae Editore S.r.l. ISBN 978-88-97805-32-8. (καταχώριση 846)
- ↑ IvO 236, Dittenberger, Wilhelm, and Karl Purgold. Die Inschriften von Olympia. «Olympia», 5. Berlin 1896. - epigraphy.packhum.org
- ↑ Παυσανίας. «Ἐλλάδος περιήγησης». perseus.tufts.edu. σελ. 5.20.8.
- ↑ Agustí Duran i Sanpere (1975). Història de Barcelona. Editorial Aedos. σελ. 131.
- ↑ Christian Habicht (1985). Pausanias' Guide to Ancient Greece. University of California Press. σελ. 172. ISBN 978-0-520-05398-4.
- ↑ John Stewart (2006). African states and rulers. McFarland & Co. σελ. 393. ISBN 978-0-7864-2562-4.
- ↑ «Epigraphische Datenbank Heidelberg». Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2013.
Σχετική βιβλιογραφία Επεξεργασία
- (Γερμανικά) Andreas Krieckhaus: Senatorische Familien und ihre patriae (1./2. Jahrhundert n. Chr.). Kovač, Hamburg 2006, ISBN 3-8300-1836-3, S. 103–112.
- (Γερμανικά) Bengt E. Thomasson: Fasti Africani. Senatorische und ritterliche Ämter in den römischen Provinzen Nordafrikas von Augustus bis Diokletian. Paul Aströms Förlag, Stockholm 1996, ISBN 91-7042-153-6, S. 61f, P 74.
- (Λατινικά) CIL XIV, 3599
- (Λατινικά) CIL II, 4510
- (Λατινικά) CIL XI, 3002
- (Λατινικά) CIL XI, 2925
- (Λατινικά) AE 1979, 374