Βικιπαίδεια

Διανθρωπισμός

σύγχρονο φιλοσοφικό κίνημα
(Ανακατεύθυνση από Μετανθρωπισμός)

Ο διανθρωπισμός (Transhumanism) είναι φιλοσοφικό κίνημα που υποστηρίζει τον μετασχηματισμό της ανθρώπινης κατάστασης αναπτύσσοντας και καθιστώντας ευρέως διαθέσιμες εξελιγμένες τεχνολογίες για να ενισχύσει σημαντικά την ανθρώπινη διάνοια και φυσιολογία.[1][2]

Οι διανθρωπιστές στοχαστές μελετούν τα πιθανά οφέλη και τους κινδύνους των αναδυόμενων τεχνολογιών που θα μπορούσαν να ξεπεράσουν τους θεμελιώδεις ανθρώπινους περιορισμούς, καθώς και τους ηθικούς.[3] περιορισμούς της χρήσης τέτοιων τεχνολογιών.[4] Η πιο συνηθισμένη δια-ανθρωπιστική θεωρία είναι ότι τα ανθρώπινα όντα μπορεί τελικά να είναι σε θέση να μεταμορφωθούν σε διαφορετικά όντα με ικανότητες που επεκτάθηκαν σε μεγάλο βαθμό από την τρέχουσα κατάσταση ώστε να αξίζουν την ετικέτα των μεταθανάτων όντων.[2]

Η σύγχρονη έννοια του όρου «διανθρωπισμός» είχε πρωτοπαρουσιαστεί από έναν από τους πρώτους καθηγητές της μελλοντολογίας, ενός ανθρώπου που άλλαξε το όνομά του σε FM-2030. Στη δεκαετία του 1960, δίδαξε «νέες έννοιες του ανθρώπου» στο The New School όταν άρχισε να εντοπίζει ανθρώπους που υιοθετούν τεχνολογίες, τρόπους ζωής και κοσμοθεωρίες «μεταβατικές» στον μεταθανάτιο ως «μετάνθρωπος».[5] Ο ισχυρισμός του θα έθετε το πνευματικό θεμέλιο για τον Βρετανό φιλόσοφο Max More να αρχίσει να αρθρώνει τις αρχές του Μετανθρωπισμόυ ως φουτουριστικής φιλοσοφίας το 1990 και να οργανώνει στην Καλιφόρνια μια ιντελιγκέντσια που έχει έκτοτε εξελιχθεί στο παγκόσμιο υπερ-ανθρωπιστικό κίνημα.[6]

Επηρεασμένο από σπερματικά έργα επιστημονικής φαντασίας, το υπερανθρωπιστικό όραμα μιας μεταμορφωμένης μελλοντικής ανθρωπότητας έχει προσελκύσει πολλούς υποστηρικτές και επικριτές από ένα ευρύ φάσμα προοπτικών, συμπεριλαμβανομένης της φιλοσοφίας και της θρησκείας.

Το 2017 το Penn State University Press, σε συνεργασία με τους Stefan Lorenz Sorgner και James Hughes, δημιούργησαν το περιοδικό Postthuman Studies,[7] το οποίο είναι το πρώτο ακαδημαϊκό περιοδικό αφιερωμένο αποκλειστικά στο posthuman που έχει ως στόχο να αποσαφηνίσει τις έννοιες του μετανθρωπισμού και του υπερανθρωπισμού, καθώς και σύγκριση και αντίθεση και των δύο.

Διανθρωπιστικές πολιτικές φιλοσοφίες Επεξεργασία

Σύμφωνα με μια μελέτη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το 2006, ο διανθρωπισμός είναι η πολιτική έκφραση της ιδεολογίας ότι η τεχνολογία και η επιστήμη πρέπει να χρησιμοποιούνται για την ενίσχυση των ανθρώπινων ικανοτήτων. [8] Σύμφωνα με τον Amon Twyman του Ινστιτούτου Δεοντολογίας και Αναδυόμενων Τεχνολογιών (IEET), οι πολιτικές φιλοσοφίες που υποστηρίζουν τον δανθρωπισμό περιλαμβάνουν τον κοινωνικό φουτουρισμό, τον τεχνο-προοδευτισμό, τον τεχνο-ελευθερισμό και τον αναρχο-διανθρωπισμό. [9] Ο Twyman θεωρεί ότι τέτοιες φιλοσοφίες αποτελούν συλλογικά τον πολιτικό διανθρωπισμό.

Αναρχο-διανθρωπισμός Επεξεργασία

 
Σημαία του αναρχο-διανθρωπισμού, που αντιπροσωπεύεται από μια μπλε και μαύρη διαγώνια σημαία, όπου το μπλε αντλείται από την επιτάχυνση που φαίνεται στο φαινόμενο Doppler στο φως. [10]

Ο αναρχο-διανθρωπισμός ή αναρχο-τρανσουμανισμός είναι μια φιλοσοφία που συνθέτει τον αναρχισμό με τον διανθρωπισμό που αφορά τόσο την κοινωνική όσο και τη σωματική ελευθερία αντίστοιχα. Οι αναρχο-διανθρωπιστές ορίζουν την ελευθερία ως επέκταση της ικανότητάς του να βιώνει τον κόσμο γύρω τους. [11]

Η φιλοσοφία αντλείται σε μεγάλο βαθμό από τον ατομικιστικό αναρχισμό των William Godwin, Max Stirner και Voltairine de Cleyre [12] καθώς και τον κυβερνοφεμινισμό που παρουσίασε η Donna Haraway στο μανιφέστο του Cyborg . [13] Εξετάζει ζητήματα που αφορούν τη σωματική αυτονομία, [14] αναπηρία, [15] φύλο, νευρο -ποικιλομορφία, [16] queer θεωρία [17] επιστήμη [18] και σεξουαλικότητα [19] ενώ παρουσιάζουν κριτικές μέσω αναρχικών και διανθρωπιστικών φακών ικανότητας, cisheteropatriarchy και πριμιτιβισμού . [20]

Οι αναρχο-διανθρωπιστές επικρίνουν επίσης τις μη αναρχικές μορφές του διανθρωπισμού, όπως ο δημοκρατικός διανθρωπισμός και ο ελευθεριακός διανθρωπισμός ως ασυνεπείς και αδιαμφισβήτητες λόγω του ότι διατηρούν το κράτος . Θεωρούν τέτοια όργανα εξουσίας ως εγγενώς ανήθικα και ασυμβίβαστα με την επιτάχυνση της κοινωνικής και υλικής ελευθερίας για όλα τα άτομα. Ο αναρχο-διανθρωπισμός είναι αντι-καπιταλιστικός, υποστηρίζοντας ότι η καπιταλιστική συσσώρευση πλούτου θα οδηγούσε σε δυστοπία αν συνεργάστεί με τον διανθρωπισμό. Ο αναρχο-διανθρωπισμός υποστηρίζει την ίση πρόσβαση σε προηγμένες τεχνολογίες που επιτρέπουν τη μορφολογική ελευθερία και τα διαστημικά ταξίδια. [21] [22]

Δημοκρατικός διανθρωπισμός Επεξεργασία

Ο δημοκρατικός διανθρωπισμός, ένας όρος που επινοήθηκε από τον Τζέιμς Χιουζ το 2002, αναφέρεται στη στάση των διανθρωπιστών (υποστηρικτές για την ανάπτυξη και χρήση τεχνολογιών ανθρώπινης ενίσχυσης ) που υποστηρίζουν φιλελεύθερες, κοινωνικές ή / και ριζοσπαστικές δημοκρατικές πολιτικές απόψεις. [23] [24] [25] [5]

Ελευθεριακός διανθρωπισμός Επεξεργασία

Ο ελευθεριακός τρανσουμανισμός είναι μια πολιτική ιδεολογία που συνθέτει τον ελευθεριασμό και τον διανθρωπισμό . [23]

Αυτοπροσδιορισμένοι ελευθεριακοί διανθρωπιστές, όπως ο Ronald Bailey του <i id="mwAVM">περιοδικού Reason</i> και ο Glenn Reynolds του Instapundit, υποστηρίζουν το «δικαίωμα στην ανθρώπινη ενίσχυση » που υποστηρίζουν ότι η ελεύθερη αγορά είναι ο καλύτερος εγγυητής αυτού του δικαιώματος, ισχυριζόμενος ότι παράγει μεγαλύτερη ευημερία και προσωπική ελευθερία από άλλα οικονομικά συστήματα. [26] [27]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ Mercer, Calvin. Religion and Transhumanism: The Unknown Future of Human Enhancement. Praeger. 
  2. ↑ 2,0 2,1 Bostrom, Nick (2005). «A history of transhumanist thought». Journal of Evolution and Technology. http://www.nickbostrom.com/papers/history.pdf. Ανακτήθηκε στις February 21, 2006. 
  3. ↑ «We May Look Crazy to Them, But They Look Like Zombies to Us: Transhumanism as a Political Challenge». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2020. 
  4. ↑ Carvalko, Joseph (2012). The Techno-human Shell-A Jump in the Evolutionary Gap. Sunbury Press. ISBN 978-1620061657. 
  5. ↑ 5,0 5,1 Hughes, James (2004). Citizen Cyborg: Why Democratic Societies Must Respond to the Redesigned Human of the Future. Westview Press. ISBN 0-8133-4198-1. 
  6. ↑ Google Ngram Viewer. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2013. 
  7. ↑ «Journal of Posthuman Studies: Philosophy, Technology, Media». 
  8. ↑ European Parliament (2006). Technology Assessment on Converging Technologies, ii. https://www.itas.kit.edu/downloads/etag_beua06a.pdf. Ανακτήθηκε στις 12 January 2015. «"On the one side are the true believers in the potential of technology to make individuals ever more perfect. Transhumanism is a political expression of that."». 
  9. ↑ Twyman, Amon (7 Οκτωβρίου 2014). «Transhumanism and Politics». Institute for Ethics and Emerging Technologies. I would suggest that the way forward is to view transhumanism as a kind of political vector, axis, or hub rather than a single party or philosophy. In other words, the different political philosophies supportive of transhumanism (e.g. Social Futurism, Techno-Progressivism, Anarcho-Transhumanism, Techno-Libertarianism etc) should be considered to collectively constitute Political Transhumanism. 
  10. ↑ «An Anarcho-Transhumanist FAQ (Why the color blue?)». Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2020. 
  11. ↑ Gillis, William (6 January 2012). «What Is Anarcho-Transhumanism?». http://humaniterations.net/2012/01/06/what-is-anarcho-transhumanism/. Ανακτήθηκε στις 22 January 2020. 
  12. ↑ «An Anarcho-Transhumanist FAQ (What's all this about anarchism and transhumanism?)». Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2020. 
  13. ↑ Munkittrick, Kyle. «On the Importance of Being a Cyborg Feminist». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2020-01-28. https://web.archive.org/web/20200128181616/https://hplusmagazine.com/2009/07/21/importance-being-cyborg-feminist/. Ανακτήθηκε στις 22 January 2020. 
  14. ↑ Gillis, William (21 September 2011). «The Floating Metal Sphere Trump Card». http://humaniterations.net/2011/09/21/the-floating-metal-sphere-trump-card/. Ανακτήθηκε στις 22 January 2020. 
  15. ↑ Brix, Terra (4 April 2018). «This Machine Kills Ability». https://theanarchistlibrary.org/library/terra-brix-anarchotranshumanism-this-machine-kills-ability. Ανακτήθηκε στις 22 January 2020. 
  16. ↑ Linnell, Lexi (November 2016). «This Machine Kills Ableism». https://theanarchistlibrary.org/library/lexi-linnell-this-machine-kills-ableism. Ανακτήθηκε στις 22 January 2020. 
  17. ↑ Carrico, Dale (5 March 2006). «Technology Is Making Queers Of Us All». https://amormundi.blogspot.com/2006/03/technology-is-making-queers-of-us-all.html. Ανακτήθηκε στις 22 January 2020. 
  18. ↑ Gillis, William (18 Αυγούστου 2015). Science As Radicalism. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2020. 
  19. ↑ Saitta, Eleanor (2009). «Designing the Future of Sex». https://anarchotranshumanzine.files.wordpress.com/2012/11/dfos.pdf. Ανακτήθηκε στις 22 January 2020. 
  20. ↑ Gillis, William (13 Ιουνίου 2006). 15 Post-Primitivist Theses. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2020. 
  21. ↑ Bookchin, Murray (Μαΐου 1965). Towards a Liberatory Technology (στα Αγγλικά). Anarchos. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2020. 
  22. ↑ Kevin, Carson (8 Φεβρουαρίου 2019). Ephemeralization for Post-Capitalist Space Exploration. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2020. 
  23. ↑ 23,0 23,1 Hughes, James (2001). Politics of Transhumanism. http://www.changesurfer.com/Acad/TranshumPolitics.htm. Ανακτήθηκε στις 2007-01-26. 
  24. ↑ Hughes, James (2002). Democratic Transhumanism 2.0. http://www.changesurfer.com/Acad/DemocraticTranshumanism.htm. Ανακτήθηκε στις 2007-01-26. 
  25. ↑ Hughes, James (2003). Better Health through Democratic Transhumanism. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2006-10-11. https://web.archive.org/web/20061011033709/http://archives.betterhumans.com/Columns/Column/tabid/79/Column/240/Default.aspx. Ανακτήθηκε στις 2007-01-26. 
  26. ↑ Bailey, Ronald (2005). Liberation Biology: The Scientific and Moral Case For the Biotech Revolution. Prometheus Books. ISBN 1-59102-227-4. 
  27. ↑ Reynolds, Glenn (2006). An Army of Davids: How Markets and Technology Empower Ordinary People to Beat Big Media, Big Government, and Other Goliaths. Thomas Nelson. ISBN 1-59555-054-2. 
  28. ↑ Coenen, Christopher (2007). «Utopian Aspects of the Debate on Converging Technologies» (PDF). Στο: Gerhard Banse· και άλλοι. Assessing Societal Implications of Converging Technological Development (1st έκδοση). Berlin: edition sigma. σελίδες 141–172. ISBN 978-3-89404-941-6. OCLC 198816396. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 28 Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2020. 
  29. ↑ Evans, Woody (2015). «Posthuman Rights: Dimensions of Transhuman Worlds». Teknokultura. Universidad Complutense, Madrid. Ανακτήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2016. 
  30. ↑ Badmington, Neil (Winter 2003). «Theorizing Posthumanism». Cultural Critique. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2007. 
  31. ↑ Winner, Langdon (Fall 2002). «Are Humans Obsolete?» (PDF). The Hedgehog Review. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 10 Σεπτεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2007. 
  32. ↑ Ford, Alyssa (Μαΐου–Ιουνίου 2005). «Humanity: The Remix». Utne Magazine. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2007. 
  33. ↑ «AAR: Transhumanism and Religion Consultations». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιανουαρίου 2013. 
  34. ↑ Alexander, Brian (2000). «Don't die, stay pretty: introducing the ultrahuman makeover». Wired. https://www.wired.com/wired/archive/8.01/forever.html. Ανακτήθηκε στις January 8, 2007. 
  35. ↑ Saletan, William (June 4, 2006). «Among the Transhumanists». Slate. http://www.slate.com/articles/health_and_science/human_nature/2006/06/among_the_transhumanists.html. 

Περαιτέρω ανάγνωση Επεξεργασία

  • Maher, Derek F.· Mercer, Calvin, επιμ. (2009). Religion and the implications of radical life extension (1st έκδοση). New York: Palgrave Macmillan. ISBN 978-0-230-10072-5. 
  • Cole-Turner, Ronald, επιμ. (2011). Transhumanism and transcendence : Christian hope in an age of technological enhancement. Washington, D.C.: Georgetown University Press. ISBN 978-1-58901-780-1. 
  • Hansell, Gregory R· Grassie, William, επιμ. (2011). H+/-: Transhumanism and Its Critics. Philadelphia: Metanexus Institute. ISBN 978-1-45681-567-7. 
  • More, Max· Vita-More, Natasha, επιμ. (2013). The transhumanist reader : classical and contemporary essays on the science, technology, and philosophy of the human future (1.publ. έκδοση). Hoboken, N.J.: Wiley. ISBN 978-1-118-33429-4. 
  • Mercer, Calvin· Trothen, Tracy, επιμ. (2014). Religion and transhumanism : the unknown future of human enhancement. Westport, CT: Praeger. ISBN 9781440833250. 
  • Mercer, Calvin· Maher, Derek, επιμ. (2014). Transhumanism and the Body: The World Religions Speak. New York: Palgrave Macmillan. ISBN 9781137365835. 
  • Ranisch, Robert· Sorgner, Stefan Lorenz, επιμ. (2014). Post- and Transhumanism. Bruxelles: Peter Lang. ISBN 978-3-631-60662-9. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Διανθρωπισμός&oldid=10267693"