Μεταφορές στην Κορνουάλη
Η εξέλιξη των μεταφορών στην Κορνουάλη έχει διαμορφωθεί από τις ισχυρές θαλάσσιες, μεταλλευτικές και βιομηχανικές παραδόσεις της κομητείας και μεγάλο μέρος της υποδομής μεταφορών αντικατοπτρίζει αυτή την κληρονομιά.
Ωστόσο, με την πτώση της μεταλλευτικής δραστηριότητας και της βιομηχανίας τον τελευταίο αιώνα, οι μεταφορές στην Κορνουάλη έχουν επικεντρωθεί στην κάλυψη των αναγκών του τουρισμού. Ένα παράδειγμα αυτού είναι η βελτίωση της εθνικής οδού Α30: ο δρόμος αναβαθμίστηκε σε οδό ταχείας κυκλοφορίας με δύο λωρίδες ανα κατεύθυνση αλλά χρησιμοποιείται κυρίως το καλοκαίρι.
Στην περίπτωση του σιδηροδρομικού συστήματος, αν και η Κορνουάλη έχει χάσει μέρος του σιδηροδρομικού της δικτύου μετά την εθνικοποίηση το 1948, τα πήγε καλύτερα από πολλές άλλες αγροτικές περιοχές της Αγγλίας. Εν μέρει, αυτό συμβαίνει επειδή πολλές γραμμές της Κορνουάλης εξυπηρετούν προορισμούς διακοπών και αποτελούν από μόνες τους έλξη επισκεπτών.
Γενική κατάσταση
Επεξεργασία
Το δίκτυο εσωτερικών μεταφορών αποτελείται από οριζόντιους μεταφορικούς άξονες (τις εθνικές οδούς Α30, Α38 και Α39 [αν και ο Α39 δεν χαρακτηρίζεται πλέον ως τέτοια] και την πρώην κύρια γραμμή του Great Western Railway μέσω της Κορνουάλης) από τους οποίους οι δευτερεύοντες δρόμοι και οι σιδηροδρομικές γραμμές διακλαδώνονται προς τα λιμάνια και τα θέρετρα της ακτής.
Ως θαλάσσια κομητεία, τα λιμάνια και οι θαλάσσιες μεταφορές ήταν κάποτε ζωτικής σημασίας για την ευημερία της Κορνουάλης: ωστόσο, είναι λιγότερο σημαντικά τώρα. Η αλιεία, επίσης, ήταν παραδοσιακά ένας σημαντικός οικονομικός κλάδος και το Νιούλυν παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα αλιευτικά λιμάνια στη νότια Βρετανία και σημαντικό κέντρο διανομής ψαριών και οστρακοειδών στην ηπειρωτική Ευρώπη. Τα ψάρια άλλοτε αποτελούσαν σημαντικό φορτίο για τους σιδηροδρόμους της Κορνουάλης, αλλά πλέον μεταφέρονται οδικώς.
Εκτός από το Νιούλυν, πολλά άλλα λιμάνια (ιδίως το Πάντστου) και επίσης το Νιουκέυ εξυπηρετούν την εμπορική αλιεία σε μικρότερη κλίμακα. Πολλά ακόμη μικρά λιμάνια χρησιμοποιούνται για αλιεία αναψυχής.
Η ακτογραμμή της Κορνουάλης παρουσιάζει μεγάλη ανομοιομορφία (ιδιαίτερα στο νότο) με μεγάλες εκβολές ποταμών και ρίες (πλημμυρισμένες κοιλάδες ποταμών), έτσι οι διαβάσεις πορθμείων της Κορνουάλης αποτελούν σημαντικό μέρος των σημερινών μεταφορών. Τα Νησιά Σίλι είναι προσβάσιμα δια θαλάσσης από το Πενζάνς.
Οδικές μεταφορές στην Κορνουάλη
Επεξεργασία
Η Κορνουάλη είναι μια από τις λίγες αγγλικές κομητείες χωρίς αυτοκινητόδρομους. Ωστόσο διαθέτει αρκετές εθνικές οδούς που συνδέουν την κομητεία με το υπόλοιπο Ηνωμένο Βασίλειο και είναι πλέον εφικτό να οδηγήσει κάποιος απο την Γλασκώβη στο Μπόντμιν Μούρ χρησιμοποιόντας μόνο οδούς ταχείας κυκλοφορίας με διάζωμα.
Οι κύριες οδικές προσβάσεις προς την Κορνουάλη τόσο για φορτηγά όσο και για επιβατικά οχήματα είναι η A30 από το Έξετερ και η A38 από το Πλύμουθ και το νότιο Ντέβον.
- A30: Η A30 μεταξύ Έξετερ και Πενζάνς είναι μέρος του Διευρωπαϊκού Οδικού Δικτύου και θεωρείται από τον Οργανισμό Αυτοκινητοδρόμων ως στρατηγικός διάδρομος προς τα νοτιοδυτικά. [1] Η διαδρομή έχει βελτιωθεί και αναβαθμιστεί σημαντικά τα τελευταία τριάντα χρόνια. Πριν απο το 1976 υπήρχαν μόνο δύο μικρά τμήματα με δύο λωρίδες ανα κατεύθυνση στα 111 miles (179 km) της Α30 μεταξύ Έξετερ και Πενζάνς, αλλά σήμερα μόνο 20 miles (32 km) απομένουν με μόνο μία λωρίδα ανα κατεύθυνση (ένα μικρό τμήμα στο Μπόντμιν Μούρ και το υπόλοιπο στη δυτική Κορνουάλη).
- A38: Η κυκλοφορία στην Α38 στη νοτιοανατολική Κορνουάλη αντιμετώπιζε παλαιότερα σοβαρές καθυστερήσεις στο πορθμείο Τόρποιντ (βλ. παρακάτω) κατά μήκος του ποταμού Ταμάρ, αλλά ύστερα από το άνοιγμα της γέφυρας Ταμάρ (κρεμαστή γέφυρα με διόδια ) το 1961 η κατάσταση βελτιώθηκε σημαντικά. Σύμφωνα με την Υπηρεσία Αυτοκινητοδρόμων, ...δεν προβλέπεται ότι η Α38 έχει, ή θα έχει, στρατηγικό ρόλο για να ανταγωνιστεί αυτόν της Α30. Αντιθέτως, έχει έναν υποπεριφερειακό ρόλο να παρέχει πρόσβαση μεταξύ της Κορνουάλης και του Πλύμουθ και άλλων περιοχών του Νότιου Ντέβον . [2] Ωστόσο, η Α38 αποτελεί μια εναλλακτική διαδρομή για την κυκλοφορία από το Έξετερ και τον αυτοκινητόδρομο Μ5 προς τη νοτιοανατολική Κορνουάλη. Η αύξηση της κυκλοφορίας οδήγησε στην προσθήκη δύο επιπλέον λωρίδων στη γέφυρα Ταμάρτο 2001 (η πρώτη κρεμαστή γέφυρα στον κόσμο που διευρύνθηκε ενώ παρέμεινε ανοιχτή στην κυκλοφορία).
Άλλες διαδρομές προς την Κορνουάλη είναι η Α39 από το Μπάρνσταπλ και το Μπίντφορντ προς το Μπάντ και από το Γουειντμπριτζ και τη νοτιοδυτική Κορνουάλη, η A3072 από το Χάτερλευ και το κεντρικό Ντέβον στο Μπάντ, και η A390 από το Τάβιστοκ στο Κάλλινγκτον και το Λίσκεαρντ.
Πρώιμες διαδρομές
Επεξεργασία
Στην προϊστορική εποχή υπήρχαν μονοπάτια στα μέσα της Κορνουάλης, εμπορικές διαδρομές μεταξύ Ιρλανδίας και Βρετάνης. Αυτά προέκυψαν λόγω της ανάγκης αποφυγής του θαλάσσιου περάσματος γύρω από το Λάντς Έντ. Από το Χέιλ στη βόρεια ακτή η διαδρομή διέσχιζε στον κόλπο του Μάουντς. Απο τις εκβολές της Κάμελ ξεκινούσαν αρκετές διαδρομές. Αυτές μετατοπίστηκαν στο Φόβευ, κοντά στο Πέντεγουαν και στον ποταμό Φάλ. Η διαδρομή ανατολής-δύσης εκτράπηκε προς τα βόρεια εξαιτίας του Μπόντμιν Μούρ. Από τον κόλπο του Μάουντς διέσχιζε τους χερσότοπους Καρνμενέλλις και Χενσμπάρρου και πιθανώς πέρναγε απο τα βορειοδυτικά του Μπόντμιν Μούρ για να συνδεθεί με την υπόλοιπη Βρετανία κοντά στο Κιλκχάμπτον . Είναι πιθανό ότι πρωτόγονοι κεντρικοί δρόμοι υπήρχαν στις αρχές του 14ου αιώνα. Στους μεσαιωνικούς χρόνους, ένας δρόμος γνωστός ως Βασιλικός Δρόμος της Κορνουάλης ξεκινούσε με τη διέλευση του ποταμού Ταμάρ από τη γέφυρα Πόλστον κοντά στο Λόνσεστον. Αυτή η γέφυρα χτίστηκε πιθανώς μετά την κατασκευή ενός κάστρου από τους Νορμανδούς κατακτητές στο Λόνσεστον. Στη συνέχεια, ο μεσαιωνικός δρόμος περνούσε από το Νταουνχέντ και το Ντάβιντστο μέσω του Κάμελφορντ (που ανακυρήχθηκε δήμος το 1259) μέχρι τη διάσχιση του ποταμού Κάμελ στο Γουέιντ (Γουέιντμπριτζ), όπου μια εβδομαδιαία αγορά και δύο ετήσιες εκθέσεις καθιερώθηκαν απο το 1312. Στη συνέχεια συνέχιζε μέσα απο Σαιντ Κόλουμπ Μέιτζορ και το Μίτσελ για να καταλήξει στο Τρούρο. Ένας άλλος μεσαιωνικός δρόμος για την Κορνουάλη ξεκινούσε απο πορθμείο Κρέμυλ, μετά το Πλύμουθ, και στη συνέχεια περνώντας απο Μίλλμπρουκ και το Κράφτχολ κατέληγε στο Λού όπου είχε κατασκευάστηκε η ομώνυμη γέφυρα το 1411-36. [3]
Κυκλοφοριακές ροές και βελτιώσεις
ΕπεξεργασίαΤα δεδομένα που συλλέχθηκαν απο την παράκαμψη του A30 στο Λόντσεστον δείχνουν ότι η μέση ετήσια ημερήσια κίνηση αυξήθηκε από 14.318 οχήματα το 1995 σε 20.842 το 2005. [4] Εκτός από την αυξημένη κίνηση προερχόμενη απο επισκέπτες, ο πληθυσμός της Κορνουάλης έχει αυξηθεί ταχύτερα από τον μέσο όρο της Αγγλίας. Ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν στην Κορνουάλη αυξήθηκε κατά 32 τοις εκατό μεταξύ 1971 και 2001, σε σύγκριση με μια μέση αύξηση 6,5 τοις εκατό στην Αγγλία συνολικά. [5]
Παρά την πολύ σημαντική αύξηση της κίνησης κατοίκων και επισκεπτών, οι αναβαθμίσεις αρκετών δρόμων έχουν συμβάλει αποφασιστικά στην μείωση της συμφώρησης στους κεντρικούς δρόμους.
Ειδικότερα, η αναβάθμιση της Α30 σε οδό ταχείας κυκλοφορίας με δύο λωρίδες ανα κατεύθυνση έχει μειώσει σημαντικά την κυκλοφοριακή συμφόρηση αφού πλέον παρακάμπτει όλες τις πόλεις και τις κωμοπόλεις στην διαδρομή του. Σημαντικά τεχνικά έργα στο μήκος του δρόμου περιλαμβάνουν: η παράκαμψη Λόντσεστον (1975); η παράκαμψη Μπόντμιν (1977); και η παράκαμψη Φράντον και Ίντιαν Κουίνς και η κατασκευή της A39 (1995).
Η πιο πρόσφατη αναβάθμιση του δρόμου είναι η κατασκευή 7 miles (11 km) νέου δρόμου (με δύο λωρίδες ανα κατεύθυνση) στα βόρεια του Γκός Μούρ. Άνοιξε τον Ιούλιο του 2007 και βελτίωσε της κυκλοφοριακές συνθήκες σημαντικά, ειδικά στο σημείο όπου περνούσε η σιδηροδρομική γραμμή Παρ-Νιουκέι πάνω απο τον δρόμο. Περισσότερα από 30.000 οχήματα την ημέρα χρησιμοποιούν το νέο δρόμο τις καθημερινές και έως και 43.000 τα Σάββατα τον Αύγουστο. [6]
Σε σημεία όπου ο δρόμος δεν έχει αναβαθμιστεί ακόμη σε δύο λωρίδες ανα κατεύνθυνση έχουν ωστόσο παρακαμφθεί όλα τα χωριά: για παράδειγμα, το μίλι της παράκαμψης άνοιξε το 1991 στο Ζέλα στο τμήμα Κάρλαντ Κρός προς τοΤσίβερτον Κρός .
Υπηρεσίες λεωφορείων
Επεξεργασία_33476_(WK66BZA).jpg)
Η First Kernow, το Plymouth Citybus and Go Cornwall Bus, το Stagecoach South West, το Hopley's Coaches και το Summercourt Travel έχουν αναλάβει τον ρόλο της λεωφορειακής σύνδεσης της κομητείας και ακόμη προς το γειτονικό Ντέβον.
Από τότε που το Συμβούλιο της Κορνουάλης απέκτησε ανεπτυγμένες ευθύνες μεταφορών, κυκλοφόρησαν το εμπορικό σήμα Transport for Cornwall και αύξησαν τη χρηματοδότηση για νέα λεωφορεία στην Κορνουάλη.
Στο Truro λειτουργεί μια υπηρεσία λεωφορείων express park and ride, η οποία μεταφέρει επιβάτες από το Θριμάιλστόυν στο κέντρο της πόλης.
Σιδηροδρομικές μεταφορές στην Κορνουάλη
Επεξεργασία
Ιστορία
Επεξεργασία
Οι σιδηρόδρομοι παραμένουν βασικό μέρος της υποδομής μεταφορών του νομού, με 37 σταθμούς εντός αυτού.
Ο Κορνουαλός μηχανικός Ρίτσαρν Τρέβιθικ (ο οποίος ανέπτυξε σταθερές ατμομηχανές υψηλής πίεσης για τις βιομηχανίες της Κορνουάλης) παρήγαγε την πρώτη σιδηροδρομική ατμομηχανή στον κόσμο το 1802 τοποθετώντας μια μηχανή σε τροχούς για να κινείται σε ράγες. [7] Ένα τραμ με άλογα άνοιξε από το ορυχείο Πόλνταις προς το λιμάνι του Πόρτριθ το 1809 και πολλά ορύχεια ύστερα έφτιαξαν τις δικές τους γραμμές για να συνδέονται με κοντινά λιμάνια. [8] Ο πρώτος ατμοκίνητος σιδηρόδρομος στην Κορνουάλη, ο σιδηρόδρομος Bodmin and Wadebridge, άνοιξε στις 30 Σεπτεμβρίου 1834, λιγότερο από δέκα χρόνια μετά τον πρώτο ατμοκίνητο σιδηρόδρομο στον κόσμο, το Stockton and Darlington . [9]
Στο απόγειό του, το σιδηροδρομικό σύστημα στην Κορνουάλη έμοιαζε με το οδικό δίκτυο - κεντρικές ράχες με κλάδους προς την ακτή. Η κύρια γραμμή του Great Western Railway από το Πλύμουθ στο Πενζάνς ακολουθούσε περίπου τη διαδρομή του A38 από το Πλύμουθ στα νότια του Μπόντμιν και στη συνέχεια αυτή του A30 στο Τρούρο, Ρένρουθ και Πενζάνς από το 1859. το σύστημα του London & South Western Railway (LSWR) στη βόρεια Κορνουάλη έμοιαζε με αυτό του A39 πέρα από το Κάμελφορντ από το 1895 (βλ. χάρτες).
Το σιδηροδρομικό δίκτυο της Κορνουάλης υπέστη σημαντική μείωση κατά τη δεκαετία του 1960 λόγω των περικοπών Μπίτσινγκ . Η Βόρεια Κορνουάλη επλήγη περισσότερο - ολόκληρο το πρώην σιδηροδρομικό σύστημα της Βόρειας Κορνουάλης που εξυπηρετούσε το Μπούντ, το Κάμελφροντ, το Γουέιντμπριτζ και το Πάντστο έκλεισε στις 3 Οκτωβρίου 1966 (το τμήμα Γουέιντμπριτζ-Πάντστο διατηρήθηκε για άλλους τρεις μήνες). [10]
Στα δυτικά, η γραμμή από το Τσέισγουάτερ προς το Σαίντ Άγκνες και το Νιούκευ έκλεισε στις 4 Φεβρουαρίου 1963 μετά από μόλις 60 χρόνια ύπαρξης. [11] Η διακλάδωση του Χέλστον (το οποίο άφηνε την κύρια γραμμή στην οδό Γκούινερ ) έκλεισε για τους επιβάτες στις 3 Οκτωβρίου 1962 και για την κυκλοφορία εμπορευμάτων δύο χρόνια αργότερα. [12]
Σήμερα, η πρώην κύρια γραμμή του Great Western Railway Πενζάνς-Πλύμουθ παραμένει ανοιχτή και τέσσερις πρώην διακλαδώσεις του GWR (μαζί με την πρώην διακλάδωση του LSWR Κάλλινγκτον μέχρι το Γκουννισλέικ ) επέζησαν από τις περικοπές Μπίτσινγκ, αν και η Μπίτσινγκ είχε προτείνει το κλείσιμο των διακλαδώσεων προς το Λού και την Σαίντ Άιβς. Αυτό το δίκτυο συνδέει την κύρια γραμμή με το Λονδίνο και την υπόλοιπη Αγγλία και την Ουαλία. Αυτές οι υπηρεσίες τροφοδοτούνται από τις διακλαδώσεις. Κατ' εξαίρεση, το η διακλάδωση του Νιούκευ συνεχίζει να παρέχει υπεραστικές υπηρεσίες μεταξύ Μαΐου και Σεπτεμβρίου. Εκτός από τις υπεραστικές υπηρεσίες και τις τουριστικές υπηρεσίες, προαστιακά δρομολογία από την Κορνουάλη εξυπηρετούν το Πλύμουθ του Ντέβον. [13]
Γραμμές
Επεξεργασία
Η κύρια γραμμή της Κορνουάλης διασχίζει το κέντρο της Κορνουάλης για 75¼ μίλια από το Πενζάνς έως το Σαλτάς, όπου συνεχίζει στη γέφυρα Royal Albert κατά μήκος του ποταμού Ταμάρ έως το Πλύμουθ στο Ντέβον. Είναι το πιο δυτικό τμήμα της διαδρομής προς το Penzance από τον σιδηροδρομικό σταθμού του Λονδίνου-Πάντινγκτον. [14]
Όπως σημειώθηκε παραπάνω, πέντε διακλαδώσεις απο την κεντρική γραμμή εξυπηρετούν την Κορνουάλη. Τέσσερις έχουν οριστεί ως Κοινοτικές σιδηροδρομικές γραμμές και προωθούνται από τη Σιδηροδρομική Συνεργασία του Ντέβον και της Κορνουάλης. Η πέμπτη, προς το Νιούκευ, μεταφέρει Κοινοτικά δρομολόγια, αλλά η ίδια η γραμμή δεν μπορεί να προσδιοριστεί αποκλειστικά ως Κοινοτική λόγω της παρουσίας υπεραστικών και εμπορικών δρομολογίων. Αυτοί είναι:
- Γραμμή Σαίντ Άιβς Μπέυ - Σαίντ Έρθ έως Γραμμή Σαίντ Άιβς Μπέυ(4¼ μίλια) [15]
- Μαριτάιμ Λάιν - Τρούρο προς Φάλμουθ (12¼ μίλια) [16]
- Ατλάντικ Κόστ Λάιν (μόνο τοπικά επιβατικά τρένα) – Παρ εώς Νιούκευ (20¾ μίλια) [17]
- Γραμμή Λού Βάλευ - Λισκέαρντ έως Λού (8¾ μίλια) [18]
- Γραμμή Τάμαρ Βάλευ – Πλύμουθ προς Γκούννισλεικ (15 μίλια) [19]
Δείτε την πλήρη λίστα των σταθμών στο Παράρτημα 1 παρακάτω.
Υπηρεσίες
Επεξεργασία
Οι περισσότερες υπηρεσίες εκτελούνται από τον Great Western Railway, συμπεριλαμβανομένων αρκετών τρένων προς το Λονδίνο, όπως το Cornish Riviera Express που ξεκινά το ταξίδι του το πρωί και το νυχτερινό τραίνο Night Riviera. Υπάρχουν τρεις υπηρεσίες κάθε μέρα που εκτελούνται από την CrossCountry σε προορισμούς τόσο μακριά όπως το Αμπερντίν .
Οι τυπικοί χρόνοι ταξιδιού από το Τρουρό είναι: Ρέντρουθ 13 λεπτά. ; Σαιντ Ωστέλ 17 λεπτά. Φάλμουθ 23 λεπτά. Πενζάνς 50 λεπτά. Σαιντ Άιβς 1 ώρα. Πλύμουθ 1¼ ώρα. Τα απευθείας τρένα μεγαλύτερης απόστασης χρειάζονται περίπου 2 ώρες. στο Έξετερ Σεντ Ντέιβιντς ; Μπρίστολ 3 ώρες. 20 λεπτά; Λονδίνο-Πάντινγκτον 4¾ h. Μπέρμιγχαμ 4 ώρες. 50 λεπτά; [14] Εδιμβούργο 10 ¼ ώρα. [20]
Η γραμμή Atlantic Coast Line προς το Νιούκευ προσφέρει υπεραστικά δρομολόγια κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Τα περισσότερα από αυτά εκτελούνται τα Σάββατα και τις Κυριακές, αλλά υπάρχει επίσης καθημερινή υπηρεσία επιστροφής από το Λονδίνο-Πάντινγκτον τον Ιούλιο και τον Αύγουστο.
Μια σειρά από ειδικές εκπτώσεις και προσφορές είναι διαθέσιμες για να ενθαρρύνουν τα ταξίδια σε υπηρεσίες εκτός αιχμής, συμπεριλαμβανομένης μιας ειδικής "Devon and Cornwall Railcard" που προσφέρει εκπτώσεις στους κατοίκους της περιοχής. Το πρόγραμμα "Plus Bus" επιτρέπει την έκδοση εισιτηρίων μεταξύ τρένων και λεωφορείων σε πολλές πόλεις. Αξιοθέατα και πόλεις που δεν βρίσκονται στο τρέχον σιδηροδρομικό δίκτυο εξυπηρετούνται με λεωφορεία από σταθμούς όπως οι Μπόντμιν Πάρκγουει, Σαιντ Ωστέλ, Ρέντρουθ, Σαιντ Άιβς και Πενζάνς.
Σιδηροδρομικές εμπορευματικές μεταφορές
ΕπεξεργασίαΟι σιδηροδρομικές εμπορευματικές μεταφορές έχουν μειωθεί σημαντικά από τη δεκαετία του 1950. Σήμερα, το κύριο φορτίο που ακόμη μεταφέρεται σιδηροδρομικά είναι ο καολίνης (ή όπως αποκαλείται στα αγγλικά: πηλός κίνας) από την περιοχή Σαιντ Ωστέλ και το Γκουνμπάρρου στη γραμμή Νιούκευ. Η μεταφορά του φορτίου αυτού επικεντρώνεται στην αποθήκη Σαιντ Μπλέιζυ (η οποία βρίσκεται στην δευτερεύουσα γραμμή του Νιούκευ, κοντά στο Πάρ) και στη γραμμή από το Λόστγουιθίλ έως τις αποβάθρες του Φόβευ όπου φορτώνεται ο καολίνης σε πλοία. Μια μικρή ποσότητα τσιμέντου μεταφέρεται στο Μουρσγουάτερ βόρεια του Λίσκεαρντ για διανομή στο δρόμο. Οι αποβάθρες στο Φάλμουθ είναι επίσης συνδεδεμένες με το σιδηροδρομικό δίκτυο όμως δεν υπάρχουν εμπορικά δρομολόγια.
Αέρας
ΕπεξεργασίαΣημαντικά αεροδρόμια
Επεξεργασία
Το αεροδρόμιο Νιούκευ προσφέρει ή θα προσφέρει σύντομα πτήσεις προς το Μπρίστολ, Λιντς, Λονδίνο (Γκάτγουικ/Στάνστεντ), Μάντσεστερ, Νιούκαστλ, Γλασκώβη, Εδιμβούργο, Πλύμουθ, Σαουθάμπτον, Κάρντιφ και τη Νήσο του Μαν και σε προορισμούς στο εξωτερικό, όπως το Σαμπερί, το Δουβλίνο, Γενεύη, Ρέους, Σαιντ-Μπριέκ, Ντύσσελντορφ, Χιρόνα, Αλικάντε, και μία καλοκαιρινή πτήση προς την Ζυρίχη .
Το αεροδρόμιο Λάντς Έντ (IATA: LEQ, ICAO: EGHC), που βρίσκεται κοντά στο Σαιντ Τζούστ ιν Πένβουιθ, 5 nautical miles (9,3 km; 5,8 mi) δυτικά του Πενζάνς, είναι το πιο νοτιοδυτικό αεροδρόμιο της ηπειρωτικής Βρετανίας. Ανήκει στην Isles of Scilly Steamship Company (ISSC). [21] Η θυγατρική της ISSC, Land's End Airport Limited διαχειρίζεται το αεροδρόμιο και μια άλλη θυγατρική της, η Isles of Scilly Skybus, εκτελεί τακτικά δρομολόγια επιβατών στο Σαιντ Μέρυς στα Νησιά Σίλι καθώς και γραφικές πτήσεις γύρω από το δυτικό Πένβουιθ.
Αεροδρόμια
Επεξεργασία| Αεροδρόμιο | Κορνουαλικά | ICAO | Χειριστής | Χρήση | Διάδρομος προσγείωσης (πόδια) | Επιφάνεια |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Αεροδρόμιο Μπόντμιν | Ayrgwel Bosvena | ΕΓΛΑ | Cornwall Flying Club Ltd | Ιδιωτικός | 1.575 (21/03) & 2,001 (31/13) | Γρασίδι |
| Αεροδρόμιο Πέρρανπορθ | Ayrgwel Porthperan | EGTP | Perranporth Airfield Ltd | Δημόσιο | 3.028 (23/05), 2.431 (27/09) & 2.133 (19/01) | Ασφάλτος |
| Αεροδρόμιο Τρούρο | Ayrgwel Truru | EGHY | Truro Aerodrome Ltd | Ιδιωτικός | 1739 (14/32) | Γρασίδι |
Ποτάμια και θαλάσσια μεταφορά
ΕπεξεργασίαΚύρια πορθμεία
Επεξεργασία
Οι δύο κύριες ακτοπλοϊκές υπηρεσίες στην Κορνουάλη είναι το Torpoint Ferry που συνδέει την Κορνουάλη και το Ντέβον και η υπηρεσία Isles of Scilly Steamship Company που συνδέει τα Νησιά Σίλι με την ηπειρωτική χώρα.
Το Torpoint Ferry είναι ένα πορθμείο που λειτουργεί με αλυσίδες που μεταφέρει αυτοκίνητα και πεζούς στις εκβολές του ποταμού Ταμάρ που συνδέει το Τόρποιντ στην Κορνουάλη με το Ντέβονπορτ στο Πλύμουθ του Ντέβον.
Η πορθμιακή υπηρεσία προς τα Νησιά Σίλι λειτουργεί εποχιακά (Μάρτιος–Νοέμβριος) από το Πενζάνς προς το λιμάνι του Σαιντ Μέρυς στα νησιά. Η εταιρεία που εκτελεί το δρομολόγιο εδρεύει στο Πε νζάνς και λειτουργεί επίσης υπηρεσία φορτίου όλο το χρόνο. Το οχηματαγωγό πλοίο της εταιρείας ονομάζεται Scillonian III και το φορτηγό πλοίο ονομάζεται Gry Maritha .
Άλλα πορθμεία
ΕπεξεργασίαΤο King Harry Ferry είναι ένα άλλο πορθμείο με αλυσίδες που μεταφέρει αυτοκίνητα και πεζούς στις εκβολές του ποταμού Φάλ . Το πορθμείο έχει ψηφιστεί ως ένα από τα δέκα πιο γραφικά ταξίδια με πλοία στον κόσμο από το The Independent, μαζί με το Staten Island Ferry στη Νέα Υόρκη και το Star Ferry στο Χονγκ Κονγκ. [22]
Πιο κάτω στις εκβολές του Φαλ, το St Mawes Ferry συνδέει το Σαιντ Μόβς με το Φάλμουθ και παρέχει υπηρεσίες όλο το χρόνο σε πεζούς και ποδηλάτες.
Το Fal River Links είναι μια ενοποίηση υπηρεσιών πορθμείων και πλοίων που συνδέουν το Τρούρο με το Φάλμουθ και κάνουν στάση σε μερικά παραθαλάσσια χωριά ενδιάμεσα.
Το Black Tor Ferry διασχίζει τον ποταμό Κάμελ μεταξύ Πάντστου και Ρόκ. Το πλοίο μεταφέρει μόνο πεζούς και ποδηλάτες.
Ορισμένες άλλες ακτοπλοϊκές υπηρεσίες εκτελούνται στην Κορνουάλη και οι πλήρεις λεπτομέρειες αυτών παρατίθενται στον ιστότοπο του Συμβουλίου της Κορνουάλης . [23]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Highways Agency, A30 Penzance to Exeter Route Management Strategy, Final Report
- ↑ Highways Agency, A38 Bodmin to Exeter Route Management Strategy Summary, Summer 2004
- ↑ Balchin, W. G. V. (1954) Cornwall: an illustrated essay on the history of the landscape. London: Hodder and Stoughton; pp. 112-16
- ↑ Highways Agency (2005)
- ↑ Cornish Social and Economic Research Group
- ↑ Highways Agency, A30 Bodmin to Indian Queens Improvement, Impact Survey
- ↑ Rolt, L. T. C. (1970) Victorian Engineering, London: Allen Lane The Penguin Press, (ISBN 0-7139-0104-7)
- ↑ Clinker, C. R. (1963). The Railways of Cornwall 1809 – 1963. Dawlish: David and Charles.
- ↑ Whetmath, C. F. D. The Bodmin & Wenford Railway, Forge Books (ISBN 0-904662-20-9)
- ↑ Welbourn, Nigel. Lost Lines: Southern, Ian Allan Publishing, (ISBN 0-7110-2458-8)
- ↑ Reade, Lewis. Branch Line Memories; 1: Great Western, Redruth: Atlantic Transport & Historical Publishers, (ISBN 0-906899-06-0)
- ↑ Reade, Lewis. The Branch Lines of Cornwall, Truro : Atlantic Transport Publishers (ISBN 0-906899-13-3)
- ↑ Plymouth City Council, Local Transport Plan 2001 to 2006; Chapter 4.1: Corridor Strategies
- ↑ 14,0 14,1 «National Rail Timetable 135 (Winter 2007)» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 27 Φεβρουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2022.
- ↑ «National Rail Timetable 144 (Winter 2007)» (PDF).[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «National Rail Timetable 143 (Winter 2007)» (PDF).[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «National Rail Timetable 142 (Winter 2007)» (PDF).[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «National Rail Timetable 140 (Winter 2007)» (PDF).[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «National Rail Timetable 139 (Winter 2007)» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 27 Μαρτίου 2009. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2022.
- ↑ «National Rail Timetable 51 (Winter 2007)» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 27 Φεβρουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2022.
- ↑ «Hard runway at Land's End Airport 'vital'». BBC News. 20 June 2013. https://www.bbc.co.uk/news/uk-england-cornwall-22986927. Ανακτήθηκε στις 25 March 2014.
- ↑ The Independent – How to get from A to B the scenic way[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Ferry services - Cornwall Council». www.cornwall.gov.uk (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2019.
Περαιτέρω ανάγνωση
Επεξεργασία- Fairclough, A. (1970) The Story of Cornwall's Railways . Truro: Tor Mark Press