Μπαρόκ μουσική
μουσικό είδος
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Μουσική Μπαρόκ ονομάζεται η μουσική που εντάσσεται στην γενική καλλιτεχνική τεχνοτροπία που ονομάζεται Μπαρόκ και αναπτύχθηκε πρώτα στην Ιταλία κατά τον 17ο αιώνα και εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη.
Είναι ένας ρυθμός πολύπλοκος, γεμάτος, εντυπωσιακός, σε αντίθεση με την ηρεμία και γαλήνη που επικρατούσε στην Αναγέννηση, αλλά και οργανωμένος και κωδικοποιημένος, χωρίς την κουραστική φόρτιση του 15ου αι. Η τέχνη του Μπαρόκ εντυπωσιάζει, συγκινεί και διεγείρει τη φαντασία με τον πλούτο των διακοσμήσεων.
Οι κατακτήσεις της εποχής αυτής είναι:
- Η δημιουργία της όπερας με ενέργειες μιας ομάδας μουσικών που έφτιαξαν έναν όμιλο με το όνομα "Φλωρεντιανή Καμεράτα" με σκοπό την αναβίωση της Αρχαίας Ελληνικής τραγωδίας και με πρώτο δημιουργό τον Τζάκοπο Πέρι (1561-1633) που έγραψε σαν πρώτες όπερες τη "Δάφνη" (1597) και την "Ευρυδίκη" (1600).
- Τα πρώτα στοιχεία που έδειχναν τη μετάβαση από την πολυφωνία στην ομοφωνία. Για περίπου 150 χρόνια οι δύο αυτές τεχνικές συνυπήρχαν. Ιδιαίτερα προς το τέλος της εποχής αυτής ο Γ. Σ. Μπαχ ήταν αυτός που κράτησε σαν από πείσμα την πολυφωνία στο προσκήνιο και μάλιστα γράφοντας μερικά από τα ωραιότερα έργα που είχε δώσει και ο ίδιος αλλά και η μουσική τέχνη γενικότερα.
- Τα μουσικά όργανα παρουσίασαν εξελίξεις και βελτιώσεις αλλά υπήρχαν και εφευρέσεις νέων οργάνων (οι Γκουαρνέρι και οι Στραντιβάρι ήταν δύο από τις σημαντικότερες οικογένειες κατασκευαστών οργάνων της εποχής αυτής).
- Πολλές κοσμικές μουσικές φόρμες αναπτύχθηκαν την εποχή αυτή όπως η Καντσόνα, η Τοκάτα, η Συμφωνία που αρχίζει να επικρατεί με τη μορφή που της έδωσε ο Αλεσσάντρο Σκαρλάττι (1660-1725), η Σουίτα, η Φούγκα, η Πασσακάλια, το Καπρίτσιο, η Τριο-σονάτα κ.ά. και θρησκευτικές όπως η Καντάτα και το Ορατόριο.
ΣυνθέτεςΕπεξεργασία
Οι συνθέτες της εποχής Μπαρόκ με σημαντικό έργο ήταν πολλοί:
- Τομάζο Αλμπινόνι (1671-1750) Ιταλός
- Αντόνιο Βιβάλντι (1678-1741) Ιταλός
- Κλαούντιο Μοντεβέρντι (1567-1643) Ιταλός
- Τζιοβάνι Μπατίστα Περγκολέζι (1653-1713) Ιταλός. (Η όπερά του «Η υπηρέτρια κυρά» που ανήκει στην Όπερα Μπούφα, ήταν η αφορμή για μια διαμάχη που ξέσπασε ανάμεσα στους υποστηριχτές της ελαφριάς αυτής όπερας και στους οπαδούς της Γαλλικής όπερας. Επειδή στη διαμάχη αυτή ενεπλάκη και το βασιλικό ζεύγος και η βασίλισσα ήταν με το μέρος της όπερας Μπούφα ενώ ο βασιλιάς με τη Γαλλική όπερα, οι αντιδικίες οδηγούσαν συχνά σε φυλακίσεις, εξορίες, μονομαχίες και ξυλοδαρμούς).
- Αλεσσάντρο Σκαρλάττι (1660-1725) Ιταλός (πατέρας του Ντομένικο)
- Ντομένικο Σκαρλάττι (1685-1757)
- Τζιρόλαμο Φρεσκομπάλντι (1583-1643) Ιταλός
- Φρανσουά Κουπρέν (1668-1733) Γάλλος
- Ζαν Μπατίστ Λουλί (1632-1687) Γάλλος
- Χένρυ Πέρσελ (1656-1695) Άγγλος
- Ντήτριχ Μπουξτεχούντε (1633-1707) Δανός
- Ζαν Φιλίπ Ραμώ (1683-1764) Γάλλος
- Γκέοργκ Φίλιπ Τέλεμαν (1681-1767) Γερμανός
- Γκέοργκ Φρήντριχ Χάιντελ (1685-1759) Γερμανός
- Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ (1685-1750) Γερμανός
- Ζαν Αντονίν Λόσι (1650-1721) Τσέχος.