Μπαρόκ μουσική

Μουσική Μπαρόκ ονομάζεται η μουσική που εντάσσεται στην γενική καλλιτεχνική τεχνοτροπία που ονομάζεται Μπαρόκ και αναπτύχθηκε πρώτα στην Ιταλία κατά τον 17ο αιώνα και εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη.

Όργανα της Μπαρόκ μουσικής.

Είναι ένας ρυθμός πολύπλοκος, γεμάτος, εντυπωσιακός, σε αντίθεση με την ηρεμία και γαλήνη που επικρατούσε στην Αναγέννηση, αλλά και οργανωμένος και κωδικοποιημένος, χωρίς την κουραστική φόρτιση του 15ου αιώνα. Η τέχνη του Μπαρόκ εντυπωσιάζει, συγκινεί και διεγείρει τη φαντασία με τον πλούτο των διακοσμήσεων.

Οι κατακτήσεις της εποχής αυτής είναι:

• Η δημιουργία της όπερας με ενέργειες μιας ομάδας μουσικών που έφτιαξαν έναν όμιλο με το όνομα "Φλωρεντιανή Καμεράτα" με σκοπό την αναβίωση της Αρχαίας Ελληνικής τραγωδίας και με πρώτο δημιουργό τον Τζάκοπο Πέρι (1561-1633) που έγραψε σαν πρώτες όπερες τη "Δάφνη" (1597) και την "Ευρυδίκη" (1600).

• Τα πρώτα στοιχεία που έδειχναν τη μετάβαση από την πολυφωνία στην ομοφωνία. Για περίπου 150 χρόνια οι δύο αυτές τεχνικές συνυπήρχαν. Ιδιαίτερα προς το τέλος της εποχής αυτής, ο Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ ήταν αυτός που κράτησε σαν από πείσμα την πολυφωνία στο προσκήνιο και μάλιστα γράφοντας μερικά από τα ωραιότερα έργα που είχε δώσει και ο ίδιος αλλά και η μουσική τέχνη γενικότερα.

• Τα μουσικά όργανα παρουσίασαν εξελίξεις και βελτιώσεις, αλλά υπήρξαν και εφευρέσεις εντελώς νέων οργάνων (οι Γκουαρνέρι και οι Στραντιβάρι ήταν δύο από τις σημαντικότερες οικογένειες κατασκευαστών οργάνων της εποχής αυτής).

• Πολλές κοσμικές μουσικές φόρμες αναπτύχθηκαν την εποχή αυτή, όπως η Καντσόνα, η Τοκάτα, η Συμφωνία που αρχίζει να επικρατεί με τη μορφή που της έδωσε ο Αλεσσάντρο Σκαρλάττι (1660-1725), η Σουίτα, η Φούγκα, η Πασσακάλια, το Καπρίτσιο, η Τριο-σονάτα κ.ά. και θρησκευτικές όπως η Καντάτα και το Ορατόριο.

Εκκλησιαστικό Όργανο.

Συνθέτες

Οι συνθέτες της εποχής Μπαρόκ με σημαντικό έργο ήταν πολλοί:

• Τομάζο Αλμπινόνι (1671-1750) Ιταλός
• Αντόνιο Βιβάλντι (1678-1741) Ιταλός
• Κλαούντιο Μοντεβέρντι (1567-1643) Ιταλός
• Τζιοβάνι Μπατίστα Περγκολέζι (1653-1713) Ιταλός. (Η όπερά του «Η υπηρέτρια κυρά» που ανήκει στην Όπερα Μπούφα, ήταν η αφορμή για μια διαμάχη που ξέσπασε ανάμεσα στους υποστηριχτές της ελαφριάς αυτής όπερας και στους οπαδούς της Γαλλικής όπερας. Επειδή στη διαμάχη αυτή ενεπλάκη και το βασιλικό ζεύγος και η βασίλισσα ήταν με το μέρος της όπερας Μπούφα ενώ ο βασιλιάς με τη Γαλλική όπερα, οι αντιδικίες οδηγούσαν συχνά σε φυλακίσεις, εξορίες, μονομαχίες και ξυλοδαρμούς).

• Αλεσσάντρο Σκαρλάττι (1660-1725) Ιταλός (πατέρας του Ντομένικο)
• Ντομένικο Σκαρλάττι (1685-1757)
• Τζιρόλαμο Φρεσκομπάλντι (1583-1643) Ιταλός
• Φρανσουά Κουπρέν (1668-1733) Γάλλος
• Ζαν Μπατίστ Λουλί (1632-1687) Γάλλος
• Χένρυ Πέρσελ (1656-1695) Άγγλος
• Ντήτριχ Μπουξτεχούντε (1633-1707) Δανός
• Ζαν Φιλίπ Ραμώ (1683-1764) Γάλλος
• Γκέοργκ Φίλιπ Τέλεμαν (1681-1767) Γερμανός
• Γκέοργκ Φρήντριχ Χάιντελ (1685-1759) Γερμανός
• Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ (1685-1750) Γερμανός
• Ζαν Αντονίν Λόσι (1650-1721) Τσέχος.

Αναφορές - Βιβλιογραφία

• Bukofzer, Manfred F. (1947). Music in the Baroque Era: From Monteverdi to Bach. New York: E. W. Norton & Company, Inc. ISBN 0-393-09745-5. 
• Bukofzer, Manfred F. (2013). Music in the Baroque Era – From Monteverdi to Bach (digital έκδοση). Read Books. ISBN 978-1-4474-9678-6. 
• Burrows, Donald (1991). Handel: Messiah. Cambridge, New York, and Melbourne: Cambridge University Press. ISBN 0-521-37620-3. 
• Carter, Tim; Geoffrey Chew (2001). «Monteverdi [Monteverde], Claudio». The New Grove Dictionary of Music and Musicians. 
• Carter, Tim; Geoffrey Chew (2011). «Monteverdi [Monteverde], Claudio». Grove Music Online. doi:10.1093/gmo/9781561592630.article.44352. 
• Carter, Tim, and Geoffrey Chew (2013)..
• Carver, Anthony F. (2013). «Concertato». Grove Music Online. Oxford University Press.  (απαιτείται συνδρομή)
• Clarke, Hugh Archibald (1898). A System of Harmony. Philadelphia: T. Presser. ISBN 978-1-248-37946-2. 
• Chua, Daniel K. L. (2001). «Vincenzo Galilei, Modernity, and the Division of Nature». Στο: Clark, Suzannah, επιμ. Music Theory and Natural Order from the Renaissance to the Early Twentieth Century. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-77191-7. 
• Donington, Robert (1974). A Performer's Guide to Baroque Music. New York: C. Scribner's Sons. ISBN 978-0-571-09797-5. 
• Dürr, Alfred (1954). «Johann Gottlieb Goldberg und die Triosonate BWV 1037» [Johann Gottlieb Goldberg and the trio sonata BWV 1037]. Στο: Dürr, Alfred· Neumann, Werner, επιμ. Bach-Jahrbuch 1953 [Bach Yearbook 1953]. Bach-Jahrbuch (στα Γερμανικά). 40. Neue Bachgesellschaft. Berlin: Evangelische Verlagsanstalt. σελίδες 51–80. doi:10.13141/bjb.v1953. 
• Estrella, Espie (2012). «The Suite: Baroque Dance Suite». About.com. 
• Fuller, David (2001). «Chambonnières, Jacques Champion, Sieur de». The New Grove Dictionary of Music and Musicians (second έκδοση). London: Macmillan Publishers. ISBN 978-1-56159-239-5. 
• Fuller, David· Gustafson, Bruce (2001). «Couperin, Luis». The New Grove Dictionary of Music and Musicians (second έκδοση). London: Macmillan Publishers. ISBN 978-1-56159-239-5. 
• Fux, Johann Joseph· Mann, Alfred· Edmunds, John (1965). The Study of Counterpoint from Johann Joseph Fux's Gradus ad parnassum. New York: W.W. Norton & Co. ISBN 0-393-00277-2. OCLC 494781. 
• Grout, Donald J.· Claude V. Palisca (1996). A History of Western Music. New York: W. W. Norton. 
• Haagmans, Dirk (1916). Scales, Intervals, Harmony. University of Michigan: J. Fischer & Bro. ISBN 978-1-4370-6202-1. 
• Hyer, Brian (2013). «Homophony». Grove Music Online. Oxford University Press.  (απαιτείται συνδρομή)
• La Gorce, Jérôme de (2001). «Jean-Baptiste Lully». Grove Music Online. Oxford University Press.  (απαιτείται συνδρομή)
• Ledbetter, David (2001). «Style brisé (Fr.: 'broken style')». The New Grove Dictionary of Music and Musicians (second έκδοση). London: Macmillan Publishers. ISBN 978-1-56159-239-5. 
• Ledbetter, David· Harris, C. David (2014). D'Anglebert, Jean Henry. Grove Music Online. Oxford University Press. 
• Little, Meredith Ellis (2001a). «Passepied». The New Grove Dictionary of Music and Musicians. London: Macmillan Publishers. ISBN 978-1-56159-239-5. 
• Little, Meredith Ellis (2001b). «Rigaudon». The New Grove Dictionary of Music and Musicians. London: Macmillan Publishers. ISBN 978-1-56159-239-5. 
• Mackay, Alison· Craig Romanec (2007). «Baroque Guide» (PDF). Tafelmusik. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 7 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2012. 
• Norton, Richard (1984). Tonality in Western Culture: A Critical and Historical Perspective. University Park: Pennsylvania State University Press. ISBN 978-0-271-00359-7. 
• Nuti, Giulia (2007). The Performance of Italian Basso Continuo: Style in Keyboard Accompaniment in the Seventeenth and Eighteenth Centuries. Aldershot, England: Ashgate Publishing. ISBN 978-0-7546-0567-6. 
• Palisca, Claude V. (1989). «'Baroque' as a Music-Critical Term». Στο: Georgia Cowart, επιμ. French Musical Thought, 1600–1800. Ann Arbor: UMI Research Press. σελίδες 7–22. ISBN 978-0-8357-1882-0. 
• Palisca, Claude V. (2001). «Baroque». Στο: Stanley Sadie, επιμ. The New Grove Dictionary of Music and Musicians. Oxford: Oxford University Press. ISBN 9781561592630. 
• Price, Curtis (2013). «Purcell, Henry». Grove Music Online. Oxford University Press.  (απαιτείται συνδρομή)
• Rollin, Monique (2001a). «Gaultier [Gautier, Gaulthier], Ennemond». The New Grove Dictionary of Music and Musicians (second έκδοση). London: Macmillan Publishers. ISBN 978-1-56159-239-5. 
• Rollin, Monique (2001b). «Gaultier [Gautier, Gaulthier], Denis». The New Grove Dictionary of Music and Musicians (second έκδοση). London: Macmillan Publishers. ISBN 978-1-56159-239-5. 
• Rollin, Monique· Ledbetter, David (2001). «Ballard Family: (3) Robert Ballard (ii)». The New Grove Dictionary of Music and Musicians (second έκδοση). London: Macmillan Publishers. ISBN 978-1-56159-239-5. 
• Roseman, Ronald (1975). «Baroque Ornamentation». Journal of The International Double Reed Society 3. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Απριλίου 2008.  Reprinted in Muse Baroque: La magazine de la musique baroque Αρχειοθετήθηκε 14 May 2014 στο Wayback Machine., n.d.
• Sachs, Curt (1919). «Barockmusik». Jahrbuch der Musikbibliothek Peters. 26. σελίδες . 
• Sadie, Stanley (2002). «The Baroque Era». The Oxford Companion to Music. Oxford University Press.  (απαιτείται συνδρομή)
• Sadie, Julie Anne (2013). «Louis XIV, King of France». Grove Music Online. Oxford University Press.  (απαιτείται συνδρομή)
• Shotwell, Clay (2002). «MUSI 4350/4360: Music of the Baroque Era: General Characteristics of the Baroque». Augusta, GA: Augusta State University. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2012. 
• Snyder, Kerala J. (2001). «Buxtehude, Dieterich». Grove Music Online. Oxford University Press.  (απαιτείται συνδρομή)
• Talbot, Michael (2001a). «Corelli, Arcangelo». Grove Music Online. Oxford University Press.  (απαιτείται συνδρομή)
• Talbot, Michael (2001b). «Ritornello». Grove Music Online. Oxford University Press.  (απαιτείται συνδρομή)
• Wainwright, Jonathan· Peter Holman (2005). From Renaissance to Baroque: Change in Instruments and Instrumental Music in the Seventeenth Century. Aldershot, England: Ashgate Publishing. ISBN 978-0-7546-0403-7. 
• Wallechinsky, David (2007). The Knowledge Book: Everything You Need to Know to Get by in the 21st century. Washington, DC: National Geographic Books. ISBN 978-1-4262-0124-0. 
• Watkins, Glenn (1991). Gesualdo: The Man and His Music. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-816197-4. 
• White, Harry· Thomas Hochradner (2013). «Fux, Johann Joseph». Grove Music Online. Oxford University Press. 
• York, Francis L. (1909). Harmony Simplified: A Practical Introduction to Composition. Boston: Oliver Ditson and Company. ISBN 978-1-176-33956-9. 

Περαιτέρω ανάγνωση

• Christensen, Thomas Street, and Peter Dejans. Towards Tonality Aspects of Baroque Music Theory. Leuven: Leuven University Press, 2007. (ISBN 978-90-5867-587-3).
• Cyr, Mary. Essays on the Performance of Baroque Music Opera and Chamber Music in France and England. Variorum collected studies series, 899. Aldershot, Hants, England: Ashgate, 2008. (ISBN 978-0-7546-5926-6).
• Foreman, Edward. A Bel Canto Method, or, How to Sing Italian Baroque Music Correctly Based on the Primary Sources. Twentieth century masterworks on singing, v. 12. Minneapolis, Minn: Pro Musica Press, 2006. (ISBN 978-1-887117-18-0).
• Hebson, Audrey (2012). "Dance and Its Importance in Bach's Suites for Solo Cello", Musical Offerings: Vol. 1: No. 2, Article 2. Available at http://digitalcommons.cedarville.edu/musicalofferings/vol1/iss2/2.
• Hoffer, Brandi (2012). "Sacred German Music in the Thirty Years' War", Musical Offerings: Vol. 3: No. 1, Article 1. Available at http://digitalcommons.cedarville.edu/musicalofferings/vol3/iss1/1.
• Schubert, Peter, and Christoph Neidhöfer. Baroque Counterpoint. Upper Saddle River, NJ: Pearson Prentice Hall, 2006. (ISBN 978-0-13-183442-2).
• Schulenberg, David. Music of the Baroque. New York: Oxford UP, 2001. (ISBN 978-0-19-512232-9).
• Stauffer, George B. The World of Baroque Music New Perspectives. Bloomington: Indiana University Press, 2006. (ISBN 978-0-253-34798-5).
• Strunk, Oliver. Source Readings in Music History. From Classical Antiquity to the Romantic Era. London: Faber & Faber, 1952.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Χρονολόγιο της Μπαρόκ μουσικής.
• Βιβλιοθήκη και ηχογραφήσεις.
• baroquemusic.org Αρχειοθετήθηκε 2010-09-08 στο Wayback Machine.
• Μουσικά όργανα της Μπαρόκ μουσικής.
• Ζαν Φιλίπ Ραμώ δισκοθήκη.