Βικιπαίδεια

Μποέτιους Ανταμς Μπόλσβερτ

Χαράκτης από την επαρχία Φρίσλαντ

Ο Μποέτιους Ανταμς Μπόλσβερτ (Boetius à Bolswert και Boetius Adamsz Bolswert, 1585, [9] - ύστερο 1633) [10] ήταν φημισμένος χαράκτης πλακών χαλκού με καταγωγή από την Επαρχία Φρίσλαντ. [11] Στην εποχή του, οι πίνακες του Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς προκάλεσαν νέες προσπάθειες από χαράκτες για να μιμηθούν ή να αναπαραγάγουν το πλάτος, την πυκνότητα της σύνθεσης και τον δυναμικό φωτισμό αυτών των έργων. Ο Μπόλσβερτ ήταν σημαντική προσωπικότητα σε αυτό το κίνημα, κυρίως επειδή ήταν ο μεγαλύτερος αδελφός και εκπαιδευτής του χαράκτη Σχέλτε α Μπόλσβερτ (Schelte à Bolswert), του οποίου η αναπαραγωγή των τοπίων του Ρούμπενς εκτιμήθηκαν ιδιαίτερα

Μποέτιους Ανταμς Μπόλσβερτ
Γέννηση1580[1][2][3]
Bolsward[4]
Θάνατος25  Μαρτίου 1633[1][5][6]
Αμβέρσα
Χώρα πολιτογράφησηςΟλλανδία
Ιδιότηταχαλκοχαράκτης[7], εκδότης[8], εικονογράφος[8] και χαράκτης[8]
ΑδέλφιαSchelte a Bolswert
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Σταδιοδρομία Επεξεργασία

 
Το έμβλημα της Pia Desideria XVII. Χαραγμένο από τον Μπόλσβερτ το 1624.
 
Οι Αγίες κάντιντα και Γελασία, από τη Sylva Anachoretica Ægypti Et Palæstinæ

Η γενέτειρα των Μπόλσβερτ στη μικρή πόλη Μπόλσβαρντ της Φρίσλαντ, επιβεβαιώθηκε από τον Κορνέλις ντε Μπι στο έργο του Het Gulden Cabinet . [12] Ο Μπόλσβερτ γεννήθηκε στην Ολλανδία, όπου εμφανίζεται γύρω στο 1610. οπότε κατοικούσε στο Άμστερνταμ, και μερικές φορές επίσης στην Ουτρέχτη .

Το 1610 παρήγαγε τις τέσσερις σκηνές του Φρίκη του Ισπανικού πολέμου, μετά από σχέδια του Ντάβιντ Φίνκμποονς. [13] Οι αναπαραγωγές μεγάλων τοπίων από τους Φίκνκμποονς και Χίλλις φαν Κόνινξλοο ήταν μεταξύ των πρώτων επιτυχιών του, χρησιμοποιώντας μια πυκνή και διάχυτη τεχνική, σε είδος στου οποίου αργότερα συνεισέφερε στον μετασχηματισμό. Το 1615 και το 1616 του χορηγήθηκε άδεια από τους στρατηγούς των ολλανδικών κρατών να χαράξει από τα πορτρέτα του Μίχιελ φαν Μίρεφελντ, [14] όπως τα πορτρέτα της Ελισάβερ και του Φρειτης Βοημίας. Το 1618 απεικόνισε την τελετουργική κηδεία του πρόσφατα αποθανόντος Φιλίππου Γουλιέλμου της Οράγγης.

Ωστόσο, η πιο αξιοσημείωτη συμβολή του Μπόλσβερτ σε αυτήν την περίοδο ήταν με τον Άμπραχαμ Μπλούμερτ, με τον οποίο δημιούργησαν διάφορες σειρές. Πιστεύεται ότι συνεργάστηκαν στενά, γιατί ο Μπόλσβερτ μίμήθηκεε προσεκτικά τις πτυχές του ύφους του, [15] και έχει περιγραφεί ως μαθητής του. Η σειρά 1611 του Pastorals που χρησιμοποιεί μοντέλα του Μπλούμερτ[16] εμφανίζει τα πρώτα ίχνη αυτής της επιρροής. Η συνεργασία τους σε διάφορα έργα από το 1612 με θέμα τους Αγίους και τους Ερημίτες [17] κορυφώθηκε το 1619 στην Αμβέρσα στο Sylva Anachoretica Æ Egypti Et Palæstinæ (The Hermit Woodland της Αιγύπτου και της Παλαιστίνης), ένας όγκος 230mm που απεικονίζει φανταστικά πορτρέτα των 25 αρρένων και 25 θηλέων ερημιτών της αρχαιότητας, με περιγραφικά λατινικά κείμενα, τυπωμένα από τον Χέντρι Έρτσσενς (Hendrick Aertssens). [18] Οι ολλανδικές και γαλλικές εκδόσεις επανεκδόθηκαν τον ίδιο χρόνο. Αυτό ανατέθηκε προφανώς από τον Ιησουίτη Χέριμπερτ φαν Ροσβάιντε (Heribert van Rosweijde 1569–1629). πρύτανη του κολεγίου Ιησουιτών στην Αμβέρσα. Ο Rosweyde αφιέρωσε το έργο του Μπόλσβερτ στον ευεργέτη του, Αββά Αντουάν ντε Βυνγκ (Antoine de Wynghe) του Αββαείου Liessies στη Γαλλία. Ήταν προφανώς συνοδευτικό βιβλίο του μεγάλου λατινικού έργου του Ροσβάιντε Vitae Patrum, (βιογραφίες των πατέρων, δηλ των πρώτων ερημιτών της Εκκλησίας), του 1615, [19] μια συλλογή από την οποία δημιουργήθηκε στην Αμβέρσα το 1619 από τον Γιαν φαν Χόρκουμ (Jan van Gorcum) [20]

Στην Αμβέρσα μεταξύ Σεπτεμβρίου 1620 και Σεπτεμβρίου 1621, ο Μπόλσβερτ έγινε δεκτός ως ελεύθερος Δάσκαλος στη Συντεχνία του Αγίου Λουκά. Λίγο πριν από αυτό, τον Ιανουάριο του 1620, έγινε (ως καλός Ρωμαιοκαθολικός και απόφοιτο;) μέλος της Αδελφότητας των Ιησουιτών. Τον Σεπτέμβριο του 1620 τον βρίσκουμε με το αξίωμα του Συμβούλου μέσα σε αυτήν και τον Σεπτέμβριο του 1622 αναγορεύεται Βοηθός των Επιμελητών. [21] Η Αμβέρσα ήταν τότε ένα κορυφαίο κέντρο καλλιτεχνικής και λογοτεχνικής δραστηριότητας της Αντιμεταρρύθμισης. [22]

Το 1624 συνεργάστηκε με τον Ιησουίτη από τις Βρυξέλλες, Πατέρα Ερμάν Υγκό (Herman Hugo) (1588–1629) στην παραγωγή του «πιο δημοφιλούς λατρευτικού βιβλίου του 17ου αιώνα,« Pia Desideria - ένα έργο που δείχνει τρεις δρόμους για τη σωτηρία, μέσω του καθαρισμού, του φωτισμού και της ένωσης, ένα εμβληματικό βιβλίο που πέρασε από πολλές εκδόσεις και επανεκδόσεις. [23] Αποτελείται από μια σειρά από 45 εμβλήματα του Μπόλσβερτ μεσυνοδευτικούς στίχους του Υγκό, θέματα διαλογισμού για το θέμα της πνευματικής αγάπης. [24] Ο Υγκο ήταν δάσκαλος στο Κολλέγιο των Ιησουιτών στην Αμβέρσα και πρύτανης του Κολλεγίου στις Βρυξέλλες, και έγινε στρατιωτικός επικεφαλής του Αμπρότζιο Σπινόλα (Ambrogio Spinola) στην Ισπανία. [25] Οι 45 πλάκες αναπαράγονται στους τρεις τελευταίους τόμους των εμβλημάτων που ο Φρανσίς Καρλ (Francis Quarles) δημοσίευσε για πρώτη φορά το 1635.

Το 1627 ο Μπόλσβερτ βρισκόταν στις Βρυξέλλες: από αυτήν την πόλη έδωσε, την ημερομηνία της 1ης Μαΐου 1627, την αφιέρωση του βιβλίου του, Duyfkens ende Willemynkens Pelgrimagie ( Duyfkens and Willemynkens Pilgrimage ). [26] Αυτό το μικρό βιβλίο (εικονογραφημένο με τα δικά του χαρακτικά), το οποίο αποκαλύπτει ότι ήταν επίσης συγγραφέας, εμφανίζεται στις μεταγενέστερες εκδόσεις των 1631, 1638 και 1641, και σε νέες (και νέα χαρακτικά) εκδόσεις μετά: ήταν πολυδιαβασμένο καθολικό λατρευτικό βιβλίο και μεταφράστηκε στα γαλλικά. Περιέγραφε ένα αλληγορικό ταξίδι στην Ιερουσαλήμ από δύο αδελφές. Σήμερα, μερικές από τις περιγραφές και τις αφηγήσεις σε αυτό φαίνεται ειλικρινά αστείες. [27]

Το 1639 ο Έρτσσενς εκτύπωσε τις πλάκες του Μπόλσβερτ για την επανάληψη της μεσαιωνικής ιστορίας του Θαύματος του Άμστερνταμ από τον Λέοναρντ Μάριους (Χεσάνους) ( Leonard Marius (Goesanus 1588–1652), Ρωμαιοκαθολικό ιερέα στο Μπεχάινχοφ (Begijnhof).Λ[28] Μερικές από τις 16 χαραγμένες πλάκες πλήρους σελίδας βασίζονται σε σχέδια απεικόνισης που αποδίδονται στον Ρούμπενς. [29]

Ο Μπόλσβερτ σύντομα έστησε το δικό του τυπογραφείο χαρακτικών στην Ολλανδία, αλλά διατηρούσε έναν πιο εκτεταμένο εκδοτικό οίκο στο Βέλγιο: πήρε τώρα τα θέματα του από τον Ρούμπενς και από άλλους φλαμανδούς ζωγράφους, και ο ίδιος προσπάθησε να εργαστεί στον τομέα της σύνθεσης. Έλαβε ως αφετηρία τον στενό τρόπο του Φίλιπ Χάλλε (Philip Galle) και συγγενών χαρακτών. Στην Αμβέρσα, μέσω της επιρροής του μεγάλου Ρούμπενς (ο οποίος, χωρίς να είναι χαράκτης ο ίδιος), επηρέασε άλλους για να επιτύχει μεγαλύτερη σταθερότητα όγκων σε χαραγμένες παραστάσεις), έφερε την τέχνη του σε μια μεγαλύτερη και ευρύτερη κατανόηση της μορφής από ό,τι είχε στο παρελθόν επιτευχθεί σε αυτό το μέσο. [30] Πέθανε στην Αμβέρσα.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb150999560. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 124827047. Ανακτήθηκε στις 15  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ «Boetius Adams Bolswert». (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 500023653.
  4. ↑ Ανακτήθηκε στις 18  Ιουλίου 2017.
  5. ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. 10180. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  6. ↑ (Αγγλικά, Μποκμάλ, Σουηδικά, Φινλανδικά, Δανικά, Εσθονικά) KulturNav. c94bc1fd-110d-4934-a83c-a112fd99205b. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  7. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10  Μαρτίου 2015.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/134050. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  9. ↑ This date given in accord with the primary source for this article: elsewhere in Wikipedia given as 1580 (sources not cited).
  10. ↑ Some authorities state Amsterdam.
  11. ↑ The principal source for this article is 'Bolswert, Boetius Adams' in: Allgemeine Deutsche Biographie (Universal German Biography), Historical Commission, Bavarian Academy of Sciences, Volume 3 (1876), p. 111ff.
  12. ↑ C. de Bie in his Gulden Cabinet (1661), p 476: Joachim von Sandrart (despite wrongly naming him 'Heinrich') also identifies him as a Frieslander.
  13. ↑ Hollstein, Cat. nos. 314–317.
  14. ↑ Grove Dictionary of Art.
  15. ↑ Grove Dictionary of Art.
  16. ↑ Hollstein, Cat. nos. 324–337.
  17. ↑ Hollstein, Cat. nos. 96–119.
  18. ↑ Sylva Anachoretica Ægypti Et Palæstinæ. Figuris Æneis Et Brevibus Vitarum Elogiis Expressa. Abrahamo Blommaert Inventore. Boetio à Bolswert Sculptore. Antverpiæ: Ex Typographiâ Henrici Ærtssii, Sumptibus Auctoris, M.DC.XIX. digitized (Internet Archive). See Royal Academy of Arts Inventory 03/2166, "The work is dedicated to Antonius De Winghe by 'I.R. S. I.' This acronym may have been intended for 'H.R. S.I.', i.e. Heribertus Rosweydus, Societatis Iesu (the dedication of the Dutch version is also signed 'H.R.')." – This from the Royal Academy of Arts online index page for this work, which is unstable; Hollstein 1949.
  19. ↑ Vitae Patrum (Antwerpen, Off. Plantiniana 1615) digitized (Internet Archive): Dutch edition .'t Vaders boeck (Hieronymus Verdussen, Antwerpen 1617).
  20. ↑ Marcel G. Roethlisberger, Abr. Bloemaert and his sons. Paintings and prints (2 vols.), (Doornspijk, The Netherlands, 1993): I, p. 171-83 and II, figs. 262–317.
  21. ↑ Allgemeine Deutsche Biographie.
  22. ↑ Karl Josef Höltgen, 'Francis Quarles and the Low Countries', in Bart Westerweel (Ed.), Anglo-Dutch Relations in the Field of the Emblem: Symbola et Emblemata Volume VII (Brill: Leiden, New York & Köln 1997), 123–148, at p. 131.
  23. ↑ Pia Desideria Emblematis Elegiis et Affectibus SS Patrum Illustrata Authore Hermanno Hugone Societatis Jesu...Vulgavit Boetius a Bolswert Typii Henrici Aertesenii Antverpiae MCXXIIII digitized (Google).
  24. ↑ Giovanni Careri, Bernini:Flights of Love, the Art of Devotion, translated by Linda Lappin (University of Chicago 1995), p. 53.
  25. ↑ Höltgen, 'Francis Quarles and the Low Countries', p. 131.
  26. ↑ Duyfkens ende Willemynkens Pelgrimagie tot haren Beminden binnen Jerusalem. Haerlieder tegenspoet, belet ende eynden. Beschreven ende met sin-spelende beelden wtghegheven door Boetius à Bolswert (Antwerp 1628) digitized (Google).
  27. ↑ This opinion is expressed by the author of the article in the Allgemeine Deutsche Biographie.
  28. ↑ Leonard Marius, Amstelredams eer ende opcomen, door de denckwaerdighe miraklen aldaer geschied, aen ende door het H. Sacrament des Altaers. Anno 1345. Door Boetius A Bolswert. Antwerp, Hendrick Aertssens, MDCXXXVIIII digitized (Google).
  29. ↑ Knüttel, Nederlandsche Bibliographie van Kerk-geschiedenis (Amsterdam, 1889), p. 88.
  30. ↑ Allegemeine Deutsche Biographie.

Πηγές Επεξεργασία

  • Friedrich Wilhelm Heinrich Hollstein, Dutch and Flemish etchings, engravings and woodcuts ca. 1450–1700 (1949– )
  • (Ibid.) The new Hollstein. Dutch & Flemish etchings, engravings and woodcuts 1450–1700 (1993– )
  • Anne Gerard Christiaan de Vries, De Nederlandsche Emblemata. Geschiedenis en Bibliographic tot de 18' eeuw (Amsterdam, 1899).

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

  • Fine Arts Museum of San Francisco – Bolswert online gallery [permanent dead link]
  • Horrors of the Spanish War (1610) after David Vinckboons (University of Liège collection).
  • National Portrait Gallery: Elizabeth of Bohemia 1615, after Miereveldt, by Boetius Bolswert
  • Bolswert eremites engravings with descriptions from the De Verda Collection


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μποέτιους_Ανταμς_Μπόλσβερτ&oldid=9626754"