Οίκος του Μπριέν

Ο Οίκος του Μπριέν, γαλλ. Maison de Brienne, λόγια απόδοση: της Βρυέννης, ήταν ευγενής οίκος της Γαλλίας, προερχόμενος από την Καμπανία, του οποίου αρκετά μέλη διακρίθηκαν στη Γαλλία, την Ιταλία ή την Ανατολή^[1].

Ιστορία

Ο θυρεός των κομήτων της Μπριέν

Ο Οίκος της Μπριέν ήταν μία δυναστεία γνωστή για τους κόμητές της, των οποίων πρώτος ήταν ο Ενγκελμπέρτ Α΄, ο οποίος έζησε κατά τον 10ο αι., στη διάρκεια της βασιλείας τού Λουδοβίκου Δ΄ του Υπερπόντιου. Ήταν βασάλοι των κομήτων της Καμπανίας και η μεσαιωνική τους κομητεία είχε ως επίκεντρο την πόλη της Μπριέν-λε-Σατώ.

Ο οίκος αυτός έσβησε το 1356, με τελευταίο απόγονο τον Γκωτιέ ΣΤ΄ της Μπριέν, μέγα σταβλάρχη της Γαλλίας. Ο τίτλος των κομήτων της Μπριέν, στην συνέχεια, πέρασε διαδοχικά στους Οίκους των αρχόντων του Ανγκιάν, του Λουξεμβούργου και έπειτα στους Λομενί ντε Μπριέν. Η οικογένεια ντε Λομενί έσβησε τον 20° αιώνα και την διαδέχτηκε η οικογένεια των Μπω, η οποία μετονομάστηκε σε Μπω ντε Λομενί.

Με το πέρας των αιώνων, πέντε οικογένειες κατείχαν το κάστρο: οι ντε Μπριέν, ντ'Ανγκιάν, ντε Λουξεμπούργ, ντε Λομενί και τέλος η οικογένεια των Μπωφρεμόν από το 1851 ως και το 1933, ημερομηνία κατά την οποία και πωλήθηκε σε έναν κτηματομεσίτη ονόματι Λόντονσουτς, ο οποίος το επώλησε εκ νέου, σε ερειπωμένη κατάσταση, το 1955, στο Γενικό Συμβούλιο της Ωμπ.

Τα προσωπικά έγγραφα της οικογένειας ντε Μπριέν φυλάσσονται στα Εθνικά Αρχεία με τον κώδικα 4AP^[2].

Τα σημαντικότερα μέλη

Ο Εράρδος Β', κόμης της Μπριέν είχε δύο τέκνα.

Ο πρωτότοκος Γκωτιέ Γ' πήρε την κομητεία της Μπριέν και νυμφεύτηκε τη Ελβίρα Ωτβίλ, κόρη του Τανκρέδου βασιλιά της Σικελίας. Ο αδελφός της Γουλιέλμος Γ' της Σικελίας εκτοπίσθηκε και σκοτώθηκε to 1194 από τον Ερρίκο ΣΤ' της Γερμανίας, σύζυγο της Κωνσταντίας Ωτβίλ, θείας του Τανκρέδου. Ο Γκωτιέ Γ', η σύζυγός του και οι απόγονοί τους διεκδικούσαν τους τίτλους του βασιλιά της Σικελίας, δούκα της Απουλίας-Καλαβρίας, πρίγκιπα του Τάραντα και κόμη του Λέτσε.

Ο υιός του Γκωτιέ Δ', κόμης της Μπριέν νυμφεύτηκε τη Μαρία Λουζινιάν και είχαν υιό τον Ούγο, κόμη της Μπριέν. Η Μαρία ήταν αδελφή του Ερρίκου Α' βασιλιά της Κύπρου και διεκδικητή του βασιλείου της Ιερουσαλήμ. Όταν το 1267 απεβίωσε ο υιός του, ο Ούγος Β' της Κύπρου, έπρεπε να τον διαδεχθεί ο Ούγος ως υιός της Μαρίας, πρωτότοκης αδελφής του Ερρίκου Α', αλλά πρόλαβε ο Ούγος Γ', ο υιός της δευτερότοκης αδελφής Ισαβέλλας. Ο Ούγος και οι απόγονοί του διεκδικούσαν τον τίτλο του βασιλείου της Κύπρου.

Ο Ούγος αυτός νυμφεύτηκε σε πρώτο γάμο την Ισαβέλλα ντε Λα Ρος, αδελφή του Γουλιέλμου Α' δούκα των Αθηνών και είχαν υιό τον Γκωτιέ Ε', κόμη της Μπριέν. Το 1308 απεβίωσε ο υιός του Γουλιέλμου Α', ο Γκυ Β' των Αθηνών και τον διαδέχθηκε ο εξάδελφός του Γκωτιέ Ε΄. Αυτός, για να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις του Ιωάννη Β' Αγγέλου της Θεσσαλίας και του συγγενή του Θωμά Α' Αγγέλου δεσπότη της Ηπείρου, μίσθωσε την Καταλανική Εταιρεία, που αμύνθηκε και ανακατέλαβε μερικά φρούρια. Όταν τελείωσε η επιχείρηση όμως, ο Γκωτιέ Ε' καθυστερούσε την αμοιβή και οι μισθοφόροι εξεγέρθηκαν. Ο Γκωτιέ Ε' συγκέντρωσε τους υποτελείς του και τους συμμάχους του από την Αχαΐα και έδωσε το 1311 μάχη κοντά στον Αλμυρό Μαγνησίας. Εκεί οι Καταλανοί σκότωσαν σχεδόν όλους τους Φράγκους βαρόνους και εγκαταστάθηκαν στην Αττικοβοιωτία.

Στον υιό του Γκωτιέ ΣΤ΄ έμεινε το Άργος και η περιοχή της Ναυπλίας. Όταν απεβίωσε, η αδελφή του Ισαβέλλα και ο σύζυγός της Γκωτιέ Γ' του Ανγκιάν διεκδικούσαν τον τίτλο του Δουκάτου των Αθηνών. Ο υιός τους Ιωάννης του Ανγκιάν και οι απόγονοί του συνέχισαν τις διεκδικήσεις όλων των τίτλων, ως τις ημέρες μας (είναι οι διεκδικήσεις του Οίκου της Μπριέν, που είναι οι νόμιμες).

Ο δευτερότοκος υιός τού Εράρδου Β', ο Ιωάννης προτάθηκε από τον Φίλιππο Β' της Γαλλίας ως σύζυγος της Μαρίας Μομφερράτου, πρώτης κόρης της Ισαβέλλας Α' Ανζού βασίλισσας της Ιερουσαλήμ. Ο Ιωάννης ταξίδεψε ως εκεί, νυμφεύτηκε τη Μαρία, αλλά αυτή απεβίωσε έπειτα από τη γέννηση της κόρης τους Ισαβέλλας Β΄ των Μπριέν. Ο Ιωάννης έγινε αντιβασιλιάς της Ιερουσαλήμ ως την ενηλικίωσή της. Ήταν ο αρχηγός της ανεπιτυχούς Ε' Σταυροφορίας. Νυμφεύτηκε για 2η φορά τη Στεφανία Ρουπενιδών και διεκδίκησε το βασίλειο της Μικράς Αρμενίας. Ταξίδεψε στην Ευρώπη ζητώντας βοήθεια για την Ιερουσαλήμ. Στη Λεόνη παντρεύτηκε για 3η φορά τη Βερεγγάρια Ιβρέας και έκανε κόρη τη Μαρία. Στη Γερμανία ο Φρειδερίκος Β' του πρότεινε συνδρομή, αν νυμφευόταν την κόρη του. Πράγματι νυμφεύτηκε την Ισαβέλλα Β', αλλά αμέσως μετά εκτόπισε τον Ιωάννη. Ο πάπας, εχθρός του Φρειδερίκου Β', πρόσφερε την προστασία του στον Ιωάννη και από εκεί προτιμήθηκε ως αντιβασιλιάς της Λατινικής αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης, μια και ο Βαλδουίνος Β' Κουρτεναί ήταν ανήλικος. Ο Ιωάννης τον πάντρεψε με την κόρη του Μαρία. Όταν ο Ιωάννης Γ' Βατάτζης πολιόρκησε την Κωνσταντινούπολη μαζί με τον Ιβάν Β' Ασέν της Βουλγαρίας, ο Ιωάννης κράτησε την πόλη ως την έλευση βοήθειας από τον Γοδεφρείδο Β' της Αχαΐας και άλλων.

Ο Βαλδουίνος Β' και η Μαρία της Μπριέν εκδιώχθηκαν από τον Μιχαήλ Η' Παλαιολόγο· τους έμεινε η επικυριαρχία επί του πριγκιπάτου της Αχαΐας, το οποίο έπειτα καταλήφθηκε και αυτό, από τους Καταλανούς. Συνέχισαν να διεκδικούν τον τίτλο του Λατίνου αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης, καθώς και οι απόγονοί τους ως 4 γενιές μετά.