Οίκος του Μπεργκ (Ιρλανδία)

Ο Οίκος του Μπεργκ είναι ο Ιρλανδικός κλάδος της Άγγλο-Νορμανδικής οικογένειας που έμεινε γνωστή σαν Ντε Μπεργκ. Ο γενάρχης ήταν ο Γουίλιαμ ντε Μπεργκ (περί το 1160 - 1205), Νορμαδός ευγενής που εγκαταστάθηκε στην Ιρλανδία γύρω στο 1185, ήταν ο μεγαλύτερος αδελφός του Ούμπερτ ντε Μπεργκ, 1ου κόμη του Κεντ, κόμη του Κεντ και δικαστή της Αγγλίας. Οι μετέπειτα Άγγλο-Ιρλανδικές οικογένειες των Μπεργκ όπως οι κόμητες του Όλστερ και οι λόρδοι του Κόνοτ ήταν απόγονοι του Γουίλιαμ ντε Μπεργκ, το όνομα "Μπεργκ" είναι Νορμανδικής προέλευσης που σημαίνει "φρούριο" ή "κάστρο".

Τα σύμβολα του Οίκου του Μπεργκ

Συγγενείς βασιλικοί Οίκοι

• Οίκος των Πλανταγενετών

Η επιγαμία με τους Πλανταγενέτες προήλθε όταν η Ελισάβετ Μπεργκ, 4η κόμισσα του Όλστερ παντρεύτηκε τον Λάιονελ της Αμβέρσας, δεύτερο γιο του Εδουάρδου Γ΄ της Αγγλίας και της Φιλίππης του Αινώ. Οι τίτλοι συνεχίστηκαν με την κόρη τους Φιλίππη, 5η κόμισσα του Όλστερ που παντρεύτηκε τον Εδμόνδο Μόρτιμερ, 3ο κόμη του Μαρς από την οικογένεια Μόρτιμερ και κληρονόμησε τον τίτλο του Κόμη του Όλστερ.

• Οίκος της Υόρκης

Ο Οίκος της Υόρκης ήταν δευτερεύων κλάδος των Πλανταγενετών, την κομητεία του Όλστερ κληρονόμησε ο Ριχάρδος της Υόρκης δισέγγονος της Φιλίππης, 5ης κόμισσας του Όλστερ, ο γιος του Εδουάρδος Δ΄ της Αγγλίας ανέβηκε στον θρόνο και την ενσωμάτωσε στο στέμμα.

• Οίκος του Ουίνδσορ

Η Φράνσις Σαντ Κιντ κόρη του Μωρίς Μπεργκ Ρος, 4ου βαρόνου του Φερμοϋ και απογόνου της οικογένειας Μπεργκ ήταν η μητέρα της Νταϊάνας, πριγκίπισσας της Ουαλίας που παντρεύτηκε τον διάδοχο Κάρολο. Τα παιδιά του είναι ο Πρίγκιπας Ουίλιαμ, Δούκας του Κέιμπριτζ και ο Πρίγκιπας Χάρι, Δούκας του Σάσσεξ 2ος και 6ος αντίστοιχα στην σειρά διαδοχής.

Κόμητες του Όλστερ

Το "Μπεργκ" ήταν επώνυμο Ιρλανδικού βασιλικού οίκου που σχετίστηκε με το Κόνοτ για περισσότερους από επτά αιώνες, ιδρύθηκε από τον Γουίλιαμ ντε Μπεργκ αδελφό του Ούμπερτ ντε Μπεργκ. Ο Ιωάννης της Αγγλίας όταν ήταν λόρδος της Ιρλανδίας πριν τον θάνατο του πατέρα του Ερρίκου Β΄ της Αγγλίας (1189) του παραχώρησε εδάφη, με την άνοδο του Ιωάννη (1199) έγινε κυβερνήτης του Λίμερικ. Την διετία 1199 - 1201 υποστήριξε διαδοχικά τον Κέιθαλ Καράχ και τον Κέιθαλ Κοβντέργκ για τον θρόνο του Κόνοτ αλλά εξορίστηκε από το Λίμερικ και έχασε ολόκληρο το Κόνοτ εκτός από το Μάνστερ, πέθανε στα τέλη του 1205. Ο γιος του Ρίτσαρντ Μορ ντε Μπεργκ, 1ος λόρδος του Κόνοτ ύστερα από υπηρεσίες στο στέμμα δέχτηκε το Κόνοτ (1227) και διορίστηκε δικαστής της Ιρλανδίας (1228 - 1232), συντάχθηκε με τον Ερρίκου Γ΄ της Αγγλίας εναντίον των βαρόνων. Πέθανε (1243) και τον διαδέχθηκε ο μεγαλύτερος γιος του Ρίτσαρντ και αυτόν με την σειρά του (1248) ο επόμενος αδελφός του Γουόλτερ Μπεργκ, 1ος κόμης του Όλστερ.

Ο Γουόλτερ πολέμησε σκληρά τους τοπικούς οπλαρχηγούς και μεγάλωσε σημαντικά τις εκτάσεις του, με τον γάμο του με την Ματθίλδη ντε Λάσι κληρονόμο της κομητείας του Όλστερ διεκδίκησε και πέτυχε από τον πρίγκηπα Εδουάρδο να γίνει ο νέος Κόμης του Όλστερ (1264). Πέθανε (1271) και τον διαδέχθηκε ο γιος του Ρίτσαρντ Όγκ ντε Μπεργκ, 2ος κόμης του Όλστερ, λεηλάτησε και υπέταξε το Κόνοτ εκθρονίζοντας τον τοπικό βασιλιά Μπράιαν Ο' Νέιγ, υποστήριξε τον κλάδο των τοπικών βασιλέων που ήταν φιλικοί με την οικογένεια του. Έφυγε από την Ιρλανδία για να υποστηρίξει τον Εδουάρδο Α΄ στις Σκωτσέζικες εκστρατείες αλλά έδωσε την κόρη του Ελισάβετ του Μπουργκ δεύτερη σύζυγο στον Ροβέρτο Μπρους (1302). Ο Εδουάρδος Μπρους επιτέθηκε στο Όλστερ και ανακηρύχθηκε βασιλιάς της Ιρλανδίας αφού αναγνωρίστηκε από όλους τους τοπικούς βασιλείς (1315) αλλά μετά την ήττα και την ήττα και τον θάνατο του (1318) ο Ρίτσαρντ επανήλθε στο Όλστερ και έμεινε μέχρι τον θάνατο του. Τα κυλινδρικά έγγραφα (1290) δείχνουν ότι ο Ρίτσαρντ εκτός από το Όλστερ, το Κόνοτ και το Μάνστερ κατείχε και την Νήσο του Μαν.

Δεσμοί με το στέμμα

Ο εγγονός και διάδοχος του Ρίτσαρντ Γουίλιαμ Μπεργκ, 3ος κόμης του Όλστερ ήταν γιος του Τζων του Μπεργκ (1286 - 1313) και της Ελισάβετ του Κλερ της αδελφής και διαδόχου του τελευταίου κόμη του Κλερ του Χέρτφορντ (πέθανε το 1314). Παντρεύτηκε την Ματθίλδη του Λάνκαστερ, κόμισσα του Όλστερ κόρη του Ερρίκου, 3ου κόμη του Λάνκαστερ και διορίστηκε Υπολοχαγός της Ιρλανδίας (1331) αλλά δολοφονήθηκε σε ηλικία 21 έτους αφήνοντας μια κόρη και διάδοχο την Ελισάβετ Μπεργκ, 4η κόμισσα του Όλστερ. Η Ελισάβετ κληρονόμησε όλους τους τίτλους των Μπεργκ και τις απέραντες εκτάσεις των Κλερ, παντρεύτηκε τον Λάιονελ της Αμβέρσας δεύτερο γιο του Εδουάρδου Γ΄ της Αγγλίας και της Φιλίππης του Αινώ που πήραν τον τίτλο του κόμη του Όλστερ. Τους διαδέχθηκε η κόρη τους Φιλίππη, 5η κόμισσα του Όλστερ, απόγονος της ήταν ο Ριχάρδος της Υόρκης που ο γιος του ανέβηκε στον θρόνο ως Εδουάρδος Δ΄ της Αγγλίας και ενσωμάτωσε το δουκάτο της Υόρκης στο Αγγλικό στέμμα.

Νεώτερα χρόνια

Με τον φόνο του τρίτου κόμη (1333) οι άντρες συγγενείς της οικογένειας δεν δέχτηκαν να περάσουν τα εδάφη τους στην κόρη του και σε ξένες οικογένειες, ξεκίνησαν ένοπλο αγώνα σαν οπλαρχηγοί και διατήρησαν το μεγαλύτερο μέρος των εδαφών του Κόνοτ. Οι δυο κλάδοι της οικογένειας ήταν οι "Μακ Γουίλιαμ Έιτερ" στο νότιο Κόνοτ και οι "ΜακΓουίλιαμ Άουτερ" στα βόρεια. Οι τελευταίοι κράτησαν την περιοχή του Γκόλγουεϊ μέχρι το 1543 που ο αρχηγός τους Ουλίκ παρέδωσε την περιοχή στον Ερρίκο Η΄ της Αγγλίας, ο ίδιος συμφώνησε να φέρει τον Αγγλικό νόμο αφού δέχτηκε τους τίτλους του κόμη του Κλανρικάρντ και του λόρδου του Ντάνκελιν. Ο 4ος κόμης (1601 - 1635) διακρίθηκε με τους Άγγλους στην επανάσταση των Ο΄Νέιλ και απέκτησε την Αγγλική κομητεία του Σαιν Άλμπαν (1628), ο γιος του Ούλικ δέχτηκε επιπλέον την κομητεία του Κλανρικάρντ (1646). Ο 6ος κόμης ξάδελφος και διάδοχος του (1657 - 1666) ήταν θείος του 8ου και του 9ου κόμη, πολέμησαν και οι δυο στο πλευρό του Ιακώβου Β΄ της Αγγλίας και έχασαν την θέση τους (1691). Ο 9ος κόμης επανήλθε (1702) και ο δισέγγονος του 12ος κόμης έγινε μαρκήσιος του Κλανρικάρντ (1789), δεν άφησε γιο και η μαρκησία δημιουργήθηκε ξανά με τον ανιψιό του 14ο κόμη (1825), οι διάδοχοι του είναι οι σημερινοί μαρκήσιοι.

Το 1603 ο αρχηγός των "ΜακΓουίλιαμ Άουτερ" παραιτήθηκε από το Μάγιο και πήρε πίσω την Αγγλική περιοχή, δημιουργήθηκε η υποκομητεία του Μάγιο (1627). Ο 2ος και ο 3ος υποκόμης υπέφεραν από τον Όλιβερ Κρόμγουελ την περίοδο (1629 - 1663) αλλά ο 4ος υποκόμης πήρε πίσω τα εδάφη του έκτασης 50.000 εκταρίων (1666), με τον θάνατο του 8ου υποκόμη η γραμμή πάλι ξεκληρίστηκε (1767). Το 1781 ο Τζων Μπεργκ ένας άντρας από το Μάγιο που ισχυριζόταν ότι είναι απόγονος των "ΜακΓουίλιαμ Άουτερ" έγινε νέος υποκόμης του Μάγιο που σε τέσσερα χρόνια (1785) πήρε τον τίτλο του κόμη. Ο 6ος κόμης έγινε αντιβασιλιάς της Ινδίας και δολοφονήθηκε στις Νήσους Ανταμάν (1872). Οι βαρονίες των Μπεργκ του Κόνελλ (1580) και των Μπεργκ του Μπρίττας (1618) κατασχέθηκαν από το στέμμα (1691) και παραχωρήθηκαν σε νεώτερους κλάδους της οικογένειας που ήταν ακόμα τότε στην Ιρλανδία. Οι λόρδοι των Μπεργκ του Γκέινσμποροου (1487 - 1599) ήταν μια οικογένεια στο Λινκολνσάιρ με καταγωγή από έναν μικρότερο γιο του Ούμπερτ ντε Μπεργκ, ο 5ος βαρόνος ήταν αναπληρωτής λόρδος της Ιρλανδίας (1597) και ο αδελφός του Σερ Τζων (πέθανε το 1594) διακεκριμένος στρατιωτικός.

Γενεαλογικό δέντρο των Μπεργκ

Γουόλτερ

Γουίλιαμ ντε Μπεργκ

Ούμπερτ ντε Μπεργκ 1ος κόμης του Κεντ

Ρίτσαρντ Μορ ντε Μπεργκ 1ος λόρδος του Κόνοτ

Ρίτσαρντ πέθανε το 1248

Γουόλτερ Μπεργκ 1ος κόμης του Όλστερ

Ελισάβετ του Μπουργκ Σύζυγος : Ροβέρτος Μπρους ΟΙΚΟΣ ΤΟΥ ΜΠΡΟΥΣ .....

Τζων του Μπεργκ (1286 - 1313)

Εδμόνδος του Μπεργκ

Γουίλιαμ Μπεργκ 3ος κόμης του Όλστερ

Ματθίλδη του Λάνκαστερ κόμισσα του Όλστερ ΟΙΚΟΣ ΤΟΥ ΛΑΝΚΑΣΤΕΡ .....

Λάιονελ της Αμβέρσας Οίκος των Πλανταγενετών

Ελισάβετ Μπεργκ 4η κόμισσα του Όλστερ

Εδμόνδος Μόρτιμερ 3ος κόμης του Μαρς

Φιλίππη, 5η κόμισσα του Όλστερ

Ελισάβετ Μόρτιμερ Σύζυγος : Χότσπερ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΠΕΡΣΙ .....

Ρότζερ Μόρτιμερ 4ος κόμης του Μαρς ΜΟΡΤΙΜΕΡ

Εδμόνδος Μόρτιμερ (1376 - 1409)

Πηγές

• Burke: People and Places, Eamonn Bourke, 1995.
• C. A. Empey, ‘Burgh, William de (d. 1206)’, Oxford Dictionary of National Biography, online edn, Oxford University Press, Sept 2004
• Round, John Horace (1911). "Burgh". In Chisholm, Hugh. Encyclopædia Britannica. 4 (11th ed.). Cambridge University Press.