Βικιπαίδεια

Οφθαλμολογία

Η οφθαλμολογία είναι ένας κλάδος της ιατρικής και της χειρουργικής που ασχολείται με τη διάγνωση και τη θεραπεία των διαταραχών του οφθαλμού.[1] Ο οφθαλμίατρος είναι ειδικός στην οφθαλμολογία.[2] Τα διαπιστευτήρια περιλαμβάνουν πτυχίο στην ιατρική, ακολουθούμενο από επιπλέον τέσσερα έως πέντε χρόνια ειδικότητας στην οφθαλμολογία. Τα προγράμματα εκπαίδευσης για την ειδικότητα στην οφθαλμολογία μπορεί να απαιτούν ένα έτος προεκπαίδευσης ειδικότητας στη γενική ιατρική, την παιδιατρική ή τη γενική χειρουργική. Πρόσθετη εξειδίκευση (ή υποτροφία) μπορεί να αναζητηθεί σε μια συγκεκριμένη πτυχή της παθολογίας των ματιών.[3] Οι οφθαλμίατροι επιτρέπεται να χρησιμοποιούν φάρμακα για τη θεραπεία παθήσεων των ματιών, να εφαρμόζουν θεραπεία με λέιζερ και να εκτελούν χειρουργική επέμβαση όταν χρειάζεται.[4] Οι οφθαλμίατροι μπορούν να συμμετάσχουν σε ακαδημαϊκή έρευνα σχετικά με τη διάγνωση και τη θεραπεία για τις οφθαλμικές διαταραχές.[5]

Ασθένειες Επεξεργασία

Ένας μερικός κατάλογος των πιο κοινών ασθενειών που αντιμετωπίζονται από οφθαλμίατρος περιλαμβάνει:[6]

Διάγνωση Επεξεργασία

 
Κάμερα αμφιβληστροειδούς
 
Βρογχοσκόπηση χρησιμοποιώντας φακό 90 διόπτρων με τη λυχνία σχισμής

Οφθαλμολογική εξέταση Επεξεργασία

Ακολουθούν παραδείγματα μεθόδων διάγνωσης που πραγματοποιούνται σε οφθαλμολογική εξέταση:

Εξειδικευμένες εξετάσεις Επεξεργασία

Η τομογραφία οπτικής συνοχής (OCT) είναι μια ιατρική τεχνολογική πλατφόρμα που χρησιμοποιείται για την αξιολόγηση των οφθαλμικών δομών. Οι πληροφορίες στη συνέχεια χρησιμοποιούνται από γιατρούς για να αξιολογήσουν τη σταδιοποίηση των παθολογικών διαδικασιών και να επιβεβαιώσουν τις κλινικές διαγνώσεις. Οι επακόλουθες σαρώσεις OCT χρησιμοποιούνται για την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας στη διαχείριση της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας, της εκφύλισης της ωχράς κηλίδας και του γλαυκώματος.

Μπορεί επίσης να πραγματοποιηθεί υπερηχοτομογραφία των ματιών.

Οφθαλμική χειρουργική Επεξεργασία

 
Ένας οφθαλμίατρος που εκτελεί Lasik.

Η οφθαλμική χειρουργική, επίσης γνωστή ως οφθαλμολογική χειρουργική επέμβαση, είναι χειρουργική επέμβαση που πραγματοποιείται στο μάτι ή στο βολβό του από οφθαλμίατρο. Το μάτι είναι ένα εύθραυστο όργανο και απαιτεί εξαιρετική φροντίδα πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από τη χειρουργική επέμβαση. Ένας χειρουργός οφθαλμών είναι υπεύθυνος για την επιλογή της κατάλληλης χειρουργικής διαδικασίας για τον ασθενή και για τη λήψη των απαραίτητων προφυλάξεων ασφαλείας.

Υποειδικότητες Επεξεργασία

Η οφθαλμολογία περιλαμβάνει υποειδικότητες που ασχολούνται είτε με ορισμένες ασθένειες ή με ασθένειες ορισμένων τμημάτων του ματιού. Μερικές από αυτές είναι:[7]

Ετυμολογία Επεξεργασία

Οι ρίζες της λέξης είναι οι «ὀφθαλμός» και «-λoγία»,[10] δηλαδή «η μελέτη των ματιών». Ο κλάδος ισχύει για όλα τα μάτια των ζώων, είτε είναι ανθρώπινα είτε όχι, καθώς η πρακτική και οι διαδικασίες είναι αρκετά παρόμοιες σε σχέση με τις ασθένειες, ενώ διαφορές στην ανατομία ή τον επιπολασμό της νόσου, είτε λεπτές είτε ουσιαστικές, μπορεί να διαφοροποιήσουν τα δύο. 

Ιστορία Επεξεργασία

Αρχαία Εγγύς Ανατολή και Ελληνιστική Περίοδος Επεξεργασία

Στον πάπυρο Έμπερς από την αρχαία Αίγυπτο που χρονολογείται από το 1550 π.Χ., ένα τμήμα αφιερώνεται σε ασθένειες των ματιών.[1]

Οι προϊπποκρατικοί βάσισαν σε μεγάλο βαθμό τις ανατομικές τους αντιλήψεις για το μάτι σε εικασίες, παρά στον εμπειρισμό.[1] Αναγνώρισαν τον σκληρό χιτώνα και τον διαφανή κερατοειδή χιτώνα ως εξωτερική επίστρωση του ματιού, με ένα εσωτερικό στρώμα με κόρη και ένα υγρό στο κέντρο. Πιστεύεται, από τον Αλκμαίονα τον Κροτωνιάτη (5ος αιώνας π.Χ.) και άλλους, ότι αυτό το υγρό ήταν το μέσο όρασης και έρεε από το μάτι στον εγκέφαλο μέσω ενός σωλήνα. Ο Αριστοτέλης ανέπτυξε τέτοιες ιδέες με εμπειρισμό. Έσχισε τα μάτια των ζώων και ανακάλυψε τρία στρώματα (όχι δύο) και διαπίστωσε ότι το υγρό ήταν σταθερής συνοχής με το φακό που σχηματίζεται (ή πήζει) μετά το θάνατο και τα γύρω στρώματα να φαίνονται πως αντιπαραβάλλονται. Αυτός και οι σύγχρονοί του έδειξαν περαιτέρω την ύπαρξη τριών σωλήνων που οδηγούν από το μάτι, όχι έναν. Ένας σωλήνας από κάθε μάτι καταλήγει μέσα στο κρανίο.

Ο Έλληνας ιατρός Ρούφος ο Εφέσιος (1ος αιώνας μ.Χ.) αναγνώρισε ένα πιο μοντέρνο μάτι, με επιπεφυκότα, που εκτείνεται ως ένα τέταρτο επιθηλιακό στρώμα πάνω από το μάτι.[1] Ο Ρούφος ήταν ο πρώτος που αναγνώρισε ένα μάτι με δύο θαλάμους, με έναν θάλαμο από τον κερατοειδή έως το φακό (γεμάτο με νερό) και με τον άλλο από το φακό έως τον αμφιβληστροειδή χιτώνα (γεμάτο με μια ουσία που μοιάζει με ασπράδι αυγού).

Ο Κέλσος, ο Έλληνας φιλόσοφος του 2ου αιώνα μ.Χ., έδωσε μια λεπτομερή περιγραφή της χειρουργικής επέμβασης καταρράκτη με τη μέθοδο couching.

Ο Έλληνας ιατρός Γαληνός (2ος αιώνας μ.Χ.) έλυσε ορισμένα λάθη όπως η καμπυλότητα του κερατοειδούς και του φακού, η φύση του οπτικού νεύρου και η ύπαρξη ενός οπίσθιου θαλάμου. Αν και αυτό το μοντέλο ήταν ένα σχεδόν σωστό σύγχρονο μοντέλο του ματιού, περιείχε λάθη. Ωστόσο, δεν εξελίχθηκε ξανά μετά από τον Ανδρέα Βεσάλιο. Στη συνέχεια, ανακαλύφθηκε ένα ακτινωτό σώμα και ο σκληρός χιτώνας, ο αμφιβληστροειδής, ο χοριοειδής και ο κερατοειδής φαινόταν να συναντώνται στο ίδιο σημείο. Οι δύο θάλαμοι φάνηκαν να συγκρατούν το ίδιο υγρό, καθώς και ο φακός που συνδέεται με το χοριοειδές. Ο Γαληνός συνέχισε την έννοια του κεντρικού καναλιού, αλλά διαχώρισε το οπτικό νεύρο και είδε ότι ήταν συμπαγές. Καταμέτρησε κατά λάθος επτά οπτικούς μύες, έναν περισσότερο. Γνώριζε επίσης τους νανοσακρυλικούς πόρους.

Αρχαία Ινδία Επεξεργασία

Ο Ινδός χειρουργός Σουσρουτά έγραψε το Sushruta Samhita στα σανσκριτικά περίπου τον 6ο αιώνα μ.Χ.,[11] όπου περιγράφει 76 οφθαλμικές παθήσεις (από αυτές τις 51 χειρουργικές), καθώς και διάφορα οφθαλμολογικά χειρουργικά εργαλεία και τεχνικές.[12][13] Η περιγραφή του για τη χειρουργική επέμβαση καταρράκτη ήταν συμβατή με τη μέθοδο του couching.[14] Έχει περιγραφεί ως ένας από τους πρώτους χειρουργούς καταρράκτη.[15][16]

Μεσαιωνικό Ισλάμ Επεξεργασία

 
Ανατομία του ματιού, 1200 μ.Χ.

Οι μεσαιωνικοί Ισλαμικοί Άραβες και Πέρσες επιστήμονες (σε αντίθεση με τους κλασικούς προκάτοχούς τους) θεώρησαν φυσιολογικό να συνδυάσουν τη θεωρία και την πρακτική, συμπεριλαμβανομένης της δημιουργίας ακριβών οργάνων, και ως εκ τούτου θεώρησαν φυσικό να συνδυαστεί η μελέτη του ματιού με την πρακτική εφαρμογή αυτής της γνώσης.[17] Ο Χουναΐν ιμπν Ισάκ, και άλλοι που ξεκινούν με τη μεσαιωνική αραβική περίοδο, δίδαξαν ότι ο κρυσταλλικός φακός βρίσκεται στο ακριβές κέντρο του ματιού.[18] Αυτή η ιδέα διαδόθηκε μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1500.

Ο Ιμπν αλ-Χαϊτάμ (Αλχαζέν), στο βιβλίο του, Βιβλίο περί Οπτικής, εξήγησε ότι η όραση εμφανίζεται όταν το φως αναπηδά σε ένα αντικείμενο και στη συνέχεια κατευθύνεται στα μάτια κάποιου.

Ο Ιμπν αλ-Ναφίς, γηγενής Άραβας της Δαμασκού, έγραψε ένα μεγάλο εγχειρίδιο, Το τελειοποιημένο βιβλίο για την πειραματική οφθαλμολογία, χωρισμένο σε δύο μέρη, τη θεωρία της οφθαλμολογίας και τα απλά και σύνθετα οφθαλμικά φάρμακα.[19]

Σύγχρονη περίοδος Επεξεργασία

 
Όργανα πρώιμης οφθαλμολογίας

Τον 17ο και 18ο αιώνα, οι φακοί χειρός χρησιμοποιήθηκαν από τον Μαρτσέλο Μαλπίγκι και τα μικροσκόπια από τον Άντον φαν Λέβενχουκ, προετοιμασίες για τον καθορισμό του οφθαλμού για μελέτη από τον Φρέντερικ Ρούις και αργότερα το πάγωμα του ματιού από τον Φρανσουά Πουρφούρ ντου Πετί. Αυτό επέτρεψε τη λεπτομερή μελέτη του ματιού και ένα προηγμένο μοντέλο. Μερικά λάθη επέμεναν, όπως: γιατί η κόρη άλλαξε μέγεθος (φαίνεται να ήταν τα αγγεία της ίριδας που γεμίζαν με αίμα), η ύπαρξη του οπίσθιου θαλάμου και η φύση του αμφιβληστροειδούς. Χωρίς να γνωρίζει τις λειτουργίες τους, ο Λέβενχουκ σημείωσε την ύπαρξη φωτοϋποδοχέων,[20] ωστόσο, δεν ανακαλύφθηκαν σωστά μέχρι που το έκανε ο Γκότφριντ Ράινχολντ Τρεβιράνους το 1834.

Γύρω στο 1750, ο Ζακ Νταβιέλ υποστήριξε μια νέα θεραπεία για καταρράκτη με απόσπαση αντί της παραδοσιακής μεθόδου.[21] Ο Γκέοργκ Γιόζεφ Μπιρ (1763–1821) ήταν Αυστριακός οφθαλμίατρος και ηγέτης της Πρώτης Βιεννέζικης Ιατρικής Σχολής, ο οποίος εισήγαγε μια λειτουργία πτερυγίου για τη θεραπεία του καταρράκτη (επέμβαση του Μπιρ), καθώς και τη διάδοση του οργάνου που χρησιμοποιήθηκε για την εκτέλεση της χειρουργικής επέμβασης (νυστέρι του Μπιρ).[22]

Στη Βόρεια Αμερική, οι αυτόχθονες θεραπευτές αντιμετώπισαν ορισμένες ασθένειες των ματιών τρίβοντας ή ξύνοντας τα μάτια ή τα βλέφαρα.[23]

Οφθαλμική χειρουργική στη Μεγάλη Βρετανία Επεξεργασία

Ο πρώτος οφθαλμικός χειρουργός στη Μεγάλη Βρετανία ήταν ο Τζον Φρικ, ο οποίος διορίστηκε στη θέση από τους Διοικητές του Νοσοκομείου του Αγίου Βαρθολομαίου το 1727. Μια σημαντική ανακάλυψη ήρθε με το διορισμό του Βαρόνου ντε Βένζελ (1724–90), ενός Γερμανού που έγινε οπτικός του Βασιλιά Γεωργίου Γ΄ του Ηνωμένου Βασιλείου το 1772. Η ικανότητά του να αφαιρεί καταρράκτη νομιμοποίησε το πεδίο.[21] Το πρώτο ειδικό οφθαλμικό νοσοκομείο άνοιξε το 1805 στο Λονδίνο, το οποίο τώρα ονομάζεται Οφθαλμιατρείο Μούρφιλντς. Οι κλινικές εξελίξεις στο Μούρφιλντς και η ίδρυση του Ινστιτούτου Οφθαλμολογίας (τώρα μέρος του Πανεπιστημιακού Κολεγίου Λονδίνου) από τον Σερ Στιούαρτ Ντουκ-Έλντερ καθιέρωσε το μέρος ως το μεγαλύτερο οφθαλμιατρείο στον κόσμο και ως κεντρικό σημείο για την οφθαλμική έρευνα.[24]

19ος και 20ος αιώνας Επεξεργασία

 
Οφθαλμολογικό Νοσοκομείο της Νέας Υόρκης, 1893.

Οι εξέχοντες οπτικοί στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα περιλάμβαναν τον Ερνστ Άμπε (1840–1905), συνιδιοκτήτη στα εργοστάσια Zeiss Jena της Γερμανίας, ο οποίος ανέπτυξε πολλά οπτικά όργανα και τον Χέρμαν φον Χέλμχολτς (1821-1894), έναν πολυμαθή που συνέβαλε σε πολλά επιστημονικά πεδία και εφηύρε το οφθαλμοσκόπιο το 1851. Και οι δύο πραγματοποίησαν θεωρητικούς υπολογισμούς για το σχηματισμό εικόνας σε οπτικά συστήματα και είχαν επίσης μελετήσει την οπτική του ματιού. Στο Βερολίνο, ο Άλμπρεχτ φον Γκρέφε εισήγαγε την ιριδεκτομή ως θεραπεία του γλαυκώματος και για βελτιωμένη χειρουργική επέμβαση καταρράκτη και ο οποίος θεωρείται επίσης ο ιδρυτής της Γερμανικής Οφθαλμολογικής Εταιρείας.

Κεντρική Ευρώπη Επεξεργασία

Πολλοί οφθαλμίατροι εγκατέλειψαν τη Γερμανία μετά το 1933, καθώς οι Ναζί άρχισαν να διώκουν εκείνους που είχαν εβραϊκή καταγωγή. Ένας εκπρόσωπος ηγέτης ήταν ο Γιόζεφ Ίγκερσχαϊμερ (1879-1965), γνωστός για την ανακάλυψη της αρσφεναμίνη που βοήθησε στη θεραπεία κατά της σύφιλης, ο οποίος τράπηκε σε φυγή στην Τουρκία το 1933. Ως ένας από τους οκτώ μετανάστες διευθυντές στη Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης, δημιούργησε μια σύγχρονη κλινική και εκπαίδευσε φοιτητές. Το 1939, πήγε στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Ταφτς στη Μασαχουσέτη.[25] Ο Γερμανός οφθαλμίατρος, Γκέρχαρντ Μάιερ-Σφίκερατ θεωρείται ευρέως ότι ανέπτυξε τον προκάτοχο της πήξης λέιζερ, τη φωτοπηξία. Το 1946, πραγματοποίησε τα πρώτα πειράματα για την πήξη του φωτός. Το 1949, πραγματοποίησε την πρώτη επιτυχημένη θεραπεία μιας αποκόλλησης του αμφιβληστροειδούς με μια δέσμη φωτός (ελαφριά πήξη), με μια αυτοκατασκευασμένη συσκευή στην οροφή της οφθαλμικής κλινικής στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου-Έπεντορφ.[26][27]

Η πολωνική οφθαλμολογία χρονολογείται στον 13ο αιώνα και η Πολωνική Οφθαλμολογική Εταιρεία ιδρύθηκε το 1911. Ένας εκπρόσωπος ηγέτης ήταν ο Άνταμ Ζάμενχοφ (1888-1940), ο οποίος εισήγαγε ορισμένες διαγνωστικές, χειρουργικές και μη χειρουργικές διαδικασίες φροντίδας των ματιών και πυροβολήθηκε από τους Γερμανούς Ναζί το 1940.[28] Η Ζόφια Φαλκόφσκα (1915–93) επικεφαλής της Σχολής και Κλινικής Οφθαλμολογίας στη Βαρσοβία από το 1963 έως το 1976, ήταν η πρώτη που χρησιμοποίησε λέιζερ στην πρακτική της.

Επαγγελματικές απαιτήσεις Επεξεργασία

Οι οφθαλμίατροι είναι ιατροί που έχουν ολοκληρώσει πτυχίο κολεγίου, ιατρική σχολή και ειδικότητα στην οφθαλμολογία. Η εκπαίδευση οφθαλμολογίας εξοπλίζει τους ειδικούς των ματιών για να παρέχουν το πλήρες φάσμα της φροντίδας των ματιών, συμπεριλαμβανομένης της συνταγής γυαλιών και φακών επαφής, ιατρικής θεραπείας και σύνθετης μικροχειρουργικής. Σε πολλές χώρες, οι οφθαλμίατροι παρακολουθούν επίσης πρόσθετη εξειδικευμένη εκπαίδευση σε μία από τις πολλές υποειδικότητες. Η οφθαλμολογία ήταν ο πρώτος κλάδος της ιατρικής που προσέφερε πιστοποίηση συμβούλου, τώρα μια συνήθης πρακτική μεταξύ όλων των ειδικοτήτων.

Διακεκριμένοι οφθαλμίατροι Επεξεργασία

Ακολουθεί ένας κατάλογος ιατρών που έχουν συμβάλει σημαντικά στον τομέα της οφθαλμολογίας:

18ος και 19ος αιώνας Επεξεργασία

 
Άλμπρεχτ φον Γκρέφε
  • Τέοντορ Λέμπερ, ανακάλυψε τη συγγενή αμύρωση του Λέμπερ, την κληρονομική οπτική νευροπάθεια του Λέμπερ, το κεχροειδές ανεύρυσμα του Λέμπερ και την αστεροειδή νευρορετιτίτιδα του Λέμπερ.
  • Καρλ Φέρντιναντ φον Αρλτ (1812–1887), ο πρεσβύτερος (Αυστριακός), απέδειξε ότι η μυωπία οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε υπερβολικό μήκος του άξονα, δημοσίευσε σημαντικά εγχειρίδια για τις οφθαλμικές παθήσεις και άνοιξε ετήσια οφθαλμιατρεία σε περιοχές με ανάγκη πριν από την ιδέα των εθελοντικών οφθαλμολογικών κέντρων γίνουν δημοφιλή. Το όνομά του εξακολουθεί να συνδέεται με κάποια σημάδια ασθένειας, όπως π.χ. η γραμμή του Αρλτ στο τράχωμα. Ο γιος του, Φέρντιναντ Ρίτερ φορ Αρλτ, ο νεότερος, ήταν επίσης οφθαλμίατρος.
  • Ζακ Νταβιέλ (Γάλλος), ισχυρίστηκε ότι ήταν ο ιδρυτής της σύγχρονης χειρουργικής επέμβασης καταρράκτη στο ότι πραγματοποίησε απόσπαση καταρράκτη αντί να χρειαστεί να διαπεράσει τον καταρράκτη ή να τον ωθήσει πίσω στο υαλώδες σώμα του οφθαλμού. Λέγεται ότι πραγματοποίησε την τεχνική σε 206 ασθενείς την περίοδο 1752–53, εκ των οποίων οι 182 αναφέρθηκαν επιτυχημένοι. Αυτά τα στοιχεία δεν είναι πολύ αξιόπιστα, δεδομένης της πλήρους έλλειψης τόσο της αναισθησίας όσο και της τεχνικής αποστείρωσης εκείνη την εποχή.
  • Φρανσίσκους Ντόντερς (1818–1889) (Ολλανδός), δημοσίευσε πρωτοποριακές αναλύσεις οφθαλμικής βιομηχανικής, ενδοφθάλμιας πίεσης, γλαυκώματος και φυσιολογικής οπτικής. Κατέστησε δυνατή τη συνταγογράφηση συνδυασμών σφαιρικών και κυλινδρικών φακών για τη θεραπεία του αστιγματισμού.
  • Τζόσεφ Φορλέτσε (1757-1833) (Ιταλός), ειδικός στη χειρουργική επέμβαση καταρράκτη, έγινε δημοφιλής κατά τη διάρκεια της Πρώτης Γαλλικής Αυτοκρατορίας, θεραπεύοντας, μεταξύ πολλών, προσωπικότητες όπως ο υπουργός Ζα-Ετιέν-Μαρί-Πορταλίς και ο ποιητής Πονς Ντενί Εκουσάρ Λεμπρά. Ορίστηκε από τον Ναπολέοντα «οφθαλμικός χειρούργος των λυκείων, των αστικών νοσοκομείων και όλων των φιλανθρωπικών ιδρυμάτων της Αυτοκρατορίας».[29] Ήταν επίσης γνωστός για τις δωρεάν παρεμβάσεις του, κυρίως υπέρ των φτωχών.
 
Άλβαρ Γκούλστραντ
  • Άλμπρεχτ φον Γκρέφε (1828-1870) (Γερμανός), ένας από τους «ιδρυτές πατέρες» της οφθαλμολογίας ως ειδικότητα, μαζί με τον Χέλμχολτς και τον Ντόντερς. Ήταν ένας λαμπρός ιατρός και χαρισματικός δάσκαλος που είχε διεθνή επιρροή στην ανάπτυξη της οφθαλμολογίας και ήταν πρωτοπόρος στη χαρτογράφηση ελαττωμάτων οπτικού πεδίου και στη διάγνωση και θεραπεία του γλαυκώματος. Εισήγαγε μια τεχνική εξαγωγής καταρράκτη που παρέμεινε το πρότυπο για πάνω από 100 χρόνια και πολλές άλλες σημαντικές χειρουργικές τεχνικές, όπως η ιριδεκτομή. Ορθολόγισε τη χρήση πολλών σημαντικών οφθαλμικών φαρμάκων, συμπεριλαμβανομένων των μυδριατικών και των βιοτικών. Ήταν επίσης ο ιδρυτής μιας από τις πρώτες οφθαλμικές εταιρείες (Γερμανική Οφθαλμολογική Εταιρεία, 1857) και ενός από τα πρώτα οφθαλμολογικά περιοδικά (Graefe's Archives of Ophthalmology). Πιθανώς ήταν ο πιο σημαντικός οφθαλμίατρος του 19ου αιώνα.
  • Άλβαρ Γκούλστραντ (Σουηδός), νικητής του βραβείου Νόμπελ το 1911 για την έρευνά του στο μάτι ως μηχανισμός διάθλασης φωτός. Περιέγραψε το «σχηματικό μάτι», ένα μαθηματικό μοντέλο του ανθρώπινου ματιού με βάση τις μετρήσεις του γνωστές ως «οπτικές σταθερές» του ματιού. Οι μετρήσεις του χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα.
  • Χέρμαν φον Χέλμχολτς, ένας μεγάλος Γερμανός πολυμαθής, ο οποίος εφύηρε το οφθαλμοσκόπιο (1851) και δημοσίευσε σημαντικές εργασίες για τη φυσιολογική οπτική, συμπεριλαμβανομένης της έγχρωμης όρασης (1850).
  • Χοσέ Ρισάλ (Φιλιππίνες), ήταν ένας πολυμαθής που ενέπνευσε τη Φιλιππινέζικη Επανάσταση με τα γραπτά του.
  • Γιούλιους Χίρσμπεργκ (Γερμανία), το 1879 έγινε ο πρώτος που χρησιμοποίησε ηλεκτρομαγνήτη για την αφαίρεση μεταλλικών ξένων σωμάτων από το μάτι και το 1886 ανέπτυξε τον έλεγχο Χίρσμπεργκ για τη μέτρηση του στραβισμού.
  • Πέτερ Άντολφ Γκαντ (1846-1907), Δανός οφθαλμίατρος που ίδρυσε το πρώτο οφθαλμιατρείο στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας.
  • Σόκρατε Πολάρα (1800-1860, Ιταλός) ίδρυσε την πρώτη αποκλειστικά οφθαλμολογική κλινική στη Σικελία το 1829, εξ ολοκλήρου ως φιλανθρωπική προσπάθεια. Αργότερα διορίστηκε ως ο πρώτος διευθυντής του τμήματος οφθαλμολογίας στο Μεγάλο Νοσοκομείο του Παλέρμο της Σικελίας το 1831, αφού η κυβέρνηση της Σικελίας πείστηκε για τη σημασία της κρατικής στήριξης για την εξειδίκευση.[30]
  • Χέρμαν Σνέλεν (Ολλανδός), παρουσίασε το διάγραμμα Σνέλεν για τη μελέτης της οπτικής οξύτητας.

20ος και 21ος αιώνας Επεξεργασία

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «Ιστορία της Οφθαλμολογίας». www.mrcophth.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2021. 
  2. ↑ «Ophthalmology». Αμερικανική Ιατρική Ένωση. Ανακτήθηκε στις 28 Μαρτίου 2020. 
  3. ↑ Μπόιντ, Κίερσταν (6 Ιουνίου 2016). «Ophthalmology Subspecialists». Αμερικανική Ακαδημία Οφθαλμολογίας. 
  4. ↑ Σμιθ, Γιολάντα (5 Σεπτεμβρίου 2016). «Ophthalmology». News-Medical.net (στα Αγγλικά). 
  5. ↑ Τσέρτσιλ, Τζένιφερ· Γκάντζελ, Νταν T. (1 Νοεμβρίου 2013). «What is an Ophthalmologist?». Αμερικανική Ακαδημία Οφθαλμολογίας. 
  6. ↑ WebMD. «What Causes Eye Problems?». WebMD. 
  7. ↑ Σμιθ, Γιολάντα (17 Ιανουαρίου 2017). «Subspecialties of Ophthalmology». News Medical Life Sciences. 
  8. ↑ «Acvo.com». Acvo.com. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2012. 
  9. ↑ «Ecvo.org». Ecvo.org. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2012. 
  10. ↑ ὀφθαλμός. Liddell, Henry George· Scott, Robert· A Greek–English Lexicon στο Perseus Project
  11. ↑ Μπόσλο, Σάρα (2007). Encyclopedia of epidemiology. SAGE. σελ. 547. ISBN 978-1412928168. 
  12. ↑ Μπιντγιαντάρ, N.K. (1939), Sushruta's Ophthalmic Operations, Archives of Ophthalmology, 22, σελ. 553.
  13. ↑ Αγκαρβάλ, Ρ.K. (1965), Ancient Indian Ophthalmology, The Ophthalmic Optician, 5(21),1093-1100 (ο τίτλος αυτού του περιοδικού άλλαξε σε Optometry Today το 1985), δημοσιεύθηκε από την Ένωση Οπτομέτρων, Λονδίνο, Αγγλία.
  14. ↑ Roy, Π.N., Μεχρά, K.Σ. και Ντεσπαντέ, Π.Τ. (1975), Cataract surgery performed before 800 BC, British Journal of Ophthalmology, 59, σελ. 171
  15. ↑ «Susruta: The Great Surgeon of Yore». Infinityfoundation.com. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2008. 
  16. ↑ Κανσουπάντα, K. Μ.; Σασάνι, Τ. Β. (1997). «Sushruta: The father of Indian surgery and ophthalmology». Documenta Ophthalmologica. Advances in Ophthalmology 93 (1–2): 159–167. doi:10.1007/BF02569056. PMID 9476614. 
  17. ↑ Ντέιβιντ Κ. Λίντμπεργκ (1980). Science in the Middle Ages. Πανεπιστήμιο του Σικάγου. σελ. 21. ISBN 0-226-48233-2. 
  18. ↑ «A medieval fallacy: the crystalline lens in the center of the eye». Clinical Ophthalmology 2016 (10): 649–662. 2016. doi:10.2147/OPTH.S100708. PMID 27114699. 
  19. ↑ Ντέιβιντ Κ. Λίντμπεργκ (1997). Χελάινε Σελίν, επιμ. Encyclopaedia of the History of Science, Technology, and Medicine in Non-Western Cultures. Kluwer Academic Publishers. σελ. 410. ISBN 0792340663. 
  20. ↑ «Important Dates in Vision Science». www.arts.rpi.edu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2021. 
  21. ↑ 21,0 21,1 Γουάιμαν A.Λ. (1991). «Baron De Wenzel, Oculist to King George III: His Impact on British Ophthalmologists». Medical History 35 (1): 78–88. doi:10.1017/s0025727300053138. PMID 2008123. 
  22. ↑ Φουχς, Ερνστ (1 Ιανουαρίου 2001). Fuchs, Ernst, and Alexander Duane.Text-book of Ophthalmology. Philadelphia, PA: J.B. Lippincott Company, 1908. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2013. 
  23. ↑ «Ophthalmology in North America: Early Stories (1491-1801)». Ophthalmology and Eye Diseases 9: 1–51. 2017. doi:10.1177/1179172117721902. PMID 28804247. PMC 5533269. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-10-03. https://web.archive.org/web/20171003081855/http://insights.sagepub.com/ophthalmology-in-north-america-early-stories-1491-1801-article-a6480. Ανακτήθηκε στις 2021-02-21. 
  24. ↑ Ντάβιντσον Λουκ (1996). «'Identities Ascertained': British Ophthalmology in the First Half of the Nineteenth Century». Social History of Medicine 9 (3): 313–333. doi:10.1093/shm/9.3.313. PMID 11618725. 
  25. ↑ Ναμάλ Αρίν; Ρέισμαν Άρνολντ (2007). «Joseph Igersheimer (1879–1965): A Visionary Ophthalmologist and his Contributions before and after Exile». Journal of Medical Biography 15 (4): 227–234. doi:10.1258/j.jmb.2007.06-63. PMID 18172563. 
  26. ↑ Γκόους, Φρανκ (2013). Eye in history. Νέο Δελχί: Jaypee Brothers. ISBN 9789350902745. 
  27. ↑ Μπόιντ, Μπέντζαμιν (2010). Modern ophthalmology : the highlights : the account of a master wintnessing a 60 year epoch of evolution and progress (1950-2010). Παναμάς: Jaypee-Highlights Medical Publishers. ISBN 9789962678168. 
  28. ↑ Βιντσέβιτς Άντζεϊ (2009). «Dr Adam Zamenhof (1888-1940) and his insight into ophthalmology». Journal of Medical Biography 17 (1): 18–22. doi:10.1258/jmb.2008.008037. PMID 19190194. 
  29. ↑ Τζαν Έλεν Γκόλντσταϊν, Console and Classify. The French Psychiatric Profession in the Nineteenth Century, Chicago Press, 2002, σελ. 63
  30. ↑ Παρίζι, Αντονίνο (1838). Annuario Storico del Regno della Due Sicilie, dal Principio del Governo, di Ferdinando II Borbone. Tipografica Trani (Napoli). σελίδες 66–67. 
  31. ↑ Μύλλερ, Αντρέας (1 Ιουνίου 2003). «Professor Ernst Fuchs (1851-1930)». Archives of Ophthalmology 121 (6): 888–91. doi:10.1001/archopht.121.6.888. PMID 12796263. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Οφθαλμολογία&oldid=9718820"