Πάουλ ντε Φος
Ο Πάουλ ντε Φος (φλαμανδικά: Paul de Vos (1591/1592 ή 1595 Χουλστ – 30 Ιουνίου 1678, Αμβέρσα) ήταν Φλαμανδός ζωγράφος, ο οποίος ειδικευόταν σε νεκρές φύσεις και σκηνές κυνηγίου. Ήταν τακτικός συνεργάτης κορυφαίων ζωγράφων της Αμβέρσας όπως οι Άντονι βαν Ντάικ και Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς.[8]
| Πάουλ ντε Φος | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Paul de Vos (Ολλανδικά) |
| Γέννηση | Δεκαετία του 1590[1] Χουλστ Χουλστ[2] |
| Θάνατος | 30 Ιουνίου 1678[3][4][5] Αμβέρσα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Νότιες Κάτω Χώρες |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[5], animal painter[6] και καλλιτέχνης[6] |
| Αδέλφια | Κορνέλις ντε Φος[7] Margareta Snyders |
| Είδος τέχνης | Νεκρή φύση, ζωγραφική ζώων[6] και animal art |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ο ντε Φος γεννήθηκε στο Χουλστ κοντά στην Αμβέρσα (σήμερα ανήκει στην Ολλανδία) Όπως και ο μεγαλύτερος αδελφός του Κορνέλις ντε Φος και ο μικρότερος, Γιαν, εκπαιδεύτηκε από τον ελάχιστα γνωστό ζωγράφο Ντάβιντ Ρεμέιους (David Remeeus, 1559–1626).[9] Ο ντε Φος έγινε "Δάσκαλος" και μέλος στη Συντεχνία του Αγίου Λουκά σε μεγάλη ηλικία, το 1620, πιθανόν επειδή αρχικά απασχολήθηκε στο εργαστήριο του κουνιάδου του Φρανς Σνάιντερς, συζύγου της αδελφής του Μαργκαρέτα.
Ο Πάουλ ντε Φος νυμφεύτηκε την Ισαμπέλλα Βέρμπεϊκ, θυγατέρα ενός γραμματέα, στις 15 Νοεμβρίου 1624 και το ζευγάρι απέκτησε δέκα παιδιά.[8] Ο Ρούμπενς ήταν ο νονός ενός από τους γιους τους, που γεννήθηκε το 1628 και έλαβε το όνομα Πέτερ Πάουλ. Η οικογένεια ντε Φος ευημερούσε και μπόρεσε να κάνει επενδύσεις σε ακίνητα στην Αμβέρσα.[10]
Ο ντε Φος απολάμβανε την υποστήριξη ισχυρών αριστοκρατών στην Ισπανία, όπως ο Ντιέγο Φελίπεθ ντε Γκουθμάν, μαρκηδίου του Λεγανές (Leganes), επικεφαλής του Συμβουλίου της Φλάνδρας στη Μαδρίτη και του Φιλίππου - Καρόλου, 3ου Κόμητος του Άρενμπεργκ, ο οποίος τότε διέμενε στη Μαδρίτη.[10] Από τον δεύτερο έλαβε παραγγελία για να φιλοτεχνήσει τουλάχιστον 36 πίνακες με πτηνά, κυνήγι και μύθους μεταξύ 1633 - 1640.[11] Την περίοδο 1637-38 εργάστηκε στις διακοσμήσεις για τα ισπανικά βασιλικά ανάκτορα Buen Retiro και Torre de la Parada. Οι περισσότερες διακοσμήσεις του Torre de la Parada, που περιλαμβάνουν σκηνές με ζώα χωρίς ανθρώπινες μορφές, έχουν γίνει από αυτόν. Ο Κυβερνήτης των Ισπανικών Κάτω Χωρών Καρδινάλιος - Ινφάντης Φερδινάνδος επισκέφθηκε το εργαστήριό του.[10]
Είχε δύο μαθητές, τους Άλεξ Ντεμπτ (1627) και Λάνσελοτ φαν Ντέλεν (1636).[9]
Έργο Επεξεργασία
Ο ντε Φος υπέγραφε συχνά τους πίνακές του αλλά ποτέ δεν τους χρονολογούσε, κάτι που κάνει δυσχερέστατο τον ορισμό ακριβούς χρονολόγησής τους. Ζωγράφισε σκηνές σε κελάρια, σκύλους να καυγαδίζουν, συναυλίες πουλιών και καυγάδες ζώων.[8] Ειδικευόταν σε μνημειώδεις σκηνές με ζώα, ειδικότερα κυνηγετικές σκηνές για αριστοκράτες πάτρονες, οι οποίες είναι έντονα επηρεασμένες από τον Φρανς Σνάιντερς. Κατά το παρελθόν, πολλοί πίνακές του είχαν εσφαλμένα αποδοθεί στον Σνάιντερς.[10] Ήτα σε θέση να αναπτύξει το δικό του, προσωπικό ύφος, το οποίο τόνιζε τις απότομες κινήσεις, τις φρικτές εκφάνσεις του κυνηγιού, χρησιμοποιούσε θερμότερα χρώματα και πιο τολμηρές πινελιές σε σχέση με τον Σνάιντερς.[8]
Όπως συνηθιζόταν στους καλλιτέχνες της Αμβέρσας εκείνη την εποχή, ο ντε Φος συνεργαζόταν συχνά με άλλους καλλιτέχνες. Συνεργάστηκε με τους Ρούμπενς, Άντονι βαν Ντάικ (Ανάπαυση κατά τη φυγή στην Αίγυπτο, Μουσείο Ερμιτάζ). Εράσμους Κουελλίνους ΙΙ, Τόμας Βιλλερμπόιτς Μπόσχερτ, Άντριεν φαν Ούτρεχτ και Γιαν Βίλντενς. Ο ντε Φος συνήθως ζωγράφιζε τα ζώα ή τα στοιχεία νεκρών φύσεων σε συνθέσεις των άλλων καλλιτεχνών ή ζητούσε από ειδικευμένους τοπιογράφους, όπως ο Βίλντενς, να προσθέσουν τοπία σε συνθέσεις του.[11] Παράδειγμα τέτοιας συνεργασίας με τον Βίλντενς είναι η σύνθεση Ο Παράδεισος (βλ. φωτοθήκη) (Kunsthistorisches Museum, Βιέννη), που μοιάζει με τους πίνακες του Παραδείσου που φιλοτέχνησε ο Γιαν Μπρίγκελ ο πρεσβύτερος.
Οι συνεργασίες του με τον Ρούμπενς περιλάμβαναν κυρίως σκηνές κυνηγίου.[8] Συνέβαλε σημαντικά στη σειρά με κυνηγετικές σκηνές που σχεδίασε ο Ρούμπενς την περίοδο 1636-38 για το κυνηγετικό περίπτερο Torre de la Parada του Ισπανού βασιλέα Φιλίππου Δ΄ της Ισπανίας, κοντά στη Μαδρίτη. Πολλές από τις συνθέσεις αυτές βρίσκονται σήμερα στο Μουσείο Πράδο.[12] Ένας ιστορικός τέχνης συνέκρινε τις σκηνές κυνηγίου του Ρούμπενς στις οποίες έχει συμβάλει ο ντε Φος, με ανάλογες σκηνές που έχει συμβάλει ο Σνάιντερς και διαπίστωσε ότι ο ντε Φος είναι λιγότερο ακριβής στη ζωική ανατομία και ατελέστερες από άποψη της ψυχολογικής έκφρασης των ζώων. Άλλοι ιστορικοί τέχνης θεωρούν τις απεικονίσεις του ντε Φος περισσότερο δυναμικές και με πιο προσωπικό ύφος σε σχέση με του Σνάιντερς, ο οποίος ήταν περισσότερο ζωγράφος νεκρών φύσεων. Στις συνεργασίες τους με τον Ρούμπενς οι Σνάιντερς και ντε Φος συχνά εργάζονταν με βάση σκαριφήματα, που τους έδιναν την ελευθερία να αναπτύξουν τις δικές τους ιδέες. Το εκφραστικό ύφος και τα μοτίβα των πινάκων με ζώα του Ρούμπενς είχαν καθοριστική επίδραση τόσο στον Σνάιντερς όσο και στον ντε Φος.[13]
Ο ντε Φος εισήγαγε νέα μοτίβα στην εικονογραφική παράδοση στις σκηνές του με γάτες που καυγαδίζουν και στα άλογα που δέχονται επίθεση από λύκους.[8]
Φωτοθήκη Επεξεργασία
- Έργα του Πάουλ ντε Φος
-
Δύο νεαρές φώκιες στην παραλία -
Κυνήγι ελαφιού -
Καυγάς γατών σε κελάρι -
Ο Παράδεισος -
Νεκρή φύση με υπηρέτη
Δείτε επίσης Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2021.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0266256. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. rkd
.nl /explore /artists /81925. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2017. - ↑ «Pauwel de Vos». Biografisch Portaal. 22675696.
- ↑ 5,0 5,1 «Artists of the World Online» (Γερμανικά, Αγγλικά) K. G. Saur Verlag, Walter de Gruyter. Βερολίνο. 2009. 00223295. Ανακτήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2019.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 139084339. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2021.
- ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 1 Ιουλίου 2020. 500013682. Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2021.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 Katlijne Van der Stighelen and Arnout Balis. "Vos, de (i)."[νεκρός σύνδεσμος] Grove Art Online. Oxford Art Online. Oxford University Press. Web. 9 July 2014
- ↑ 9,0 9,1 Paul de Vos[νεκρός σύνδεσμος] στο Ολλανδικό Ίδρυμα Ιστορίας της Τέχνης
- ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 Peter C. Sutton, Northern European Paintings in the Philadelphia Museum of Art: From the Sixteenth and the Nineteenth Century, Philadelphia Museum Of Art, 1 January 2000, p. 346-349
- ↑ 11,0 11,1 Paul de Vos (Hulst 1591/5-1678 Antwerp), Three dogs playing, with songbirds on the floor at Christie's
- ↑ Svetlana Alpers, 'The decoration of the Torre de la Parada', Phaidon, 1971, p. 144
- ↑ Arnout Balis, Rubens hunting scenes, Part 18, Harvey Miller, 5 Mar, 1987, p. 70-87
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Paul de Vos στο Wikimedia Commons