Πάπας Λέων ΙΒ΄
Ο Πάπας Λέων ΙΒ΄ ή Ανίμπαλε-Φραντσέσκο-Κλεμέντε-Μελχιόρε-Τζιρόλαμο-Νικόλα Σερματέι ντελα Τζένγκα (2 Αυγούστου 1760 - 10 Φεβρουαρίου 1829) ήταν αρχηγός στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και διοικητής στα Παπικά Κράτη (28 Σεπτεμβρίου 1823 - 10 Φεβρουαρίου 1829).[1] Σε όλη την διάρκεια των έξι ετών της Παποσύνης του ήταν βαριά άρρωστος, υπέφερε από ισχυρούς πόνους τους οποίους άντεχε. Ο Λέων Β΄ ήταν βαθιά συντηρητικός ηγέτης, απαγόρευσε στους Εβραίους να έχουν ιδιοκτησία, αύξησε τους φόρους αλλά δεν εισήλθαν έσοδα στο Παπικό θησαυροφυλάκιο. Αρχιεράτευσε για 5 έτη, 4 μήνες και 12 ημέρες.
επίσκοπος της Ρώμης Λέων Ι΄ | |
---|---|
Από | 28 Σεπτεμβρίου 1823 |
Έως | 10 Φεβρουαρίου 1829 |
Προκάτοχος | Πίος Ζ΄ |
Διάδοχος | Πίος Η΄ |
Προσωπικά στοιχεία | |
Θυρεός |
Πρώτα χρόνια
ΕπεξεργασίαΟ Ντελα Τζένγκα γεννήθηκε στο Καστέλλο Ντελα Τζένγκα ατην περιοχή του Φαμπριάνο, ανήκε σε μια ευγενή οικογένεια από την Τζένγκα που ανήκε στην Κομητεία της Ανκόνας τμήμα των Παπικών Κρατών.[2] Ο Ανίμπαλε-Φραντσέσκο-Κλεμέντε-Μελχιόρε-Τζιρόλαμο-Νικόλα Σερματέι ντελα Τζένγκα ήταν το έκτο από τα 10 παιδιά του κόμητος Ιλαρίων ντελα Τζένγκα. Ο ανεψιός του Γκαμπριέλε ντελα Τζένγκα ήταν ο μόνος ανεψιός Πάπα που έγινε τον 19ο αιώνα Καρδινάλιος της Καθολικής Εκκλησίας. Ο Ντελλα Τζένγκα σπούδασε Θεολογία στο Όζιμο (1773), κατόπιν στην Ρώμη (1778 - 1783) και τελικά εισήλθε στην Παπική Ακαδημία των Εκκλησιαστικών Ευγενών. Ο Καρδινάλιος Μαρκαντόνιο Κολόννα τον έχρισε Υποδιάκονο (1782), κατόπιν Διάκονο και ιερέα (14 Ιουνίου 1783).[3] Τον Τζένγκα θαύμασε ο μετέπειτα Ιωσήφ Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και ζήτησε να του δώσουν αξιώματα.[4] Ο Πάπας Πίος ΣΤ΄ του έδωσε τον τίτλο του "Κανόνα" στην Βασιλική του Αγίου Πέτρου και δημιούργησε για λογαριασμό του την Τιτλούχο Αρχιεπισκοπή της Τύρου (1793).[2] Μετά το χρίσμα που πήρε στην Ρώμη μετέβη στην Λουκέρνη ως Αποστολικός Νούντσιος της Ελβετίας (1794). Την ίδια χρονιά μεταφέρθηκε στην Κολωνία αλλά λόγω του πολέμου που είχε ξεσπάσει στην πόλη διέμεινε προσωρινά στο Άουγκσμπουργκ.[4] Την εποχή που βρισκόταν στο Άουγκσμπουργκ ανήγειρε τον δικό του τάφο και της μητέρας του επειδή πίστευε ότι θα πεθάνει. Τα 12 χρόνια που έζησε στην Γερμανία ανέλαβε διάφορες αποστολές, ήρθε σε επαφή με την Δρέσδη, το Μόναχο, την Στουτγκάρδη όπως επίσης και με τον ίδιο τον Μέγα Ναπολέοντα. Την ίδια εποχή δέχτηκε κατηγορίες για την άτακτη προσωπική του ζωή όπως επίσης ότι ήταν πατέρας τριών νόθων τέκνων.[4][5] Μετά την διάλυση των Παπικών Κρατών από τον Ναπολέων (1798) ασχολήθηκε έντονα με το κυνήγι, το ίδιο χόμπι διατήρησε ακόμα και μετά την εκλογή του ως Πάπας.[4] Όταν αποκαταστάθηκε στον θρόνο του ο Λουδοβίκος ΙΗ΄ της Γαλλίας (1814) ο Πάπας Πίος Ζ΄ κατασκεύασε μια πολυτελή άμαξα για να του στείλει Συγχαρητήρια.
Πάπας
ΕπεξεργασίαΟ Πίος Ζ΄ πέθανε μετά από μια Παποσύνη που κράτησε περισσότερο από δύο δεκαετίες (1823), το νέο Κονκλάβιο από το Κολλέγιο των Καρδιναλίων επέλεξε ως νέο Πάπα τον Ντελα Τζένγκα ως Λέων ΙΒ΄.[4] Ο βασικότερος λόγος για την εκλογή του ήταν ότι εθεωρείτο ετοιμοθάνατος.[4] Ο ίδιος τους τόνισε για την άσχημη κατάσταση της υγείας του τονίζοντας ότι "ψηφίζουν έναν νεκρό".[6] Οι Καρδινάλιοι ωστόσο δεν έκαναν πίσω και τον ψήφισαν με ακόμα μεγαλύτερη προθυμία.[7] Ο Λέων ΙΒ΄ ήταν τότε 63 ετών και έμενε συχνά ανάπηρος, ήταν ψηλός, αδύνατος με ασκητικό σώμα και μελαγχολικό πρόσωπο. Ο Καρδινάλιος Βίνσεντ Στράμπι που υπηρέτησε τον Πίο Ζ΄ στα τελευταία του χρόνια κλήθηκε στην Ρώμη για να γίνει ο κύριος σύμβουλος του. Ο Λέων ΙΒ΄ ενώ αρρώστησε πολύ βαριά, ενώ ήταν ετοιμοθάνατος ο Στράμπι προσευχήθηκε στον θεό και τον παρακάλεσε να πάρει τον ίδιο αντί για τον αγαπημένο του πάπα. Ο Λέων ΙΒ΄ σε μεγάλη έκπληξη όλων ανάρρωσε από την ασθένεια του και ο Βίνσεντ Στράμπι πέθανε την ίδια βδομάδα από ανακοπή καρδιάς.[8] Μετά την ασθένεια του έδειξε τεράστια αντοχή στην εξάσκηση των καθηκόντων του, αφοσιώθηκε στην δουλειά του και ήταν λιτός στον τρόπο της ζωής του.
Ο Λέων ΙΒ΄ είχε έντονο πάθος με το κυνήγι των πουλιών, συνήθεια που απέκτησε στην κατοχή του Ναπολέοντα, φημολογείται ότι δολοφόνησε κάποιον χωρικό με τον οποίο διαπληκτίστηκε για το σπορ.[7] Η πολιτική του βασίστηκε στο δόγμα "είμαι έτοιμος να αλλάξω ολοκληρωτικά την κοινωνία επαναφέροντας τους παλιούς νόμους και έθιμα", με τον τρόπο αυτό αναμόρφωσε το εκπαιδευτικό σύστημα στα συντηρητικά του πρότυπα.[4][9] Τα φιλανθρωπικά ιδρύματα που υπήρχαν σε όλα τα Παπικά Κράτη τέθηκαν υπό την άμεση εποπτεία του. Τα σκληρά μέτρα που πήρε εναντίον των Εβραίων, στους οποίους απαγόρευσε το εμπόριο και την κατοχή περιουσίας τους ανάγκασε να μεταναστεύσουν στην Τεργέστη, την Λομβαρδία και την Τοσκάνη.[7][10] Σύμφωνα με μερικούς ιστορικούς ο Λέων ΙΒ΄ απαγόρευσε τον εμβολιασμό αλλά η άποψη αυτή αμφισβητείται.[11][12] Ο Λέων ΙΒ΄ αγιοποίησε έναν μεγάλο αριθμό από χριστιανικές προσωπικότητες που έφτασαν στους 15. Πέθανε (9 Φεβρουαρίου 1829) μετά από μια αιφνίδια ασθένεια που κράτησε 4 μέρες.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Ph. Boutry, Souverain et Pontife. Recherche prosographiques sur la Curie romaine à l'age de la Restauration (1814–1846), Roma, Ecole francaise, 2002. σσ. 359–361
- ↑ 2,0 2,1 https://www.newadvent.org/cathen/09167a.htm
- ↑ https://www.omiworld.org/lemma/leo-xii-pope-1823-1829/
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Leo (popes)/Leo XII". Encyclopædia Britannica. Τομ. 16 (11th ed.). Cambridge University Press
- ↑ Letters from Rome in: The New Monthly Magazine and Literary Journal, Τομ. 11, σσ. 468–471
- ↑ https://web.archive.org/web/20141209095343/http://www2.fiu.edu/~mirandas/bios1816.htm#Genga
- ↑ 7,0 7,1 7,2 https://www.pickle-publishing.com/papers/triple-crown-leo-xii.htm
- ↑ https://www.santiebeati.it/dettaglio/36000
- ↑ Luigi Carlo Farini, Lo stato Romano, dell'anno 1815 a 1850, (Τορίνο, 1850) Τομ. 1, σ. 17
- ↑ Farini, eo. loc
- ↑ Godkin, G. S. (1880). Life of Victor Emmanuel II. Macmillan
- ↑ https://www.catholicscholars.org/PDFFiles/v9n4sep1986.pdf
Πηγές
Επεξεργασία- Artaud de Montor: Histoire du Pape Léon XII. 2 vols., 1841
- M. Rossi: Il conclave di Leone XII. Lo Stato Pontificio e l’Italia all'indomani del Congresso di Vienna. 1935
- Georg Schwaiger: Leo XII. In: LThK3 6 (1997), 827–828.
- Kelly: Reclams Lexikon der Päpste. 1988, pp. 322f.
- Georg Denzler (1992). "LEO XII. (Annibale del la Genga)". In Bautz, Traugott (ed.). Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL) (in German). Vol. 4. Herzberg: Bautz. cols. 1450–1451.
- Giuseppe Monsagrati: Leone XII. In: Massimo Bray (ed.): Enciclopedia dei Papi. Volume 3: Innocenzo VIII, Giovanni Paolo II. Istituto della Enciclopedia Italiana, Rome 2000