Βικιπαίδεια

Πιέρ Μινιάρ

Γάλλος ζωγράφος (1612-1695)

Ο Πιέρ Μινιάρ (γαλλικά: Pierre Mignard,17 Νοεμβρίου 1612 - 30 Μαΐου 1695) ήταν Γάλλος ζωγράφος, γνωστός για τις θρησκευτικές και μυθολογικές συνθέσεις και τις προσωπογραφίες του. Θεωρείται χαρακτηριστικός εκπρόσωπος του ώριμου γαλλικού μπαρόκ που αναπτύχθηκε στη γαλλική τέχνη του 17ου αιώνα.[15]

Πιέρ Μινιάρ
Ανδριάντας του Πιέρ Μινιάρ στο Λούβρο, ανάμεσα στους 86 Επιφανείς Άνδρες
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Pierre Mignard (Γαλλικά)
Γέννηση17  Νοεμβρίου 1612[1][2][3]
Τρουά[4][5]
Θάνατος30  Μαΐου 1695[6][7][8]
Παρίσι[4][5]
Τόπος ταφήςΜοναστήρι των Ιακωβίνων
ΕθνικότηταΓάλλοι[4]
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[9]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[10]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταζωγράφος[4][11][12]
τοιχογράφος[12]
σχεδιαστής[13]
Αξιοσημείωτο έργοd:Q17583690
Οικογένεια
ΤέκναCatherine-Marguerite Mignard
ΑδέλφιαΝικολά Μινιάρ[14]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΕπίσημος ζωγράφος του βασιλιά (1690–1695)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Βιογραφία Επεξεργασία

 
Η Παναγία με τα σταφύλια, 1640
 
Το πορτρέτο του Μολιέρου, 1658, Μουσείο Κοντέ

Ο Πιέρ Μινιάρ γεννήθηκε στην Τρουά το 1612 σε οικογένεια τεχνιτών. Ήταν ο μικρότερος αδερφός του Νικολά Μινιάρ, ζωγράφου και χαράκτη που εργάσθηκε κυρίως στην Αβινιόν και ήταν γνωστός ως Μινιάρ της Αβινιόν. Ο Νικολά είχε δύο γιους, τον Πωλ που έγινε ζωγράφος και χαράκτης και τον Πιέρ που έγινε ζωγράφος και αρχιτέκτονας, ο οποίος αναφέρεται ως Πιέρ Β' για να διακρίνεται από τον θείο του.

Από το 1624, ο Πιέρ Μινιάρ εκπαιδεύτηκε στην Μπουρζ στο εργαστήριο του ζωγράφου Ζαν Μπουσέ. Αργότερα πέρασε ένα διάστημα κάνοντας αντίγραφα πινάκων μανιεριστικής ζωγραφικής στον πύργο του Φονταινεμπλώ. Στη συνέχεια μαθήτευσε για μια περίοδο στο εργαστήριο του Σιμόν Βουέ στο Παρίσι. Ο Μινιάρ έφυγε για τη Ρώμη το 1635 όπου παρέμεινε περίπου 22 χρόνια. Λόγω της μακράς διαμονής του στη Ρώμη έλαβε το παρωνύμιο «Μινιάρ ο Ρωμαίος».[16]

Στη Ρώμη ζωγράφισε κυρίως θρησκευτικές συνθέσεις. Έγινε ιδιαίτερα γνωστός για τους πολλούς πίνακες που αναπαριστούσαν την «Παναγία και το Βρέφος», οι οποίοι ήταν τόσο δημοφιλείς που αναφέρονταν από το όνομά του ως Mignardises. Ζωγράφισε επίσης θρησκευτικά θέματα σε ιερά εκκλησιών. Ο συμπατριώτης του Νικολά Πουσέν του ανέθεσε τη δημιουργία αντιγράφων των έργων του. Έκανε επίσης αντίγραφα των έργων του Αννίμπαλε Καρράτσι. Ο Μινιάρ ανέπτυξε επίσης το δια βίου ενδιαφέρον του για την προσωπογραφία αυτήν την περίοδο και ζωγράφισε πορτρέτα για πάπες, καρδινάλιους και εξέχοντα μέλη της ιταλικής αριστοκρατίας. Ταξίδεψε στη βόρεια Ιταλία όπου επισκέφτηκε τη Μπολόνια, την Πάρμα, τη Μάντοβα, τη Φλωρεντία και τη Βενετία.[17]

Το 1656 παντρεύτηκε με την Άννα Αβολάρα, με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά.[18]

Η φήμη του ήταν τέτοια που κλήθηκε στο Παρίσι το 1657, πιθανώς από τον καρδινάλιο Μαζαρέν. Καθ' οδόν προς το Παρίσι, πέρασε από την Αβινιόν, όπου έμενε και εργαζόταν ο αδερφός του Νικολά. Εκεί συνάντησε τον δραματουργό Μολιέρο, με τον οποίο έγινε στενός φίλος και ζωγράφισε πολλά πορτρέτα του.

Στο Παρίσι, απέκτησε την εύνοια του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΔ' και φιλοτέχνησε προσωπογραφίες του ίδιου και της βασιλικής οικογένειας. Έχαιρε επίσης της προστασίας σημαντικών προσωπικοτήτων που του ανέθεσαν έργα, μεταξύ αυτών οι: Ερρίκος ντε Λα Τουρ ντ'Ωβέρν, Μολιέρος, Μποσσυέ, Μαιντενόν (βρίσκονται στο Λούβρο), Λουίζ ντε Λα Βαλλιέρ, μαντάμ ντε Σεβινιέ, μαρκησία του Μοντεσπάν, Ρενέ Ντεκάρτ. Ήταν ένας από τους πιο επιτυχημένους και δημοφιλείς ζωγράφους πορτρέτων της εποχής του. Έργα του βρίσκονται στις Βερσαλλίες, στο Λούβρο σε πολλά μουσεία στη Γαλλία και σε μεγάλα μουσεία του κόσμου: Ερμιτάζ, Πράντο, Εθνική Πινακοθήκη Λονδίνου κλ.[19]

Ο Mινιάρ είχε μεγάλη αντιπαλότητα με τον κορυφαίο Γάλλο ζωγράφο εκείνης της εποχής και Πρώτο ζωγράφο του Βασιλιά Σαρλ Λε Μπρεν. Αρνήθηκε να εισέλθει στη Βασιλική Ακαδημία Ζωγραφικής και Γλυπτικής, της οποίας ήταν διευθυντής ο Λε Μπρεν και αντιτάχθηκε επίσης στην εξουσία της Ακαδημίας. Ο αδερφός του Νικολά και ο ανιψιός του Πωλ, που ήταν μαθητής του, στη διαμάχη επέλεξαν την πλευρά του Λε Μπρεν εναντίον του Πιερ Μινιάρ, γεγονός που οδήγησε σε διακοπή των σχέσεών τους. [20]

Με τον θάνατο του Λε Μπρεν το 1690, η κατάσταση άλλαξε και ο Mινιάρ κατέλαβε το αξίωμα του Πρώτου ζωγράφου του βασιλιά που κατείχε ο αντίπαλός του. [21]Πέθανε στις 30 Μαΐου 1695 στο Παρίσι, καθώς επρόκειτο να αρχίσει να εργάζεται στον τρούλο του Μεγάρου των Απομάχων.

Σύνδεσμοι Επεξεργασία

Πίνακες Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: «BnF catalogue général» (Γαλλικά) Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας. Παρίσι.
  2. ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb131776894. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 «Pierre (I) Mignard». (Ολλανδικά) RKDartists. 56039.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 www.britannica.com/biography/Pierre-Mignard.
  5. ↑ 5,0 5,1 en.isabart.org/person/59531.
  6. ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6126dj7. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  7. ↑ Itaú Cultural: (Πορτογαλικά) Enciclopédia Itaú Cultural. Itaú Cultural. Σάο Πάολο. pessoa598320/pierre-mignard. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017. ISBN-13 978-85-7979-060-7.
  8. ↑ (Αγγλικά) Discogs. 2512060. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  9. ↑ artist list of the National Museum of Sweden. 12  Φεβρουαρίου 2016. kulturnav.org/ebc49af5-4550-4a4b-8fcf-a5037766fe36. Ανακτήθηκε στις 27  Φεβρουαρίου 2016.
  10. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb131776894. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  11. ↑ The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/59531. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  12. ↑ 12,0 12,1 vocab.getty.edu/page/ulan/500000267.
  13. ↑ Collectie Boijmans Online. www.boijmans.nl/en/collection/artworks/151517/title-to-the-works-op-p-lemoyne. Ανακτήθηκε στις 19  Απριλίου 2024.
  14. ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 29  Νοεμβρίου 2017. 500000267. Ανακτήθηκε στις 21  Μαΐου 2021.
  15. ↑ . «britannica.com/biography/Pierre-Mignard». 
  16. ↑ . «agora.qc.ca/dossiers/Pierre_Mignard». 
  17. ↑ . «nga.gov/collection/artist-info.4988.html». 
  18. ↑ Abbé Simon-Philippe Mazière de Monville, La vie de Pierre Mignard, premier peintre du roy, Amsterdam, 1731, p. 37
  19. ↑ . «pinterest.com/clownloach64/art-of-pierre-mignard-1610-1695/». 
  20. ↑ Lada Nikolenko. "Mignard." Grove Art Online. Oxford Art Online. Oxford University Press. Web. 25 May. 2017
  21. ↑ . «nationalgallery.org.uk/artists/pierre-mignard». 


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πιέρ_Μινιάρ&oldid=9526217"