Σατανικό γέλιο
|
|
|
| Έχετε προβλήματα με αυτό το αρχείο; Δείτε βοήθεια πολυμέσων. | |
Το σατανικό γέλιο είναι ένα μακρύ γέλιο από κακοποιό σε έργο μυθοπλασίας. Η αγγλική έκφραση "evil laugh" για το «σατανικό γέλιο» χρονολογείται τουλάχιστον από το 1860[1][εκκρεμεί παραπομπή]. Η παρόμοια έκφραση "Wicked laugh" «πονηρό γέλιο» μπορεί να βρεθεί ακόμη και νωρίτερα, χρονολογούμενη από τουλάχιστον το 1784[2]. Μια άλλη παραλλαγή, το «σαρδόνιο γέλιο», εμφανίζεται το 1714 και πιθανώς ακόμα πιο παλιά[3].
Στα κόμικς, όπου οι υπερκακοί ξεσπούν σε τέτοια γέλια, αποδίδονται συνήθως στην αγγλική έκδοση ως mwahahaha, mwhahaha, muahahaha, hehehehe, bwuhuhuhaha, κ. λπ. (Συγκρίνετε με το χο-χο-χο[4].) Αυτές οι λέξεις επίσης χρησιμοποιούνται ευρέως στο διαδίκτυο, τα ιστολόγια, σε bulletin board systems, και σε παιχνίδια. Εκεί γενικά χρησιμοποιούνται όταν επιτυγχάνεται κάποια μορφή νίκης, ή για να δείξει την υπεροχή πάνω σε κάποιον άλλο. Οι λέξεις συχνά χρησιμοποιούνται ως επιφωνήματα, και λιγότερο συχνά ως ουσιαστικά.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930, το δημοφιλές ραδιοφωνικό πρόγραμμα Η σκιά χρησιμοποίησε ένα σατανικό γέλιο ως μέρος της παρουσίασης. Αυτό είχε παιχτεί από τον ηθοποιό Φρανκ Ρέντικ, και το γέλιο του συνέχισε να χρησιμοποιείται ακόμη και μετά την ανάληψη του πρωταγωνιστικού ρόλου από τον Όρσον Γουέλς[5]. Το σατανικό γέλιο που έχει παιχτεί από τον Βίνσεντ Πράις έχει χρησιμοποιηθεί ή αντιγραφεί πολλές φορές στο ραδιόφωνο, τον κινηματογράφο, τη μουσική και την τηλεόραση,[εκκρεμεί παραπομπή] και είναι χαρακτηριστικό ιδίως στο τέλος του βιντεοκλίπ για το Thriller του Μάικλ Τζάκσον.
Σε ταινίες, το κακό γέλιο συχνά γεμίζει το κενό της εικόνας όταν ο "κακός" είναι εκτός κάμερας. Σε τέτοιες περιπτώσεις, το γέλιο ακολουθεί τον ήρωα ή το θύμα, καθώς προσπαθούν να ξεφύγουν. Ένα παράδειγμα είναι το Ο Ιντιάνα Τζόουνς και οι κυνηγοί της χαμένης κιβωτού, όπου το γέλιο του Μπέλοκ ηχεί στη ζούγκλα της Νότιας Αμερικής, ενώ ο Ιντιάνα Τζόουνς προσπαθεί να ξεφύγει από τους Χοβίτος.
Στην τηλεοπτική σειρά Ντάλας, ο Τζέι Αρ Γιούινγκ (Λάρι Χάγκμαν) συχνά ξεσπούσε στο σήμα κατατεθέν του, το σατανικό γέλιο, όποτε ήξερε ότι είχε καταφέρει να επιβληθεί σε κάποιον, ειδικά στον Κλιφ Μπαρνς (Ken Kercheval).
Αναφορές Επεξεργασία
- ↑ Littell, Eliakim; Littell, Robert S.; Making of America Project (1860), «The Luck of Ladysmede, part X», Littell's The living age (Littell, son & company) 64: 228, https://books.google.com/books?id=VFtXLfrj_wMC&pg=PA228
- ↑ Burney, Fanny (1784), Barrett, Charlotte, επιμ., Diary and Letters of Madame D'Arblay: 1778 to 1784, Bickers and son, σελ. 279, https://books.google.com/books?id=w3oVAAAAYAAJ&pg=PA279
- ↑ Steele, Richard; Addison, Joseph (April 14, 1714), The Guardian, 1, J. Tonson, σελ. 118, https://books.google.com/books?id=qCoJAAAAQAAJ&pg=PA118
- ↑ Zawacki, Neil· Dignan, James (2003). How to be a villain: evil laughs, secret lairs, master plans, and more!!!. Chronicle Books. σελ. 23. ISBN 0-8118-4666-0.
- ↑ Mott, Robert L. (2009). The audio theater guide: vocal acting, writing, sound effects and directing for a listening audience. McFarland. σελ. 31. ISBN 0-7864-4483-5.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Σατανικό Γέλιο στην TV Tropes