Σολούς
Συντεταγμένες: 38°5′35″N 13°31′53″E / 38.09306°N 13.53139°E
Ο Σολούς (συνηρημένος τύπος του Σολόεις) ήταν αρχαία Φοινικική πόλη στο νησί και Ιταλική Περιφέρεια της Σικελίας. Ο αρχαιολογικός χώρος υπάγεται σήμερα διοικητικά στον δήμο της Σάντα Φλάβια, ανήκει στη Μητροπολιτική πόλη του Παλέρμο που αντικατέστησε την Ιταλική επαρχία του Παλέρμο με διοικητική μεταρρύθμιση (15 Αυγούστου 2015).
Σολούς | |
---|---|
Είδος | αρχαιολογική θέση, αρχαία πόλη, αρχαιολογικό πάρκο[1][2][3] και museum of a public entity[3] |
Διεύθυνση | Via Collegio Romano, SNC - Santa Flavia[4], Via Collegio Romano 1, 90017 Ustica[1] και Via Collegio Romano, 90017 Santa Flavia[3] |
Γεωγραφικές συντεταγμένες | 38°5′35″N 13°31′53″E |
Διοικητική υπαγωγή | Σάντα Φλάβια[4][1] |
Χώρα | Ιταλία[4] |
Προστασία | ιταλικό πολιτισμικό αγαθό[4] |
Ιστότοπος | |
Επίσημος ιστότοπος | |
Πολυμέσα | |
δεδομένα (π) |
Γεωγραφική θέση
ΕπεξεργασίαΟ Σολούς βρίσκεται τοποθετημένη στη βόρεια ακτή της Σικελίας, 18 χιλιόμετρα ανατολικά του Παλέρμο και στους ανατολικούς πρόποδες του Μόντε Καταλφάνο.
Ιστορία
ΕπεξεργασίαΗ χρονολογία που οι Φοίνικες εγκαταστάθηκαν για πρώτη φορά στον Σολούς είναι άγνωστη, ο Σολούς με το Παλέρμο που λεγόταν στην αρχαιότητα "Πάνορμος" και τη Μότυα ήταν οι τρεις σημαντικότερες Φοινικικές πόλεις, και οι τρεις στη βορειοδυτική Σικελία. Η εγκατάσταση των Φοινίκων έγινε λίγο πριν τους Έλληνες και η κατοχή του βορειοδυτικού τμήματος στάθηκε εμπόδιο για την ολοκληρωτική εξάπλωση των Ελλήνων στη Σικελία.[5] Οι Καρχηδόνιοι απόγονοι των Φοινίκων έγιναν κύριοι κατόπιν στις τρεις πόλεις και τις κράτησαν μέχρι τον 3ο αιώνα π.X. που ενσωματώθηκαν στη Ρωμαϊκή Δημοκρατία.[6] Την εποχή που ο παντοδύναμος τύραννος των Συρακουσών Διονύσιος ο Πρεσβύτερος κατέκτησε σχεδόν ολόκληρη τη Σικελία (397 π.X.) μονάχα οι τρεις Φοινικικές πόλεις αντιστάθηκαν. Την επόμενη χρονιά (396 π.X.) έπεσαν προσωρινά στα χέρια του Διονυσίου αλλά σύντομα οι Καρχηδόνιοι τις ανακατέλαβαν.[7]
Ο Αγαθοκλής των Συρακουσών επιχείρησε να τις καταλάβει αλλά αναγκάστηκε να λύσει την πολιορκία (307 π.X.) όταν άκουσε ότι ο στρατός του στην Αφρική είχε επαναστατήσει εναντίον του και φυλάκισε τους γιους του.[8] Όταν ξέσπασε ο Α΄ Καρχηδονιακός Πόλεμος τις τρεις πόλεις κατείχαν ακόμα οι Καρχηδόνιοι, η Πάνορμος πρώτη άνοιξε τις πύλες και παραδόθηκε στους Ρωμαίους (254 π.X.), ακολούθησαν η Μότυα και η Σολούς.[9] Οι Ρωμαίοι έδωσαν στη Σολούς τον τίτλο Ισοπολίτιδα πόλη αλλά έχασε την ισχύ που είχε με τους Φοίνικες, ο Μάρκος Τύλλιος Κικέρων την καταγράφει αλλά μόνο σποραδικά.[10][11] Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος και ο Κλαύδιος Πτολεμαίος εξακολουθούσαν να αναφέρουν τη Σολούς στην εποχή τους αλλά την κατέγραφαν εσφαλμένα σαν "Ολουλίς" συγχέοντας τη με μία άλλη τοποθεσία που βρισκόταν 12 μίλια από την Πάνορμο.[12][13] Η Σολούς έκοβε δικά της νομίσματα σε ολόκληρη την αρχαιότητα, καταστράφηκε την εποχή που κατέλαβαν τη Σικελία οι Σαρακηνοί.
Το νόμισμα του Σολούντα
ΕπεξεργασίαΟ Σολούς είχε κόψει νόμισμα, και αρκετά αρχαία κέρματα έχουν διασωθεί.[14]
Ένα αργυρό νόμισμα της εποχής του 2ου-1ου αι. π.Χ. απεικονίζει έναν γυμνό πολεμιστή που προχωράει οπλισμένος με ασπίδα και δόρυ.
Η πίσω όψη φέρει την επιγραφή [C]ΟΛΟΝ|[Τ]ΙΝωΝ με δάφνινο στεφάνι.Το κέρμα έχει διάμετρο 29 χιλ. και ζυγίζει 6,46 γραμ..[14]
Αρχαιολογικές ανασκαφές
ΕπεξεργασίαΟι Αρχαιολογικές ανασκαφές έχουν φέρει στο φως πολλά ευρήματα από τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ενώ υπάρχουν ακόμα πολλά άλλα που δεν έχουν εξερευνηθεί.[15] Βρέθηκαν τα ίχνη δύο μεγάλων δρόμων που οδηγούσαν στην πόλη καλυμμένοι με χοντρές πέτρες, η επιφάνεια του όρους Καταλφάνο είναι καλυμμένη με θραύσματα αρχαίων τοίχων και πέτρινων κατασκευών ανάμεσα τους και δύο ναοί. Ένα μεγάλο σύμπλεγμα με την Άρτεμη να κάθεται ανάμεσα σε ένα Λιοντάρι και μία Λεοπάρδαλη βρίσκεται σήμερα στο Μουσείο του Παλέρμο μαζί με πολλές άλλες αρχαιότητες της εποχής.
Το 1857 βρέθηκε μία επιγραφή με αφιέρωμα των κατοίκων του Σόλους στη Φουλβία Πλαυτίλλα σύζυγο του αυτοκράτορα Καρακάλλα.[16] Με την εξαίρεση ενός δρόμου με πολλούς ελιγμούς στα νότια όλοι οι υπόλοιποι είναι κατασκευασμένοι ευθείς παρά το ανώμαλο έδαφος και τέμνονται σε ορθές γωνίες, καλυμμένοι με πέτρες. Τα κτίσματα είναι κατασκευασμένα με βαριές ανώμαλες πέτρες που αργότερα έγιναν περισσότερο λείες, ο φυσικός βράχος τοποθετήθηκε στα θεμέλια των τοίχων. Ένα μεγάλο κτίριο που βρέθηκε το 1911 ονομάστηκε εσφαλμένα "Γυμνάσιο". Στην κορυφή της πόλης υπάρχει ένα τεράστιο κτίριο μεγαλύτερο από τα υπόλοιπα με πολλά μωσαϊκά και τοιχογραφίες.[15]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Indagine sui musei e le istituzioni similari». ISTAT 2020 survey on museums and similar institutions. 2022.
- ↑ Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής της Ιταλίας: «Indagine sui musei e le istituzioni similari». ISTAT 2019 survey on museums and similar institutions. 2021.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «Indagine sui musei e le istituzioni similari». ISTAT 2022 survey on museums and similar institutions. 2024.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 catalogo.beniculturali.it.
- ↑ Θουκυδίδης, Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου, Βιβλίο ΣΤ΄, 2.4
- ↑ Διόδωρος Σικελιώτης, Ιστορική Βιβλιοθήκη/ΙΔ, 48
- ↑ Διόδωρος Σικελιώτης, Ιστορική Βιβλιοθήκη/ΙΔ, 78
- ↑ Διόδωρος Σικελιώτης, Ιστορική Βιβλιοθήκη/Κ, σ.69
- ↑ Διόδωρος Σικελιώτης, Ιστορική Βιβλιοθήκη/ΚΓ, σ.505
- ↑ Μάρκος Τύλλιος Κικέρων, "Εναντίον Βέρρες", Βιβλίο 2, Παρ.42
- ↑ Μάρκος Τύλλιος Κικέρων, "Εναντίον Βέρρες", Βιβλίο 3, Παρ.43
- ↑ Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, Φυσική Ιστορία, Βιβλίο 3, Παρ.14.4 και 14.5
- ↑ Κλαύδιος Πτολεμαίος, Γεωγραφική Υφήγησις, Βιβλίο 3, Κεφάλαιο 4, Παρ.3
- ↑ 14,0 14,1 John Ward (1832-1912) και Sir George Francis Hill (1867-1948), επιμ. (1902). Greek coins and their parent cities (στα Αγγλικά). Λονδίνο: Murray. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2009.
- ↑ 15,0 15,1 Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα, Ενδέκατη έκδοση, Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ σ.368
- ↑ Tommaso Fazello, De Rebus Siculis Decades Duae, σ.352
Πηγές
Επεξεργασία- Θουκυδίδης, Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου, Βιβλίο ΣΤ΄
- Διόδωρος Σικελιώτης, Ιστορική Βιβλιοθήκη/ΙΔ
- Διόδωρος Σικελιώτης, Ιστορική Βιβλιοθήκη/Κ
- Διόδωρος Σικελιώτης, Ιστορική Βιβλιοθήκη/ΚΓ
- Μάρκος Τύλλιος Κικέρων, "Εναντίον Βέρρες", Βιβλία 2 και 3
- Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, Φυσική Ιστορία, Βιβλίο 3
- Κλαύδιος Πτολεμαίος, Γεωγραφική Υφήγησις, Βιβλίο 3, Κεφάλαιο 4
- Markus Wolf: Die Häuser von Solunt und die hellenistische Wohnarchitektur. Zabern, Mainz 2003
- Tommaso Fazello, De Rebus Siculis Decades Duae
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Virtueller Besuch Soluntos (italienisch)
- Geschichte von Solunto (italienisch)
- Artikel in der Princeton encyclopedia of ancient sites (englisch)