Βικιπαίδεια

Στέισι Κιτς

αμερικανός ηθοποιός

Ο Γουόλτερ Στέισι Κιτς Τζούνιορ (2 Ιουνίου 1941 - ) είναι Αμερικανός ηθοποιός, που δραστηριοποιείται στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση από τη δεκαετία του 1960. Είναι αποδέκτης πολλών διακρίσεων, μεταξύ των οποίων μία Χρυσή Σφαίρα, τέσσερα βραβεία Drama Desk, δύο Βραβεία Helen Hayes και υποψηφιότητες για ένα Βραβείο Έμμυ Ζώνης Υψηλής Τηλεθέασης και ένα Βραβείο Τόνυ.[14]

Στέισι Κιτς
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Stacy Keach (Αγγλικά)
Γέννηση2  Ιουνίου 1941[1][2][3]
Σαβάνα (Τζόρτζια)[4][5][6]
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΣπουδέςΔραματική σχολή του Πανεπιστημίου Γέιλ, Ακαδημία Μουσικής και Δραματικής Τέχνης του Λονδίνου, Πανεπιστήμιο Γέιλ, Van Nuys High School (Ιουνίου 1959)[7] και Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϋ (1963)
Ιδιότηταηθοποιός τηλεόρασης, ηθοποιός ταινιών, καρατερίστας, τηλεοπτικός παραγωγός[8][9], σεναριογράφος, ηθοποιός[10], ηθοποιός θεάτρου, ηθοποιός φωνής, παραγωγός ταινιών[11] και συνθέτης[12]
ΣύζυγοςJill Donohue και Malgosia Tomassi (από 1986)
ΓονείςStacy Keach, Sr.
ΑδέλφιαJames Keach
Είδος τέχνηςΓουέστερν
ΒραβεύσειςΠρόγραμμα Φουλμπράιτ, αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ[13] και Mary Pickford Award
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Πανεπιστημίου Γέιλ και στην Ακαδημία Μουσικής και Δραματικής Τέχνης του Λονδίνου. Ο Κιτς διακρίθηκε για πρώτη φορά στο θέατρο εκτός Μπρόντγουεϊ, κερδίζοντας δύο βραβεία Obie για διακεκριμένη ερμηνεία. Έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο στην ταινία Ο πόνος της σιωπής (1968) και επιδοκιμάστηκε από τους κριτικούς για την ερμηνεία ενός ξοφλημένου μποξέρ στην ταινία του Τζον Χιούστον Βρόμικη πόλη (1972).[15] Ήταν υποψήφιος για βραβείο Tony καλύτερου ηθοποιού για την ερμηνεία του στο θεατρικό έργο Indians του Άρθουρ Κόπιτ.

Ο Κιτς είναι γνωστός στο τηλεοπτικό κοινό για την ερμηνεία του ως φανταστικός ιδιωτικός ντετέκτιβ Μάικ Χάμερ στην τηλεοπτική σειρά Mike Hammer του 1980 και σε πολλές συνέχειές του, για την οποία ήταν υποψήφιος για Χρυσή Σφαίρα το 1984. Έπαιξε δεύτερους ρόλους στις ταινίες Up in Smoke (1978) και Κι εμείς θα ζούμε μπέικα (1981) και στην κωμική σειρά Titus (2000–2002). Κέρδισε μια Χρυσή Σφαίρα και ήταν υποψήφιος για ένα Βραβείο Έμμυ Ζώνης Υψηλής Τηλεθέασης στον ρόλο του Έρνεστ Χέμινγουεϊ στην τηλεοπτική μίνι σειρά Hemingway (1988).

Ως καταξιωμένος σαιξπηρικός ηθοποιός,[16][17][14] έχει εισαχθεί στο Theatre Hall of Fame και τιμήθηκε με ένα αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλιγουντ το 2019. Είναι γιος του θεατρικού σκηνοθέτη Στέισι Κιτς του πρεσβύτερου και μεγαλύτερος αδερφός του ηθοποιού Τζέιμς Κιτς.

Τα πρώτα χρόνια Επεξεργασία

Ο Κιτς γεννήθηκε στη Σαβάνα της Τζόρτζιας από τη Μαίρη Κέιν (το γένος Πέκαμ), ηθοποιό, και τον Στέισι Κιτς τον πρεσβύτερο, θεατρικό σκηνοθέτη, καθηγητή δράματος και ηθοποιό με δεκάδες τίτλους τηλεοπτικών και θεατρικών ταινιών.[18] Ο νεότερος Κιτς γεννήθηκε με σχιστία χείλους και υπερώας και υποβλήθηκε σε πολυάριθμες επεμβάσεις ως παιδί. Σε όλη την ενήλικη ζωή του συνήθως είχε μουστάκι για να κρύψει τις ουλές. Πλέον είναι επίτιμος πρόεδρος του Ιδρύματος για τη Σχιστίας και τάσσεται υπέρ της ασφαλιστικής κάλυψης για χειρουργεία.[19]

Αποφοίτησε από το γυμνάσιο τον Ιούνιο του 1959, όπου ήταν πρόεδρος της τάξης,[20] και στη συνέχεια απέκτησε δύο πτυχία BA από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ (1963): το ένα στα Αγγλικά και το άλλο στη Δραματική Τέχνη. Απέκτησε Master of Fine Arts από τη Δραματική Σχολή του Πανεπιστημίου Γέιλ το 1966 και ήταν υπότροφος του προγράμματος Φουλμπράιτ στην Ακαδημία Μουσικής και Δραματικής Τέχνης του Λονδίνου.[21]

Ενώ σπούδαζε στο Λονδίνο, ο Κιτς γνώρισε τον Λόρενς Ολίβιε, τον ηθοποιό ήρωά του.[22]

Καριέρα Επεξεργασία

Θέατρο Επεξεργασία

 
Ο Κιτς το 1969 (Σέντραλ Παρκ, Νέα Υόρκη)

Ο Κιτς έπαιξε τον ομώνυμο ρόλο στο MacBird!, μια αντιπολεμική σάτιρα εκτός Μπρόντγουεϊ της Μπάρμπαρα Γκάρσον που ανέβηκε στο Village Gate το 1966. Το 1967, πήρε έναν ρόλο, και πάλι εκτός Μπρόντγουεϊ, στο The Niggerlovers του Τζορτζ Ταμπόρι με τον Μόργκαν Φρίμαν ο οποίος έκανε το ντεμπούτο του ως ηθοποιός. Μέχρι σήμερα, ο Φρίμαν λέει ότι ο Κιτς τού έμαθε τα περισσότερα για την υποκριτική.[23] Το 1967, ο Κιτς πρωταγωνίστησε επίσης στο We Bombed in New Haven, ένα έργο του Τζόζεφ Χέλερ που έκανε πρεμιέρα στο Yale Repertory Theatre και αργότερα έγινε παραγωγή στο Μπρόντγουεϊ. Ο Κιτς εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Μπρόντγουεϊτο 1969 ως Μπούφαλο Μπιλ στο Indians του Άρθουρ Κόπιτ.[24] Στις αρχές της καριέρας του, αναγραφόταν ως Στέισι Κιτς Τζούνιορ για να ξεχωρίσει από τον πατέρα του. Έπαιξε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο The Nude Paper Sermon, ένα αβάν-γκαρντ μουσικό θεατρικό κομμάτι.

Ο Κιτς έχει κερδίσει πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων Obie Awards, Drama Desk Awards και Vernon Rice Awards. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, έπαιξε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο μιούζικαλ Barnum.[25] Το 1991 και το 1996 κέρδισε Βραβείο Helen Hayes για τη δουλειά του στα Ριχάρδος ο Γ' και Μάκβεθ με τον Θίασο Σαίξπηρ.

Το 2006, ο Κιτς ερμήνευσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο Βασιλιά Ληρ του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ στο Goodman Theatre στο Σικάγο. Το 2008, έπαιξε τον Μέρλιν στο Κάμελοτ με τη Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης. Το καλοκαίρι του 2009, ο Θίασος Σαίξπηρ ανέβασε ξανά τον Βασιλιά Ληρ στο Sidney Harman Hall στην Ουάσιγκτον, για το οποία ο Κιτς κέρδισε άλλο ένα βραβείο Helen Hayes.[26][27]

Έχει παίξει τον φερώνυμο ρόλο σε δύο ξεχωριστές παραγωγές του Άμλετ.[28]

Το 2008 και το 2009, ο Κιτς υποδύθηκε τον Ρίτσαρντ Νίξον σε περιοδεία του θεατρικού έργου Φροστ/Νίξον.[26]

Ήταν προγραμματισμένο να επιστρέψει στο Μπρόντγουεϊ τον Δεκέμβριο του 2014 στην αναβίωση του Love Letters στο Brooks Atkinson Theatre μαζί με την Νταϊάνα Ριγκ, αλλά η παράσταση κατέβηκε πριν ο Κιτς και η Ριγκ ξεκινήσουν τις εμφανίσεις τους.[29]

Ο Κιτς είχε προγραμματιστεί να παίξει τον ρόλο του Έρνεστ Χέμινγουεϊ στο μονοπρόσωπο έργο του Τζιμ Μαγκράθ Παμπλόνα στο Goodman Theatre στο Σικάγο από τις 30 Μαΐου έως τις 25 Ιουνίου 2017. Το βράδυ της πρεμιέρας, υπέστη ήπιο καρδιακό επεισόδιο στη σκηνή και την επόμενη μέρα, έκανε εγχείρηση μπαϊπάς.[30] Στις 2 Ιουνίου, το Goodman Theatre ανακοίνωσε ότι θα ακυρωθεί ολόκληρο το πρόγραμμα αφού οι γιατροί του Κιτς συμβούλεψαν ανάπαυση και ανάρρωση.[31]

Ο Κιτς επέστρεψε στον ρόλο έναν χρόνο αργότερα, από τις 10 Ιουλίου έως τις 18 Αυγούστου 2018. Είπε ότι θα ολοκληρώσει την υποχρέωση "στο έργο, στην πόλη και στον εαυτό" του.[32][33]

Ταινίες Επεξεργασία

Ο Κιτς έπαιξε έναν αρχάριο αστυνομικό στην ταινία Πάνθηρες των μεγαλουπόλεων (1972), δίπλα στον Τζορτζ Σι Σκοτ. Εκείνη τη χρονιά πρωταγωνίστησε επίσης στο Βρόμικη πόλη, μια ταινία με θέμα την πυγμαχία σε σκηνοθεσία Τζον Χιούστον. Ήταν η πρώτη επιλογή για τον ρόλο του Ντέμιεν στην ταινία του 1973 Ο εξορκιστής, αλλά δεν δέχτηκε τον ρόλο. Υποδύθηκε τον Κέιν στην ταινία του 1980 Ο ένατος σχηματισμός.

Ο Κιτς ήταν αφηγητής του ντοκιμαντέρ αγώνων Formula 1 του 1973 Champions Forever, The Quick and the Dead του Κλοντ ντι Μποκ. Έπαιξε στα Up in Smoke and Κι εμείς θα ζούμε μπέικα. Εμφανίστηκε επίσης ως Βαραββάς στον Ιησού από τη Ναζαρέτ. Το 1978, έπαιξε έναν ρόλο εξερευνητή και επιστήμονα στο Βουνό των κανίβαλων, με συμπρωταγωνίστρια την Ουρσούλα Άντρες.[26] Η ταινία έγινε καλτ. Μια ακόμη από τις εμφανίσεις του στην οθόνη ήταν ως Φρανκ Τζέιμς (μεγάλος αδερφός του Τζέσε Τζέιμς) στο Οι καβαλάρηδες με τη μεγάλη σκιά (1980). Ο Κιτς πρωταγωνίστησε στο αυστραλιανό θρίλερ Αντίπαλοι της ασφάλτου του 1981 μαζί με την Τζέιμι Λι Κέρτις. Το 1982, ο Κιτς πρωταγωνίστησε στην Πεταλουδίτσα με την Πία Ζαντόρα και τον Όρσον Γουέλς. Στην ταινία του 1993 Σημεία και τέρατα έπαιξε έναν εμμονικό άντρα.

Ερμήνευσε έναν υπέρμαχο της λευκής υπεροχής στα Μαθήματα αμερικανικής ιστορίας, δίπλα στον Έντουαρντ Νόρτον. Στη βιογραφική ταινία του Όλιβερ Στόουν το 2008 W., ο Κιτς υποδύεται έναν ιεροκήρυκα από το Τέξας.

Ο Κιτς πρωταγωνίστησε επίσης στην τηλεοπτική ταινία Στοίχημα θανάτου υποδυόμενος έναν σαδιστή δεσμοφύλακα που διευθύνει μια παράνομη λέσχη όπου οι κρατούμενοι ανταγωνίζονται για τη ζωή τους. Είχε επίσης πρωταγωνιστήσει στην ταινία Αεροπλάνα. Επανέλαβε τον ρόλο στο Αεροπλάνα 2: Ιπτάμενοι πυροσβέστες.

Το 2012, ο Κιτς έπαιξε έναν δεύτερο ρόλο στο Η κληρονομιά του Μπορν και στην ταινία του Αλεξάντερ Πέιν του 2013, Νεμπράσκα. Στην ταινία του 2017 Ο τελευταίος νονός, ο Κιτς έπαιξε το ρόλο του Νιλ Ντελακρότσε.

Τηλεόραση Επεξεργασία

 
Ο Κιτς ως Μάικ Χάμερ και η Τάνια Ρόμπερτς ως Βέλντα στο Murder Me, Murder You το 1983

Η πρώτη εμπειρία του Κιτς σε τηλεοπτικό πρόγραμμα ήταν να παίξει τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Μπεν Λόγκαν στο Caribe το 1975.[34] Έπαιξε τον Βαραββά στη μίνι σειρά Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ του 1977 και υποδύθηκε τον έναν μέντιουμ στη μίνι σειρά του CBS The Blue and the Grey, το 1982. Αργότερα υποδύθηκε τον ρόλο του Μάικ Χάμερ, για τον οποίο είναι είναι περισσότερο γνωστός, στις τηλεοπτικές σειρές του CBS Mike Hammer και The New Mike Hammer από το 1984 έως το 1987. Επέστρεψε στο ρόλο του Χάμερ στο Mike Hammer, Private Eye, μια νέα σειρά που προβλήθηκε από το 1997 έως το 1998. Το 1988, πρωταγωνίστησε ως Έρνεστ Χέμινγουεϊ στην ταινία Hemingway που φτιάχτηκε για τηλεόραση.[35]

Ο Κιτς δάνεισε τη φωνή του σε διάφορα επεισόδια της σειράς The Simpsons υποδυόμενος τον Πρόεδρο της εταιρείες Duff Brewery και στο επεισόδιο της σειράς Batman Beyond "Lost Soul" ένα νεκρό επιχειρηματία που ανασταίνεται με τεχνητή νοημοσύνη. Έπαιξε επίσης ως γκεστ σταρ σε ένα επεισόδιο του 2005 της κωμικής σειράς Will & Grace, και είχε έναν επαναλαμβανόμενο ρόλο στο δράμα του Fox Prison Break.

Το 2006, έπαιξε στη μίνι σειρά Μαυρογένης: Ο βασιλιάς των πειρατών της Καραϊβικής, που γυρίστηκε για το Hallmark Channel. Πρωταγωνίστησε ο Άνγκους Μακφάντιεν με τους Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν, Ντέιβιντ Γουίντερς και Τζέσικα Τσάστεϊν.[36] Το 2011, ο Κιτς συμπρωταγωνίστησε ως "παππούς" στη βραχύβια δραματική σειρά πυγμαχίας Lights Out.

Τον Νοέμβριο του 2013, ο Κιτς εμφανίστηκε στην κωμική σειρά του Fox Brooklyn Nine-Nine, στο επεισόδιο "Old School".[37] Τον Φεβρουάριο του 2015, άρχισε να εμφανίζεται ως γκεστ σταρ στο NCIS: Νέα Ορλεάνη.[38] Έπαιξε τον ηλικιωμένο πατέρα στη κωμική σειρά Crowded του 2016. Ξεκινώντας το 2016, ο Κιτς εμφανίζεται περιστασιακά στο δράμα Blue Bloods του CBS ως αρχιεπίσκοπος Κέβιν Κιρνς. Το 2017, ο Κιτς άρχισε να εμφανίζεται ως γκεστ σταρ στο Man with a Plan ως ο πατέρας του Άνταμ Μπερνς (τον οποίο υποδύεται ο συμπρωταγωνιστής Ματ Λεμπλάνκ).

Αφηγητής Επεξεργασία

Ο Κιτς αφηγήθηκε πολλά επεισόδια στα Nova, National Geographic και διάφορες άλλες ενημερωτικές σειρές.

Από το 1999, υπηρέτησε ως αφηγητής στην εκπομπή οικιακών βίντεο World's Most Amazing Videos, το οποίο τώρα προβάλλεται στο Spike TV . Αυτήν την περίοδο παρουσιάζει τη ραδιοφωνική σειρά The Twilight Zone.

Το 2008, ο Κιτς επανέλαβε για άλλη μια φορά τον διάσημο ρόλο του ως Μάικ Χάμερ σε μια σειρά ραδιοφωνικών δραματοποιήσεων για την Blackstone Audio. Έχει επίσης διαβάσει πολλά από τα πρωτότυπα μυθιστορήματα της σειράς Μάικ Χάμερ ως ηχητικά βιβλία.

Ο Κιτς έπαιξε το ρόλο του Ιωάννη στο The Truth & Life Dramatized Audio Bible, μια ηχητική έκδοση 22 ωρών της Καινής Διαθήκης.[39] Επίσης υποδύθηκε τόσο τον Ιώβ όσο και τον Απόστολο Παύλο στο The Word of Promise, μια δραματοποιημένη ηχητική παράσταση του 2007.[40]

Μουσική Επεξεργασία

Ο Κιτς είναι καταξιωμένος πιανίστας και συνθέτης. Τραγούδησε δεύτερα φωνητικά στην επιτυχία της Τζούντι Κόλινς "Amazing Grace". Συνέγραψε το τραγούδι "Easy Times" στο ζωντανό άλμπουμ της Τζούντι Κόλινς Living. Έγραψε μουσική για την ταινία Imbued, σε σκηνοθεσία Ρομπ Νίλσεν. Ολοκλήρωσε επίσης τη μουσική σύνθεση για τη ραδιοφωνική σειρά Μάικ Χάμερ "Encore For Murder" σε παραγωγή της Blackstone Audio.

Προσωπική ζωή Επεξεργασία

 
Το αστέρι του Κιτς στο θέατρο Orpheum, 2010

Ο Κιτς έχει παντρευτεί τέσσερις φορές: με την Κάθριν Μπέικερ το 1964, με τη Μέριλιν Άικεν το 1975, με την Τζιλ Ντοναχιού το 1981 και με τη Μαλγκορζάτα Τομάσι το 1986.[41] Έχει δύο παιδιά με τη Μαλγκορζάτα: τον Σάνον Κιτς και την Καρολίνα Κιτς. Το 2015, ο Κιτς έγινε Πολωνός πολίτης.[42]

Ο αδελφός του, Τζέιμς, είναι ηθοποιός και τηλεοπτικός σκηνοθέτης.

Ο Κιτς είναι ρωμαιοκαθολικός.

Νομικά θέματα Επεξεργασία

Το 1984, τελωνειακοί υπάλληλοι συνέλαβαν τον Κιτς στο διεθνές αεροδρόμιο Χίθροου για εισαγωγή κοκαΐνης. Ο Κιτς ομολόγησε την ενοχή του και εξέτισε έξι μήνες στις φυλακές του Ρέντινγκ.[43] Δήλωσε ότι ο χρόνος του στη φυλακή, τον οποίο περιέγραψε ως το χαμηλότερο σημείο της ζωής του, και η φιλία που έκανε με έναν ιερέα εκείνη την περίοδο οδήγησαν στη στροφή του στον καθολικισμό. Στη συνέχεια, αυτός και η σύζυγός του γνώρισαν τον πάπα Ιωάννη Παύλο Β΄. Η σύζυγός του είχε φοιτήσει στο ίδιο σχολείο στη Βαρσοβία με τον πάπα.

Διακρίσεις Επεξεργασία

Το 2015, ο Κιτς εισήχθη στο American Theatre Hall of Fame .[44] Το 2019, έλαβε ένα αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλυγουντ.[45][46]

Φιλμογραφία Επεξεργασία

Έτος Πρωτότυπος τίτλος Τίτλος στα ελληνικά Ρόλος
1968 The Heart Is a Lonely Hunter Ο πόνος της σιωπής Μπλάουντ
1970 End of the Road Τζέικομπ Χόρνερ
The Traveling Executioner Περιοδεύων δήμιος Τζόνας Κάντιντε
Brewster McCloud Έιμπραχαμ Ράιτ
1971 Doc Ντοκ Ντοκ Χόλιντεϊ
1972 Fat City Βρόμικη πόλη[47] Μπίλι Τάλι
The New Centurions Πάνθηρες των μεγαλουπόλεων Ρόι Φέλερ
The Life and Times of Judge Roy Bean Ο δικαστής[47] Μπομπ
1973 Luther Λούθηρος Μαρτίνος Λούθηρος
1974 The Gravy Train Κάλβιν
Watched! Ήταν κάθαρμα και τον έλεγαν Γουότσντ Μάικ Μαντέλ / Σάνι
1975 Conduct Unbecoming Για την τιμή μιας γυναίκας Χάρπερ
1976 Street People Η συμμορία του Σαν Φρανσίσκο Τσάρλι Χάνσον
The Killer Inside Me Ο εκτελεστής με το διπλό πρόσωπο Λου Φορντ
1977 The Squeeze Η μεγάλη νύχτα των εκβιαστών Τζιμ Νάμποθ
The Duellists Οι μονομάχοι αφηγητής (φωνή)
1978 Il grande attacco Η μάχη του Μάρεθ[47] ταγματάρχης Μάνφρεντ Ρόλαντ
Gray Lady Down Παγίδα στον βυθό Μπένετ
Slave of the Cannibal God Το βουνό των κανίβαλων[47] καθηγητής Έντουαρντ Φόστερ
Up in Smoke Στεντένκο
Two Solitudes Χάντλεϊ Μακουίν
1980 The Ninth Configuration Ο ένατος σχηματισμός Βίνσεντ Κέιν
The Long Riders Οι καβαλάρηδες με τη μεγάλη σκιά Φρανκ Τζέιμς
1981 Roadgames Αντίπαλοι της ασφάλτου[47] Πάτρικ Κουίντ
Nice Dreams Κι εμείς θα ζούμε μπέικα Στεντένκο
1982 Butterfly Η πεταλουδίτσα Τζες Τάιλερ
That Championship Season Τζέιμς Ντάλεϊ
1990 Class of 1999 Η τάξη του '99 δρ Μπομπ Φόρεστ
Milena Τζεζένσκι
False Identity Σκοτεινό παρελθόν Μπεν Ντρίσκολ / Χάρλαν Έρικσον
1993 Sunset Grill Κωδικοί θανάτου Χάρισον Σέλγκροβ
Batman: Mask of the Phantasm Μπάτμαν: Η μάσκα του φαντάσματος Καρλ Μπομόν
1994 Raw Justice Θύτης ή θύμα; Μπομπ Τζένκινς
New Crime City Νέα τάξη βίας Γουαινόρσκι
1996 Escape From L.A. Απόδραση από το Λος Άντζελες Μακ Μαλόι
Prey of the Jaguar Θήραμα για το τζάγκουαρ αρχηγός
1997 The Sea Wolf Γουλφ Λάρσεν
Future Fear Η κιβωτός στρατηγός Γουόλας
1998 American History X Μαθήματα αμερικανικής ιστορίας[47] Κάμερον Αλεξάντερ
Sea Devils Σαβιένκο
1999 Children of the Corn 666: Isaac's Return Το πρόσωπο του Εωσφόρου δρ Μάικλς
Fear Runs Silent Το δάσος του τρόμου Χιλ
2000 Unshackled δεσμοφύλακας Κέλσο
Icebreaker Τρόμος στον πάγο Μπιλ Φόστερ
Militia Συνωμότες Τζορτζ Άρμστρονγκ Μοντγκόμερι
Mercy Streets Τομ
2001 Sunstorm στρατηγός Τζον Πάρκερ
2003 When Eagles Strike στρατηγός Θέρμοντ
2004 The Hollow Ο θάνατος έρχεται καλπάζοντας Κλάους βαν Ρίπερ
Caught in the Headlights Στον ίλιγγο της βίας Τζόουνς
Galaxy Hunter 3V3
El Padrino: The Latin Godfather κυβερνήτης Λάνκαστερ
2005 Man with the Screaming Brain Έχει χάσει τα μυαλά τους δρ Ίβανοφ
Keep Your Distance Παγιδευμένος Μπρουκς Βόιτ
2006 Come Early Morning Όουεν Άλεν
Jesus, Mary and Joey Τζακ Οκάλαχαν
2007 Honeydripper σερίφης
2008 W. Ερλ Χαντ
2009 Chicago Overcoat Ρέι Μπερκόφσκι
The Boxer Αγώνας για ζωή Τζο
2011 Weather Wars Μάρκους Γκρέιντζ
Cellmates δεσμοφύλακας Μέρβιλ
Jerusalem Countdown Τζάκσον
2012 The Great Chameleon Μαξ
The Bourne Legacy Η κληρονομιά του Μπορν[48] Μαρκ Τάρσο
2013 Ooga Booga δικαστής Μαρκς
Planes Αεροπλάνα Ράιλι (φωνή)
Nebraska Νεμπράσκα[47] Εντ Πέγκραμ
2014 Planes: Fire & Rescue Αεροπλάνα 2: Ιπτάμενοι πυροσβέστες Ράιλι (φωνή)
Sin City: A Dame to Kill For Αμαρτωλή πόλη: Η κυρία θέλει φόνο Άλαρις Βάλενκουιστ
If I Stay Αν μείνω παππούς
2015 Truth Η αλήθεια[49] Μπιλ Μπέρκετ
2016 Cell Το κινητό Τσαρλς Άρνταϊ
Gold Χρυσός Κλάιβ Κόλμαν
2017 Girlfriend's Day Ημέρα της φίλης Γκάντι
2018 Gotti Ο τελευταίος νονός Νιλ Ντελακρότσε
2020 Survival Skills αφηγητής

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ www.tvrage.com/person/id-34871/Stacy+Keach.
  2. ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6bz6d18. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ (Αγγλικά) Internet Broadway Database. 47561. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 13  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/7952177.stm.
  6. ↑ www.aveleyman.com/ActorCredit.aspx?ActorID=9154.
  7. ↑ Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2021.
  8. ↑ (Αγγλικά) TVGuide.com. stacy-keach-175108/bio.
  9. ↑ (Αγγλικά) Rotten Tomatoes. celebrity/stacy_keach.
  10. ↑ mymovies.it. 7093. Ανακτήθηκε στις 4  Απριλίου 2022.
  11. ↑ Ανακτήθηκε στις 22  Μαΐου 2019.
  12. ↑ Ανακτήθηκε στις 22  Μαΐου 2019.
  13. ↑ Ανακτήθηκε στις 6  Ιουνίου 2021.
  14. ↑ 14,0 14,1 «Stacy Keach». Goodman Theatre (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2023. 
  15. ↑ Knight, James (20 Νοεμβρίου 2015). «Stacy Keach Reflects on Working With John Huston and Getting Knocked Out in 'Fat City'» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2023. 
  16. ↑ Nicholson, Amy (31 Ιουλίου 2019). «Stacy Keach on Shakespeare, Stardom and His Walk of Fame Honor». Variety (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2023. 
  17. ↑ «Stacy Keach | LATW». latw.org. Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2023. 
  18. ↑ «Stacy Keach profile». Filmreference.com. Ανακτήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2013. 
  19. ↑ «Stacy Keach - Links». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Οκτωβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2009.  stacykeach.com
  20. ↑ «Thomas Del Ruth Interview». The Television Academy Foundation. 18 Ιανουαρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2018. 
  21. ↑ «Stacy Keach Calls – The Veteran Actor's Role Touches On The Family Bonds He Cherishes». Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2021. 
  22. ↑ Hannan, Caryn (1 Ιανουαρίου 1999). Georgia Biographical Dictionary. 1. Somerset Publishers. σελ. 51. ISBN 0-403-09727-4. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2018. 
  23. ↑ "James Lipton Takes on Three". Million Dollar Baby, DVD, directed by Clint Eastwood
  24. ↑ «History». Brooks Atkinson Theatre. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2018. 
  25. ↑ Weiss, Michael J. (August 10, 1981). «Stacy Keach and Bride Jill Have Got Their Act Together and Put It on the Road». People. http://people.com/archive/stacy-keach-and-bride-jill-have-got-their-act-together-and-put-it-on-the-road-vol-16-no-6/. Ανακτήθηκε στις May 18, 2018. 
  26. ↑ 26,0 26,1 26,2 Marks, Peter (June 14, 2009). «Enter the King, With New Rules». The Washington Post. https://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2009/06/11/AR2009061104474_pf.html. Ανακτήθηκε στις July 16, 2009. 
  27. ↑ «The Plays - Production Details». The Shakespeare Theatre Company. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2009. King Lear by William Shakespeare, directed by Robert Falls, 6/16/2009 - 7/26/2009 
  28. ↑ «Stacy Keach has a mild stroke; speech and mobility intact*». Los Angeles Times (στα Αγγλικά). 19 Μαρτίου 2009. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2023. 
  29. ↑ Cox, Gordon (December 9, 2014). «Broadway's 'Love Letters' to Close». Variety. https://variety.com/2014/legit/news/love-letters-close-broadway-1201374799/. Ανακτήθηκε στις May 18, 2018. 
  30. ↑ Jones, Chris (May 31, 2017). «The Herculean efforts of Stacy Keach at the Goodman». Chicago Tribune. http://www.chicagotribune.com/entertainment/theater/ct-pamplona-keach-ent-0601-20170531-column.html. Ανακτήθηκε στις June 6, 2017. 
  31. ↑ Weiss, Hedy (June 3, 2017). «Goodman cancels full run of 'Pamplona' as Stacy Keach recuperates». Chicago Sun-Times. http://chicago.suntimes.com/entertainment/goodman-cancels-full-run-of-pamplona-as-keach-recuperates/. Ανακτήθηκε στις June 6, 2017. 
  32. ↑ Hetrick, Adam (February 6, 2018). «Stacy Keach to Bring Pamplona Back to the Goodman Theatre». Playbill. http://www.playbill.com/article/stacy-keach-sets-plans-to-bring-pamplona-back-to-the-goodman-theatre. Ανακτήθηκε στις June 3, 2018. 
  33. ↑ Rooney, David (February 6, 2018). «Stacy Keach to Return After Illness to Hemingway Bio-Drama 'Pamplona'». The Hollywood Reporter. https://www.hollywoodreporter.com/news/stacy-keach-return-hemingway-bio-drama-pamplona-1082371. Ανακτήθηκε στις June 3, 2018. 
  34. ↑ Henderson, Kathy (December 6, 1992). «His Practical Approach: Stacy Keach's Heart is With the Stage But TV Suits His Life and Family Fine». Los Angeles Times. http://articles.latimes.com/1992-12-06/news/tv-3138_1_stacy-keach-s-heart. Ανακτήθηκε στις February 22, 2013. 
  35. ↑ «Stacy as Hemingway». Gostacykeach.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2017. 
  36. ↑ Marill, Alvin H. (11 Οκτωβρίου 2010). Movies Made for Television: 2005-2009 (στα Αγγλικά). Scarecrow Press. ISBN 9780810876590. 
  37. ↑ «Watch Brooklyn Nine-Nine Season 1 Episode 8: Old School». TV Guide. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2017. 
  38. ↑ Walker, Dave (January 13, 2015). «'NCIS: New Orleans:' Stacy Keach cast as Pride's dad for a Mardi Gras-themed episode to air on Fat Tuesday». The Times-Picayune (New Orleans). http://www.nola.com/tv/index.ssf/2015/01/ncis_new_orleans_stacy_keach_c.html. Ανακτήθηκε στις May 18, 2018. 
  39. ↑ «Free business profile». truthandlifebible.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2017. 
  40. ↑ «The Word of Promise App». FutureSoft. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2017. 
  41. ↑ «Malgosia Tomassi | Actress». IMDb (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2023. 
  42. ↑ «Habit and Armour: Cast». Arkana Studio. http://www.arkanastudio.pl/films2/habit-armour/index.php?lang=en&sec=9&id=205. 
  43. ↑ «Keach Appeal Rejected on Cocaine Sentence». The New York Times. Associated Press. December 19, 1984. https://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9F0CEFD61338F93AA25751C1A962948260. Ανακτήθηκε στις July 16, 2009. 
  44. ↑ «Theater Hall of Fame Announces 2015 Inductees». AmericanTheater. 23 Σεπτεμβρίου 2015. 
  45. ↑ Nicholson, Amy (31 Ιουλίου 2019). «Stacy Keach on Shakespeare, Stardom and His Walk of Fame Honor». Variety. Ανακτήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 2019. 
  46. ↑ «Στέισι Κιτς: Απέκτησε αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας». Έθνος. 1 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2023. 
  47. ↑ 47,0 47,1 47,2 47,3 47,4 47,5 47,6 «Στέισι Κιτς ταινίες στις οποίες έχει πάρει μέρος». www.athinorama.gr. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2023. 
  48. ↑ Παναγόπουλος, Παναγιώτης. «Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΜΠΟΡΝ». FreeCinema. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2023. 
  49. ↑ Ανδρεάκου, Κατερίνα. «Η ΑΛΗΘΕΙΑ». FreeCinema. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2023. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Στέισι_Κιτς&oldid=10278826"