Σύβοτα Θεσπρωτίας

οικισμός της Ελλάδας

Συντεταγμένες: 39°24′27″N 20°14′40″E / 39.40750°N 20.24444°E / 39.40750; 20.24444

Τα Σύβοτα είναι παραθαλάσσιο χωριό στα νότια του νομού Θεσπρωτίας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001 είχε 908 κατοίκους και ανήκε διοικητικά στον ομώνυμο δήμο. Σήμερα ο πληθυσμός ανέρχεται στους 875 μόνιμους κατοίκους (απογραφή 2011)[1].

Σύβοτα
Το λιμάνι των Συβότων.
Σύβοτα is located in Greece
Σύβοτα
Σύβοτα
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
ΔήμοςΗγουμενίτσας
Γεωγραφία και Στατιστική
ΝομόςΘεσπρωτίας
Υψόμετρο5 μέτρα
Πληθυσμός875 (2011)
Πληροφορίες
Παλαιά ονομασίαΒώλια/Μούρτος
Ταχ. κώδικας461 00
Τηλ. κωδικός2665
sivota
Η παραλία Μπέλλα Βράκα στα Σύβοτα.

Τα Σύβοτα αποτελούν ένα από τα κυριότερα παραθαλάσσια θέρετρα της Ηπείρου και κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού συγκεντρώνει πλήθος τουριστών τόσο από την Ελλάδα όσο και από το εξωτερικό. Ο οικισμός είναι χτισμένος σε έναν μικρό κόλπο στον οποίο βρίσκονται διάσπαρτες διάφορες νησίδες, κυριότερες εκ των οποίων είναι ο Άγιος Νικόλαος,το Μαύρο Όρος και το Μουρτεμένο.

Ιστορικά στοιχεία Επεξεργασία

Το 433 π.Χ., στα νερά της ευρύτερης περιοχής έλαβε χώρα η ναυμαχία των Συβότων, στα πλαίσια του Πελοποννησιακού Πολέμου. Επί τουρκοκρατίας, ο οικισμός ονομαζόταν Βώλια ενώ το 1927 μετονομάστηκε σε Μούρτο[2] (ονομασία που χρησιμοποιόταν και παλαιότερα) όνομα που διατηρήθηκε μέχρι το 1940 όταν ο οικισμός έλαβε τη σημερινή του ονομασία[3].

Το λιμάνι των Συβότων χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης ως οθωμανική ναυτική βάση[4]. Τον Ιούνιο του 1822, δύναμη 500 επαναστατών υπό την αρχηγία του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη, επιτέθηκε στο λιμάνι αιχμαλωτίζοντας 150 Οθωμανούς, οι οποίοι στάλθηκαν ως αιχμάλωτοι στην Πελοπόννησο. Έπειτα όμως από απαίτηση Άγγλων αξιωματικών από τα γειτονικά Επτάνησα, οι επαναστάτες αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν από τη συγκεκριμένη θαλάσσια περιοχή και να αποβιβαστούν στην Σπλάντζα κοντά στο Φανάρι, σε απόσταση 7 ωρών από το Σούλι[5].

Τα Σύβοτα, όπως και η υπόλοιπη Θεσπρωτία περιήλθαν στην Ελλάδα κατά την περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων του 1912 - 1913, ενώ το 1933 ο οικισμός αναφέρεται σε έκθεση του επάρχου Θυάμιδος ως μια από τις αμιγείς μουσουλμανικές κοινότητες[6]. Μερικά χρόνια αργότερα, το 1940, εμφανιζόταν ως μικτό χωριό με μεγάλη μουσουλμανική πλειοψηφία[7][8].

Κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού Πολέμου υπέστη καταστροφές από ομάδες Τσάμηδων ενόπλων που πολεμούσαν στο πλευρό του ιταλικού στρατού[9]. Στις 13 Αυγούστου του 1944 διεξήχθη στην περιοχή συμπλοκή μεταξύ των ανταρτών του ΕΔΕΣ και κατοχικών δυνάμεων[10] που οδήγησε στην κατάληψη δύο γερμανικών βενζινόπλοιων[11].

Απογραφές πληθυσμού Επεξεργασία

Απογραφή 1895 1913 1928 1940 1951 1961 1971 1981 1991 2001 2011
Πληθυσμός 1066[12] 970[13] 679[14] 883[15] 241[14] 684[14] 560[14] 575[14] 756[16] ; 875[17]

Αξιοθέατα και σημεία ενδιαφέροντος Επεξεργασία

Σημαντικά αξιοθέατα της περιοχής είναι το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής, ο κατασκευασμένος το 1884 φάρος του νησιού Μαύρο Όρος καθώς και ο αρχαίος οικισμός του Βραχωνά. Κυριότερες παραλίες της περιοχής είναι η Μικρή και Μεγάλη Άμμος, η Μπέλλα Βράκα, η Ζάβια,η Πισίνα,η Ζέρη και ο Γαλλικός Μώλος.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. «Ελληνική απογραφή 2011». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2013. 
  2. Πανδέκτης: Μετονομασίες οικισμών της Ελλάδας
  3. Πανδέκτης: Μετονομασίες οικισμών της Ελλάδας
  4. Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, Αθήναι 1975, τόμος ΙΒ΄, σ. 243.
  5. Κυριάκου Σιμόπουλου, Πως είδαν οι ξένοι την Ελλάδα του '21, τόμος Α', σ. 238.
  6. Ελευθερία Μαντά, Οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες της Ηπείρου (1923 - 2000), Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου, Θεσσαλονίκη 2004, σ. 82.
  7. Χαρίτωνος Κ. Λάμπρου, Οι Τσάμηδες και η Τσαμουριά, Αθήναι 1949, σ. 10.
  8. Συγκεκριμένα, οι 810 από τους 883 κατοίκους ανήκαν στη μουσουλμανική μειονότητα (βλ. Αθανάσιος Γκότοβος, Τσαμουριά. Ταυτότητες στην κατοχική Θεσπρωτίας και ο ρόλος της μουσουλμανικής μειονότητας [την οποια μειωσε ο Θεόδωρος Γεωργιου ], Εναλλακτικές Εκδόσεις, Αθήνα 2016, σ. 92).
  9. Μαντά, 2004, σ. 135.
  10. Ναπολέοντος Ζέρβα, Απελευθερωτικός Αγών Ε.Δ.Ε.Σ. - Ε.Ο.Ε.Α. 1941 - 1945, Έκδοσις Πανελληνίου Συνδέσμου Αγωνιστών Εθνικής Αντιστάσεως «Ναπολέων Ζέρβας», Αθήναι, χ.χ., σ. 73.
  11. Στυλιανού Θ. Χούτα, Η Εθνική Αντίστασις των Ελλήνων (1941 - 1945), Αθήναι 1961, σ. 567.
  12. Μιχάλης Κοκολάκης, Η τουρκική στατιστική της Ηπείρου στο Σαλναμέ του 1895, στο Τετράδια Εργασίας, τεύχος 18, Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών, Αθήνα 2008, σ. 310.
  13. Βασίλειον της Ελλάδος, Υπουργείον Εθνικής Οικονομίας, Διεύθυνσις Στατιστικής, Απαρίθμησις των κατοίκων των νέων επαρχιών της Ελλάδος του έτους 1913, σ. 69
  14. 14,0 14,1 14,2 14,3 14,4 Μιχαήλ Σταματελάτος - Φωτεινή Βάμβα-Σταματελάτου, Επίτομο Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδος, Ερμής, Αθήνα 2001, σ. 724.
  15. Υπουργείον Εθνικής Οικονομίας, Γενική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 16 Οκτωβρίου 1940 Αρχειοθετήθηκε 2017-08-13 στο Wayback Machine., Εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις, 1950, σ. 155.
  16. «Στατιστικά στοιχεία δ. Συβότων». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2013. 
  17. «Πόσοι κατοικούμε στην Ήπειρο - Όλη η απογραφή του 2011». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2013. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία