Βικιπαίδεια

Τζανκάρλο Αντονιόνι

Ιταλός ποδοσφαιριστής
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης.
Γίνετε περισσότερο συγκεκριμένοι ως προς το τι χρειάζεται το λήμμα με {{επιμέλεια|αίτιο}} ή χρησιμοποιήστε ένα πρότυπο όπως το {{μορφοποίηση}}.
Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και τον οδηγό μορφοποίησης λημμάτων.

Ο Τζανκάρλο Αντονιόνι (ιταλικά: Giancarlo Antognoni‎‎), (γεννηθείς την 1η Απριλίου 1954) είναι Ιταλός πρώην επαγγελματίας ποδοσφαιριστής που έπαιζε ως μέσος. Επιδέξιος και δημιουργικός επιθετικός πλέι μέικερ, θεωρείται ένας από τους καλύτερους Ιταλούς παίκτες όλων των εποχών στη θέση του, [3] και έπαιξε το μεγαλύτερο μέρος της συλλογικής του καριέρας με τη Φιορεντίνα, όπου κέρδισε το Coppa Italia και το Αγγλο-Ιταλικό Λιγκ Καπ το 1975. [4] Σε διεθνές επίπεδο, κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1982 με την εθνική ομάδα της Ιταλίας και εκπροσώπησε επίσης τη χώρα του στο Παγκόσμιο Κύπελλο FIFA του 1978 και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα UEFA του 1980, τερματίζοντας στην τέταρτη θέση και στις δύο περιπτώσεις. Στις 11 Οκτωβρίου 2010, του απονεμήθηκε το βραβείο Golden Foot "Legends of football". [5]

Τζανκάρλο Αντονιόνι
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1  Απριλίου 1954[1][2]
Μαρσάνο
Χώρα πολιτογράφησηςΙταλία
Ύψος177 cm Edit this on Wikidata
Βάρος70 kg Edit this on Wikidata
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙταλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταποδοσφαιριστής (έως 1989)
Περίοδος ακμής1970 - 1989
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςGold Collar for Sports Merit
Ιστότοπος
giancarloantognoni.it
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Καριέρα Επεξεργασία

Ο Antognoni γεννήθηκε στο Marsciano . Η καριέρα του ξεκίνησε στη Serie D με την Asti Ma.Co.Bi., όταν ήταν μόλις δεκαέξι. Το 1972, ο Nils Liedholm τον έπεισε να πάει στη Φιορεντίνα .

Έκανε το ντεμπούτο του στη Serie A τον Οκτώβριο του 1972 με τη Φιορεντίνα, της οποίας αργότερα ήταν αρχηγός, κληρονομώντας επίσης τη φανέλα με το νούμερο 10. Κέρδισε το Coppa Italia (Κύπελλο Ιταλίας) κατά τη διάρκεια της σεζόν 1974–75, καθώς και το Αγγλο-Ιταλικό Λιγκ Καπ 1975 εκείνη τη σεζόν, επί της Γουέστ Χαμ . [4] Έχασε ελάχιστα τον τίτλο της Serie A με τη Φιορεντίνα κατά τη διάρκεια της σεζόν 1981–82, χάνοντας από τη Γιουβέντους με έναν μόνο βαθμό την τελευταία ημέρα του αγώνα. Ο Αντονιόνι έπαιξε 412 παιχνίδια με τη Φιορεντίνα και σημείωσε 61 γκολ. Ο Antognoni θεωρείται θρύλος της Φιορεντίνα και ως ένας από τους καλύτερους παίκτες όλων των εποχών του συλλόγου, καθώς έπαιξε για τον σύλλογο σε όλη την ιταλική επαγγελματική του καριέρα μεταξύ των δεκαετιών του '70 και του '80. Κατέχει το ρεκόρ με τις περισσότερες εμφανίσεις στη Serie A για τη Φιορεντίνα, με 341 συμμετοχές. [3] [6] [7]

Τον Νοέμβριο του 1981, ο Antognoni έσπασε το κρανίο του σε δύο σημεία και έπεσε σε κώμα για δύο ημέρες μετά από μια τυχαία σύγκρουση με τον τερματοφύλακα της Τζένοα , Silvano Martina, που είδε το γόνατο του τελευταίου να έρχεται σε έντονη επαφή με το κεφάλι του Antognoni. σύμφωνα με το FIFA.com, ο πλέι μέικερ υπέστη καρδιακή ανακοπή για 30 δευτερόλεπτα, κάτι που οδήγησε τον αρχηγό της Τζένοα, Κλαούντιο Ονόφρι, να αναφωνήσει "πέθανε, πέθανε!" Ωστόσο, ο γιατρός της ομάδας της Γένοβας – Pierluigi Gatto – μπόρεσε να δράσει γρήγορα και να αναζωογονήσει τον σφυγμό του Antognoni λύνοντας τη γλώσσα του και κάνοντάς του CPR μέσω θωρακικών συμπιέσεων και ανάνηψης στόμα με στόμα. [8] [9] [10]

Το 1987, ο Antognoni εντάχθηκε στο Lausanne Sports . Έκανε 51 συμμετοχές και σημείωσε επτά γκολ. Συνταξιοδοτήθηκε το 1989 ενώ βρισκόταν στη Λωζάνη.

Διεθνή Επεξεργασία

Η διεθνής καριέρα του Antognoni με την εθνική Ιταλίας ξεκίνησε στις 20 Νοεμβρίου 1974, σε μια εκτός έδρας ήττα με 3–1 από την Ολλανδία σε ηλικία είκοσι ετών, σε έναν αγώνα για τα προκριματικά του Euro 1976. Ο Antognoni έλαβε μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978 με την Ιταλία υπό τον προπονητή Enzo Bearzot, όπου η ομάδα τερμάτισε στην τέταρτη θέση μετά από μια ήττα στον ημιτελικό από την Ολλανδία . Έφτασε επίσης στην τέταρτη θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1980 εντός έδρας, φορώντας τη φανέλα με το νούμερο 10. Το μεγαλύτερο επίτευγμά του με την εθνική ομάδα ήρθε όταν κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο της FIFA το 1982, ωστόσο, μετά την ανάρρωσή του από έναν τραυματισμό στο κρανίο που υπέστη την προηγούμενη χρονιά για το τουρνουά. Ο Antognoni έκανε έξι εμφανίσεις σε όλη τη διοργάνωση και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην κατάκτηση του τίτλου της ομάδας με την ικανότητά του να κυκλοφορεί την κατοχή και να δημιουργεί ευκαιρίες με την πάσα του ως βασικός πλέι μέικερ της ομάδας. έδωσε τη δεύτερη μεγαλύτερη ασίστ σε όλο το τουρνουά (τρεις), πίσω μόνο από τον Zico της Βραζιλίας και τον Pierre Littbarski της Δυτικής Γερμανίας. Είχε επίσης ένα γκολ στη νίκη της Ιταλίας στον δεύτερο γύρο με 3–2 επί της Βραζιλίας που αποκλείστηκε λανθασμένα για οφσάιντ. Ωστόσο, το αποτέλεσμα επέτρεψε στην Ιταλία να προχωρήσει στα ημιτελικά. Ξεκίνησε στον τελευταίο αγώνα με την Πολωνία, τον οποίο κέρδισε η Ιταλία με 2-0, αλλά δεν μπόρεσε να συμμετάσχει στην τελική νίκη 3-1 επί της Δυτικής Γερμανίας λόγω ενός τραυματισμού που υπέστη στον ημιτελικό. [7] [8] [9]

Συνολικά, έλαβε 73 caps για την Ιταλία, πετυχαίνοντας επτά γκολ. Η τελευταία του εμφάνιση ήταν εναντίον της Τσεχοσλοβακίας, στις 16 Νοεμβρίου 1983. Ήταν αρχηγός της εθνικής ομάδας σε τέσσερις περιπτώσεις. Ο Antognoni είναι αυτή τη στιγμή ο παίκτης της Φιορεντίνα με τις περισσότερες εμφανίσεις για την εθνική ομάδα, [11] και κατέχει επίσης το ρεκόρ για τις περισσότερες εμφανίσεις φορώντας τη φανέλα με το νούμερο 10 για την Ιταλία. [12] Με δύο κόκκινες κάρτες σε όλη τη διεθνή του καριέρα, είναι επίσης ο πιο κόκκινος παίκτης της Ιταλίας ποτέ, μαζί με τους Φράνκο Καούζιο και Ντανιέλε Ντε Ρόσι . [13]

Στυλ παιχνιδιού Επεξεργασία

Επιδέξιος, γρήγορος και δημιουργικός επιθετικός πλέι μέικερ, ο Antognoni θεωρείται ένας από τους καλύτερους Ιταλούς παίκτες και ένας από τους πιο ταλαντούχους παίκτες της γενιάς του, λόγω του οράματος, του ελέγχου του. τεχνική ικανότητα, ευφυΐα, ακριβής κατανομή, εμβέλεια πάσας, και μάτι για γκολ από τη μεσαία γραμμή. που του έδωσε τη δυνατότητα να σκοράρει γκολ ή να δημιουργήσει ευκαιρίες για τους συμπαίκτες του. Ήταν επίσης γνωστός για την ικανότητά του να κυκλοφορεί την κατοχή, να υπαγορεύει το παιχνίδι στη μεσαία γραμμή και να ενορχηστρώνει τις επιθετικές κινήσεις της ομάδας του με τη γρήγορη σύντομη πάσα του στο έδαφος, καθώς και την ικανότητά του να αλλάζει το παιχνίδι με μακριές διαγώνιες μπάλες. Επιπλέον, ήταν ένας εξαιρετικός ντριμπλέρ, ο οποίος ήταν γνωστός για τον ρυθμό και την κομψότητά του στην μπάλα, καθώς και για τα γρήγορα πόδια του και την ικανότητά του να κρατά ψηλά το κεφάλι του όταν κουβαλούσε την μπάλα προς τα εμπρός ενώ προχωρούσε στην κατοχή του από τη μεσαία γραμμή, κάτι που τον έβλεπε να παρομοιάζεται στον συμπατριώτη Gianni Rivera από ειδικούς. Αν και συνήθως τοποθετούνταν ως παραδοσιακός αριθμός 10 πίσω από τους επιθετικούς, ήταν επίσης ικανός να παίξει ως κεντρικός μέσος, όπου λειτουργούσε ως βαθύς πλέι μέικερ . Ο Antognoni είχε επίσης μεγάλη εκτίμηση σε όλη την καριέρα του για την ευστοχία του στις στημένες φάσεις και για τα δυνατά του σουτ έξω από την περιοχή. παρόλο που ήταν φυσικά δεξιόποδος, ήταν ικανός να πασάρει ή να χτυπήσει την μπάλα με ακρίβεια και με τα δύο πόδια. [3] [8] [12] [14] [15] Εκτός από τις ποδοσφαιρικές του ικανότητες, ξεχώρισε και για την ηγεσία του σε όλη την καριέρα του, καθώς και για το ποσοστό δουλειάς του. [3] [7] Παρά το ταλέντο του, η καριέρα του σημαδεύτηκε σε μεγάλο βαθμό από τραυματισμούς. [16]

Στατιστικά καριέρας Επεξεργασία

Σύλλογος Επεξεργασία

Συμμετοχές και γκολ ανά σεζόν, σύλλογο και διοργάνωση[17]
Σύλλογος Σεζόν Πρωτάθλημα Κύπελλο UEFA Σύνολο
Κατηγορία Συμ. Γκολ Συμ. Γκολ Συμ. Γκολ Συμ. Γκολ
Astimacobi 1970–71 Serie D 5 1 0 0 – 5 1
1971–72 22 3 0 0 – 22 3
Σύνολο 27 4 0 0 0 0 27 4
Fiorentina 1972–73 Serie A 20 2 8 0 1 0 29 2
1973–74 25 1 4 1 2 0 31 2
1974–75 29 4 9 1 4 0 42 5
1975–76 30 5 8 2 4 0 42 7
1976–77 28 4 4 0 4 0 36 4
1977–78 26 6 4 1 2 0 32 7
1978–79 27 0 4 0 – 31 0
1979–80 30 8 4 1 – 34 9
1980–81 27 9 6 0 – 33 9
1981–82 16 3 5 2 – 21 5
1982–83 27 9 5 0 2 1 34 10
1983–84 18 5 5 2 – 23 7
1984–85 0 0 0 0 0 0 0 0
1985–86 19 1 3 0 – 22 1
1986–87 19 4 0 0 – 19 4
Σύνολο 341 61 69 10 19 1 429 72
Lausanne-Sport 1987–88 Nationalliga A 33 5 2 0 – 35 5
1988–89 18 2 1 1 – 19 3
Σύνολο 51 7 3 1 0 0 54 8
Σύνολο 419 72 72 11 19 1 510 84

Διεθνή Επεξεργασία

Εμφανίσεις και γκολ ανά εθνική ομάδα και χρονιά [18]
Εθνική ομάδα Έτος Συμμετοχές Γκολ
Ιταλία 1974 2 0
1975 7 0
1976 10 4
1977 7 2
1978 10 0
1979 4 0
1980 10 1
1981 8 0
1982 11 0
1983 4 0
Σύνολο 73 7

Διακρίσεις Επεξεργασία

Φιορεντίνα [4] [19]

  • Coppa Italia : 1974–75
  • Αγγλο-ιταλικό Λιγκ Καπ : 1975

Ιταλία [19]

Ατομικά

  • Golden Foot "Football Legends": 2010 [20]
  • ACF Fiorentina Hall of Fame : 2012 [21]
  • Fiorentina All-time XI [22]
  • Premio internazionale Giacinto Facchetti : 2016 [23]
  • Hall of Fame ιταλικού ποδοσφαίρου : 2018 [24]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 (πολλαπλές γλώσσες) Transfermarkt. 128892. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Ισπανικά) Argentine Soccer Database. 98989.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 «Giancarlo ANTOGNONI e l'invidia degli Dei» (στα Ιταλικά). Storie di Calcio. Ανακτήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 2014. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 «Auguri Antognoni, l'uomo che giocava guardando le stelle» (στα Ιταλικά). Sky.it. 1 Απριλίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2016. 
  5. ↑ «Giancarlo Antognoni». Golden Foot. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 2014. 
  6. ↑ «ANTOGNONI DAY, L'amore di Firenze il mio scudetto» (στα Ιταλικά). Firenze Viola.it. Ανακτήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 2014. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Alberto, Costa (11 February 2011). «Io, bandiera viola per sempre La fedeltà conta più dei trofei» (στα it). Il Corriere della Sera: σελ. 65. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 March 2015. https://archive.today/20150316171302/http://archiviostorico.corriere.it/2011/febbraio/11/bandiera_viola_per_sempre_fedelta_co_9_110211104.shtml. Ανακτήθηκε στις 20 May 2020. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 «82: The original and harshest Group of Death». FourFourTwo. 2 Ιουνίου 2014. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2020. 
  9. ↑ 9,0 9,1 «Bearzot's Blues of '82 in numbers». FIFA.com. 18 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2020. 
  10. ↑ «Addio a Gatto, il medico che salvò Antognoni» (στα it). La Repubblica. 27 July 2009. https://ricerca.repubblica.it/repubblica/archivio/repubblica/2009/07/27/addio-gatto-il-medico-che-salvo-antognoni.html. Ανακτήθηκε στις 20 May 2020. 
  11. ↑ «Nazionale in cifre: Antognoni, Giancarlo». figc.it (στα Ιταλικά). FIGC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2015. 
  12. ↑ 12,0 12,1 «Dalla A alla Zico, i grandi numeri 10 del calcio internazionale» (στα Ιταλικά). Sport.Sky.it. 10 Οκτωβρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Φεβρουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2016. 
  13. ↑ «Totale: Espulsioni» [Totals: Sending-offs] (στα Ιταλικά). Italia1910. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2016. 
  14. ↑ «Pirlo, punizioni da record: Sinisa è sempre più vicino» (στα Ιταλικά). Sky.it. 11 Νοεμβρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2017. 
  15. ↑ «Antognoni su Bernardeschi: "Diventerà come Robben"» (στα Ιταλικά). La Gazzetta dello Sport. 24 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2017. 
  16. ↑ «Antognoni su Baggio: "Col Napoli gli lasciai la punizione e segnò. L'addio alla Fiorentina…"» (στα Ιταλικά). Viola News. 16 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2017. 
  17. ↑ Τζανκάρλο Αντονιόνι στην ιστοσελίδα National-Football-Teams.com
  18. ↑ Roberto Di Maggio (29 Μαΐου 2005). «Giancarlo Antognoni - International Appearances». rsssf.com. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2019. 
  19. ↑ 19,0 19,1 «Giancarlo Antognoni» (στα Γαλλικά). Eurosport. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2015. 
  20. ↑ «Golden Foot Legends». goldenfoot.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2015. 
  21. ↑ «IV Hall of Fame Viola: Toldo, Chiarugi e non-solo entrano nella galleria degli onori» (στα Ιταλικά). violanews.com. 8 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2016. 
  22. ↑ Matteo Magrini (23 Αυγούστου 2016). «Festa al Franchi, presenti e assenti. No eccellenti da Rui Costa, Baggio e Batistuta» (στα Ιταλικά). Fiorentina.it. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2016. 
  23. ↑ «Antognoni gives Kalinic hint». Football Italia. 15 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2017. 
  24. ↑ «Totti, Zanetti e Allegri tra i premiati dell'8ª edizione della 'Hall of Fame del calcio italiano'» (στα Ιταλικά). FIGC.it. 19 Φεβρουαρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2019. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τζανκάρλο_Αντονιόνι&oldid=10447169"