Φίλιπς φαν Μάρνιξ

Ολλανδός συγγραφέας
(Ανακατεύθυνση από Φίλιπς φαν Μαρνίξ)


Ο Φίλιπς φαν Μάρνιξ, λόρδος του Σαιντ-Αλντεγόντε (Filips van Marnix, heer van Sint-Aldegonde, 7 Μαρτίου/20 Ιουλίου 1540 - 15 Δεκεμβρίου 1598), ήταν Φλαμανδός συγγραφέας, θεολόγος και πολιτικός, καθώς και υποτιθέμενος συγγραφέας του Ολλανδικού Εθνικού Ύμνου. Γεννήθηκε στις Βρυξέλλες, γιος του Ιάκωβου φαν Μάρνιξ.

Φίλιπς φαν Μάρνιξ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1540 ή 1538
Brussels[1]
Θάνατος15  Δεκεμβρίου 1598[2][3][4] ή 1598
Λέιντεν
Τόπος ταφήςναός του Αποστόλου Πέτρου στο Λέιντεν
ΨευδώνυμοIsaac Rabbotenu[5], Isaac Rabbotenu van Louen[5] και Isaac Rabbotenu van Loven[5]
Χώρα πολιτογράφησηςΑγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
ΘρησκείαΠροτεσταντισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΟλλανδικά
Ομιλούμενες γλώσσεςλατινική γλώσσα
Ολλανδικά[6]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταποιητής
κρυπτογράφος
μεταφραστής
πολιτικός
θεολόγος
διπλωμάτης
συγγραφέας[7][8]
συνθέτης[9]
γεωγράφος[10]
Οικογένεια
ΤέκναAmelia van Marnix[11]
ΓονείςJacques van Marnix van Tholouze, Heer van Mont de St.Aldegonde[11] και Marie de Hemericourt, Vrouwe van Mont de St.Aldegonde[11]
ΑδέλφιαJan van Marnix
ΣυγγενείςBaron Wessel VII van den Boetzelaer, Heer van Asperen en Merwede (γαμπρός)
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΔήμαρχος της Αμβέρσας (1583–1584)
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφικό Επεξεργασία

 

Ο Μάρνιξ σπούδασε θεολογία ως μαθητής του Ιωάννη Καλβίνου και του Τεοντόρ ντε Μπεζ στη Γενεύη. Επιστρέφοντας στην Ολλανδία το 1560 πρωτοστάτησε στο κίνημα της Προτεσταντικής Μεταρρύθμισης, συμβάλλοντας στο συμβιβασμό των ευγενών το 1565 και στην συγκέντρωση στην πόλη Σιντ-Τρέιντεν. Έγινε γνωστός για ένα φυλλάδιο που εξέδωσε, στο οποίο δικαιολογούσε το εικονοκλαστικό κίνημα που κατέστρεψε πολλές εκκλησίες στη Φλάνδρα το 1566 και κατά την άφιξη του Ισπανού στρατηγού Φερνάνδο Άλβαρεθ την επόμενη χρονιά αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα.

Αφού έμεινε για λίγο στη Φριζία και στο Παλατινάτο, το 1570 τέθηκε στην υπηρεσία του Γουλιέλμου της Οράγγης και το 1572 στάλθηκε στην πρώτη συγκέντρωση των εκπροσώπων των πόλεων της Ολλανδίας (για να ανακηρύξουν την ανεξαρτησία τους από την Ισπανία) στην Ντόρντρεχτ. Το 1573 πιάστηκε αιχμάλωτος από τους Ισπανούς στο Μαασλάους (Maassluis), αλλά ανταλλάχθηκε την επόμενη χρονιά. Στάλθηκε ως αντιπρόσωπος των επαναστατημένων επαρχιών στο Παρίσι και το Λονδίνο, όπου προσπάθησε χωρίς επιτυχία να εξασφαλίσει αποτελεσματική βοήθεια από την Ελισάβετ Α' της Αγγλίας της Δυναστείας Τυδώρ.

Το 1578 παρευρέθηκε στη Δίαιτα της Βορμς, όπου έκανε μια στομφώδη, αλλά άκαρπη έκκληση βοήθειας στους Γερμανούς πρίγκηπες. Επίσης άκαρπες αποδείχθηκαν οι προσπάθειες του την ίδια χρονιά να πείσει τους δικαστές της Γάνδης να σταματήσουν τις διώξεις εναντίον των Καθολικών. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στη σύσταση της Ένωσης της Ουτρέχτης, ενώ το 1583 εκλέχτηκε δήμαρχος της Αμβέρσας. Το 1858 παρέδωσε την πόλη μετά την πολιορκία της από τους Ισπανούς (που διήρκεσε ένα μήνα). Επιπλήχθηκε έντονα από τους Άγγλους και από τους συμπατριώτες του για αυτή την ενέργεια και αναγκάστηκε να αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή. Εκτός από μία αποστολή στο Παρίσι το 1590, έζησε στο εξής στο Λέιντεν και στο κτήμα του στην Ζέελαντ, όπου ασχολήθηκε με τη μετάφραση της Βίβλου. Πέθανε στο Λέιντεν στις 15 Δεκεμβρίου του 1598.

Γραπτό έργο Επεξεργασία

Ο Σαιντ-Αλντεγόντε (όνομα με το οποίο ήταν ευρέως γνωστός ο Μάρνιξ), μνημονεύεται για τη μεγάλη συμβολή του στην ανάπτυξη της ολλανδικής λογοτεχνίας της περιόδου, που αντιπροσωπεύεται κυρίως από συγγραφείς όπως ο ποιητής και ιστορικός Πέτερ Χουφτ. Το πλέον γνωστό από τα έργα του είναι το "Roman Bee-hive" (De roomsche byen-korf, ελληνικά: η Ρωμαϊκή συμπεριφορά), που εκδόθηκε κατά την εξορία του στο Φρίσλαντ και στο οποίο ασκεί κριτική στα "πιστεύω" και τις πρακτικές της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Το έργο μεταφράστηκε και προσαρμόστηκε στα Γαλλικά, Γερμανικά και Αγγλικά. Επίσης έγραψε μία εκπαιδευτική πραγματεία αφιερωμένη στον Ιωάννη, κόμη του Νάσσαου. Ως ποιητής ο Μάρνιξ είναι γνωστός κυρίως για τη θαυμάσια μετρική μετάφραση των ψαλμών, ενώ υποστηρίζεται ότι αυτός ήταν ο συνθέτης του Ολλανδικού εθνικού ύμνου Het Wilhelmus. Τα ολοκληρωμένα έργα του, επεξεργασμένα από τον Πολ Λακρουά και τον Έντγκαρ Κουινέ, δημοσιεύτηκαν στις Βρυξέλλες σε 7 τόμους (1855-1859), ενώ τα θεολογικά του χειρόγραφα, επεξεργασμένα από τον φαν Τουρένενμπεργκεν, στο Παρίσι, σε 3 τόμους (1871-1891).

Διάφορα Επεξεργασία

Λιγότερο γνωστό στο κοινό είναι το έργο του ως κρυπτογράφου, καθώς ο Μαρνίξ θεωρείται ο πρώτος Ολλανδός κρυπτογράφος. Για τον τοπάρχη Γουλιέλμο της Οράγγης αποκρυπτογράφησε μηνύματα που αποσπάσθηκαν από τους Ισπανούς. Το ενδιαφέρον του για την κρυπτογραφία φαίνεται (πιθανώς) στον "Het Wilhelmus", όπου τα πρώτα γράμματα των στροφών σχηματίζουν την ακροστιχίδα "Wilhelm van Nassov", αλλά τέτοια μουσικά "παιχνίδια" -συχνά πολύ πιο περίπλοκα- χρησιμοποιούνταν ευρέως από τους συνθέτες της μετα-γοτθικής περιόδου.

  • Υπάρχει ένα μαρμάρινο άγαλμά του, φιλοτεχνημένο από τον Πολ ντε Βιν.

Παραπομπές Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία