Βικιπαίδεια

Φεστιβάλ των φαντασμάτων

παραδοσιακή εορτή βουδιστών και ταοϊστών

Το Φεστιβάλ των Φαντασμάτων, επίσης γνωστό ως Φεστιβάλ Τζονγκγιουάν (Zhongyuan Festival) [1]( παραδοσιακά κινέζικα: 中元節, απλοποιημένα κινέζικα:中元节) στο Ταοϊσμό και ως Γιουλάνπεν Φεστιβάλ (Yulanpen Festival) (παραδοσιακά κινέζικα: 盂蘭盆節; απλοποιημένα κινέζικα: 盂兰盆节; pinyin: Yúlánpénjié) στον Βουδισμό, είναι ένα παραδοσιακό Ταοϊστικό και Βουδιστικό φεστιβάλ, που πραγματοποιείται σε ορισμένες χώρες της Ανατολικής Ασίας. Σύμφωνα με το κινεζικό ημερολόγιο (ένα σεληνιακό ημερολόγιο), το Φεστιβάλ των Φαντασμάτων διεξάγεται τη 15η νύχτα του έβδομου μήνα (14η σε μέρη της νότιας Κίνας). [2] [3] :4,6[4]

Στην κινεζική κουλτούρα, η δέκατη πέμπτη ημέρα του έβδομου μήνα στο σεληνιακό ημερολόγιο ονομάζεται Ημέρα Φαντασμάτων και ο έβδομος μήνας γενικά θεωρείται ως ο Μήνας των Φαντασμάτων (鬼月), όπου φαντάσματα και πνεύματα, συμπεριλαμβανομένων εκείνων των αποθανόντων προγόνων, βγαίνουν από το κατώτερο βασίλειο.[5] Διακρίνεται τόσο από το Φεστιβάλ Qingming (ή την Ημέρα Καθαρισμού των Τάφων, την άνοιξη)[6] όσο και από το Διπλό Ένατο Φεστιβάλ (το φθινόπωρο)[7] στο οποίο οι ζωντανοί απόγονοι αποτίουν φόρο τιμής στους νεκρούς προγόνους τους. Κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ των Φαντασμάτων, οι νεκροί πιστεύεται ότι επισκέπτονται τους ζωντανούς. [8]

Τη δέκατη πέμπτη ημέρα τα βασίλεια του Παραδείσου και της Κόλασης και το βασίλειο των ζωντανών είναι ανοιχτά και τόσο οι Ταοϊστές όσο και οι Βουδιστές εκτελούν τελετουργίες, για να μετατρέψουν και να απαλλάξουν τους νεκρούς από τα βάσανά τους. Εγγενές στοιχείο του Μήνα των Φαντασμάτων είναι η λατρεία των νεκρών, όπου παραδοσιακά η υιική ευλάβεια των απογόνων επεκτείνεται στους προγόνους τους ακόμη και μετά το θάνατό τους. Οι δραστηριότητες κατά τη διάρκεια του μήνα θα περιλαμβάνουν την προετοιμασία τελετουργικών προσφορών φαγητού, το κάψιμο θυμιάματος και το κάψιμο αρωματικού χαρτιού θυμιάματος, μιας μορφής παπιέ-μασέ υλικών αντικειμένων όπως ρούχα, χρυσός και άλλα εκλεκτά αγαθά για τα πνεύματα των προγόνων, που έρχονται ως επισκέπτες. Περίτεχνα γεύματα (συχνά γεύματα για χορτοφάγους) σερβίρονται με άδειες θέσεις για κάθε έναν από τους αποθανόντες της οικογένειας, που αντιμετωπίζουν τον αποθανόντα σαν να ζει ακόμη. Η λατρεία των προγόνων είναι αυτό που διακρίνει το Φεστιβάλ Qingming από το Φεστιβάλ των Φαντασμάτων, επειδή το τελευταίο περιλαμβάνει τον σεβασμό σε όλους τους νεκρούς, συμπεριλαμβανομένων των ίδιων και των νεότερων γενεών, ενώ το πρώτο περιλαμβάνει μόνο τις παλαιότερες γενιές. Άλλες εορταστικές εκδηλώσεις μπορεί να περιλαμβάνουν την αγορά και την απελευθέρωση μικροσκοπικών χάρτινων σκαφών και φαναριών στο νερό, που σημαίνει ότι δίνονται οδηγίες στα χαμένα φαντάσματα και πνεύματα των προγόνων και άλλων θεοτήτων. [9]

Προέλευση Επεξεργασία

Ως Ταοϊστικό Φεστιβάλ: Ο Ταοϊσμός έχει τη «Θεωρία των Τριών Γιουάν», από την οποία προέρχεται το όνομα «Τζονγκ Γιουάν». Η λατρεία των προγόνων στην Κίνα είχε αναπτυχθεί κάθε φθινόπωρο στην προ-Τσιν περίοδο (2100-221 π.Χ.). Αρχικά οι εκδηλώσεις αφορούσαν τον αυτοκράτορα και τους πρίγκιπες αλλά αργότερα τηρούνταν από όλο τον λαό. Η λατρεία των προγόνων σταδιακά ορίστηκε να γιορτάζεται την 15η ημέρα του έβδομου σεληνιακού μήνα. Στη Δυναστεία των Τανγκ, όταν οι ηγεμόνες ήταν υπέρ του Ταοϊσμού, το Ταοϊστικό Φεστιβάλ Τζονγιουάν άρχισε να ανθίζει και το "Zhongyuan" σταδιακά ορίστηκε ως το όνομα του φεστιβάλ. Το φεστιβάλ ορίστηκε στις 15 Ιουλίου του σεληνιακού ημερολογίου και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.[10]

Ως βουδιστικό φεστιβάλ: Η ιστορία προέλευσης του σύγχρονου Φεστιβάλ των Φαντασμάτων, που τελικά προήλθε από την αρχαία Ινδία, που προέρχεται από τη γραφή Μαχαγιάνα γνωστή ως Γιουλάνπεν (Yulanpen) ή Ουλαμπάνα Σούτρα (Ullambana Sutra). [11] :301,302[12] Η σούτρα καταγράφει τη στιγμή που ο Maudgalyayana πετυχαίνει την abhijñā και χρησιμοποιεί τις νέες δυνάμεις του, για να αναζητήσει τους νεκρούς γονείς του. Ο Maudgalyayana ανακαλύπτει ότι η νεκρή μητέρα του ξαναγεννήθηκε στο βασίλειο των πρέτα ή των πεινασμένων φαντασμάτων. Ήταν σε άθλια κατάσταση και ο Maudgalyayana προσπάθησε να τη βοηθήσει δίνοντάς της ένα μπολ με ρύζι. Δυστυχώς ως πρέτα, δεν μπόρεσε να φάει το ρύζι καθώς μετατράπηκε σε αναμμένο κάρβουνο. Τότε ο Maudgalyayana ζητά από τον Βούδα να τον βοηθήσει. [13]Έπειτα, ο Βούδας εξηγεί πώς μπορεί κανείς να βοηθήσει τους τωρινούς γονείς και τους αποθανόντες γονείς του σε αυτή τη ζωή και στις προηγούμενες επτά ζωές του, προσφέροντας πρόθυμα φαγητό, κ.λπ., στη σάνγκα ή στη μοναστική κοινότητα κατά τη διάρκεια της Πραβαράνα (το τέλος της εποχής των μουσώνων ή της βάσας), που συνήθως συμβαίνει τη 15η ημέρα του έβδομου μήνα όπου η μοναστική κοινότητα μεταβιβάζει τις αρετές στους αποθανόντες γονείς κ.λπ., [14] :185[15] [11] :293[16] [17] :286[18]

Οι μορφές Τεραβάντα βουδισμού του φεστιβάλ στη Νότια και Νοτιοανατολική Ασία (συμπεριλαμβανομένου του Πτσουμ Μπεν της Καμπότζης) είναι πολύ παλαιότερες, προέρχονται από το Πεταβάττχου, μια γραφή στον Κανόνα Πάλι, που πιθανότατα χρονολογείται στον 3ο αιώνα π.Χ.. [19] Η αφήγηση Πεταβάττχου είναι σε γενικές γραμμές παρόμοια με αυτή, που καταγράφηκε αργότερα στη Γιουλάνπεν Σούτρα, αν και αφορά τον μαθητή Σαριπούττα (Sāriputta) και την οικογένειά του και όχι τον Μογκαλλάνα (Moggallāna).

Τήρηση Επεξεργασία

 
Ένα νεαρό κορίτσι, που παίζει κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ των Φαντασμάτων στην Κουάλα Λουμπούρ, Μαλαισία. Τα κόκκινα καθίσματα μπροστά προορίζονται για φαντάσματα.
 
Κινεζικά φανάρια λωτού που επιπλέουν σε ένα ποτάμι.

Το Φεστιβάλ των Φαντασμάτων πραγματοποιείται κατά τον έβδομο μήνα του κινεζικού ημερολογίου. Πέφτει επίσης ταυτόχρονα με την πανσέληνο, τη νέα εποχή, τον φθινοπωρινό θερισμό, την κορύφωση του βουδιστικού μοναστικού ασκητισμού, την αναγέννηση των προγόνων και τη συνέλευση της τοπικής κοινότητας. [20] Κατά τη διάρκεια αυτού του μήνα, οι πύλες της κόλασης ανοίγουν και τα φαντάσματα είναι ελεύθερα να περιφέρονται στη γη, όπου αναζητούν φαγητό και διασκέδαση.[21] Αυτά τα φαντάσματα πιστεύεται ότι είναι πρόγονοι εκείνων, που ξέχασαν να τους αποτίσουν φόρο τιμής μετά το θάνατό τους, ή εκείνων που δεν τους δόθηκε ποτέ η κατάλληλη τελετή αποχαιρετισμού, όταν πέθαναν. Έχουν μακρύ λεπτό λαιμό σαν βελόνα, επειδή δεν έχουν τραφεί από την οικογένειά τους ή ως τιμωρία, έτσι ώστε να μην μπορούν να καταπιούν. [22]Τα μέλη της οικογένειας προσεύχονται στους αποθανόντες συγγενείς τους, προσφέρουν φαγητό και ποτό και καίνε χαρτονομίσματα της κόλασης (ψεύτικα χαρτονομίσματα) και άλλες μορφές αρωματικού χαρτιού. Τα χάρτινα αρωματικά είδη πιστεύεται ότι έχουν αξία στη μετά θάνατον ζωή, που θεωρείται ότι μοιάζει πολύ σε ορισμένες πτυχές με τον υλικό κόσμο. Οι άνθρωποι καίνε χάρτινα σπίτια, αυτοκίνητα, υπηρέτες και τηλεοράσεις, για να ευχαριστήσουν τα φαντάσματα. Οι οικογένειες αποτίουν φόρο τιμής και σε άλλα άγνωστα περιπλανώμενα φαντάσματα, ώστε αυτές οι άστεγες ψυχές να μην εισβάλλουν στη ζωή τους και να φέρουν κακοτυχία. Μια μεγάλη γιορτή γίνεται για τα φαντάσματα τη δέκατη τέταρτη ημέρα του έβδομου μήνα, όταν οι άνθρωποι φέρνουν δείγματα φαγητού και τα τοποθετούν σε ένα τραπέζι προσφορών, για να ευχαριστήσουν τα φαντάσματα και να αποτρέψουν την κακή τύχη. Ανάβουν φανάρια σε σχήμα λωτού, τα οποία επιπλέουν στα ποτάμια και στις θάλασσες, για να οδηγήσουν συμβολικά τις χαμένες ψυχές των ξεχασμένων προγόνων στη μετά θάνατον ζωή.

Σε ορισμένες χώρες της Ανατολικής Ασίας στη σύγχρονη εποχή πραγματοποιούνται ζωντανές παραστάσεις και όλοι καλούνται να παρευρεθούν. Η πρώτη σειρά καθισμάτων είναι πάντα άδεια καθώς εκεί κάθονται τα φαντάσματα. Οι παραστάσεις γίνονται πάντα τη νύχτα και με υψηλή ένταση, καθώς πιστεύεται ότι ο ήχος προσελκύει και ευχαριστεί τα φαντάσματα. Ορισμένες παραστάσεις περιλαμβάνουν κινέζικη όπερα, δράματα και σε ορισμένες περιοχές, ακόμη και παραστάσεις μπουρλέσκ. Παραδοσιακά η κινεζική όπερα ήταν η κύρια πηγή ψυχαγωγίας, αλλά οι νεότερες παραστάσεις, οι συναυλίες, τα δράματα, οι πόλεμοι και ούτω καθεξής αναφέρονται ως γκετάι. Αυτές οι παραστάσεις είναι περισσότερο γνωστές ως «Ευθυμία».

Οι Βουδιστές και οι Ταοϊστές κάνουν τελετές, για να ανακουφίσουν τα φαντάσματα από τον πόνο, πολλοί από αυτούς πραγματοποιούν τελετές το απόγευμα ή τη νύχτα (καθώς πιστεύεται ότι τα φαντάσματα απελευθερώνονται από την κόλαση όταν δύει ο ήλιος). Κατασκευάζονται βωμοί για τους νεκρούς και ιερείς και μοναχοί εκτελούν τελετουργίες προς όφελος των φαντασμάτων. Οι μοναχοί και οι ιερείς ρίχνουν συχνά ρύζι ή άλλη μικρή ποσότητα φαγητού στον αέρα προς όλες τις κατευθύνσεις, για να τα μοιράσουν στα φαντάσματα.

Το βράδυ καίνε λιβάνι μπροστά στις πόρτες των νοικοκυριών. Το θυμίαμα αντιπροσωπεύει την ευημερία στην κινεζική κουλτούρα, έτσι οι οικογένειες πιστεύουν ότι υπάρχει μεγαλύτερη ευημερία με το κάψιμο περισσότερου θυμιάματος. Κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ κάποια μαγαζιά είναι κλειστά καθώς θέλουν να αφήσουν ανοιχτούς τους δρόμους για τα φαντάσματα. Στη μέση κάθε δρόμου υπάρχει ένας βωμός θυμιάματος με φρέσκα φρούτα και θυσίες.[23]

Δεκατέσσερις μέρες μετά το φεστιβάλ, για να βεβαιωθούν ότι όλα τα πεινασμένα φαντάσματα θα βρουν το δρόμο της επιστροφής στην κόλαση, οι άνθρωποι τοποθετούν φανάρια, που επιπλέουν στο νερό και τα βάζουν έξω από τα σπίτια τους. Αυτά τα φανάρια κατασκευάζονται τοποθετώντας ένα φανάρι σε σχήμα λουλουδιού λωτού πάνω σε μια χάρτινη βάρκα. Τα φανάρια χρησιμοποιούνται, για να κατευθύνουν τα φαντάσματα πίσω στον κάτω κόσμο και όταν βγαίνουν έξω, συμβολίζει ότι τα φαντάσματα έχουν βρει τον δρόμο της επιστροφής.

Εορτασμοί σε άλλα μέρη της Ασίας Επεξεργασία

Σιγκαπούρη και Μαλαισία Επεξεργασία

Οι παραστάσεις, που μοιάζουν με συναυλίες είναι ένα εξέχον χαρακτηριστικό του Φεστιβάλ των Φαντασμάτων στη Σιγκαπούρη και τη Μαλαισία. Αυτές οι ζωντανές συναυλίες είναι ευρέως γνωστές ως Γκετάι (Getai) στα μανδαρίνικα ή Κοχ-τάι (Koh-tai) στα κινέζικα Hokkien. [24][25]To Getai, που κυριολεκτικά σημαίνει μουσική σκηνή, περιλαμβάνει μουσικές παραστάσεις, δημοπρασίες ευτελών αντικειμένων και αφηγήσεις μύθων. [26]Εκτελούνται από ομάδες τραγουδιστών, χορευτών, διασκεδαστών και καλλιτέχνες όπερας ή παραστάσεις κουκλοθεάτρου σε μια προσωρινή σκηνή, που έχει στηθεί σε μια κατοικημένη περιοχή. Το φεστιβάλ χρηματοδοτείται από τους κατοίκους κάθε μεμονωμένης συνοικίας. Κατά τη διάρκεια αυτών των Getai, η πρώτη σειρά μένει άδεια για τους ειδικούς καλεσμένους - τα φαντάσματα. [27] Είναι γνωστό ότι είναι κακή τύχη να κάθεσαι στην πρώτη σειρά των κόκκινων καθισμάτων. Αν κάποιος καθόταν σε αυτά, θα αρρώσταινε.

Τα έσοδα από δημοπρασίες αντικειμένων, που φέρνουν καλή τύχη, είτε δίνονται στους ναούς και σε φιλανθρωπικές οργανώσεις είτε χρησιμοποιούνται, για τη διενέργεια των εορτασμών της επόμενης χρονιάς. Τα αντικείμενα αυτά είναι μικρής αξίας, για να μπορούν να συμμετέχουν όσο το δυνατό περισσότερα άτομα στη δημοπρασία.[1]

Στη Σιγκαπούρη, οι άνθρωποι προσεύχονται σε φαντάσματα/πνεύματα ή προγόνους με προσφορές έξω από τα σπίτια ή τα οικοδομικά τετράγωνά τους από τις αρχές του 7ου μήνα. Εδώ ελαχιστοποιήθηκε ο αριθμός των εξόδων από τα σπίτια.

Ινδονησία Επεξεργασία

Στην Ινδονησία, το φεστιβάλ ευρέως γνωστό ως Τσιόκο (Cioko, ή Sembahyang Rebutan) στα ινδονησιακά. Οι άνθρωποι μαζεύονται γύρω από τους ναούς και φέρνουν μια προσφορά σε ένα πνεύμα, που πέθανε με άτυχο τρόπο, και μετά τη μοιράζουν στους φτωχούς. Ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι ανακατεύουν τις προσφορές είναι η προέλευση του ονόματος του φεστιβάλ.

Ταϊβάν Επεξεργασία

Παραδοσιακά, πιστεύεται ότι τα φαντάσματα στοιχειώνουν το νησί της Ταϊβάν για ολόκληρο τον έβδομο σεληνιακό μήνα, όταν πραγματοποιείται το Φεστιβάλ των Φαντασμάτων στα μέσα του καλοκαιριού. Ο μήνας είναι γνωστός ως Μήνας Φάντασμα. Η πρώτη μέρα του μήνα σηματοδοτείται με το άνοιγμα της πύλης ενός ναού, που συμβολίζει τις πύλες της κόλασης. Τη δωδέκατη μέρα ανάβουν λυχνάρια στον κυρίως βωμό. Τη δέκατη τρίτη μέρα τελείται πομπή φαναριών. Τη δέκατη τέταρτη μέρα, γίνεται παρέλαση για την απελευθέρωση φαναριών στο νερό.[26] Θυμίαμα και φαγητό προσφέρονται στα πνεύματα, για να τα αποτρέψουν από το να επισκέπτονται τα σπίτια και καίγονται επίσης ως προσφορά χαρτονομίσματα. Κατά τη διάρκεια του μήνα, οι άνθρωποι αποφεύγουν τις χειρουργικές επεμβάσεις, το κούρεμα μαλλιών, το ξύρισμα, το άπλωμα ρούχων έξω από το σπίτι τη νύχτα, τα αλκοολούχα ποτά, την αγορά αυτοκινήτων, το κολύμπι, τη μετακόμιση σπιτιού, το γάμο, το σφύριγμα και την έξοδο από το σπίτι ή τη λήψη φωτογραφιών τη νύχτα. Οι πιστοί δεν πρέπει να φορούν κόκκινα ρούχα, γιατί το κόκκινο χρώμα προσελκύει τα φαντάσματα. Οι πιστοί πρέπει να είναι προσεκτικοί και να μην πατούν ή κλωτσούν προσφορές, που έχουν τοποθετηθεί στις άκρες του δρόμου, για να μην προκαλέσουν την οργή των πνευμάτων. [1][28]Είναι επίσης σημαντικό να μην αποκαλύπτονται οι διευθύνσεις στα φαντάσματα. 

Ιαπωνία Επεξεργασία

Τσούγκεν Επεξεργασία

Το Τσούγκεν (Chūgen) (中元), επίσης Οτσούγκεν (Ochūgen), είναι μια ετήσια εκδήλωση στην Ιαπωνία τη 15η ημέρα του 7ου σεληνιακού μήνα, όταν οι άνθρωποι δίνουν δώρα στους ανωτέρους και τους γνωστούς τους. Αρχικά ήταν μια ετήσια εκδήλωση για την παροχή δώρων στα πνεύματα των προγόνων.

Μία από τις τρεις ημέρες, που σχηματίζουν το σάνγκεν (sangen) (三元) του Ταοϊσμού, μερικές φορές θεωρείται ζασέτσου (zassetsu), ένας τύπος εποχικής ημέρας στο ιαπωνικό ημερολόγιο.

Μπον Επεξεργασία

 
Ιάπωνες εθελοντές εκτελούν tōrō nagashi: τοποθετούν φαναράκια για τους νεκρούς με κεριά σε νερό, που ρέει κατά τη διάρκεια του Ομπόν, σε αυτήν την περίπτωση στον ποταμό Σασέμπο.

Το Ομπόν (Obon) (μερικές φορές μεταγράφεται O-bon), ή απλά Μπον, είναι η ιαπωνική έκδοση του Φεστιβάλ των Φαντασμάτων. Έκτοτε έχει μετατραπεί με την πάροδο του χρόνου σε διακοπές οικογενειακής επανένωσης κατά τις οποίες άνθρωποι από τις μεγάλες πόλεις επιστρέφουν στις πόλεις τους και επισκέπτονται και καθαρίζουν τους χώρους ανάπαυσης των προγόνων τους.[29]

Παραδοσιακά, συμπεριλαμβανομένου ενός φεστιβάλ χορού, που ονομάζεται Μπον Οντόρι, το Ομπόν υπάρχει στην Ιαπωνία για περισσότερα από 500 χρόνια. Στη σύγχρονη Ιαπωνία, πραγματοποιείται στις 15 Ιουλίου στο ανατολικό τμήμα (Καντό) και στις 15 Αυγούστου στο δυτικό τμήμα (Κανσάι). Στην Οκινάουα και τα νησιά Αμάμι, γιορτάζεται όπως στην Κίνα, τη 15η ημέρα του 7ου σεληνιακού μήνα. Το 2019, το Ομπόν πραγματοποιήθηκε την ίδια ημερομηνία στο Κανσάι, την Οκινάουα και τα νησιά Αμάμι, καθώς η 15η Αυγούστου εκείνου του έτους, ήταν επίσης η 15η ημέρα του 7ου σεληνιακού μήνα.

Βιετνάμ Επεξεργασία

 
Ένα λευκό και ένα κόκκινο τριαντάφυλλο δόθηκαν στους επισκέπτες σε μια τελετή Tết Trung Nguyên

Αυτό το φεστιβάλ είναι αρχικά γνωστό ως Tết Trung Nguyên και θεωρείται ως μια στιγμή για τη συγχώρεση των καταδικασμένων ψυχών, που απελευθερώνονται από την κόλαση. Οι «άστεγοι» πρέπει να «τραφούν» και να κατευνάζονται με προσφορές φαγητού. Τα οφέλη για τους ζωντανούς αποκτώνται επίσης με την απελευθέρωση πουλιών και ψαριών. Ο σεληνιακός μήνας στον οποίο πραγματοποιείται το φεστιβάλ είναι γνωστός ως Tháng Cô Hồn - ο μήνας των μοναχικών πνευμάτων και πιστεύεται ότι είναι στοιχειωμένος και ιδιαίτερα άτυχος.

Επηρεασμένη από τον Βουδισμό, αυτή η γιορτή συμπίπτει με το Vu Lan, το βιετναμέζικο αντίστοιχο του Ουλαμπάνα (Ullambana).

Στη σύγχρονη εποχή, το Vu Lan θεωρείται επίσης ως Ημέρα των Γονέων. Οι άνθρωποι με ζωντανούς γονείς φέρνουν ένα κόκκινο τριαντάφυλλο και θα ευχαριστούν, ενώ εκείνοι που δεν έχουν μπορούν να επιλέξουν να φέρουν ένα λευκό τριαντάφυλλο και παρακολουθούν τις λειτουργίες, για να προσευχηθούν για τους αποθανόντες.

Σχετικές βουδιστικές παραδόσεις σε άλλα μέρη της Ασίας Επεξεργασία

Στις ασιατικές χώρες του Τεραβάντα βουδισμού, συμβαίνουν επίσης σχετικές παραδόσεις, τελετές και φεστιβάλ. Σύμφωνα με τη Ουλαμπάνα Σούτρα (Ullambana Sutra) στις χώρες με Μαχαγιάνα βουδισμό, η γραφή Τεραβάντα, το Πεταβάττχου (Petavatthu) δημιούργησε την ιδέα της προσφοράς τροφής στα πεινασμένα φαντάσματα στην παράδοση Τεραβάντα ως μια μορφή δημιουργίας αρετών. Σε ιστορίες που δημοσιεύονται στο Πεταβάττχου ο Maudgalyayana, ο οποίος παίζει επίσης τον κεντρικό ρόλο στην ανάπτυξη της αντίληψης στην παράδοση Μαχαγιάνα, μαζί με τον Σαριπούττα (Sariputta) παίζουν επίσης ρόλο στην ανάπτυξη της έννοιας στην παράδοση Τεραβάντα. [30] [31] [32] Ομοίως με την ανάπτυξη της αντίληψης στον Μαχαγιάνα Βουδισμό, μια εκδοχή του Maudgalyayana, που διασώζει τη μητέρα του, όπου ο Maudgalyayana αντικαθίσταται από τον Sariputta καταγράφεται στο Πεταβάττχου και είναι εν μέρει η βάση πίσω από την πρακτική της αντίληψης στις κοινωνίες Τεραβάντα βουδισμού. [33] Η έννοια της προσφοράς τροφής στα πεινασμένα φαντάσματα βρίσκεται επίσης στην πρώιμη βουδιστική λογοτεχνία, στο Tirokudda Kanda. [34]

Καμπότζη Επεξεργασία

Στην Καμπότζη, ένα ετήσιο φεστιβάλ δεκαπέντε ημερών, γνωστό ως Πτσουμ Μπεν (Pchum Ben), λαμβάνει χώρα γενικά τον Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο. Οι Καμποτζιανοί εκδηλώνουν τον σεβασμό τους στους νεκρούς συγγενείς έως και επτά γενεών. Οι πύλες της κόλασης πιστεύεται ότι ανοίγουν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου και πολλοί άνθρωποι κάνουν προσφορές σε αυτά τα πεινασμένα φαντάσματα. [35]

Λάος Επεξεργασία

Στο Λάος, ένα φεστιβάλ γνωστό ως Boun khao padap din λαμβάνει χώρα συνήθως τον Σεπτέμβριο κάθε έτους και διαρκεί για δύο εβδομάδες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, πιστεύεται ότι τα πεινασμένα φαντάσματα απελευθερώνονται από την κόλαση και εισέρχονται στον κόσμο των ζωντανών. Ένα δεύτερο φεστιβάλ γνωστό ως Boun khao salak λαμβάνει χώρα αμέσως μετά την ολοκλήρωση του Boun khay padab din. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, γίνονται προσφορές τροφίμων στα πεινασμένα φαντάσματα. [36]

Σρι Λάνκα Επεξεργασία

Στη Σρι Λάνκα, προσφέρονται τρόφιμα στα πεινασμένα φαντάσματα την έβδομη ημέρα, τρεις μήνες και ένα χρόνο μετά την ημέρα του θανάτου ενός νεκρού. Είναι μια τελετή που διεξάγεται μετά τον θάνατο ως μέρος των παραδοσιακών τελετών κηδείας των Βουδιστών της Σρι Λάνκα και είναι γνωστή ως mataka dānēs ή matakadānaya. [37] [38] [39] Οι προσφορές, που γίνονται, αποκτούν αξία, που στη συνέχεια μετατρέπονται ξανά σε ισοδύναμα αγαθά στον κόσμο των πεινασμένων φαντασμάτων. [37] Η προσφορά, που προσφέρεται την έβδομη ημέρα, έρχεται μια ημέρα αφότου δίνονται εξατομικευμένες προσφορές φαγητού στον κήπο στο πνεύμα του νεκρού συγγενή, που γίνεται την έκτη ημέρα. [40] [41] Οι αποθανόντες που δεν φτάνουν στον κατάλληλο τόπο μετά θάνατο, το βασίλειο των πεινασμένων φαντασμάτων, προκαλούν φόβο στους ζωντανούς καθώς πιστεύεται ότι προκαλούν διάφορες ασθένειες και καταστροφές στους ζωντανούς. Οι βουδιστές μοναχοί καλούνται να κάνουν pirit, για να διώξουν μακριά τα πνεύματα, που επιπλέουν. Η ιεροτελεστία ασκείται επίσης στην Ταϊλάνδη και τη Μιανμάρ και επίσης ασκείται κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ των Φαντασμάτων, που τηρείται σε άλλες ασιατικές χώρες. [42]

Ταϊλάνδη Επεξεργασία

Στην Ταϊλάνδη, ένα ετήσιο φεστιβάλ διάρκειας δεκαπέντε ημερών, γνωστό ως Sat Thai, γιορτάζεται μεταξύ Σεπτεμβρίου και Οκτωβρίου στην Ταϊλάνδη, ειδικά στη νότια Ταϊλάνδη, ιδιαίτερα στην επαρχία Nakhon Si Thammarat. [43] Όπως τα αντίστοιχα φεστιβάλ και οι παραδόσεις σε άλλα μέρη της Ασίας, οι νεκροί πιστεύεται ότι επιστρέφουν στη γη για δεκαπέντε ημέρες και οι άνθρωποι κάνουν προσφορές σε αυτούς. Το φεστιβάλ είναι γνωστό ως Sat Thai, για να το διαφοροποιήσει από το Κινεζικό Φεστιβάλ των Φαντασμάτων, που είναι γνωστό ως Sat Chin στην ταϊλανδέζικη γλώσσα. [44]

Σχετικές ινδουιστικές παραδόσεις σε άλλα μέρη της Ασίας Επεξεργασία

Ινδία Επεξεργασία

Η απόδοση του Σράντχα (Shraddha) από έναν γιο κατά τη διάρκεια του Pitru Paksha θεωρείται υποχρεωτική από τους Ινδουιστές, για να διασφαλιστεί ότι η ψυχή του προγόνου πηγαίνει στον παράδεισο. Σε αυτό το πλαίσιο, η γραφή Γκαρούντα Πουράνα λέει, "δεν υπάρχει σωτηρία για έναν άνθρωπο χωρίς γιο". Οι γραφές κηρύττουν ότι ένας νοικοκύρης πρέπει να εξευμενίζει τους προγόνους (Pitris), μαζί με τους θεούς (ντέβας), τα φαντάσματα (μπχούτας) και τους επισκέπτες. Η γραφή Μαρκαντέγια Πουράνα λέει ότι εάν οι πρόγονοι είναι ικανοποιημένοι με τα shraddhas, θα χαρίσουν υγεία, πλούτο, γνώση και μακροζωία, και τελικά παράδεισο και σωτηρία (μόκσα) στον ερμηνευτή. [45]

Ινδονησία Επεξεργασία

Στο Μπαλί και σε ορισμένες περιοχές της Ινδονησίας, ιδιαίτερα μεταξύ των ιθαγενών Ινδουιστών της Ινδονησίας, οι πρόγονοι που έχουν πεθάνει και αποτεφρωθεί λέγεται ότι επιστρέφουν, για να επισκεφτούν τα παλιά τους σπίτια. Αυτή η ημέρα είναι γνωστή ως Hari Raya Galungan και οι εορτασμοί συνήθως διαρκούν πάνω από δύο εβδομάδες, συχνά με τη μορφή ειδικών φαγητών και θρησκευτικών προσφορών μαζί με εορταστικές εκδηλώσεις. [46] [47] Η ημερομηνία του φεστιβάλ συχνά υπολογίζεται σύμφωνα με το μπαλινέζικο ημερολόγιο pawukon και συνήθως συμβαίνει κάθε 210 ημέρες. [48]

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 «Zhong Yuan Jie (Hungry Ghost Festival)». eresources.nlb.gov.sg. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2022. 
  2. ↑ «Zhongyuan festival». China.org.cn. China Internet Information Center. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 2017. 
  3. ↑ Chow 2015
  4. ↑ Chow, page 4, quoting 1783 Qianlong era "Annals of Guishan County" (歸善縣志) Scroll 15 - Customs:
    '鬼節原是農曆七月十五，但元末明初之際，有言客家為了躲避元兵，提前一日過節，以便南下走難，自此鬼節就變成七月十四，流傳至今。'
    English translation:
    'The Ghost Festival originally was on the 15th day of the 7th month in the lunar calendar, but during the late Yuan to early Ming period, it's said that the Hakkas in order to escape the Yuan troops, celebrated the Ghost Festival one day earlier, in order to escape disaster they fled southward. Since that time and continuing today, the date of the Ghost Festival changed to the 14th day of the 7th [lunar] month' [in parts of Southern China].
  5. ↑ «Hungry Ghost Festival, Chinese Zhongyuan Festival». www.chinahighlights.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2022. 
  6. ↑ «Qingming Festival 2022, Tomb Sweeping Day, Ching Ming». www.chinahighlights.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2022. 
  7. ↑ «Double Ninth Festival 2022, Chongyang Festival (Activities, Tradition and Culture)». www.chinahighlights.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2022. 
  8. ↑ «Culture insider - China's ghost festival». China Daily. 2014-08-08. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-11-07. https://web.archive.org/web/20171107003946/http://www.chinadaily.com.cn/culture/2014-08/08/content_18268375.htm. Ανακτήθηκε στις 2017-11-01. 
  9. ↑ «Chinese Ghost Festival - "the Chinese Halloween"». Peoples Daily (English). 2009-10-30. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-11-07. https://web.archive.org/web/20171107024410/http://en.people.cn/90002/98669/98755/6798883.html. Ανακτήθηκε στις 2017-11-01. 
  10. ↑ 刘佳. «Hungry Ghost Festival, An Ancestor Worship Day». China Today (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2022. 
  11. ↑ 11,0 11,1 Karashima 2013a
  12. ↑ Karashima:
    On p. 302 'Although this sutra has often been regarded as apocryphal [Japanese version has in recent times], the contents and ideas in it are well rooted in India as we have seen above. In addition to that, the vocabulary and usage of Chinese words are more archaic, compared with Kumārajīva's corpus (401-413 CE), while they resemble greatly the translations by Dharmarakṣa (fl. 265?-311 CE). Moreover, the transliteration 鉢和羅 (EH pat γwa la > MC pwât γwâ lâ} of Skt. pravāra (ṇā), which only occurs in this sutra and its adaptation, i.e. the Baoen Fengpen jing 報恩奉盆經 (T. 16, no. 686, 780a20), indicates clearly that this sutra is not apocryphal but a genuine translation, because only somebody who knew the original Indian form was able to transliterate it thus correctly into Chinese. In conclusion, I assume that [<-preceding 3 words missing in Japanese version] this sutra is not apocryphal, but a translation from an Indian text translated by Dharmarakṣa or somebody else in pre-Kumārajīva times [Japanese version has 3rd to 4th century CE]. [c.f. p 189 for equivalent in Japanese version]
    c.f. p 301 for derivation of Yulan from Middle Indic (Gandhari) *olana.
  13. ↑ «Hungry Ghost Festivals - Tibetan Buddhist Encyclopedia». tibetanbuddhistencyclopedia.com. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2022. 
  14. ↑ Karashima 2013b
  15. ↑ Karashima:
    '東アジアの盂蘭盆と東南アジアのワン・オ一クパンサーなどは、いずれも、釈尊の時代に規定された様に七月十五日の自恣の日を祝っているのだが（日本ではこのことはすでに意識されていない）、東南アジアでは古代インドの暦に基づいて行われるのに対し、東アジアでは、中国の太陰暦に従っているので、ニケ月の差があり、これらが同一の行事ということに気付く人は少ない。'
    English Translation:
    'Both the East Asian Urabon [Yulanpen] and Southeast Asian Wan Ok Phansa [Thai name for Pravāraṇā] are celebrated on the 15th day of the seventh month, the day of Pravāraṇā just as it was promulgated in Lord Buddha's time (in Japan, this matter is not known to people). In Southeast Asian countries, they use the ancient Indian calendar [or Buddhist calendar] as opposed to East Asian countries where they use the Chinese calendar. As there is a two month difference between the two calendars, few people realized that the two are [in fact] the same event.'
  16. ↑ Karashima:
    Pravāraṇā (Pāli Pavāraṇā) zizi 自恣 and suiyi 隨意 in Chinese, is a ceremony held at the end of the three-month rainy season retreat [also called vassa] by Buddhist monks. In Theravada Buddhism and in Nepal, it was and is still held on the full moon day of the seventh or eight month. i.e. Āśvina (September–October) or Kārttika (October–November) respectively.
  17. ↑ Karashima 2014
  18. ↑ Karashima:
    '對佛教徒來說，自古印度年曆（元旦相當於公曆三月中至四月中）四月十五日（公曆六至七月）或五月十五日（公曆七至八月）開始的三個月是雨安居。直至今天，西藏、尼泊爾、東南亞地區的僧人依然在此期間行雨安居。這一習俗也傳到沒有雨季的中國大陸中原地域，年曆和數字被原封不動地保留下來，但由印度年曆變為中國太陰曆。在中國、日本、朝鮮半島等東亞地區，雨安居從陰曆四月（公曆五月）開始，持續三個月。'
    English Translation: 'From the Buddhist viewpoint, based on the Ancient Indian calendar [or Buddhist calendar] (New Years is in the middle of March to the middle of April [in the Gregorian calendar]) the 15th day of the fourth month [Āṣāḍha] (June to July [in the Gregorian calendar]) or the 15th day of the fifth month [Śrāvaṇa] (July to August [in Gregorian calendar]) is the start of three month period called vassa. From ancient times to even today, the monastic community of Tibet, Nepal and Southeast Asia still follow this schedule to observe vassa. This custom was also transmitted to China which does not have a rainy season, the calendar and dates preserved unchanged from the original but instead of using the ancient Indian calendar, the lunar Chinese calendar is used. In China, Japan, the Korean peninsula and other East Asian regions, vassa starts on the fourth month of the lunar Chinese calendar (May (in the Gregorian calendar) and lasts 3 months.' [n.b. Since the start of vassa is fixed in East Asia in the fourth month, Pravāraṇā is also fixed to the 15th day of the seventh month].
  19. ↑ Langer (2007).
  20. ↑ Teiser (1988).
  21. ↑ «Zhong Yuan Jie Hungry Ghost Festival». www.roots.gov.sg. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2022. 
  22. ↑ «Hungry Ghosts of Buddhism - Definition». Learn Religions (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2022. 
  23. ↑ «Ghost Festival». ChinaVoc 2001–2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουνίου 2009. 
  24. ↑ «Hungry Ghost Festival». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2018. 
  25. ↑ «Hungry Ghost Festival». www.visitsingapore.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2022. 
  26. ↑ 26,0 26,1 «Hungry ghost festival: μια γιορτή πνευμάτων της Άπω Ανατολής». Will o'Wisps. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2022. 
  27. ↑ «Hungry Ghost Festival». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2018. 
  28. ↑ «8 things you should never do during Hungry Ghost Festival». Time Out Hong Kong (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2022. 
  29. ↑ «Bon | Japanese festival». www.britannica.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2022. 
  30. ↑ Pearce, Callum (2013). «Buddhist funeral cultures of Southeast Asia and China». Mortality 18 (4): 388–389. doi:10.1080/13576275.2013.843512. 
  31. ↑ Schober, Juliane (2002). Sacred Biography in the Buddhist Traditions of South and Southeast Asia. ISBN 9788120818125. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2017. 
  32. ↑ Hecker, Hellmuth, Maha-Moggallana, http://www.accesstoinsight.org/lib/authors/hecker/wheel263.html, ανακτήθηκε στις 2017-02-11 
  33. ↑ «StackPath» (PDF). Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 11 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2017. 
  34. ↑ Gouin, Margaret (10 Σεπτεμβρίου 2012). Tibetan Rituals of Death: Buddhist Funerary Practices. ISBN 9781136959172. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2016. 
  35. ↑ Holt, John Cli ord (Απρίλιος 2012). «Caring for the Dead Ritually in Cambodia». Southeast Asian Studies 1 (1): 3–75. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-04-20. https://web.archive.org/web/20190420211625/https://englishkyoto-seas.org/wp-content/uploads/010101.pdf. Ανακτήθηκε στις 2018-09-03. 
  36. ↑ Ladwig, Patrice (2012). «Visitors from hell: transformative hospitality to ghosts in a Lao Buddhist festival» (στα αγγλικά). Journal of the Royal Anthropological Institute 18: S90–S102. doi:10.1111/j.1467-9655.2012.01765.x. ISSN 1359-0987. https://www.academia.edu/1963902. 
  37. ↑ 37,0 37,1 Langer (2007).
  38. ↑ Buswell, Robert E (2004). Encyclopedia of Buddhism. Macmillan Reference USA. σελίδες 21. ISBN 978-0028659107. 
  39. ↑ Williams, Paul (2005). Buddhism: Buddhism in South and Southeast Asia. ISBN 9780415332330. 
  40. ↑ Harding, John S (17 Ιουνίου 2013). Studying Buddhism in Practice. ISBN 9781136501883. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2016. 
  41. ↑ «Buddhist Rituals of Death and Rebirth: Contemporary Sri Lankan Practice and its Origins» (PDF). Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 27 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2016. 
  42. ↑ «Ancestors». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2017. 
  43. ↑ «SAT THAI FESTIVAL». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2017. 
  44. ↑ «Festivals in Thailand». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2017. 
  45. ↑ Sastri, S. M. Natesa (1988). Hindu feasts, fasts and ceremonies. Asian Educational Services. σελίδες 15–17. ISBN 978-81-206-0402-5. 
  46. ↑ «Galungan and Kuningan in Bali». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2019. 
  47. ↑ «Balinese ceremonies: Galungan and Kuningan». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2019. 
  48. ↑ «The calendars of Bali». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2019. 

Γενική βιβλιογραφία Επεξεργασία

  • Heng, Terrence. “Hungry Ghosts in Urban Spaces: A Visual Study of Aesthetic Markers and Material Anchoring”, Visual Communications 13 (2): 147-162, 2014.
  • Heng, Terence. “Walking Through Spiritual Neighbourhoods: A Photo Essay”. In Sue Nichols and Stephen Dobson (eds), Learning Cities: Multimodal Explorations and Placed Pedagogies. Springer, 2018.
  • Koh, Jaime and Ho, Stephanie. Culture and Customs of Singapore and Malaysia. California: Greenwood Press, 2009.
  • Kuah-Pearce, Khun Eng. State, Society and Religious Engineering: Towards a Reformist Buddhist in Singapore. Singapore: Institute of Southeast Asian Studies, 2009.
  • Mathews, Mathew. The Singapore Ethnic Mosaic: Many Cultures, One People. Singapore: World Scientific, 2017.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Φεστιβάλ_των_φαντασμάτων&oldid=10198439"