Βικιπαίδεια

Νοτιοανατολική Ασία

περιοχή της Ασίας
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 22/03/2015.

Η Νοτιοανατολική Ασία αποτελεί μέρος της ηπείρου της Ασίας. Είναι η γεωγραφική περιοχή νότια της Κίνας, ανατολικά της Ινδίας και βορειοδυτικά της Ωκεανίας και βρίσκεται στο σημείο που συναντώνται τεκτονικές πλάκες οπότε και είναι έντονα σεισμογενής και ηφαιστειογενής.

Νοτιοανατολική Ασία
Έκταση4.545.792 km2
Πληθυσμός681.124.000[1]
Πυκνότητα149,8/km2
Χώρες
Η διαίρεση της Ασίας σε υποπεριοχές από το Τμήμα Στατιστικής του ΟΗΕ (UNSD). Τα κριτήρια που χρησιμοποιούνται για τον διαχωρισμό σχετίζονται αποκλειστικά με τις ανάγκες και τις επιταγές της στατιστικής έρευνας, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη άλλες παράμετροι.[2]
  Βόρεια Ασία (Σιβηρία)
  Κεντρική Ασία
  Δυτική Ασία
  Νότια Ασία
  Ανατολική Ασία
  Νοτιοανατολική Ασία

Η νοτιοανατολική Ασία χωρίζεται σε δύο τμήματα, το τμήμα της ενδοχώρας, που περιλαμβάνει το Βιετνάμ, την Καμπότζη, το Λάος, τη Μιανμάρ, την Ταϊλάνδη, και τη μαλαισιανή χερσόνησο, και το νησιωτικό τμήμα, με την Ινδονησία, τη Σιγκαπούρη, το Μπρουνέι, την Ανατολική Μαλαισία, το Ανατολικό Τιμόρ και τις Φιλιππίνες.

Η Νοτιοανατολική Ασία καλύπτει περίπου 4,5 εκατομμύρια τ.χλμ., ήτοι το 10,5% της έκτασης της Ασίας ή το 3% της συνολικής έκτασης της γης. Ο πληθυσμός της, σύμφωνα με τη μέση εκτίμηση πληθυσμού των Ηνωμένων Εθνών για το 2022, εκτιμάται σε 681.124.000 κατοίκους[1], αποτελώντας το 14,4% του συνολικού πληθυσμού της Ασίας και το 8,5% του παγκόσμιου πληθυσμού. Η περιοχή είναι πολιτιστικά και εθνοτικά ποικίλη, με εκατοντάδες γλώσσες που ομιλούνται από διαφορετικές εθνοτικές ομάδες [3]. Οι χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας έχουν σχηματίσει την Ένωση Χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας (ASEAN), ένα διεθνή πολιτικό και οικονομικό οργανισμό που εδρεύει στην Τζακάρτα, την πρωτεύουσα της Ινδονησίας. Σήμερα ο οργανισμός αυτός περιλαμβάνει δέκα κράτη-μέλη.[4]

Οι επικρατέστερες θρησκείες στην περιοχή είναι το ισλάμ και ο βουδισμός.

Ορισμός

Επεξεργασία

Η περιοχή, μαζί με μέρος της Νότιας Ασίας, ήταν ευρέως γνωστή στους Ευρωπαίους ως Ανατολικές Ινδίες (ή απλώς Ινδίες) μέχρι τον 20ό αιώνα. Οι κινεζικές πηγές ανέφεραν την περιοχή ως 南洋 (Νανιάνγκ), η οποία κυριολεκτικά σημαίνει «Νότιος Ωκεανός». Το ηπειρωτικό τμήμα της Νοτιοανατολικής Ασίας αναφέρεται από τους Ευρωπαίους γεωγράφους ως Ινδοκίνα, λόγω της θέσης του μεταξύ της Κίνας και της Ινδίας καθώς έχει πολιτιστικές επιδράσεις από τις δύο γειτονικές περιοχές. Ωστόσο, στον 20ό αιώνα, ο όρος έγινε πιο περιορισμένος σε εδάφη της πρώην γαλλικής Ινδοκίνας (Καμπότζη, Λάος και Βιετνάμ). Το νησιωτικό τμήμα της Νοτιοανατολικής Ασίας είναι επίσης γνωστό ως Αρχιπέλαγος Μαλαισίας, ένας όρος που προέρχεται από την ευρωπαϊκή παρανόηση ότι κατοικούνταν από μια φυλή Μαλαϊανών (ή Μαλέι).[5] Ένας άλλος όρος για τη Νοτιοανατολική Ασία είναι το Ινσουλίντια (ινδικά νησιά), που χρησιμοποιείται για να περιγράψει την περιοχή μεταξύ της Ινδοκίνας και της Αυστραλασίας.[6]

Ο όρος «Νοτιοανατολική Ασία» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1839 από τον Αμερικανό πάστορα Χάουαρντ Μάλκολμ στο βιβλίο του «Ταξίδια στη Νοτιοανατολική Ασία». Ο Μάλκολμ συμπεριέλαβε μόνο το ηπειρωτικό τμήμα και απέκλεισε το νησιωτικό τμήμα στον ορισμό του για τη Νοτιοανατολική Ασία.[7] Ο όρος χρησιμοποιήθηκε επισήμως στο μέσο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου από τους Συμμάχους, μέσω του σχηματισμού της Διοίκησης της Νοτιοανατολικής Ασίας (SEAC) το 1943.[8] Το SEAC διακήρυξε τη χρήση του όρου «Νοτιοανατολική Ασία», αν και αυτό που αποτελούσε τη Νοτιοανατολική Ασία δεν ήταν σταθερό. Για παράδειγμα, η SEAC απέκλεισε τις Φιλιππίνες και ένα μεγάλο μέρος της Ινδονησίας, ενώ συμπεριέλαβε την Κεϋλάνη. Εντούτοις, στα τέλη της δεκαετίας του 1970, εμφανίστηκε μια κατά προσέγγιση συνήθης χρήση του όρου «Νοτιοανατολική Ασία» και των περιοχών που περιβάλλει.[9] Αν και από πολιτιστική ή γλωσσική άποψη οι ορισμοί της «Νοτιοανατολικής Ασίας» μπορεί να διαφέρουν, οι πιο συνηθισμένοι ορισμοί σήμερα περιλαμβάνουν την περιοχή που αντιπροσωπεύουν οι χώρες (κυρίαρχα κράτη και εξαρτώμενα εδάφη) που παρατίθενται παρακάτω.

Δημογραφικά στοιχεία

Επεξεργασία

Ανεξάρτητες χώρες

Επεξεργασία
Χώρα Έκταση (τ.χλμ.) Πληθυσμός
(2022)[1] 		Πυκνότητα πληθυσμού
(κάτοικοι ανά τ.χλμ.) 		Δείκτης ανθρώπινης ανάπτυξης
(2019) 		Πρωτεύουσα
  Ανατολικό Τιμόρ 14.919 1.341.000 89,9 0,606 Ντίλι
  Βιετνάμ 331.212 98.187.000 296,4 0,704 Ανόι
  Ινδονησία 1.904.569 275.501.000 144,7 0,718 Τζακάρτα
  Καμπότζη 181.035 16.768.000 92,6 0,594 Πνομ Πεν
  Λάος 236.800 7.529.000 31,8 0,613 Βιεντιάν
  Μαλαισία 329.847 33.938.000 102,9 0,810 Κουάλα Λουμπούρ
  Μιανμάρ 676.578 54.179.000 80,1 0,583 Νάι Πι Τάου
  Μπρουνέι 5.765 449.000 77,9 0,838 Μπαντάρ Σερί Μπεγκαβάν
  Σιγκαπούρη 733,2 5.976.000 8.150,6 0,938 Σιγκαπούρη
  Ταϊλάνδη 513.120 71.697.000 139,7 0,777 Μπανγκόκ
  Φιλιππίνες 300.000 115.559.000 385,2 0,718 Μανίλα

Εξαρτώμενα εδάφη

Επεξεργασία
Έδαφος Έκταση (τ.χλμ.) Πληθυσμός Πυκνότητα πληθυσμού
(κάτοικοι ανά τ.χλμ.) 		Πρωτεύουσα
  Νήσοι Κόκος (Αυστραλία) 14 544 38,9 Γουέστ Άιλαντ
  Νήσος των Χριστουγέννων (Αυστραλία) 135 1.843 13,7 Φλάινγκ Φις Κόουβ

Δείτε επίσης

Επεξεργασία

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 «Μέση εκτίμηση πληθυσμού των Ηνωμένων Εθνών για το 2022, αναθεώρηση 2022». Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2022. 
  2. ↑ «United Nations Statistics Division- Standard Country and Area Codes Classifications (M49)». United Nations Statistics Division. 6 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2010. 
  3. ↑ Zide; Baker, Norman H.; Milton E. (1966). Studies in comparative Austroasiatic linguistics. Foreign Language Study. 
  4. ↑ «ASEAN Member States». ASEAN. 
  5. ↑ Wallace, Alfred Russel (1869). The Malay Archipelago. London: Macmillan and Co. σελ. 1. 
  6. ↑ Lach; Van Kley, Donald F.; Edwin J (1998). Asia in the Making of Europe, Volume III. Chicago: University of Chicago Press. ISBN 9780226467689. 
  7. ↑ Eliot, Joshua· Bickersteth, Jane· Ballard, Sebastian (1996). Indonesia, Malaysia & Singapore Handbook. New York City: Trade & Trade & Travel Publications. 
  8. ↑ Park; King, Seung-Woo; Victor T. (2013). The Historical Construction of Southeast Asian Studies: Korea and Beyond. Singapore: Institute of Southeast Asian Studies. ISBN 9789814414586. 
  9. ↑ Emmerson, Donald K (1984). «Southeast Asia: What's in a Name?». Journal of Southeast Asian Studies 15 (1): 1–21. doi:10.1017/S0022463400012182. https://www.cambridge.org/core/journals/journal-of-southeast-asian-studies/article/southeast-asia-whats-in-a-name/D6FA144905BC23950B1E99F8ABB5B037. Ανακτήθηκε στις December 9, 2017. 


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Νοτιοανατολική_Ασία&oldid=10242947"