Χέρμαν Μέλβιλ

Αμερικανός συγγραφέας

Ο Χέρμαν Μέλβιλ (αγγλικά: Herman Melville, 1 Αυγούστου 181928 Σεπτεμβρίου 1891) ήταν Αμερικανός συγγραφέας και εκπρόσωπος της "Αμερικανικής Αναγέννησης" της λογοτεχνίας. Είναι περισσότερο γνωστός για το κλασικό του πλέον έργο Μόμπυ Ντικ, εμπνευσμένο από τις εμπειρίες του σε φαλαινοθηρικά.

Χέρμαν Μέλβιλ
ΌνομαΧέρμαν Μέλβιλ
Γέννηση1 Αυγούστου 1819
Νέα Υόρκη, Νέα Υόρκη
Θάνατος28 Σεπτεμβρίου 1891 (72 ετών)
Νέα Υόρκη, Νέα Υόρκη
Επάγγελμα/
ιδιότητες
καθηγητής[1], ναυτικός[1], λέκτορας[1], ποιητής[2][3][1], συγγραφέας[2][4], μυθιστοριογράφος[3][1], δοκιμιογράφος, κριτικός λογοτεχνίας και συλλέκτης τέχνης
Εθνικότητα Αμερικανός
ΥπηκοότηταΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Σχολές φοίτησηςThe Academy of Management Annals και Columbia Grammar & Preparatory School
ΕίδηΤαξιδιωτική λογοτεχνία
Αξιοσημείωτα έργαΜόμπι Ντικ
Σύζυγος(οι)Elizabeth Knapp Melville (1847)
Commons page Πολυμέσα σχετικά με τoν συγγραφέα

Βιογραφία Επεξεργασία

Ο Χέρμαν Μέλβιλ γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη την 1η Αυγούστου 1819,[5] το τρίτο από τα οχτώ παιδιά των Άλλαν Μέλβιλ και της Μαρία Γκάνσφουρτ. Τα αδέλφια του, που είχαν σημαντικό ρόλο στη ζωή του, ήταν ο Γκάνσφουρτ (1815 - 1846), η Έλεν Μαρία (1817 - 1888), η Ωγκάστα (1821 - 1876), ο Άλλαν (1823 - 1872), η Κάθριν (1825- 1905), η Φράνσες Πρισίλλα (1827- 1885) και ο Τόμας (1830 - 1884). Ο πατέρας του (του οποίου το όνομα άλλαξε από "Melvill" σε "Melville" μετά το θάνατό του[6]) ήταν Ουνιταριανιστής επιχειρηματίας, ενώ η μητέρα του καταγόταν από παλιά Ολλανδική οικογένεια της Μεταρρυθμισμένης Εκκλησίας με εξέχουσα θέση στην τοπική κοινωνία. Και οι δύο παππούδες του είχαν λάβει μέρος στην Αμερικανική Επανάσταση.

Αν και ο πατέρας του ήταν ένας πολύ αισιόδοξος άνθρωπος, η "θετική" αυτή στάση που είχε απέναντι στη ζωή σπάνια τον οδηγούσε σε επιχειρηματικές επιτυχίες. Ως αποτέλεσμα, η οικογένεια Μέλβιλ αναγκαζόταν να εξαρτάται οικονομικά και να λαμβάνει υποστήριξη από τον στενό συγγενικό κύκλο. Ο Χέρμαν Μέλβιλ πήγε σχολείο στην Ακαδημία Ώλμπανυ από τον Οκτώβριο του 1830 έως τον Οκτώβριο του 1831 και ξανά από τον Οκτώβριο του 1836 έως τον Μάρτιο του 1837[7] και μετά έγινε γραφιάς και δάσκαλος.

Ο πατέρας του τελικά χρεοκόπησε και πέθανε όταν ο Χέρμαν ήταν μόλις δώδεκα ετών,[8] αναγκάζοντάς τον να εγκαταλείψει το σχολείο για να βοηθήσει την οικογένεια. Έτσι ο Μέλβιλ, έφηβος ακόμα, μπάρκαρε σ' ένα εμπορικό καράβι όπου δούλεψε ως καμαρότος μεταξύ Νέας Υόρκης και Λίβερπουλ. Όταν ξαναγύρισε στην Αμερική, εργάστηκε πάλι ως δάσκαλος για ένα διάστημα. Ο πόθος του όμως για περιπέτειες δεν έσβησε κι έτσι μια μέρα τα παράτησε όλα και πήγε ως ναύτης στο φαλαινοθηρικό "Acushnet" (Ακούσνε). Τον Ιούλιο του 1842, κι αφού έμεινε 18 μήνες στο "Ακούσνε", ο Μέλβιλ πήδηξε ένα πρωί από το καράβι ενώ ήταν αγκυροβολημένο στις νήσους Μαρκέζας του Νότιου Ειρηνικού Ωκεανού. Η σκληρή ζωή πάνω στο φαλαινοθηρικό και η επιθυμία του να εξερευνήσει τα νησιά, ήταν οι αιτίες που τον έσπρωξαν σ' αυτή τη φυγή.

Για κάποιο διάστημα έζησε μαζί με τους ιθαγενείς Τάιπι που, όπως είπε αργότερα ο ίδιος, ήταν καννίβαλοι. Δεν είναι ξεκαθαρισμένο αν ο Μέλβιλ υπήρξε φιλοξενούμενός τους ή αιχμάλωτός τους. Πάντως μία μέρα έφυγε από τα νησιά με μία αυστραλέζικη σκούνα. Η ιστορία της παραμονής του στις Μαρκέζας, περιγράφεται στο βιβλίο του Τάιπι (Typee), το οποίο ολοκλήρωσε το 1845 αλλά συνάντησε πολλές δυσκολίες για τη δημοσίευσή του[9]. Στη συνέχεια ακολούθησαν και άλλες περιπέτειες στη ζωή του Χέρμαν Μέλβιλ. Ο Μέλβιλ έγινε αρχηγός μίας ανταρσίας και αργότερα αλήτευε έναν χρόνο στην Ταϊτή. Την περιπέτειά του αυτή, την αναφέρει στο βιβλίο του Ομού (Omoo).

Το 1843, ο Μέλβιλ πήγε στη Χαβάη, όπου έπιασε δουλειά σ' ένα γραφείο και σ' ένα βιβλιοπωλείο. Σύντομα όμως έφτασε στη Χονολουλού το παλιό του πλοίο, το "Ακούσνε", που έψαχνε για λιποτάκτες. Φοβούμενος μήπως τον βρουν και τον ξαναπάρουν στο φαλαινοθηρικό, ο Μέλβιλ έσπευσε να μπει στο αμερικάνικο πολεμικό πλοίο "USS United States" ως απλός ναύτης. Δεκατέσσερις μήνες αργότερα έφτασε στο λιμάνι της Βοστώνης. Τότε άρχισε να ασχολείται σοβαρά με το γράψιμο. Μετά την έκδοση των βιβλίων του Τάιπι και Ομού έγινε διάσημος ως ο άνθρωπος που γλύτωσε από τους ανθρωποφάγους. Τα επόμενα έργα του ήταν τα Μαρντί, Κόκκινη Φλόγα και Το Άσπρο Σακάκι. Το τελευταίο είναι η περιγραφή της ζωής του πάνω στο αμερικανικό πολεμικό στο οποίο διαμαρτύρεται και κατακρίνει τις βαρβαρότητες και ιδιαίτερα το μαστίγωμα, το οποίο συνηθιζόταν τότε στα σκάφη του αμερικανικού ναυτικού.

Στις 4 Αυγούστου 1847, ο Μέλβιλ παντρεύτηκε την Ελίζαμπεθ "Λίζι" Ναπ Σω (1822 - 1906), κόρη του Λέμιουελ Σω, προέδρου του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Μασσαχουσέττης και φίλου του πατέρα του από το κολλέγιο. Απέκτησαν μαζί 4 παιδιά: τον Μάλκομ (γενν. 1849), τον Στάνγουιξ (γενν. 1859), την Ελίζαμπεθ "Μπέσσι" (γενν. 1853) και τη Φράνσες "Φάννυ" (1855). Αγόρασαν και ένα αγροτόσπιτο στο Πίτσφιλντ της Μασσαχουσέττης. Εκεί γνώρισε και συνδέθηκε στενά με τον διάσημο συγγραφέα Ναθάνιελ Χώθορν, στον οποίο αφιέρωσε το Μόμπυ Ντικ που εκδόθηκε το 1851. Ακολούθησαν και άλλα του έργα όπως ο Πιέρ, ο Απατεώνας και ο Μπίλλυ Μπαντ. Αλλά η φήμη του σαν συγγραφέα ξέπεσε τα τελευταία χρόνια. Το 1866 αναγκάστηκε να γίνει τελωνειακός στη Νέα Υόρκη για να ζήσει. Έμεινε σ' αυτή τη θέση 19 χρόνια.

Το 1867 ο μεγαλύτερος γιος του, Μάλκομ, πέθανε στο δωμάτιό του σε ηλικία 18 ετών από τραύμα από όπλο. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την ψυχολογική εξουθένωση και το άγχος κατέβαλε σημαντικά τον Μέλβιλ. Το 1878 εξέδωσε το Κλάρελ, ένα ποίημα με 16.000 στίχους σχετικά με την επίσκεψή του στους Αγίους Τόπους. Το 1886 ο δεύτερος γιος του, Στάνγουιξ, πέθανε από φυματίωση στο Σαν Φρανσίσκο σε ηλικία 36 ετών. Τα επόμενα χρόνια εξέδωσε δύο συλλογές από ποιήματα: η πρώτη με τίτλο Τζον Μαρ και άλλοι ναυτικοί κυκλοφόρησε το 1888 και η δεύτερη με τίτλο Τιμολέων το 1891.

Ο Χέρμαν Μέλβιλ πέθανε στις 28 Σεπτεμβρίου 1891 στη Νέα Υόρκη σε ηλικία 72 ετών από καρδιακή προσβολή.[10] Τα βιβλία του είχαν σχεδόν ξεχαστεί απ' όλους. Μόνο αργότερα, το 1920, ανανεώθηκε το ενδιαφέρον το κοινού για τα έργα του Μέλβιλ. Σήμερα αναγνωρίζεται πλέον ως ένας από τους πιο διάσημους Αμερικανούς συγγραφείς και το βιβλίο του Μόμπυ Ντικ θεωρείται ένα από τα καλύτερα έργα του κόσμου.

Εργογραφία Επεξεργασία

 
Ο Χέρμαν Μέλβιλ το 1885, σε ηλικία 66 ετών.
  • 1846: Typee: a peep at Polynesian life (Τάιπι: μια ματιά στη ζωή στην Πολυνησία), μυθιστόρημα
    • Περιπέτειες στη χώρα των κανιβάλων – μτφ. Άρης Σφακιανάκης (εκδ. "Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος", 1990)
  • 1847: Omoo: a narrative of adventures in the South Seas (Ομού: ένα αφήγημα περιπετειών στις Νότιες Θάλασσες)
  • 1849: Mardi: and a voyage thither (Μαρντί: και ένα ταξίδι εκεί)
  • 1849: Redburn: his first voyage (Ρέντμπερν: το παρθενικό του ταξίδι)
  • 1850: White-Jacket, or The World in a Man-of-War, μυθιστόρημα
    • Γουάιτ Τζάκετ: ο ασπροφόρης, ή Ο κόσμος σ’ ένα πολεμικό πλοίο - μτφ. Έφη Καλλιφατίδη (εκδ. "Gutenberg", 1998)
  • 1851: Moby-Dick, or The whale (Μόμπυ Ντικ, ή Η φάλαινα), μυθιστόρημα
    • μτφ. Αγλαΐα Μητροπούλου (περιοδικό "Νέα Εστία", τεύχος 709 / 15 Ιανουαρίου 1957 έως τεύχος 770 / 1 Αυγούστου 1959)
    • μτφ. Α. Κ. Χριστοδούλου (εκδ. "Gutenberg", 1991)
    • μτφ. Τάσος Καρακώτσογλου (εκδ. "Καρακώτσογλου", 2015)
  • 1852: Pierre, or The Ambiguities (Πιέρ ή
  • 1853: Bartleby the scrivener (Μπάρτλμπυ, ο γραφιάς), διήγημα
  • 1853: Cock-A-Doodle-Doo! (Κουκουρίκου, ή Το λάλημα του εκλεκτού πετεινού Μπενεβεντάνο), διήγημα
    • μτφ. Νίκος Βαρδίκας (εκδ. "Στοχαστής", 1992)
  • 1853: Isle of the Cross (Νήσος του Σταυρού, περίπου του 1853, χαμένο)[11]
  • 1854: The Encantadas, or Enchanted Isles (Τα μαγεμένα νησιά), σπονδυλωτή νουβέλα
    • μτφ. Νινίλα Παπαγιάννη (εκδ. "Μ. Πεχλιβανίδης & Σια", 1948)
    • μτφ. Γιώργος Μπαρουξής (εκδ. "Ποικίλη Στοά", 2016)
  • 1854: The fiddler (Ο βιολιστής), διήγημα
    • μτφ. Μένης Κουμανταρέας (εκδ. "Οδυσσέας", 1980, επανέκδοση "Καστανιώτης", 2010)
  • 1854: The Lightning-Rod Man (Ο άνθρωπος με το αλεξικέραυνο), διήγημα
    • μτφ. Μένης Κουμανταρέας (εκδ. "Οδυσσέας", 1980, επανέκδοση "Καστανιώτης", 2010)
    • μτφ. Αντώνης Σακελλαρίου (εκδ. "Πατάκης", 2004)
  • 1855: Jimmy Rose (Τζίμμυ Ρόουζ), διήγημα
  • 1855: Israel Potter: His Fifty Years of Exile (Ίζραελ Πόττερ: πενήντα χρόνια εξορίας)
  • 1855: Benito Cereno (Μπενίτο Σερένο), νουβέλα
    • μτφ. Νινίλα Παπαγιάννη (εκδ. "Ίκαρος", 1952)
    • μτφ. Νίκος Βαρδίκας (εκδ. "Αίολος", 1980)
    • μτφ. Αθηνά Δημητριάδου (εκδ. "Άγρα", 2006)
  • 1855: The bell-tower (Το καμπαναριό), διήγημα
    • μτφ. Νίκος Βαρδίκας (εκδ. "Αίολος", 1980)
    • μτφ. Άρης Σφακιανάκης (εκδ. Κέδρος, 1994)
  • 1856: The piazza (Η πλατεία), διήγημα
    • μτφ. Τατιάνα Μιχάλα (εκδ. "Selena", 2014)
  • 1857: The confidence-man: his masquerade (Ο απατεώνας: το μασκάρεμά του)
    • "Ο μεγάλος απατεώνας" - μτφ. Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος (εκδ. Πατάκη, 2021)
  • 1866: Battle Pieces and Aspects of the War (Διηγήσεις μάχης και όψεις του πολέμου)
  • 1876: Clarel: A Poem and Pilgrimage in the Holy Land (Κλάρελ: ποίημα και προσκύνημα στους Αγίους Τόπους)
  • 1888: John Marr and Other Sailors (Ο Τζον Μαρ και άλλοι ναυτικοί)
    • Τζον Μαρ – μτφ. Νίκος Βαρδίκας (εκδ. "Αίολος", 1980)
  • 1891: Timoleon (Τιμολέων), ποιητική συλλογή
  • 1924: Billy Budd, Sailor - an inside narrative (Μπίλυ Μπαντ), διήγημα που εκδόθηκε μεταθανάτια
    • μτφ. Νινίλα Παπαγιάννη (εκδ. "Μ. Πεχλιβανίδης & Σια", 1948)
    • μτφ. Ρούλα Πατεράκη ("Εκδόσεις της Βιβλιοθήκης", 1977)

Αναφορές Επεξεργασία

 
Ο τάφος του Χέρμαν Μέλβιλ και της συζύγου του.

Σημειώσεις Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου: (Αγγλικά) Library of Congress Name Authority File. n79006936. Ανακτήθηκε στις 2  Ιανουαρίου 2022.
  2. 2,0 2,1 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/63020. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  3. 3,0 3,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Herman-Melville. Ανακτήθηκε στις 2  Ιανουαρίου 2022.
  4. «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
  5. Parker, Hershel "Herman Melville: A Biography". Johns Hopkins University Press, Vol. 1, 23
  6. Levine, Robert Steven (1998). The Cambridge companion to Herman Melville. Cambridge University Press. σελίδες xv. ISBN 0-521-55477-2. 
  7. David K. Titus, "Herman Melville at the Albany Academy" Αρχειοθετήθηκε 2016-03-03 στο Wayback Machine., Melville Society Extracts, May 2003, no. 42, pp. 1, 4-10. Accessed August 4, 2008.
  8. Sullivan, 117
  9. Delbanco, 66
  10. Delbanco, 319
  11. Robert S. Levine, ed. The Cambridge Companion to Herman Melville. Cambridge, England and New York City: Cambridge University Press (1998), xviii. ISBN 0-521-55571-X.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία