Χρήστης:Afroditi afroditi/Raimondo D'Aronco

Ραϊμόντο Ντ' Αρόνκο

Ο Raimondo Tommaso D'Aronco (1857–1932) ήταν ένας Ιταλός αρχιτέκτονας, γνωστός για τα σχέδια κτιρίων του σε στυλ Art Nouveau. Ήταν ο αρχιτέκτονας του παλατιού του Οθωμανού Σουλτάνου Abdülhamid II στην Κωνσταντινούπολη για 16 χρόνια.

Πρώτα χρόνια

Επεξεργασία

Ο D'Aronco γεννήθηκε το 1857 στην επαρχιακή πόλη Gemona del Friuli, Udine, Ιταλία (τώρα στο Friuli, εκείνη την εποχή μέρος της Αυστριακής Αυτοκρατορίας) σε μια οικογένεια οικοδόμων για πολλές γενιές. Ολοκλήρωσε τη Σχολή Τεχνών και Εμπορίου της Γεμόνα μετά το δημοτικό.

Σε ηλικία 14 ετών, ο D'Aronco παρακολούθησε το Johanneum Baukunde στο Γκρατς της Αυστρίας το 1871, μια σχολή κατασκευών διάσημη για την εκπαίδευση ικανών κτιστών και ξυλουργών, η οποία υπάρχει ακόμα και σήμερα. Έχοντας ήδη γνώσεις μετά από χρόνια πρακτικής εμπειρίας με τον πατέρα του, αποδείχθηκε εξαιρετικός μαθητής και οι δάσκαλοί του τον προέτρεψαν να σπουδάσει αρχιτεκτονική. Μετά την επιστροφή του στην Ιταλία, ο D'Aronco αποφάσισε να γραφτεί σε ένα θερινό σχολείο σχεδίου στη Γεμόνα, κερδίζοντας το πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό, στον οποίο συμμετείχε με την ολοκλήρωση του δεύτερου κύκλου μαθημάτων του.

Στη συνέχεια ο D'Aronco προσφέρθηκε εθελοντικά για στρατιωτική θητεία και εργάστηκε ως μηχανικός οχυρώσεων στο Τορίνο, κάτι που του έδωσε εμπειρία στην κατασκευή ξυλείας. Μετά την απόλυσή του, εισήλθε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βενετίας, Accademia di Belle Arti, όπου η διδασκαλία δεν περιοριζόταν σε κάποια συγκεκριμένη σχολή σκέψης, επιτρέποντας στον D'Aronco, του οποίου οι ιδέες δεν είχαν διαμορφωθεί από καμία προηγούμενη αρχιτεκτονική εκπαίδευση, να πειραματιστεί ελεύθερα όσον αφορά τη μορφή και το στυλ. Στην Ακαδημία, οι ιδέες του Camillo Boito ήταν κυρίαρχες στα μαθήματα σχεδιασμού και του δίδαξαν πώς να συνδυάζει το υπάρχον περιβάλλον με άλλες πηγές. Στο τέλος της χρονιάς, όταν ήταν ακόμη μόλις 19 ετών και γεμάτος ενθουσιασμό, του απονεμήθηκε το πρώτο βραβείο αρχιτεκτονικής σύνθεσης.

Η άνοδος της φήμης του Raimondo D'Aronco στην Ιταλία, ξεκίνησε με τον διαγωνισμό σχεδιασμού για ένα μνημείο του βασιλιά Vittorio Emmanuele II που θα κατασκευαζόταν στη Ρώμη. Το σχέδιό του κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο. Παρόμοια επιτεύγματα στους διαγωνισμούς για την Έκθεση της Βενετίας το 1887, την Πρώτη Έκθεση Αρχιτεκτονικής του Τορίνο το 1890 και την Εθνική Έκθεση του Παλέρμο το 1891 τον έκαναν έναν από τους πιο υποσχόμενους νέους αρχιτέκτονες της Ιταλίας.

Το 1893, προσκλήθηκε στην Κωνσταντινούπολη για να προετοιμάσει σχέδια για την Έκθεση Γεωργίας και Βιομηχανίας της Κωνσταντινούπολης που θα γινόταν το 1896. Έφτασε στον Αύγουστο του 1893, έχοντας ολοκληρώσει το έργο μέσα σε λίγους μήνες. Ο σουλτάνος Αμπντούλ Χαμίτ Β' ενέκρινε τα σχέδια και τα θεμέλια τέθηκαν όταν ο μεγάλος σεισμός της 10ης Ιουλίου 1894 κατέστρεψε την πόλη. Ένα από τα θύματά της ήταν η έκθεση, η οποία έπρεπε να διαλυθεί.

Ωστόσο μετά τον σεισμό, η ανάγκη για έναν αρχιτέκτονα της θέσης του Raimondo d'Aronco έγινε ακόμη πιο επιτακτική, καθώς ξεκίνησε ένα πρόγραμμα ανοικοδόμησης. Αρχικά του τέθηκε η ευθύνη για την αποκατάσταση κατεστραμμένων μνημείων στην παλιά πόλη και συνέχισε να σχεδιάζει πολλά κτίρια για την κυβέρνηση και τους ιδιώτες.

Η περίοδος της Κωνσταντινούπολης για επαγγελματική του σταδιοδρομία τελείωσε μόλις καθαιρέθηκε ο σουλτάνος Abdülhamid II το 1909. Αυτά τα 16 χρόνια έμελλε να είναι τα πιο παραγωγικά χρόνια της ζωής του και αντιπροσώπευαν το απόγειο της πρωτοτυπίας του. 

Σημαντικά έργα

Επεξεργασία
 
Η Πανεπιστημιούπολη Haydarpaşa του Πανεπιστημίου Marmara στην Κωνσταντινούπολη, η οποία χτίστηκε αρχικά ως Imperial College of Medicine ( Mekteb-i Tıbbiye-i Şahane ) μεταξύ 1895 και 1900. Ο Raimondo D'Aronco συνεργάστηκε με τον Alexander Vallaury για τον σχεδιασμό του. Το κτίριο αργότερα έγινε το γυμνάσιο Haydarpaşa, πριν μεταφερθεί στο Πανεπιστήμιο του Μαρμαρά.
 
Τούρμπε του Σεΐχη Ζαφίρ Εφέντι (Şeyh Zafir Efendi Türbesi) στη συνοικία Yıldız του Beşiktaş της Κωνσταντινούπολης.
 
Μια λουλουδάτη λεπτομέρεια εξώπορτας στο Casa Botter (Botter Apartmanı, 1900–1901) στη λεωφόρο İstiklal στο Beyoğlu, Κωνσταντινούπολη.

Ο D'Aronco σχεδίασε και κατασκεύασε μεγάλο αριθμό κτιρίων διαφόρων τύπων στην Κωνσταντινούπολη. Τα υφολογικά χαρακτηριστικά των έργων του μπορούν να ταξινομηθούν σε τρεις ομάδες: Αναβίωση, επανερμηνεία των οθωμανικών μορφών, Art Nouveau και Vienna Secession. Το Art Nouveau εισήχθη για πρώτη φορά στην Κωνσταντινούπολη από τον d'Aronco και τα σχέδιά του αποκαλύπτουν ότι ζωγράφιζε ελεύθερα τη βυζαντινή και οθωμανική διακόσμηση για την έμπνευσή του. Ο D'Aronco χρησιμοποίησε δημιουργικά τις μορφές και τα μοτίβα της ισλαμικής αρχιτεκτονικής για να δημιουργήσει μοντέρνα κτίρια για την πόλη.

Τα κτίρια, που σχεδίασε στο παλάτι Yıldız, ήταν ευρωπαϊκού στυλ. Τα πιο γνωστά από αυτά είναι τα περίπτερα Yildiz Palace και το Yildiz Ceramic Factory (1893–1907), το Μουσείο Γενίτσαρων και το Υπουργείο Γεωργίας (1898), το σιντριβάνι του Abdulhamit II (1901), το τέμενος Karakoy (1903), το μαυσωλείο για τον Τυνήσιο θρησκευτικό ηγέτη Σεΐχη Ζαφίρ Εφέντι (1905–1906), τον τάφο στο νεκροταφείο του Τζαμί Φατίχ (1905), το Σπίτι Τζεμίλ Μπέη στο Κιρετσμπουρνού (1905), τον πύργο ρολογιού για το νοσοκομείο Hamidiye-i Etfal (1906).


Το Casa Botter ( Botter Apartmanı ) (1900–1901), ένα επταώροφο εργαστήριο και κτίριο κατοικιών στη λεωφόρο İstiklâl στο Beyoğlu, το οποίο σχεδίασε για τον Ολλανδό ράφτη μόδας του σουλτάνου M. Jean Botter, αντιπροσωπεύει ένα σημείο καμπής στην αρχιτεκτονική του D'Aronco. Αυτό το αρ νουβό σχέδιο με την avant-garde διάθεση της περιόδου ενίσχυσε την ήδη αξιοζήλευτη φήμη του D'Aronco. Ενώ ζούσε στο Γκρατς στα δεκατέσσερά του, είχε επίσης βρει την ευκαιρία να παρακολουθήσει την Αυστριακή Απόσχιση πιο στενά από τους περισσότερους συμπατριώτες του.

Την ίδια περίοδο, κέρδισε τον διαγωνισμό σχεδιασμού της Διεθνούς Έκθεσης Διακοσμητικών Τεχνών του Τορίνο, μεταφέροντας τη φήμη του στη διεθνή σφαίρα. Το μικροσκοπικό mescid (μικρό τζαμί) του Merzifonlu Kara Mustafa Paşa, το οποίο βρισκόταν στο Karaköy έως ότου τα έργα εκσυγχρονισμού το παρέσυραν το 1958, ήταν ένα άλλο έργο συγκρίσιμης σημασίας.

Μεταξύ των πολυάριθμων ιδιωτικών κατοικιών, που σχεδίασε ο Raimondo d'Aronco, είναι το Huber House (1906) στην Tarabya, που χτίστηκε για τους Γερμανούς εμπόρους όπλων, τους αδελφούς Joseph και Baron Auguste Huber μιας αριστοκρατικής και πλούσιας οικογένειας. Από το 1985 η επίσημη κατοικία του Τούρκου προέδρου στην Κωνσταντινούπολη.

 
Αρχοντικό Âli Pasha (σήμερα το Αιγυπτιακό Προξενείο) στο Bebek της Κωνσταντινούπολης, στο στενό του Βοσπόρου .

Έκτισε επίσης ένα παλάτι για την κόρη του σουλτάνου Nazime Sultan, αλλά αυτό πλέον δεν υπάρχει. Η θερινή κατοικία της ιταλικής πρεσβείας (1905) στην Tarabya είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές συνεισφορές του D'Aronco στην αρχιτεκτονική κληρονομιά της Κωνσταντινούπολης. Σχεδιασμένο ως κλασικό ιταλικό παλάτι, το κτήριο ανοίγει απευθείας στη θάλασσα σαν σπίτι του Βοσπόρου, μαζί με έναν εσωτερικό χώρο ιταλικού τύπου. Οι πλατιές μαρκίζες, τυπικές της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής της Κωνσταντινούπολης σκιάζουν τη βεράντα. Η επιδέξια συγκόλληση δύο πολιτισμών μαρτυρεί τόσο την ερμηνευτική ικανότητα του D'Aronco όσο και τη στοργή του για την Κωνσταντινούπολη.

Το Esposizione Internazionale d'Arte Decorativa Moderna, η Διεθνής Έκθεση του Τορίνο, πραγματοποιήθηκε το 1902 και παρουσίασε πολλά έργα της Art Nouveau, συμπεριλαμβανομένου του κύριου εκθεσιακού κτιρίου, ή Rotunda, σε αποσχιστικό στυλ, καθώς και το περίπτερο που είναι αφιερωμένο στην καλλιτεχνική φωτογραφία, σχεδιασμένο από τον D'Aronco. Παρουσίασε επίσης ένα έργο για το κτίριο της Περιφερειακής Έκθεσης του Ούντινε του 1903.

Στην περιοχή της πατρίδας του, υπάρχουν ακόμη πολλά από τα έργα του, όπως το νεογοτθικό κεντρικό νεκροταφείο στο Cividale (1889), ο οικογενειακός τάφος στο Udine (1898) και το Δημαρχείο στο Udine (1911–1930).

Ο Raimondo D'Aronco πέθανε το 1932 στο Sanremo της Imperia στην Ιταλία. Ένα κρατικό ινστιτούτο στη Gemona, ISIS (Istituto Statale di Istruzione Superiore), πήρε το όνομά του. Μέρος της αξίας για την εκ νέου ανακάλυψη του έργου του D'Aronco αποδίδεται στον Ιταλό αρχιτέκτονα Manfredi Nicoletti, ο οποίος το 1955 έγραψε την πρώτη βιογραφία για τα αρ νουβό σχέδια και αρχιτεκτονικές του.

Δείτε επίσης

Επεξεργασία

βιβλιογραφικές αναφορές

Επεξεργασία
  • Manfredi Nicoletti, Raimondo D'Aronco, Milano 1955.
  • Manfredi Nicoletti, D'Aronco e l'architettura libery, Laterza Bari 1982.
  • Diana Barillari, Raimondo D'Aronco (Gli architetti) 1η έκδοση (1995) Laterza, Ιταλία(ISBN 88-420-4612-4)
  • Prof. Δρ. Afife Batur (Αρχιτεκτονική Σχολή του Τεχνικού Πανεπιστημίου Κωνσταντινούπολης) Skylife 03/95, περιοδικό onboard της Turkish Airlines

εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία

[[Κατηγορία:Κτίρια και κατασκευές στην Κωνσταντινούπολη]] [[Κατηγορία:Σελίδες με μη επιθεωρημένες μεταφράσεις]]