135 Χέρτα

Η Χέρτα (Hertha) είναι ένας μεγάλος αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 8,23. Ανακαλύφθηκε το 1874 από τον Γερμανοαμερικανό αστρονόμο Κρίστιαν Χ.Φ. Πέτερς, που παρατηρούσε από το Κλίντον της πολιτείας της Νέας Υόρκης. Η τροχιά της Χέρτας την κατατάσσει στην Οικογένεια της Νύσας, αλλά όχι και ο φασματικός της τύπος. Πέντε επιπροσθήσεις αστέρων από τη Χέρτα έχουν παρατηρηθεί μεταξύ του 2000 και του 2015.

135 Χέρτα

Ανακάλυψη
Ανακαλύφθηκε από	Κρίστιαν Χάινριχ Φρήντριχ Πέτερς
Ημ/νία ανακάλυψης	18 Φεβρουαρίου 1874
Ονομασίες
Κατηγορία	Οικογένεια της Νύσας (;)
Τροχιακά χαρακτηριστικά
Εποχή 4 Σεπτεμβρίου 2017 (Ι.Η. (JD) 2458000,5)
Αφήλιο	2,932 AU (438,6 εκατομ. km)
Περιήλιο	1,923 AU (287,7 εκατομ. km)
Ημιάξονας τροχιάς	2,4274 AU (363,1 εκατομ.km)
Εκκεντρότητα	0,208
Περίοδος περιφοράς	1381,4
Μέση ανωμαλία	181,71°
Κλίση	2,306°
Ω	343,65°
Όρισμα περιηλίου	= 340,205°
Απόλυτο μέγεθος (H)	8,39

Φυσικά χαρακτηριστικά

Η μέση διάμετρος της Χέρτας είναι 79,24 χλμ. με επίμηκες σχήμα (λόγοι 10:11:15). Η μάζα της εκτιμάται σε 1,2 τετράκις εκατομμύρια τόνους περίπου. Ο φασματικός τύπος της Χέρτας είναι M (μεταλλικός) ή W (από την ανίχνευση ένυδρων πυριτικών ορυκτών το 1996) ή Xk (κατά SMASSII). Πάντως παρατηρήσεις ραντάρ δεν συμφωνούν με μεταλλική σύσταση, τουλάχιστον κατά κύριο λόγο. Το άλβεδό της είναι 0,1436. Η Χέρτα περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μία φορά κάθε 8 ώρες και 24 λεπτά.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα