Ford GT
Το Ford GT είναι διθέσιο σπορ υπεραυτοκίνητο (supercar) της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας Ford. Τα κυριότερα χαρακτηριστικά που κάνουν το αυτοκίνητο να ξεχωρίζει, είναι η τοποθέτηση του κινητήρα σε διαμήκη θέση και μάλιστα στο πίσω μέρος του αμαξώματος και προς το κέντρο. Το σύστημα μετάδοσης κίνησης είναι πίσω και η ισχύς μεταδίδεται στους πίσω τροχούς. Μέχρι σήμερα, έχουν κυκλοφορήσει δύο γενιές του μοντέλου, με την πρώτη να παράγεται μεταξύ του 2004 και του 2006, ενώ η δεύτερη μπήκε στην παραγωγή τον Δεκέμβριο του 2016, για τη σεζόν του 2017, και κατασκευάστηκε έως τον Δεκέμβριο του 2022.
| Ford GT | |
|---|---|
.jpg) Ford GT δεύτερης γενιάς του 2018 | |
| Σύνοψη | |
| Κατασκευαστής |  Ford |
| Παραγωγή | 2004 — 2006 2016 — 2022 |
| Αμάξωμα και σασί | |
| Κατηγορία | Σπορ υπεραυτοκίνητο |
| Αμάξωμα | 2-πορτο κουπέ |
| Διαμόρφωση | Κινητήρας πίσω (διαμήκης τοποθέτηση) και στο κέντρο, πίσω κίνηση |
Πρώτη γενιά (2004 - 2006) Επεξεργασία
| Ford GT πρώτης γενιάς | |
|---|---|
.jpg)  | |
| Σύνοψη | |
| Κατασκευαστής | Ford Saleen Automotive (σε συνεργασία με την Ford στην πρώτη γενιά) |
| Παραγωγή | 2004 — 2006 |
| Σεζόν | 2005 — 2006 |
| Συναρμολόγηση | Γουίξομ, Μίσιγκαν, ΗΠΑ |
| Σχεδιαστής | Καμίλο Πάρντο[1] Κάρολ Σέλμπι |
| Αμάξωμα και σασί | |
| Κατηγορία | Σπορ υπεραυτοκίνητο |
| Αμάξωμα | 2-πορτο κουπέ |
| Διαμόρφωση | Κινητήρας πίσω και στο κέντρο, πίσω κίνηση |
| Σύστημα κίνησης | |
| Κινητήρας | Modular 5.409 cm³ V8 βενζίνης, με υπερτροφοδότηση |
| Μετάδοση | Χειροκίνητο κιβώτιο 6 σχέσεων |
| Χωρητικότητα καυσίμου | 66 λίτρα |
| Διαστάσεις | |
| Μεταξόνιο | 2.710 χιλιοστά |
| Μήκος | 4.640 χιλιοστά |
| Πλάτος | 1.950 χιλιοστά |
| Ύψος | 1.130 χιλιοστά |
| Κενό Βάρος | 1.542 κιλά |
| Χρονολόγιο | |
| Προηγούμενο μοντέλο | Ford GT40 |
| Επόμενο μοντέλο | Ford GT δεύτερης γενιάς |
Το Ford GT πρώτης γενιάς έκανε την εμφάνισή του ως εκθεσιακό μοντέλο στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Ντιτρόιτ, Μίσιγκαν, τον Ιανουάριο του 2002. Αρχικά έφερε την ονομασία Ford GT 40 Concept, δείχνοντας τις πολλές ομοιότητες που είχε με τον προκάτοχό του. Υπεύθυνος για την σχεδίαση του ήταν ο Καμίλο Πάρντο, επικεφαλής στο στούντιο σχεδιασμού της Ford, Living Legends (ελληνικά : Ζωντανοί Θρύλοι), σε συνεργασία επίσης με τον Τζει Μέϊς και τον πρώην οδηγό της Φόρμουλα Ένα, Κάρολ Σέλμπι. Πριν την επίσημη ανακοίνωσή του, το αρχικό του όνομα ήταν Petunia.
Παρά την γενική ομοιότητα του GT με το κλασικό GT 40, το νεότερο μοντέλο ήταν μεγαλύτερο, ψηλότερο και εμφανώς πιο εύσωμο. Επιπλέον, ήταν και η αναβίωση ενός από τα αυτοκίνητα - σύμβολα της Αμερικάνικης εταιρείας, γιορτάζοντας τα 100 χρόνια παρουσίας της στην παγκόσμια αυτοκινητοβιομηχανία με έναν πρωτότυπο τρόπο, αυτόν του ιδιαίτερου σχεδιασμού φωτιστικών σωμάτων.[2]
Πωλήσεις και αγορές Επεξεργασία
Η παραγωγή του ξεκίνησε το 2004, με τους πρώτες παραδόσεις να λαμβάνουν χώρα τον Αύγουστο του ίδιου έτους, για τη σεζόν (model year) του 2005, και ειδικότερα η πρώτη παράδοση έγινε στις 4 Αυγούστου 2004. Την κατασκευή του μοντέλου ανέλαβε η MayFlower Vehicle Systems από το Οχάιο, ενώ την βαφή του αμαξώματος και το εσωτερικό φινίρισμα η Saleen Automotive. Επίσης, ο κινητήρας του αρχικού GT κατασκευάστηκε από παράρτημα της Ford στο Μίσιγκαν.
Κατά την εισαγωγή του, εκτιμήθηκε πως ο συνολικός αριθμός μοντέλων που θα κατασκευάζονταν θα έφτανε τις 4.500 αντίτυπα, εκ των οποίων τα 100 ήταν προορισμένα για την ευρωπαϊκή αγορά (όπου κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στα τέλη του 2005), ενώ 200 μοντέλα πωλήθηκαν στον Καναδά. Το 2004 κατασκευάστηκαν 550 αντίτυπα, το 2005 παρήχθησαν 1.900 αντίτυπα και πάνω από 1.600 το επόμενο έτος. Ο συνολικός αριθμός των GT έφτανε τα 4.038 αντίτυπα έως και τη λήξη της παραγωγής του, τον Σεπτέμβριο του 2006. Τα υπόλοιπα εξαρτήματα που είχαν μείνει, δόθηκαν ως ανταλλακτικά.
Η αρχική τιμή του οχήματος ήταν 139.995 δολάρια ΗΠΑ με την τότε ισοτιμία και από την 1η Ιουλίου 2005 ανέβηκε άλλα 10.000 δολάρια, φτάνοντας την τελική τιμή των 149.995 δολαρίων. Ως πρόσθετο εξοπλισμό, η Ford προσέφερε ένα ηχοσύστημα McIntosh και άλλα αξεσουάρ.
Κινητήρας Επεξεργασία
.jpg)
Στο πίσω μέρος του οχήματος υπάρχει ο βενζινοκινητήρας 5.4 λίτρων V8 με ισχύ 550 ίππων στις 6.500 στροφές το λεπτό, που αποτελεί μέρος της σειράς Modular, την οποία χρησιμοποιεί η Ford και η πολυτελής θυγατρική Lincoln (παλαιότερα και η ημι-πολυτελής θυγατρική Mercury, έως την οριστική κατάργησή της τον Ιανουάριο του 2011) μέχρι και σήμερα. Ένα από τα σπουδαιότερα χαρακτηριστικά του, είναι η ενσωμάτωση των 32 βαλβίδων συνοδευόμενες με ειδικό εκκεντροφόρο άξονα (DOHC) για καλύτερη πλήρωση οξυγόνου στον χώρο καύσης. Επιπλέον, ως πρόσθετη ιδιαιτερότητα στον κινητήρα είναι και η εγκατάσταση υπερσυμπιεστή. Επίσης, όλα τα εξαρτήματα, για μείωση του βάρους, είναι κατασκευασμένα από αλουμίνιο όπως και όλος ο κορμός του κινητήρα.[3]
Η μετάδοση της μηχανικής κίνησης από τον κινητήρα στο πίσω μέρος του αμαξώματος (και προς το κέντρο) προς τους πάντα πίσω κινητήριους τροχούς γίνεται μέσω ενός 6-τάχυτου χειροκίνητου κιβωτίου. Μεγάλη προσοχή είχε δοθεί και στην αεροδυναμική, καθώς ο αεροδυναμικός συντελεστής Cd της πρώτης γενιάς είναι 0,31 - νούμερο καλό για σπορ υπεραυτοκίνητο (supercar).
Σαλόνι Επεξεργασία
Ο εσωτερικός χώρος είχε σχεδιαστεί με σκοπό να προσελκύει ακόμη περισσότερο τον ενδιαφερόμενο, καθώς διαθέτει σαλόνι με έντονα ρετρό αισθητική και με αντισυμβατικές σχεδιαστικές πινελιές. Τα επιπλέον εσωτερικά εξαρτήματα είναι κατασκευασμένα από ειδικό πλαστικό (σουπερπλάστικ), αλουμίνιο και μαγνήσιο, ενώ υπάρχουν σημεία έπειτα από χρήση εφέ (καρμπόν). Επίσης, φέρει στάνταρ 2 μπροστινούς αερόσακους, ντεπόζιτο ολοκληρωμένης φύσεως, καθώς και δισκόφρενα της εταιρείας Brembo, τα οποία αν αφαιρεθούν γίνεται άμεσα αντιληπτή η ορατότητα προς τον κινητήρα.
Επιδόσεις Επεξεργασία
,_Ford_GT_--_2006_--_1.jpg)
Το Ford GT πρώτης γενιάς υπήρξε και το πρώτο πολιτικής έκδοσης μοντέλο της Ford που έσπασε το ψυχολογικό όριο των 200 μιλίων / 322 χλμ. την ώρα, καθώς η τελική του ταχύτητα μετρήθηκε τότε επίσημα στα 205 μίλια / 330 χιλιόμετρα την ώρα. Αναλυτικά, οι τότε μετρήσεις έδειξαν:[4]
- Μέγιστη ταχύτητα: 330 χιλιόμετρα την ώρα
- 0-400 μέτρα: 11,8 δευτερόλεπτα
- 0-100 χιλιόμετρα την ώρα: 3,8 δευτερόλεπτα
- 0-200 χιλιόμετρα την ώρα: 12,3 δευτερόλεπτα
- 0-300 χιλιόμετρα την ώρα: 44,3 δευτερόλεπτα
Εμφανίσεις Επεξεργασία
Το Ford GT έκανε την εμφάνιση του στις παλέτες μοντέλων που υπήρχαν στα βιντεοπαιχνίδια Gran Turismo 4 και Need for Speed: ProStreet, καθώς και στις φιγούρες των Transformers: Alternators.
Δεύτερη γενιά (2016 - 2022) Επεξεργασία
| Ford GT δεύτερης γενιάς | |
|---|---|
  | |
| Σύνοψη | |
| Κατασκευαστής | Ford |
| Παραγωγή | Δεκέμβριος 2016 — Δεκέμβριος 2022 (1.350 αντίτυπα) |
| Σεζόν | 2017 — 2022 |
| Συναρμολόγηση | Markham, Οντάριο, Καναδάς (Multimatic)[5] |
| Σχεδιαστής | Κρις Σβένσον[6] |
| Αμάξωμα και σασί | |
| Κατηγορία | Σπορ υπεραυτοκίνητο |
| Αμάξωμα | 2-πορτο κουπέ |
| Διαμόρφωση | Κινητήρας πίσω και στο κέντρο, πίσω κίνηση |
| Σύστημα κίνησης | |
| Κινητήρας | EcoBoost 3.496 cm³ V6 βενζίνης, με twin-turbo |
| Μετάδοση | 7-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο PowerShift διπλού συμπλέκτη |
| Χωρητικότητα καυσίμου | 58 λίτρα |
| Διαστάσεις | |
| Μεταξόνιο | 2.710 χιλιοστά |
| Μήκος | 4.762 χιλιοστά |
| Πλάτος | 2.004 χιλιοστά |
| Ύψος | 1.110 χιλιοστά |
| Κενό Βάρος | 1.385 κιλά |
| Χρονολόγιο | |
| Προηγούμενο μοντέλο | Ford GT πρώτης γενιάς |
Η πρώτη παρουσίαση της δεύτερης γενιάς του Ford GT έγινε σε έκθεση, και πάλι στο Διεθνές Σαλόνι του Ντιτρόιτ, Μίσιγκαν, τον Ιανουάριο του 2015, και λίγο μετά, τον Μάρτιο του 2015, στο Διεθνές Σαλόνι της Γενεύης. Το έτος 1966 αποτέλεσε ιστορική στιγμή υπό την ονομασία GT 40, όπου και βγήκε ο νικητής κατασκευαστών στον 24ωρο αγώνα της Γαλλίας, στο Λε Μαν. Λόγω της συμπλήρωσης 40 ετών το 2016, αποφασίστηκε να ξεκινήσει η παραγωγή του το έτος αυτό, όπως και έγινε. Στον σχεδιασμό του μοντέλου συνέβαλε ο Chris Svensson (Κρις Σβένσον).
Επίσημα, υπήρξε ανταγωνιστικό μοντέλο των McLaren 675LT και Ferrari 488.
Παραγωγή Επεξεργασία
Ο τρόπος παραγωγής ήταν διαφορετικός σε σχέση με την προηγούμενη γενιά. Από τον Δεκέμβριο του 2016 έως και τον Οκτώβριο του 2020 ο κατασκευαστής παράγονταν 250 μοντέλα ανά έτος, και αρχικά ο τελικός στόχος ήταν η συνολική παραγωγή 1.000 οχημάτων.[7] Τελικώς όμως, λόγω της μεγάλης ζήτησης, τον Οκτώβριο του 2018 η Ford ανακοίνωσε ότι θα παραχθούν ακόμα 350 αντίτυπα του GT δεύτερης γενιάς και η συνολική παραγωγή του θα φτάσει τα 1.350 αντίτυπα.[8]
Τεχνικά χαρακτηριστικά Επεξεργασία
Το νεότερο μοντέλο περιλαμβάνει κινητήρα βενζίνης, κυβισμού 3.5 λίτρων V6 και με διπλό σύστημα πλήρωσης (twin-turbo). Οι εργοστασιακές εκτιμήσεις έδειξαν ισχύ 647 ίππων (από τη σεζόν του 2020 αυξήθηκε ελαφρά στους 660 ίππους), επιτάχυνση 0 - 60 mph (97 km/h) σε μόλις 2,8 δευτερόλεπτα, 0 - 100 mph (161 km/h) σε μόλις 6 δευτερόλεπτα και μέγιστη ταχύτητα 216 mph, δηλαδή 348 km/h, καθιστώντας το GT δεύτερης γενιάς το ταχύτερο αυτοκίνητο που έχει κατασκευάσει ποτέ η Ford.[9]
Συνδυάζεται με 7-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο PowerShift διπλού συμπλέκτη, δηλαδή με συμπλέκτη δυο δίσκων (πλατό). Ο αεροδυναμικός συντελεστής Cd είναι 0,35 στη λειτουργία της τελικής ταχύτητας.
Αγωνιστική δράση Επεξεργασία
1η γενιά Επεξεργασία
Το Ford GT έχει σαν όνομα μια παρουσία στις μηχανοκίνητες διοργανώσεις και κυρίως επί Ευρωπαϊκού εδάφους. Η πρώτη παγκόσμια παρουσίαση έγινε το 2006 στην Ιαπωνία, ενώ το 2009 εισήλθε στο FIA GT Championship (Gran Turismo Championship) στη Μεγάλη Βρετανία και στο FIA GT World Championship. Το 2010 συμμετείχαν δυο οδηγοί με τα αντίστοιχα αυτοκίνητα στον ιστορικό αγώνα των 24 ωρών στην πίστα Λε Μαν, αν και τελικώς αμφότεροι εγκατέλειψαν.
Γενικότερα, η πρώτη γενιά συνοδεύτηκε από δυο οχήματα που έπρεπε να πληρούν τις προϋποθέσεις και αυτά είναι το Ford GT1 και το Ford GT3. Η έκδοση GT3 έχει χαμηλότερη απόδοση από την GT1 (500 ίπποι και 600 ίπποι αντίστοιχα).
2η γενιά Επεξεργασία
_LM_GTE_Pro_003.jpg)
Η επίσημη ανακοίνωση ότι το Ford GT δεύτερης γενιάς θα αγωνιστεί, έγινε το 2015. Ταυτόχρονα, στην ανακοίνωση αυτή, η Ford συμπλήρωσε ότι η αγωνιστική έκδοση του μοντέλου θα έκανε την εμφάνισή της στον 24ωρο αγώνα του Λε Μαν το 2016, όπως και έγινε, τερματίζοντας μάλιστα και στις 3 πρώτες θέσεις.[10] Επιπλέον, αγωνίστηκε και στον 24ωρο αγώνα της Ντειτόνα, όπου τερμάτισαν στην 5η και στην 13η θέση.[11] Εξίσου σημαντική ήταν και η εμφάνιση του αγωνιστικού Ford GT δεύτερης γενιάς στους 6-ωρους αγώνες της Σαγκάης, Κίνα, καθώς και της «Fuji» στην Ιαπωνία.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «Camilo Pardo-About». Camilo Pardo. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2017.
- ↑ «100th Anniversary Clue In Its Headlight». Jalopnik. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2017.
- ↑ «Great American Engines – 5.4L Supercharged Ford GT» Hot Rod Network, 6 Οκτωβρίου 2006.
- ↑ «Specs Ford GT». ZePerfs. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2017.
- ↑ «Ford turns to Ontario's Multimatic to make GT concept car». cbc.ca. 13 Φεβρουαρίου 2015.
- ↑ Bob Sorokanich (23 Ιουλίου 2018). «Chris Svensson, Designer of the Ford GT, Has Died». Road and Track magazine. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2018.
- ↑ «New Ford GT». Road and Track. 24 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2017.
- ↑ Ford GT Production Extended, Will Add 350 More Cars Through 2022 - Christopher Smith, motor1, 28 October 2018.
- ↑ «2017 Ford GT Fastest Ever Blue Oval». Autoweek. 25 Ιανουαρίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιανουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2017.
- ↑ «Ford GT wins at Le Mans, fist since 1980». The Detroit News. 19 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2017.
- ↑ «IMSA WeatherTech SportsCar Championship-Official Race Report» (PDF). IMSA. 2016. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2017.[νεκρός σύνδεσμος]
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- The New Ford GT Makes 647 HP, 550 Lb.-Ft., And Tops Out at 216 MPH. In: Road & Track. 25 January 2017.