N-φθοραιθαναμίνη
Η N-φθοραιθαναμίνη[2] είναι οργανική χημική ένωση, που περιέχει άνθρακα, άζωτο, υδρογόνο και φθόριο, με μοριακό τύπο C2H6NF, αν και συνήθως παριστάνεται με τον ημισυντακτικό τύπο CH3CH2NHF. Eίναι μια οργανική φθοραμίνη, αφού θεωρητικά παράγεται από τη μητρική ένωση (NH2F), αν αντικατασταθεί ένα άτομο υδρογόνου της τελευταίας από αιθύλιο (CH3CH2-). Σε χημικά καθαρή μορφή είναι ασταθής, αλλά είναι πιο σταθερή σε διαλύματα.
N-φθοραιθαναμίνη | |||
---|---|---|---|
Γενικά | |||
Όνομα IUPAC | N-φθοραιθαναμίνη | ||
Άλλες ονομασίες | αιθυλοφθοραμίνη 1-αμινο-1-φθοραιθάνιο 1-αζα-1-φθοροπροπάνιο | ||
Χημικά αναγνωριστικά | |||
Χημικός τύπος | C2H6NF | ||
Μοριακή μάζα | 63,048428 amu[1] | ||
Σύντομος συντακτικός τύπος |
CH3CH2NHF | ||
Συντομογραφίες | EtNHF | ||
SMILES | CCNF | ||
ChemSpider ID | 14678679 | ||
Δομή | |||
Ισομέρεια | |||
Ισομερή θέσης | 4 1-φθοραιθαναμίνη 2-φθοραιθαναμίνη Ν-μεθυλο-N-φθορομεθαναμίνη Ν-μεθυλο-1-φθορομεθαναμίνη | ||
Φυσικές ιδιότητες | |||
Σημείο βρασμού | 2,6±23,0°C | ||
Πυκνότητα | 800±100 kg/m³ (υγρή) | ||
Δείκτης διάθλασης , nD |
1,321 | ||
Τάση ατμών | 960336,38267 Pa | ||
Εμφάνιση | Αέριο | ||
Χημικές ιδιότητες | |||
Ελάχιστη θερμοκρασία ανάφλεξης |
-44,6±22,6°C | ||
Επικινδυνότητα | |||
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa). |
Ονοματολογία
ΕπεξεργασίαΗ ονομασία «N-φθοραιθαναμίνη» προέρχεται από την ονοματολογία κατά IUPAC. Συγκεκριμένα, το πρόθεμα «αιθ-» δηλώνει την παρουσία δύο (2) ατόμων άνθρακα ανά μόριο της ένωσης, το ενδιάμεσο «-αν-» δείχνει την παρουσία μόνο απλών δεσμών μεταξύ ατόμων άνθρακα στο μόριο και η κατάληξη «-αμίνη» φανερώνει ότι περιέχει μια αμινομάδα ως κύρια χαρακτηριστική ομάδα. Το αρχικό πρόθεμα «N-φθορο-» δηλώνει την ύπαρξη ενός ατόμου φθορίου, ανά μόριο της ένωσης, ενωμένο στο άτομο του αζώτου.
Ισομέρεια
ΕπεξεργασίαΈχει τα ακόλουθα τέσσερα (4) ισομερή θέσης:
- 1-φθοραιθαναμίνη (CH3CHFNH2).
- 2-φθοραιθαναμίνη (FCH2CH2NH2).
- Ν-μεθυλο-N-φθορομεθαναμίνη [(CH3)2NF].
- Ν-μεθυλο-1-φθορομεθαναμίνη (CH3NHCH2F).
Μοριακή δομή
ΕπεξεργασίαΗ μοριακή δομή της N-φθοραιθαναμίνης βρίσκεται αν συνδυαστούν οι μοριακές δομές του αιθάνιου και της φθοραμίνης.
Δεσμοί[3] | ||||
Δεσμός | τύπος δεσμού | ηλεκτρονική δομή | Μήκος δεσμού | Ιονισμός |
---|---|---|---|---|
C-H | σ | 2sp³-1s | 109 pm | 3% C- H+ |
C-C | σ | 2sp³-2sp³ | 154 pm | |
C-N | σ | 2sp³-2sp³ | 152 pm | 6% C+ Ν- |
Ν-H | σ | 2sp³-1s | 101,7 pm | 17% N- H+ |
N-F | σ | 2sp³-2sp³ | 131,7 pm | 20% N+ F- |
Κατανομή φορτίων σε ουδέτερο μόριο | ||||
F | -0,20 | |||
C#2 | -0,09 | |||
N | -0,03 | |||
C#1 | 0,00 | |||
H(CH2) | +0,03 | |||
H(NH2) | +0,17 |
Παραγωγή
ΕπεξεργασίαΜε φθοραμίνη και 1-αλαιθάνιο
ΕπεξεργασίαΜε επίδραση φθοραμίνης (NH2F) σε 1-αλαιθάνιο (μέθοδος Hofmann)[4]:
- Συμπαράγεται διαιθυλοφθοραμίνη (CH3NFCH3). Η χημική κινητική καθορίζει την τελική αναλογία των προϊόντων.
Με αποικοδόμηση προπανοϋλοφθοραμίδιου
ΕπεξεργασίαΜε αποικοδόμηση προπανοϋλοφθοραμίδιου παράγεται N-φθοραιθαναμίνη[5]:
Με υποκατάσταση χλωρίου από φθόριο
ΕπεξεργασίαΜε επίδραση φθοριούχου υφυδραργύρου (Hg2F2) σε N-χλωραιθαναμίνη (CH3NHCl) μπορεί να υποκατασταθεί το χλώριο από φθόριο, γιατί ο σχηματισμός δυσδυάλυτου χλωριούχου υφυδραργύρου μετακινεί τη χημική ισορροπία της αντίδρασης προς τα δεξιά[6]:
Χημική συμπεριφορά
ΕπεξεργασίαΑυτοδιάσπαση και σταθεροποίηση
ΕπεξεργασίαΈχει την τάση να μετατραπεί σε αιθανιμίνη, αποβάλλοντας υδροφθόριο.
Σταθεροποιείται (σχετικά) σε μορφή αλάτων της. Για παράδειγμα, με υδροχλώριο δίνει το υδροχλωρικό της άλας:
Υποκατάσταση φθορίου από χλώριο
ΕπεξεργασίαΜε τη χρήση χλωριούχου ασβεστίου (CaCl2) είναι δυνατή η υποκατάσταση του φθορίου από χλώριο, επειδή το φθοριούχο ασβεστιο (CaF2) είναι δυσδιάλυτο και έτσι απομακρύνεται από τη χημική ισορροπία:
Υποκατάσταση φθορίου από φαινύλιο
ΕπεξεργασίαΜε επίδραση τύπου Friedel-Crafts σε βενζόλιο παράγεται N-αιθυλανιλίνη[7]:
Αλκυλίωση
ΕπεξεργασίαΠαράγει δευτεροταγείς μεθυλαμίνες με αλκυλαλογονίδια (RX). Π.χ.:
Ακυλίωση
ΕπεξεργασίαΠαράγει δευτεροταγή αμίδια (RCONFCH2CH3) με ακυλαλογονίδια (RCOX). Π.χ.:
Πηγές
Επεξεργασία- Γ. Βάρβογλη, Ν. Αλεξάνδρου, Οργανική Χημεία, Αθήνα 1972
- Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
- SCHAUM'S OUTLINE SERIES, Οργανική Χημεία, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
- Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982
Σημειώσεις και παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Διαδικτυακός τόπος ChemSpider
- ↑ Για εναλλακτικές ονομασίες δείτε τον πίνακα πληροφοριών.
- ↑ Τα δεδομένα προέρχονται εν μέρει από το «Table of periodic properties of thw Ellements», Sagrent-Welch Scientidic Company και Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, Σελ. 34.
- ↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.243, §10.2Α.
- ↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.243, §10.2B3.
- ↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 185, §7.2.8.
- ↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 156, §6.8.5.