Renault Super Goélette
Το Renault Super Goélette είναι φορτηγό από τη γκάμα μικρών επαγγελματικών οχημάτων (μεικτό βάρος οχήματος 3,3 τόνων και 3,5 τόνων) που κατασκευάστηκε από τη Saviem και διατέθηκε στην αγορά από τη Renault από το 1965 έως το 1970, στη συνέχεια από το 1971 έως το 1980 από τη Saviem και τέλος από τη Renault Trucks μεταξύ 1980 και 1982.
| Saviem SG3 | |
|---|---|
 | |
| Σύνοψη | |
| Κατασκευαστής |  Saviem, μετά Renault/Renault Trucks |
| Παραγωγή | 1965 — 2001 |
| Σεζόν | 1965 - 2001 |
| Αμάξωμα και σασί | |
| Κατηγορία | Φορτηγό |
| Χρονολόγιο | |
| Προηγούμενο μοντέλο | Renault 1 000 kg Simca Marmon (για Saviem TP3) |
| Επόμενο μοντέλο | Renault Master Renault TRM 2000 (για Saviem TP3) |
Τον Ιούνιο του 1965,[1] το Renault Super Goélette SG2 αντικατέστησε το Goélette με νέα χαρακτηριστικά: φαρδύ κυρτό παρμπρίζ, αντικατάσταση του ταμπλό από λαμαρίνα, αλλαγή ταχυτήτων στο τιμόνι, ανεξάρτητη εμπρός ανάρτηση μεταβλητής ευελιξίας με σπειροειδή ελατήρια (ανάρτηση πίσω φύλλου ελατηρίου το 1967[2]), τηλεσκοπικά αμορτισέρ και υψηλή απόσταση από το έδαφος. Ωστόσο, ο βενζινοκινητήρας παρέμεινε του προηγούμενου τύπου "Étendard" (όπως χρησιμοποιήθηκε στο Renault Frégate). Οι κινητήρες ντίζελ ήταν σχεδίασης θαλάμου στροβιλισμού, ένας Saviem 580-03 2,7 λίτρων τοποθετήθηκε στο SG 2 D και το 3λιτρο 591–01 στο Saviem Super Galion.[3]
Το φθινόπωρο του 1966,[2] το μπροστινό μέρος αναθεωρήθηκε: το παρμπρίζ μεγεθύνθηκε προς τα κάτω, η μάσκα άλλαξε εγκαταλείποντας την κεντρική μπάρα και τα νέα φώτα έγιναν δίχρωμα. Στο εσωτερικό, το ταμπλό άλλαξε ελαφρώς.
Το 1967, οι στρογγυλεμένοι προβολείς έγιναν ορθογώνιοι και εμφανίστηκαν δύο νέες παραλλαγές: η πρώτη ήταν μια τετρακίνητη έκδοση (αργότερα ονομάστηκε Saviem TP3)[4] και η δεύτερη μια έκδοση με κίνηση στους μπροστινούς τροχούς που ονομάστηκε Trafic SB2. Αυτή η τελευταία έκδοση σχεδιάστηκε ειδικά για αστικές παραδόσεις, προσφέροντας χαμηλό δάπεδο φόρτωσης. Ο επιλογέας ταχυτήτων μετακινήθηκε στο πάτωμα και ο πίσω άξονας ήταν άκαμπτος με ελατήρια.[5] Η έκδοση ντίζελ άλλαξε σε μια έκδοση του τετρακύλινδρου 3,0 λίτρων της Saviem, τώρα με σύστημα άμεσου ψεκασμού με άδεια MAN. Δύο διαφορετικές παραλλαγές ήταν διαθέσιμες.[3] Επιπλέον, το Super Goélette SG2 πουλήθηκε ως Alfa Romeo-Saviem A15 στην Ιταλία.[6] Ο συνεργάτης της Saviem, MAN, διέθεσε το SG2 στη Γερμανία, ονομάζοντάς το MAN 270.[7]
Για τα μοντέλα του 1969, οι εκδόσεις ντίζελ ενημερώθηκαν στη σειρά 712, με άμεσο ψεκασμό της MAN αλλά με μεγαλύτερη διαδρομή και τώρα με κυβισμό 3,3 λίτρων.[3] Το 1971 ένα αυτόματο κιβώτιο τριών ταχυτήτων έγινε διαθέσιμο στο Super Goélette SG2. Από το 1970 τα Super Goélette SG2 και SB2 Traffic μετονομάστηκαν σε Saviems SG2 και SB2.[8]
Τον Ιανουάριο του 1974, μπήκε στην παραγωγή το SG3, με διπλούς πίσω τροχούς και πίσω ανάρτηση με φυλλοειδή ελατήρια. Για το 1977, η εξωτερική εμφάνιση εκσυγχρονίστηκε ξανά με μια μεγάλη μαύρη πλαστική γρίλια. Στις 21 Απριλίου 1980, μετά τη συγχώνευση των Berliet και Saviem, η μικρή γκάμα πουλήθηκε με τη μάρκα RVI.
Το φορτηγό SG2 ήταν συνηθισμένο στη δεκαετία του 1970 πριν αντικατασταθεί από το Master το 1980. Το 1982, η υπόλοιπη σειρά SG3 αντικαταστάθηκε από τη σειρά B. Ωστόσο, τα SG2 και SG3 συνέχισαν την παραγωγή για ορισμένες εξαγωγικές αγορές. Αργότερα, τα SG2 και SG3 κατασκευάστηκαν με άδεια στην Τσεχοσλοβακία από την Avia, και πωλούνταν επίσης με σήμα Renault σε ορισμένες χώρες μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1990. Η παραγωγή της παραλλαγής Avia συνεχίστηκε με πολλά λίφτινγκ και εκσυγχρονισμούς μέχρι το 2000, όταν αντικαταστάθηκε από τη σειρά Avia D.
Το φορτηγό κατασκευάστηκε επίσης στο κρατικό φορτηγό "Madara" στο Shumen της Βουλγαρίας με άδεια και με την τεχνική βοήθεια της Avia ως Madara 201.[9] Η επιχείρηση είχε εργασιακή συνεργασία και με τις τσεχοσλοβακικές επιχειρήσεις Škoda, LIAZ, Avia και σοβιετικής GAZ.[10]
Saviem TP3 Επεξεργασία
Το TP3 ήταν μια στρατιωτικοποιημένη έκδοση του Super Goélette βαν. Ξεκίνησε να παράγεται το 1969 και σχεδιάστηκε για να αντικαταστήσει το Goélette 4x4 του 2087 της Renault και το Simca Marmon, ενώ διατέθηκε επίσης ως φορτηγό πλατφόρμας και ασθενοφόρο για χρήση από τον γαλλικό στρατό. Το TP3 παρουσιάστηκε στην Έκθεση Στρατιωτικού Εξοπλισμού Σατορί το 1969. Είχε κάποιες διαφορές από την πολιτική έκδοση, συμπεριλαμβανομένου ενός ισχυρότερου κινητήρα που προοριζόταν για τις πιο σκληρές συνθήκες στις οποίες υποτίθεται ότι θα υπόκειτο το φορτηγό μαζί με το κιβώτιο ταχυτήτων του Saviem SM8. Ήταν διαθέσιμο με τετρακίνηση. Η παραγωγή έληξε το 1983 αφού είχαν παραχθεί σχεδόν 11.000 οχήματα. Ορισμένα οχήματα εξήχθησαν επίσης στο εξωτερικό και ένας μικρός αριθμός πουλήθηκε επίσης σε μη στρατιωτικούς φορείς.
Το TP3 διαδέχθηκε το Renault Messenger 4x4 και το μεγαλύτερο Renault TRM 2000, βασισμένο στα πολιτικά μοντέλα Saviem J και H.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Jean-Gabriel Jeudy, Les camions de chez nous en couleurs, Editions E.T.A.I.
- ↑ 2,0 2,1 L'argus, 6 October 1966.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «Étude Technique: Saviem SG 2 D - SG 4 D [Technical Study]» (στα γαλλικά). Revue Technique Diesel (E.T.A.I.). September 1972. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-09-07. https://web.archive.org/web/20190907044839/http://vieux.tracteurs.free.fr/pdf/renault_type_580_003.pdf.
- ↑ Charge-Utile n°142, October 2004.
- ↑ L'argus, 7 December 1967.
- ↑ Wilding, A. J. P. (10 November 1967). «Lightweights in the limelight». Commercial Motor (London: Temple Press) 126 (3242): 112–113. ISSN 0010-3063. https://archive.org/details/sim_commercial-motor_1967-11-10_126_3242/page/112.
- ↑ Wilding, A. J. P. (8 September 1967). «MAN changes through the range at Frankfurt». Commercial Motor (London: Temple Press) 126 (3234): 43. ISSN 0010-3063. https://archive.org/details/sim_commercial-motor_1967-09-08_126_3234/page/43.
- ↑ Jean-Yves Brouard and Michel Fontany: Les véhicules du service public de chez nous, Editions MDM.
- ↑ «Commercial leaflet for the Madara 201». 21 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2017.
- ↑ «KTA Madara». Balkancar. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2023.
Πηγές και περαιτέρω ανάγνωση Επεξεργασία
- Το λήμμα ενσωματώνει κείμενο μεταφρασμένο από το αντίστοιχο λήμμα της Γαλλικής Wikipedia από τις 4 Μαρτίου 2015.