Έμερσον Φιτιπάλντι

Ο Έμερσον Φιτιπάλντι (γεν. στο Σάο Πάολο στις 12 Δεκεμβρίου του 1946) είναι παλαίμαχος Βραζιλιάνος οδηγός αγώνων Formula 1 και Indycar 500, με μεγάλες διακρίσεις και στις 2 κατηγορίες. Στην Ευρώπη είναι γνωστός κυρίως για τη θητεία του στη Φόρμουλα 1 τη δεκαετία του '70, όταν κέρδισε δύο παγκόσμια πρωταθλήματα με την ομάδα της McLaren. και στα Indycar 500 κερδίζοντας άλλα 2 πρωταθλήματα

Έμερσον Φιτιπάλντι
Ο Φιτιπάλντι στο Βρετανικό Γκραν Πρι του 1974
Προσωπικά στοιχεία
Όνομα	Έμερσον Φιτιπάλντι
Ημερομηνία γέννησης	12 Δεκεμβρίου 1946 (1946-12-12)
Τόπος γέννησης	Σάο Πάολο, Βραζιλία
Εθνικότητα	Βραζιλιάνος
Άλλο όνομα	Έμο Φιτιπάλντι
Πόντοι καριέρας	281
Νίκες	14
Ταχύτεροι γύροι	6
Πρωταθλήματα	2 (1972 - 1974)
Πρώτος αγώνας	1970, Grand Prix Μ Βρετανίας
Πρώτη νίκη	1970, Grand Prix ΗΠΑ
Τελευταίος αγώνας	1980, Grand Prix ΗΠΑ
Τελευταία νίκη	1975, Grand Prix Μ Βρετανίας
Ομάδες
Χρονιές	Ομάδα	ν-p-β (*)
1970 - 1973 1974 - 1975 1976 - 1980	Λότους Μακλάρεν Φιτιπάλντι Οτομότιβ
Σύνολο		'
(*) νίκες-pole positions-βάθρα

Σύντομο βιογραφικό

Πρώτα χρόνια

Ο Φιτιπάλντι γεννήθηκε στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας στις 12 Δεκεμβρίου του 1946. Ονομάσθηκε Έμερσον λόγω της συνήθειας των Βραζιλιάνων να δίνουν στα παιδιά τους ονόματα φιλοσόφων, επί του προκειμένου προς τιμή του Αμερικανού Ραλφ Γουώλντο Έμερσον. Η οικογένειά του ήταν φανατική του μηχανοκίνητου αθλητισμού: ο πατέρας Ουΐλσον ήταν δημοσιογράφος, διοργανωτής αγώνων και ερασιτέχνης ραλίστας, ενώ και η μητέρα του Γιοζέφα Βοϊτσεκόφσκα (πρόσφυγας από τη γερμανοκρατούμενη Πολωνία) είχε τρέξει κάποιους αγώνες. Ο Έμο θυμάται ότι από μικρή ηλικία παρακολουθούσαν οικογενειακά αγώνες στο Ιντερλάγκος, τη μεγαλύτερη πίστα της χώρας. Στα δεκατέσσερά του συμμετείχε σε αγώνες μοτοσικλέτας και στα δεκαέξι του πέρασε στα υδροπτέρυγα, μαζί με το μεγαλύτερο αδελφό του Ουΐλσον Τζούνιορ. Μετά από ένα σοβαρό ατύχημα του δεύτερου, στράφηκαν στα πιο ασφαλή καρτ και συνέχισαν σε διάφορες κατηγορίες με μεγάλη επιτυχία.

Καριέρα στη Φόρμουλα 1

Το 1969 ο Έμερσον εκποίησε την περιουσία του και εγκαταστάθηκε στη Μεγάλη Βρετανία, η οποία παραδοσιακά αποτελεί την «πρωτεύουσα» του μηχανοκίνητου αθλητισμού, πιστεύοντας ότι έτσι θα γινόταν ευκολότερα γνωστός στις μεγάλες ομάδες. Εκεί αγόρασε ένα μεταχειρισμένο μονοθέσιο και δήλωσε συμμετοχή σε τοπικές διοργανώσεις, ενώ ταυτόχρονα φοιτούσε σε μια σχολή επαγγελματιών οδηγών. Μετά τις πρώτες εμφανίσεις έγινε δεκτός στη Φόρμουλα 3, προθάλαμο της Φόρμουλα 1, και σύντομα ο Κόλιν Τσάπμαν διέκρινε το ταλέντο του και τον ενέταξε στο δυναμικό της Λότους.

Λότους (1970-1973)

Ο Φιτιπάλντι ντεμπουτάρισε στη μέση της σαιζόν 1970 ως τρίτος οδηγός της Λότους (τότε δεν ίσχυε ο περιορισμός των δύο ανά ομάδα, αφού για τη βαθμολογία κατασκευαστών υπολογιζόταν σε κάθε γκραν-πρι μόνο ο καλύτερος τερματισμός). Μολονότι έτρεξε σε μόλις πέντε από τους δεκατρείς αγώνες της χρονιάς, πρόλαβε να πανηγυρίσει την παρθενική του νίκη στο γκραν-πρι της Νέας Υόρκης (4 Οκτωβρίου) και να τερματίσει στη 10η θέση της τελικής βαθμολογίας. Ταυτόχρονα είχε προβιβασθεί σε πρώτο οδηγό της Λότους, μετά το θανατηφόρο ατύχημα του Γιόχεν Ριντ και την αποχώρηση του σοκαρισμένου Τζον Μάιλς από την αγωνιστική οδήγηση. Μάλιστα η νίκη του στο Γκραν Πρι των ΗΠΑ ήταν αυτή που χάρισε στον αδικοχαμένο Ριντ τον παγκόσμιο τίτλο , έστω και μετά θάνατον , αφού με τους 9 βαθμούς που κατέκτησε ο Φιτιπάλντι στέρησε από τον Τζάκι Ιξ , μοναδικό ανταγωνιστή του Ριντ , τους βαθμούς που ήθελε για να κατακτήσει το πρωτάθλημα.Την επόμενη χρονιά τερμάτισε 6ος, στο πρώτο του πλήρες πρωτάθλημα. Συνολικά για τη Λότους η σαιζόν 1971 θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως δοκιμαστική, αφού άλλαζε συνέχεια το αμάξωμα των μονοθεσίων της. Οι πειραματισμοί του 1971 απέδωσαν στο πρωτάθλημα του 1972, όταν η Lotus 72D (για πολλούς το μονοθέσιο με την ευφυέστερη σχεδίαση που υπήρξε ποτέ) αποδείχθηκε ασταμάτητη. Σε 12 βαθμολογούμενους αγώνες ο Βραζιλιάνος πέτυχε 5 νίκες και συνολικά 9 πόντιουμ, τερματίζοντας άνετα στην πρώτη θέση των οδηγών μπροστά από το θρυλικό Τζάκι Στιούαρτ και παράλληλα χαρίζοντας στη Λότους το πρωτάθλημα κατασκευαστών. Ήταν ο πρώτος παγκόσμιος τίτλος όχι μόνο για το Φιτιπάλντι αλλά για ολόκληρη τη Βραζιλία, ξεκινώντας έναν κατάλογο που προστέθηκαν αργότερα οι Νέλσον Πικέ και Άιρτον Σένα. Επίσης γινόταν ο νεότερος πρωταθλητής στην ιστορία της Φόρμουλα 1 - ένα ρεκόρ που κράτησε έως τη νίκη του Φερνάντο Αλόνσο το 2005. Την ίδια χρονιά είδε τον αδελφό του να ντεμπουτάρει με την Μπράμπαμ, εν πολλοίς χάρη στη δική του υποστήριξη.

Στη McLaren M23, ενώ οδηγεί προς το πρωτάθλημα του 1974.

Το 1973 έμοιαζε σα να είχε ξεκινήσει με κεκτημένη ταχύτητα πετυχαίνοντας 3 πρωτιές, 1 δεύτερη και 2 τρίτες θέσεις στους έξι πρώτους αγώνες. Όμως η επιλογή της ομάδας να επανασχεδιάσει τα μονοθέσια μεσούσης της χρονιάς αποδείχθηκε καταστροφική: στους επόμενους εννέα αγώνες συγκέντρωσε μόλις 9 βαθμούς, αρκετούς πάντως για να εξασφαλίσουν στον ίδιο τη 2η θέση στην τελική βαθμολογία και στη Λότους ακόμα ένα πρωτάθλημα κατασκευαστών.

Μακλάρεν (1974-1975)

Το 1974 ο Φιτιπάλντι υπέγραψε στη Μακλάρεν. Σε αντίθεση με τα μετέπειτα κατορθώματά της, η ομάδα στην προ-Έμο οκτάχρονη ιστορία της είχε να επιδείξει μόλις 8 κερδισμένα γκραν-πρι και μια δεύτερη θέση κατασκευαστών.

Η σαιζόν φαινόταν να εξελίσσεται σε μάχη στήθος με στήθος ανάμεσα στους δύο οδηγούς της Φερράρι (Ρεγκατσόνι, Λάουντα) και το Σέκτερ της Τίρελ. Μετά την ολοκλήρωση του 12ου αγώνα ο Φιτιπάλντι βρισκόταν στην τέταρτη θέση, αλλά κατάφερε με μια εντυπωσιακή αντεπίθεση στα τρία εναπομείναντα γκραν-πρι να τερματίσει πρώτος στην τελική κατάταξη, ενώ οι αντίπαλοί του υποχρεώνονταν σε αλλεπάλληλες εγκαταλείψεις - ο συνολικός απολογισμός του ήταν 7 πόντιουμ (3 ως νικητής) και 3 ακόμα βαθμολογούμενοι τερματισμοί. Γινόταν έτσι ο πρώτος οδηγός της Μακλάρεν που στεφόταν παγκόσμιος πρωταθλητής, ενώ μαζί με τους βαθμούς του δεύτερου οδηγού Ντένι Χιουλμ η ομάδα ανέβαινε για πρώτη φορά στην κορυφή της βαθμολογίας κατασκευαστών.

Παρέμεινε στη βρετανική ομάδα για μία ακόμα χρονιά (1975), προσθέτοντας τρεις νίκες στο παλμαρέ του και τερματίζοντας 2ος στο πρωτάθλημα, πίσω από το Λάουντα που αυτή τη φορά είχε «καθαρίσει» από νωρίς την υπόθεση του τίτλου. Την ίδια σαιζόν εμφανίσθηκε στο πρωτάθλημα μια νέα ομάδα, η Φιτιπάλντι Οτομότιβ, την οποία είχε ιδρύσει ο αδελφός του Ουΐλσον.

Φιτιπάλντι Οτομότιβ (1976-1980)

Μετά την ολοκλήρωση της σαιζόν 1975 και ενώ ήταν ίσως το πλέον περιζήτητο όνομα της Φόρμουλα 1, ο Φιτιπάλντι εγκατέλειψε τη Μακλάρεν για να ενταχθεί στην ομάδα του αδελφού του.

Στη Φιτιπάλντι Οτομότιβ έμεινε πέντε χρόνια, χωρίς να επαναλάβει τίποτα από την ένδοξη πρώτη πενταετία του στις αγγλικές ομάδες. Καλύτερο αποτέλεσμά του ήταν μια δεύτερη θέση στο Ιντερλάγκος το 1978 και κάποιοι βαθμολογούμενοι τερματισμοί που αραίωναν όσο περνούσε ο χρόνος. Αποσύρθηκε οριστικά από τη Φόρμουλα 1 μετά το πρωτάθλημα του 1980.

Συνολική παρουσία

Σαιζόν	1970	1971	1972	1973	1974	1975	1976	1977	1978	1979	1980
Θέση	10	6	1	2	1	2	16	12	9	21	15

Προσωπική ζωή

Ο Φιτιπάλντι (κέντρο) σε φωτογραφία του 2006.

Μετά την αποχώρησή του από τη Φόρμουλα 1 αφοσιώθηκε σε διοργανώσεις χαμηλότερου βεληνεκούς. Μεγαλύτερη διάκριση ήταν η νίκη στο (δημοφιλέστατο στην Αμερική) Indy 500 της Ινδιανάπολης το 1993. Σταμάτησε να τρέχει μόλις το 1997, μετά την πτώση του ιδιωτικού αεροπλάνου του - παρά τα σοβαρά τραύματα, κατάφερε να αναρρώσει και στράφηκε στα θεία ως «αναγεννημένος χριστιανός».

Έχει παντρευθεί τρεις φορές και αποκτήσει έξι παιδιά, το τελευταίο το 2007! Δραστηριοποιείται επαγγελματικά σε διάφορους τομείς όπως διοργάνωση αγώνων, γεωργικές επιχειρήσεις, παραγωγή πούρων κ.ά. Μάλιστα μετά τη νίκη του στο Indy 500, αντί να πιει ένα ποτήρι γάλα όπως παραδοσιακά κάνουν οι νικητές του αγώνα, ήπιε μία πορτοκαλάδα δικής του παραγωγής για προφανείς διαφημιστικούς λόγους. Η κίνηση αυτή προκάλεσε μεγάλη κατακραυγή κι ο Φιτιπάλντι αναγκάσθηκε να πιει το γάλα, αφού όμως είχε αποχωρήσει η τηλεόραση. Επίσης, κατά καιρούς πρωταγωνιστεί σε διαφημιστικές καμπάνιες που απευθύνονται στη λατινοαμερικανική αγορά, όπου θεωρείται σημαίνουσα προσωπικότητα.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Προσωπική ιστοσελίδα
• Σύνοψη καριέρας από το Grandprix.com
• Αναλυτικά στατιστικά από το 4mula1.ro