Βικιπαίδεια

Ίνγκριντ Πιτ

Πολωνή-Βρετανίδα ηθοποιός

Η Ίνγκριντ Πιτ (Ingrid Pitt, όνομα γέννησης: Ινγκούσκα Πετρόφ [Ingoushka Petrov]) (21 Νοεμβρίου 1937 – 23 Νοεμβρίου 2010) ήταν Πολωνή-Βρετανίδα ηθοποιός και συγγραφέας, περισσότερο γνωστή για τη δουλειά της σε ταινίες τρόμου της δεκαετίας του 1970.[5]

Ίνγκριντ Πιτ
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Ingrid Pitt (Αγγλικά)
Γέννηση21  Νοεμβρίου 1937[1][2][3]
Βαρσοβία
Θάνατος23  Νοεμβρίου 2010[4][1][2]
Νότιο Λονδίνο
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο
Ιδιότηταηθοποιός ταινιών
δεδομένα (π • σ • ε )

Πρώιμη ζωή Επεξεργασία

Η Ινγκούσκα Πετρόφ γεννήθηκε στη Βαρσοβία της Πολωνίας. Ήταν μια από τις δύο κόρες ενός πατέρα γερμανικής εβραϊκής καταγωγής και μιας Πολωνοεβραίας μητέρας. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αυτή και η μητέρα της φυλακίστηκαν στο Στρατόπεδο συγκέντρωσης Στούτχοφ στο Στουτόβο, στην Ελεύθερη Πόλη του Ντάντσιχ (σημερινό Πόβιατ Νόβι Ντβουρ Γκντάνσκι, Βοεβοδάτο Πομερανίας, Πολωνία),[5] αλλά δραπέτευσαν.[6] Στο Βερολίνο, τη δεκαετία του 1950, η Ινγκούσκα παντρεύτηκε έναν Αμερικανό στρατιώτη, τον Λοντ Ρόλαντ Πιτ το νεότερο και μετακόμισε μαζί του στην Καλιφόρνια. Αφού απέτυχε ο γάμος της, επέστρεψε στην Ευρώπη, όπου μετά από έναν μικρό ρόλο σε μια ταινία, πήρε το συντομευμένο καλλιτεχνικό όνομα «Ίνγκριντ Πιτ», κρατώντας το επώνυμο του πρώην συζύγου της, και κατευθύνθηκε στο Χόλιγουντ, όπου εργάστηκε ως σερβιτόρα ενώ προσπαθούσε να κάνει καριέρα στον κινηματογράφο. 

 
Το ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης Στούτχοφ, κοντά στο Ντάντσιχ (σημερινό Γκντανσκ), στην Πολωνία, όπου η επιζήσασα του Ολοκαυτώματος Ίνγκριντ Πιτ και η οικογένειά της κρατούνταν για τρία χρόνια, όπου αργότερα δραπέτευσαν. Τώρα είναι ένα μουσείο μνήμης.

Καριέρα ηθοποιίας Επεξεργασία

Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, η Πιτ ήταν μέλος του δημοφιλούς Berliner Ensemble, υπό την καθοδήγηση της χήρας του Μπέρτολτ Μπρεχτ, Χελένε Βάιγκελ. Το 1965, έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στο Δόκτωρ Ζιβάγκο, παίζοντας έναν μικρό ρόλο. Το 1968, συμπρωταγωνίστησε στην χαμηλού προϋπολογισμού ταινία επιστημονικής φαντασίας The Omegans και την ίδια χρονιά έπαιξε τη Βρετανίδα κατάσκοπο Χάιντι Σμιτ στο Όπου τολμούν οι αετοί, δίπλα στους Ρίτσαρντ Μπάρτον και Κλιντ Ίστγουντ.

Η Ίνγκριντ Πιτ εμφανίστηκε ως Βασίλισσα Γαλλία της Ατλαντίδας στο The Time Monster, που ήταν η πέμπτη σειρά της ένατης σεζόν του Doctor Who, που μεταδόθηκε σε έξι εβδομαδιαία μέρη, από τις 20 Μαΐου έως τις 24 Ιουνίου 1972. Επέστρεψε στο Doctor Who ως Dr. Solow στο Warriors of the Deep, το οποίο ήταν το πρώτο σίριαλ της 21ης σεζόν της σειράς, που μεταδόθηκε σε τέσσερα μέρη δύο φορές την εβδομάδα από τις 5 έως τις 13 Ιανουαρίου 1984. Η Πιτ εμφανίζεται επίσης στο δεύτερο επεισόδιο εκπομπής της βραχύβιας καλτ σειράς του ITC The Zoo Gang, «Mindless Murder» (12 Απριλίου 1974).

 
Η Πιτ στο Το σπίτι που έσταζε αίμα

Η δουλειά της με τη Hammer Film Productions την ανέβασε σε μια καλτ φιγούρα. Πρωταγωνίστησε ως Carmilla/Mircalla στο The Vampire Lovers (1970), βασισμένο στη νουβέλα Καρμίλα του Σέρινταν λε Φάνου και έπαιξε τον ομώνυμο ρόλο στο 600 παρθένες για τον Δράκουλα (Countess Dracula, 1971), βασισμένο στους θρύλους για την Κόμισσα Ελισάβετ Μπάτορι. Η Πιτ εμφανίστηκε επίσης στην σπονδυλωτή ταινία τρόμου της Amicus Productions, Το σπίτι που έσταζε αίμα (1971) και είχε ένα μικρό ρόλο στο Το καταραμένο σκιάχτρο (1973).

Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, εμφανίστηκε στην κριτική επιτροπή του βρετανικού τάλεντ σόου του ITV, New Faces.[7]

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, η Πιτ επέστρεψε στις mainstream ταινίες και την τηλεόραση. Ο ρόλος της ως Fraulein Baum στο Playhouse Unity του BBC το 1981, η οποία καταγγέλθηκε ως Εβραία από τη Γιούνιτι Μίτφορντ (Λέσλι-Αν Ντάουν), ήταν άβολα κοντά στις πραγματικές της εμπειρίες. Η δημοτικότητά της με τους λάτρεις των ταινιών τρόμου την έκανε να έχει ζήτηση για guest εμφανίσεις σε συνέδρια τρόμου και φεστιβάλ ταινιών. Άλλες ταινίες στις οποίες η Πιτ έχει εμφανιστεί εκτός του είδους του τρόμου είναι: Όποιος τολμά θα νικήσει (1982) (ή The Final Option ), Επιχείρηση: Άγριες Χήνες II (1985) και Hanna's War (1988). Γενικά ως κακοποιός, οι χαρακτήρες της συχνά πέθαιναν φρικτά στο τέλος του τελευταίου μέρους. «Το να είσαι ο αντι-ήρωας είναι υπέροχο – είναι πάντα ρόλοι στους οποίους μπορείς να κάνεις τα δικά σου».

Αυτή την εποχή εισήλθε και στον κόσμο του θεάτρου. Η Πιτ ίδρυσε τη δική της εταιρεία θεατρικών περιοδειών και πρωταγωνίστησε σε επιτυχημένες σκηνικές παραγωγές του κλασικού έργου του Άλφρεντ Χίτσκοκ του 1954, Τηλεφωνήσατε Ασφάλεια Αμέσου Δράσεως, Duty Free (ή Don't Bother to Dress) και Woman of Straw. Εμφανίστηκε επίσης σε πολλές τηλεοπτικές σειρές στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες, ανάμεσά τους οι Ironside, Dundee and the Culhane και Smiley's People.

Το 1998, η Πιτ αφηγήθηκε το άλμπουμ Cruelty and the Beast των Cradle of Filth, αν και η αφήγησή της έγινε αυστηρά με τον χαρακτήρα της Κόμισσας Ελισάβετ Μπάτορι, όπως υποδύθηκε στο 600 παρθένες για τον Δράκουλα.

Το 2000, η Πιτ επέστρεψε στη μεγάλη οθόνη στο The Asylum, με πρωταγωνιστές τους Κόλιν Μπέικερ και Πάτρικ Μόουερ και σκηνοθεσία Τζον Στιούαρτ. Το 2003, η Πιτ εξέφρασε τον ρόλο της Lady Violator στην παραγωγή της Renga Media, Dominator. Η ταινία ήταν η πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων εικόνων του Ηνωμένου Βασιλείου που δημιουργήθηκε από υπολογιστή.

Μετά από μια περίοδο ασθένειας, η Πιτ επέστρεψε στην οθόνη για το αφιέρωμα της Hammer Films στον Μάριο Μπάβα, Sea of Dust (2008).

Η Πιτ υποτίθεται ότι έπαιζε επίσης έναν ρόλο στο Beyond the Rave (2008) ως η ανώνυμη μητέρα του χαρακτήρα Tooley, του εμπόρου ναρκωτικών που υποδύθηκε ο Στιβ Σουίνι. Αυτό το σίριαλ τρόμου, που σηματοδότησε την επιστροφή της Hammer Films, δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο του MySpace που είχε γυρίσει τη σκηνή της Πιτ για το επεισόδιο 3, αλλά παραλείφθηκε στην τελική περικοπή. Παρόλα αυτά, η Πιτ καταγράφηκε κατά λάθος στους τίτλους του επεισοδίου ως «η μαμά του Τούλεϊ» σαν να ήταν ακόμα σε αυτό. Η σκηνή περιλαμβάνεται ως έξτρα σε έκδοση DVD.

Συγγραφική καριέρα Επεξεργασία

Η ενότητα αυτή είναι κενή, ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ανολοκλήρωτη. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη!

Το πρώτο βιβλίο της Ίνγκριντ Πιτ, μετά από μια σειρά άτυχων πραγματειών για τη δεινή κατάσταση των ιθαγενών της Αμερικής, ήταν το μυθιστόρημα του 1980, Cuckoo Run, μια ιστορία κατασκόπων για εσφαλμένη ταυτότητα.[8] «Το πήγα στον Άλμπερτ Ρ. Μπρόκολι. Ήταν για μια γυναίκα που ονομάζεται Νίνα Ντάλτον, η οποία καταδιώκεται σε όλη τη Νότια Αμερική με την εσφαλμένη πεποίθηση ότι είναι κατάσκοπος. Ο Άλμπερτ είπε ότι ήταν ένας θηλυκός Μποντ . Ήταν πολύ ευγενικός».

Ακολούθησε το 1984 μια νουβέλα της εποχής Περόν στην Αργεντινή (The Perons), όπου έζησε για αρκετά χρόνια: «Η Αργεντινή ήταν μια άγρια συνοριακή χώρα που κυβερνιόταν από μια ξέφρενη στρατιωτική δικτατορία εκείνη την εποχή. Απλώς ταίριαζε στη διάθεσή μου».

Προσωπική ζωή Επεξεργασία

Η Πιτ παντρεύτηκε τρεις φορές: τον Λοντ Ρόλαντ Πιτ το νεότερο, τον Τζορτζ Πίντσις, Βρετανό στέλεχος κινηματογράφου και τομ Τόνι Ράντλιν, συγγραφέα και οδηγός αγωνιστικών αυτοκινήτων. Η κόρη της από τον πρώτο της γάμο, Στέφανι Πιτ-Μπλέικ, είναι επίσης ηθοποιός και έχει μια εγγονή, τη Σοφία Μπλέικ.

Είχε πάθος με τα αεροσκάφη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Αφού το αποκάλυψε αυτό σε ένα ραδιοφωνικό πρόγραμμα, προσκλήθηκε από το Αυτοκρατορικό Πολεμικό Μουσείο του Ντάξφορντ για να πετάξει με ένα βομβαρδιστικό Lancaster.[9] Κατείχε δίπλωμα πιλότου ιδιωτικού αεροπλάνου και μαύρη ζώνη στο καράτε.[10]

Θάνατος Επεξεργασία

Η Πιτ πέθανε από συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια σε νοσοκομείο του νότιου Λονδίνου στις 23 Νοεμβρίου 2010, δύο ημέρες μετά τα 73α γενέθλιά της.[11]

Έργο κληρονομιάς Επεξεργασία

Επτά μήνες πριν πεθάνει, η Πιτ ολοκλήρωσε την αφήγηση για το Ingrid Pitt: Beyond the Forest (2011), μια ταινία κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους για την εμπειρία της στο Ολοκαύτωμα, ένα έργο που βρισκόταν στα σκαριά για πέντε χρόνια. Ο σχεδιασμός χαρακτήρων και τα σενάρια δημιουργήθηκαν από τον δύο φορές υποψήφιο για Όσκαρ σκηνοθέτη Μπιλ Πλίμπτον. Η ταινία είναι σκηνοθετημένη από τον Κέβιν Σον Μάικλς, η συμπαραγωγή και συγγραφή από τον Τζαντ Νιούμπορν, ειδικό του Ολοκαυτώματος και συγγραφέα του «Σόφι Σολ και το Λευκό Ρόδο» και τα σκίτσα από τον 10χρονο animator, Πέρι Τσεν. Θα ακολουθήσει ένα μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ, επίσης του Μάικλς.[12][13][14]

Φιλμογραφία Επεξεργασία

Η ενότητα αυτή είναι κενή, ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ανολοκλήρωτη. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη!

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 62050344. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) Internet Speculative Fiction Database. 107654. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ Encyclopaedia Metallum. 63156. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ www.telegraph.co.uk/news/obituaries/culture-obituaries/film-obituaries/8158061/Ingrid-Pitt.html.
  5. ↑ 5,0 5,1 Margalit Fox (25 November 2010). «Ingrid Pitt, Horror Star Who Survived Nazis, Dies at 73». The New York Times. https://www.nytimes.com/2010/11/25/arts/25pitt.html?hpw. Ανακτήθηκε στις 25 November 2010. 
  6. ↑ Bergan, Ronald (24 November 2010). «Ingrid Pitt obituary». The Guardian. ISSN 0261-3077. https://www.theguardian.com/film/2010/nov/24/ingrid-pitt-obituary. Ανακτήθηκε στις 25 June 2019. 
  7. ↑ Pitt, Ingrid (8 Σεπτεμβρίου 2008). «The Ingrid Pitt column: talent shows». Den of Geek. Dennis Publishing. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2010. 
  8. ↑ «Ingrid Pitt: Actress and writer who escaped from East Germany and». The Independent. 25 Νοεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2019. 
  9. ↑ «Ingrid Pitt». The Daily Telegraph (London). 24 November 2010. https://www.telegraph.co.uk/news/obituaries/culture-obituaries/film-obituaries/8158061/Ingrid-Pitt.html. 
  10. ↑ Cotter, Robert Michael (2010). Ingrid Pitt, Queen of Horror. McFarland & Co. σελίδες 170, 205. ISBN 978-0-7864-5888-2. 
  11. ↑ «Hammer horror actress Ingrid Pitt dies aged 73». BBC News (BBC). 23 November 2010. https://www.bbc.co.uk/news/entertainment-arts-11823418. Ανακτήθηκε στις 23 November 2010. 
  12. ↑ Child, Ben (25 November 2010). «Ingrid Pitt made film about concentration camp childhood-Prior to her death, Hammer horror muse narrated animated short film about her childhood experience of the Holocaust». The Guardian (UK). https://www.theguardian.com/film/2010/nov/25/ingrid-pitt-film-concentration-camp. Ανακτήθηκε στις 25 November 2010. 
  13. ↑ «Queen of British Horror Films and Child Holocaust Survivor INGRID PITT Dies Aged 73». Perrys Previews. 24 November 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-04-03. https://web.archive.org/web/20160403164639/http://www.perryspreviews.com/?p=1779. Ανακτήθηκε στις 24 November 2010. 
  14. ↑ «Dr. Jud Newborn, Lecturer, Historian, Curator». http://www.judnewborn.com. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ίνγκριντ_Πιτ&oldid=10401226"