Αλέξανδρος Λυκουρέζος
Ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος (Αθήνα, 4 Φεβρουαρίου 1934) είναι Έλληνας ποινικολόγος.
| Αλέξανδρος Λυκουρέζος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 4 Φεβρουαρίου 1934 Αθήνα |
| Εθνικότητα | Ελληνική |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | δικηγόρος πολιτικός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Νέα Δημοκρατία, Ένωσις Κέντρου - Νέες Δυνάμεις και Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Αλίσια Κοριολάνο Ζωή Λάσκαρη (1976–2017) |
| Τέκνα | Μαρία-Ελένη Λυκουρέζου Ιάσων Κοριολάνο-Λυκουρέζος |
| Γονείς | Παυσανίας Λυκουρέζος |
| Αδέλφια | Φίλιππος Λυκουρέζος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Βουλευτής (2000-2003) Εκλογική περιφέρεια Α΄ Αθηνών |
| Ιστότοπος | |
| lykourezoslawoffices | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1934. Κατάγεται από οικογένεια με παράδοση στη δικηγορία και στην πολιτική. Είναι γιος του Παυσανία Λυκουρέζου, που διετέλεσε Υπουργός Εσωτερικών της Κυβέρνησης Παπάγου, ανιψιός του αξιωματικού του Πολεμικού Ναυτικού, εφοπλιστή και αντιστασιακού Παναγιώτη Λυκουρέζου και εγγονός του δικηγόρου και υπουργού Κωνσταντίνου Λυκουρέζου.[1] Φοίτησε στο Εκπαιδευτήριο «Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος» και σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, απ' όπου αποφοίτησε το 1957.[2]
Τη δεκαετία του 1950 ασχολήθηκε με την ξιφασκία, στην οποία μάλιστα αναδείχθηκε πανελληνιονίκης το 1955 στο ξίφος μονομαχίας, καθώς και με την κολύμβηση στον Παναθηναϊκό.[3] Ιδιώτευσε ως δικηγόρος αναλαμβάνοντας το δικηγορικό γραφείο που είχε ιδρύσει ο παππούς του το 1910. Με την εγκαθίδρυση της Χούντας των Συνταγματαρχών διέφυγε στο εξωτερικό με την τότε συζυγό του, από όπου επέστρεψε το 1974.[4] Τον Σεπτέμβριο του ιδίου έτους ήταν ο πρώτος που κατέθεσε μήνυση κατά των πρωταιτίων του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967 επί εσχάτη προδοσία.[3]
Επαγγελματική σταδιοδρομία Επεξεργασία
Κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας συμμετείχε στη δίκη των μελών της τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη» ως συνήγορος του Βαρδή Βαρδινογιάννη και των οικογενειών των επιχειρηματιών Αλεξάνδρου Αθανασιάδη και Δημήτρη Αγγελόπουλου για το μέρος του κατηγορητηρίου που αφορούσε την απόπειρα δολοφονίας κατά του πρώτου και τις δολοφονίες των άλλων δύο. Ήταν επίσης συνήγορος του αστυνομικού Αθανασίου Μελίστα στη δίκη για την δολοφονία του 15χρονου Μιχάλη Καλτεζά, του Γιώργου Κοσκωτά στο ομώνυμο σκάνδαλο, ενώ είναι συνήγορος της εταιρείας Siemens στην υπόθεση του ομωνύμου σκανδάλου.[2] Το 1999 προσέφυγε μαζί με εκατοντάδες άλλους Έλληνες, μεταξύ των οποίων και ο Μίκης Θεοδωράκης στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης κατά του ΝΑΤΟ για τους εκτεταμένους βομβαρδισμούς με βόμβες διασποράς στην Γιουγκοσλαβία.[3]
Ασχολήθηκε με την πολιτική και έθεσε υποψηφιότητα στις εκλογές του 1974 στο Νομό Μεσσηνίας με την Ένωση Κέντρου - Νέες Δυνάμεις, αποτυγχάνοντας όμως να εκλεγεί.[3] Πολιτεύθηκε πάλι χωρίς επιτυχία στις βουλευτικές εκλογές του 1977 με την ΕΔΗΚ, ενώ το 1978 προσχώρησε στη Νέα Δημοκρατία, στην οποία εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής.[2] Κατά την περίοδο της κυβερνήσεως Ράλλη ήταν σύμβουλος του πρωθυπουργού. Στις εθνικές εκλογές του 2000 εξελέγη βουλευτής στην Α' Αθηνών με την υποστήριξη της Νέας Δημοκρατίας.[5] Το 2003 και μετά την εφαρμογή στο πλαίσιο της Συνταγματικής Αναθεώρησης του 2001[6] του τροποποιημένου άρθρου 57, που αφορά το Επαγγελματικό ασυμβίβαστο βουλευτών, παραιτήθηκε της βουλευτικής του έδρας, επιλέγοντας να συνεχίσει να ασκεί το δικηγορικό επάγγελμα. Στις εκλογές του 2004 συμπεριλήφθηκε στην δέκατη θέση του ψηφοδελτίου επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας. Στις 14 Ιανουαρίου του 2005 εξελέγη πρόεδρος της Ε.Π.Α.Ε., θέση από την οποία παραιτήθηκε έναν χρόνο αργότερα.[2]
Υποθέσεις με τη δικαιοσύνη Επεξεργασία
Καταδικάστηκε πρωτόδικα σε φυλάκιση πέντε ετών με αναστολή τον Μάρτιο του 2012, ως συγκατηγορούμενος στη δίκη για το «Σκάνδαλο της Αιξωνής», μιας υπόθεσης καταπάτησης εκατοντάδων στρεμμάτων αναδασωτέας δασικής και δημόσιας έκτασης στην Αιξωνή Γλυφάδας στην πλαγιά του Υμηττού. Αθωώθηκε για τις βασικές κατηγορίες της απάτης και απόπειρας απάτης επί δικαστηρίω, ενώ κρίθηκε ένοχος μόνο για ηθική αυτουργία σε χρήση πλαστού εγγράφου κατά του Δημοσίου. Για την ίδια υπόθεση καταδικάστηκαν συνολικά 21 από τους 26 κατηγορούμενους σε ποινές έως και πεντάκις ισόβια, ανάμεσά τους δικηγόροι, συμβολαιογράφοι και επιχειρηματίες.[7] Στο Εφετείο, το 2018, η πρωτόδικη απόφαση ανατράπηκε και ο Λυκουρέζος κηρύχθηκε αθώος για όλες τις κατηγορίες.[8]
Στις 18 Απριλίου 2019 συνελήφθη μετά από ένταλμα του ειδικού εφέτη ανακριτή που ερευνά την υπόθεση της μαφίας των φυλακών με τον ανακριτή να του αποδίδει κατηγορίες της σύστασης εγκληματικής οργάνωσης και της απόπειρας εκβίασης.[9] [10] Μετά την απολογία του, αφέθηκε ελεύθερος με χρηματική εγγύηση 50.000 ευρώ και τους περιοριστικούς όρους της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα και της εμφάνισης στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής του δύο φορές τον μήνα.[11]
Προσωπική ζωή Επεξεργασία
Σε πρώτο γάμο είχε νυμφευθεί την Αμερικανοβραζιλιάνα φωτογράφο, κοινωνιολόγο και πρώην φωτομοντέλο Αλίσια Κοριολάνο[12]. Όταν επιβλήθηκε το Πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, κατέφυγε μαζί της στην Αγγλία, όπου το ζευγάρι απέκτησε δύο παιδιά, τον Ιάσονα και τη Μαρίνα, τα οποία γεννήθηκαν με τρία χρόνια διαφορά.[4] Επέστρεψε μόνος του -καθώς είχε στο μεταξύ χωρίσει- στην Ελλάδα μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974. Από το 1976 ήταν νυμφευμένος με την ηθοποιό Ζωή Λάσκαρη μέχρι τον θάνατό της το 2017. Απέκτησαν μαζί μία κόρη, την Μαρία-Ελένη.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Γεώργιος Μαλούχος (2010), Δικηγορικό γραφείο Κωνσταντίνου - Παυσανία - Αλέξανδρου Λυκουρέζου, 1910-2010: Το χρονικό μιας οικογένειας νομικών. Αθήνα: Εκδόσεις Λιβάνη, σελ. 26-27. ISBN 978-960-14-2218-3.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «Βιογραφικά Προέδρων Ε.Π.Α.Ε.». Ε.Π.Α.Ε. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Σεπτεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2016.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Λένα Παπαδημητρίου «Αλέξανδρος Λυκουρέζος: Είμαστε όλοι εν δυνάμει εγκληματίες» (συνέντευξη), εφ. Το Βήμα (20 Απριλίου 2015, ένθετο BHMAgazino). Ανακτήθηκε στις 20.08.2017.
- ↑ 4,0 4,1 Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο
<ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομαMarina. - ↑ «Κοινοβουλευτική θητεία: Λυκουρέζος Παυσανία Αλέξανδρος». Ιστοσελίδα της Βουλής των Ελλήνων. Ανακτήθηκε στις 21.08.2017
- ↑ «Συνταγματική Αναθεώρηση 2001». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Φεβρουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2018.
- ↑ «Αρχίζει η δίκη σε δεύτερο βαθμό για το σκάνδαλο της Αιξωνής». www.newsbomb.gr. 19 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2018.
- ↑ Ελευθερία Κόλλια, Protagon.gr, Είναι ο Λυκουρέζος «δικηγόρος του Διαβόλου»;
- ↑ «Μαφία φυλακών: Συνελήφθη ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος». www.cnn.gr. 18 Απριλίου 2019.
- ↑ «Συνελήφθη ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος από την αντιτρομοκρατική». Athens Voice. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2019.
- ↑ Ελεύθερος με εγγύηση ο Αλ. Λυκουρέζος – Ελεύθερος και ο Θ. Παναγόπουλος Capital.gr, 22 Απριλίου 2019
- ↑ «Η άγνωστη Βραζιλιάνα κόρη του Αλέξανδρου Λυκουρέζου». www.iefimerida.gr. 20 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2018.