Αλέξανδρος της Βυρτεμβέργης (1771-1833)
Ο Αλέξανδρος, γερμ. Alexander (5 Μαΐου 1771 - 4 Ιουλίου 1833) από τον Οίκο της Βυρτεμβέργης ήταν στρατηγός στη Ρωσία. Είναι ιδρυτής του νεότερου κλάδου του Οίκου, που από τον εγγονό του και μετά ήταν καθολικοί.
Πίνακας περιεχομένων
ΒιογραφίαΕπεξεργασία
Ήταν ο έβδομος γιος του Φρειδερίκου Β΄ Ευγενίου δούκα της Βυρτεμβέργης και της Φρειδερίκης-Σοφίας των Χοεντσόλερν, κόρης του Φρειδερίκου-Γουλιέλμου μαργράβου του Βρανδεμβούργου-Σβετ. Γεννήθηκε στο Μονμπελιάρ, που τότε ανήκε στη Γερμανία με την ονομασία Μέμπελγκαρτ. Είχε δέκα αδέλφια: τον Φρειδερίκο Α΄ της Βυρτεμβέργης, τη Σοφία-Δωροθέα (Μαρία Φεοντόροβνα) σύζυγο του Παύλου Αυτοκράτορα της Ρωσίας[4], κ.ά.
Στρατιωτική σταδιοδρομίαΕπεξεργασία
Υπηρέτησε στον Ρωσικό στρατό ως συνταγματάρχης το 1791 και μετά στον Αυστριακό στρατό, τον οποίο ακολούθησε στην εκστρατεία εναντίον της Γαλλίας (1796-99). Συμμετείχε σε πέντε μάχες[4]. Το 1796 έγινε υποστράτηγος και το 1798 αντι-στρατάρχης της Αυστρίας.
Το έτος εκείνο συνάντησε τον Αλεξάντρ Σουβόροφ και ακολούθησε τη σύστασή του να επιστρέψει στο Ρωσικό στρατό. Ως αντιστράτηγος ήταν διοικητής του Συντάγματος Θωρακοφόρων (μετέπειτα Δραγόνων) της Ρίγα. Έγινε στρατηγός του Ιππικού και το 1811 διοικητής της Λευκορωσίας[4]. Στην εκστρατεία του 1812 υπηρέτησε στο Στρατηγείο της Α΄ Δυτικής Στρατιάς και έδωσε επτά μάχες[4]· πολιόρκησε και κατέλαβε το Ντάντσιχ (Γκντανσκ). Του απονεμήθηκε η διάκριση του Τάγματος του Αγ. Γεωργίου και επέστρεψε στη Λευκορωσία και στο Σύνταγμά του.
Το 1822 έγινε επικεφαλής των Επικοινωνιών και ξεκίνησε τη δημιουργία μεγάλης κλίμακας αρδευτικών έργων στη Δυτική Ρωσία, όπως το κανάλι του Βίννταβσκι[4][5]. Το 1826 έγινε μέλος του Συντάγματος Θωρακοφόρων του Αικατερινοσλάβ και μέλος του Συμβουλίου του Κράτους, αλλά επέστρεψε στη Λευκορωσία και στο Σύνταγμά του το 1827. Πέντε έτη μετά αποσύρθηκε και επέστρεψε στη Γερμανία[4].
ΑπόγονοιΕπεξεργασία
Είναι ιδρυτής του νεότερου κλάδου του Οίκου, τού λεγομένου δουκικού, που από τον εγγονό του Φίλιππο και μετά ήταν καθολικοί· είναι ο μόνος κλάδος, που έχει άρρενες απογόνους ως τις ημέρες μας. Οι (τέσσερις) πρεσβύτεροι κλάδοι είτε εξέλιπαν είτε, λόγω μοργανατικών γάμων, δεν μπορούσαν να διαδεχθούν. Ο Αλέξανδρος απεβίωσε το 1883 στο Γκότα της Θουριγγίας σε ηλικία 62 ετών[4].
ΟικογένειαΕπεξεργασία
Νυμφεύτηκε το 1798 την Αντουανέτα των Βέττιν, κόρη του Φραγκίσκου δούκα της Σαξονίας-Κόμπουρκ & Ζάαλφελτ και είχε επιζόντα τέκνα:
- Μαρία 1799-1860, παντρεύτηκε τον Ερνέστο Α΄ των Βέττιν δούκα της Σαξονίας-Κόμπουρκ & Γκότα.
- Αλέξανδρος 1804-1881, δούκας της Βυρτεμβέργης. Νυμφεύτηκε μοργανατικά και στη σύζυγό του και στους απογόνους τους δόθηκε το επώνυμο φον Γκρύνχοφ.
- Ερνέστος 1807-1868, δούκας της Βυρτεμβέργης.
ΔιακρίσειςΕπεξεργασία
- Τάγμα του Αγ. Γεωργίου, του Αγ. Ανδρέα, της Αγ. Άννας, του Αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκυ, του Αγ. Βλαδιμίρ, του Αγ. Ιωάννου της Ιερουσαλήμ, του Μέλανος Αετού, του Ερυθρού Αετού, του Στέμματος της Βυρτεμβέργης, της Στρατιωτικής Αξίας, του Μαξιμιλιανού-Ιωσήφ της Βαυαρίας, της Μάλτας, κά.
Αναφορές σε ΠηγέςΕπεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Darryl Roger Lundy: The Peerage. p10367.htm#i103662. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Darryl Roger Lundy: The Peerage.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 p.448, Mikaberidze
- ↑ «Александр герцог Виртембергский». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2017.
ΠηγέςΕπεξεργασία
- Mikaberidze, Alexander, The Russian officer Corps in the Revolutionary and Napoleonic wars 1792-1815, Savas Beatie, New York, 2005
| Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Duke Alexander of Württemberg (1771–1833) της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0. (ιστορικό/συντάκτες). |