Αλφονσίνε
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Συντεταγμένες: 44°30′22″N 12°2′28″E / 44.50611°N 12.04111°E
Το Αλφονσίνε (ιταλικά: Alfonsine) είναι δήμος της βορειοανατολικής Ιταλίας και ανήκει στην επαρχία της Ραβέννα στην περιφέρεια της Εμίλια Ρομάνια. Σύμφωνα με την επικρατέστερη θεωρία το όνομα Αλφονσίνε προέρχεται από τον Αλφόνσο Καλκανίνι (Alfonso Calcagnini) που ξεκίνησε τα πρώτα έργα αποστράγγισης των βάλτων της περιοχής.
| Αλφονσίνε Comune | |
|---|---|
| Comune di Alfonsine | |
| Διοικητικές πληροφορίες | |
| Χώρα |  Ιταλία |
| Περιφέρεια | Εμίλια Ρομάνια |
| Επαρχία | Ραβέννα |
| Άλλες πληροφορίες | |
| Ταχυδρομικός κώδικας | 48011 |
| Ζώνη ώρας | UTC+1 |
| Τοποθεσία | |
  Αλφονσίνε | |
.svg) | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
Γεωγραφία Επεξεργασία
Πρόκειται για έναν καθαρά πεδινό δήμο που βρίσκεται σε μία περιοχή που, πριν από τα αποστραγγιστικά έργα, ήταν καλυμμένη με έλη και βάλτους που δημιουργούσαν τα ποτάμια και τα κανάλια που διασχίζουν την περιοχή. Τα σημαντικότερα υδάτινα ρεύματα που διασχίζουν τον δήμο είναι ο ποταμός Σένιο (Senio), ο Πάδος ντι Πριμάρο (Po di Primaro) και ο ποταμός Σαντέρνο (Santerno). Ο κεντρικός οικισμός βρίσκεται σε υψόμετρο 6 μέτρων και όλος ο δήμος κυμαίνεται από το 1 μέτρο μέχρι τα 13 μέτρα υψόμετρο. Η συνολική του έκταση είναι 106,74 τ.χλμ. και οι γεωγραφικές του συντεταγμένες είναι: 44°30'22"32 N γεωγραφικό πλάτος και 12°2'28"68 E γεωγραφικό μήκος.
Τα δημοτικά διαμερίσματα και οι οικισμοί, που αποτελούν τον δήμο, είναι Αλφονσίνε, Κάζε Παολίνα, Κάζε Σελβάτικε, Κάζε Φαμπιόνε, Κιάβικα ντι Λένιο, Λονγκαστρίνο, Μπόργκο Καβαλλόττι, Μπόργκο Σεγκάντι, Μπόργκο Φράττι, Πασέττο, Πιάντα, Σαν Γκρεγκόριο, Σκουόλε Πιάντα, Τάλιο Κορέλλι, Φίλο, Φιουμάτσο και Φορνάτσο.
Το Αλφονσίνε συνορεύει με τους δήμους της Αρτζέντα (δήμος που βρίσκεται στην επαρχία της Φερράρας, του Κονσέλιτσε, του Λούγκο, του Μπανιακαβάλλο, της Ραβέννα και του Φουζινιάνο.
Ιστορία Επεξεργασία
Κατά την αρχαιότητα και μέχρι τον ύστερο μεσαίωνα η περιοχή, που σήμερα βρίσκεται το Αλφονσίνε, ήταν καλυμμένη με βάλτους, έλη και Βάλλι (Valli, ρηχές λίμνες που σχηματίζονται κοντά στις εκβολές των ποταμών). Στις μικρές νησίδες στεγνής γης, που σχηματίζονταν ανάμεσα στις υγρές εκτάσεις, κατοικούσαν μικρές διάσπαρτες κοινότητες Ετρούσκων και πιθανότατα Πελασγών. Αργότερα θα έρθουν οι Κέλτες, που θα καταστρέψουν αυτές τις κοινότητες, που, αργότερα θα τους ακολουθήσουν οι Ρωμαίοι. Οι Ρωμαίοι θα κατασκευάσουν και ένα μικρό εμπορικό λιμάνι επειδή η περιοχή ήταν σημείο σύνδεσης της θάλασσας με τα μεγάλα πλωτά ποτάμια, όπως ο Πάδος. Η ακτογραμμή εκείνη την εποχή δεν βρισκότανε στο ίδιο σημείο που βρίσκεται σήμερα αλλά ήταν μετατοπισμένη στο εσωτερικό κοντά στα εδάφη του σημερινού Αλφονσίνε. Κατά τον μεσαίωνα υπήρξαν πολλές διαμάχες για την κυριαρχία της περιοχής, που βρισκόταν στα όρια διαφορετικών κτήσεων, ανάμεσα στους άρχοντες της Φερράρα και Ραβέννα, καθώς και τον Πάπα και τη Βενετία. Η τελευταία κατασκεύασε και ένα εμπορικό λιμάνι που λίγο αργότερα υποχρεώθηκε από τον Πάπα να το καταστρέψει.
Η ιστορία του Αλφονσίνε, σαν μόνιμος οικισμός, ξεκινάει τη μέρα των Χριστουγέννων του 1464. Εκείνη τη μέρα ο Μπόρσο Έστε (Borso Este), δούκας της Φερράρα, θα δωρίσει την περιοχή μαζί με το φέουδο του Φουζινιάνο στον Τεόφιλο Καλκανίνι (Teofilo Calcagnini) από το Ροβίγκο (Rovigo). Θα ξεκινήσει μια διαμάχη μεταξύ του Καλκανίνι και του Πιέτρο του Πιεμόντε (Pietro di Piemonte) που θα καταλήξει με την αποχώρηση του δεύτερου μετά από χρηματική αποζημίωση. Ο Τεόφιλο θα ξεκινήσει αμέσως τις εργασίες αποστράγγισης της περιοχής, συνέχεα παλαιότερων προσπαθειών με αυτό τον σκοπό. Τον Τεόφιλο θα τον διαδεχτεί ο γιος του Αλφόνσο, που μετά τον γάμο του με τη Λάουρα ντ'Έστε (Laura d'Este) θα πάρει το όνομα Αλφόνσο Καλκανίνι ντ'Έστε (Alfonso Calcagnini d'Este) και θα γίνει μέλος του Οίκου των Έστε. Ο Αλφόνσο θα εντατικοποιήσει τις εργασίες αποστράγγισης και της δημιουργίας αναχωμάτων στις κοίτες των ποταμών. Η περιοχή θα πάρει αμέσως το όνομα Αλφοσίνε (δηλαδή εδάφη του Αλφόνσο). Το 1502 θα κατασκευάσει μία μικρή εκκλησία αφιερωμένη στην Παναγία που θα αποτελέσει τον πρώτο τόπο λατρείας του σημερινού κεντρικού οικισμού του Αλφονσίνε. Την ίδια περίοδο είχαν ξεκινήσει διαμάχες μεταξύ του οίκου των Έστε και τους Βενετούς, που εκείνη την εποχή ήταν άρχοντες της Ραβέννα, για τις εκτάσεις της Αρτζέντα, του Λούγκο, του Φουζινιάνο και του Αλφονσίνε, με τον Πάπα να παίρνει το μέρος τω Έστε και των Καλκανίνι, χωρίς όμως να σταματήσουν οι διαμάχες. Στις 3ης Δεκεμβρίου του 1519 ο Πάπας Λέων Ι' θα παραχωρήσει την πλήρη ηγεμονία του Αλφονσίνε και των γύρο φέουδων στους Καλκανίνι και αποφασίζει ότι αυτά τα εδάφη θα ονομαστούν Λεονίνο. Οι διαμάχες θα συνεχιστούν και το 1598 ο Πάπας Κλήμης Η' θα επιβεβαιώσει όλα τα δικαιώματα των Καλκανίνι στα φέουδα του Λεονίνο και Φουζινιάνο.
Κατά τον 17ο αιώνα η περιοχή θα υποστεί συνεχής καταστροφές από πλημμύρες που θα επιβάλουν την ανάγκη για άμεσες και εκτεταμένες εργασίες αποστράγγισης και εκτροπής των ποταμών και των καναλιών της περιοχής. Το 1708 ο αυτοκράτορας της Αυστρίας, Ιωσήφ Α', κήρυξε πόλεμο στον Πάπας Κλήμης ΙΑ' ζητώντας να του παραχωρηθεί η κοντινή πόλη του Κομάκκιο (Comacchio). Οι Καλκανίνι θα στείλουν έναν μικρό στρατό για να βοηθήσουν τα στρατεύματα του Πάπα που τελικά θα νικήσουν τους Αυστριακούς. Το 1756 Αλφονσίνε θα διαχωριστεί από το Φουζινιάνο και θα αποκτήσει αυτονομία. Το 1796 η Ιταλία θα κατακτηθεί από τον Ναπολέων και με τη νέα διοικητική οργάνωση το Αλφονσίνε θα γίνει δήμος, αργότερα, όμως, με τη διοικητική αναδιοργάνωση που θα κάνουν οι Γάλλοι τα εδάφη του Αλφονσίνε θα μοιραστούν στους δήμους του Λούγκο, του Μπανιακαβάλλο και της Ραβέννα. Το 1799 – 1800 οι Αυστριακοί θα κατακτήσουν τη Ρομάνια και το Αλφονσίνε θα ενωθεί και πάλι σε έναν δήμο μέχρι το 1804 και 1805 που, με τη δημιουργία της Ιταλικής δημοκρατίας, θα ξαναχωριστεί σε δύο δήμους, Αλφονσίνε-ραβινιάνε (Alfonsine-ravignane) στην αριστερή πλευρά του ποταμού Σένιο και Αλφονσίνε Λεονινο (Alfonsine Leonino) στη δεξιά. Το 1809 οι δύο δήμοι θα επανενωθούν αλλά θα είναι κάτω από το Φουζινιάνο μέχρι το 1814 οπότε θα ανεξαρτητοποιηθεί και πάλι. Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα οι κάτοικοι του δήμου θα συμμετάσχουν όλο και πιο ενεργά στους αγώνες για την ένωση της Ιταλίας, κατά του κράτους της εκκλησίας, για την καθιέρωση της δημοκρατίας και κυρίως για τα δικαιώματα των εργατών. Στις 10 και 11 Ιουλίου του 1914, κατά τη διάρκεια της επονομαζόμενης Κόκκινης Εβδομάδας (Settimana Rossa), το Αλφονσίνε έζησε έντονες διαμάχες των αριστερών ενάντια σε όσους αντιπροσωπεύανε την εξουσία και καταστράφηκαν τα σύμβολα αυτής, όπως το δημαρχείο και η εκκλησία. Στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο οι κάτοικοι θα συμμετάσχουν ενεργά στην αντίσταση κατά των Γερμανών. Από τον Δεκέμβριο του 1944 μέχρι τις 10 Απριλίου του 1945 θα βρεθεί στο κέντρο του πολεμικού μετώπου. Αποκορύφωμα αυτής της περιόδου είναι η μάχη του Σένιο που θα αποτελέσει την τελική επίθεση για τη διάσπαση της Λίνεα Γκότικα (Γοτθική γραμμή Linea Gothica) των Γερμανών. Από τον πόλεμο το Αλφονσίνε θα βγει ολοκληρωτικά κατεστραμμένο.
Μνημεία και Πολιτισμός Επεξεργασία
Μνημεία Επεξεργασία
Λόγω των μεγάλων καταστροφών που υπέστη στον τελευταίο πόλεμο στο Αλφονσίνε δεν έχουν διασωθεί πολλά μνημεία. Τα πιο ενδιαφέροντα από αυτά είναι:
- Το Μουσείο της μάχης του Σένιο (Museo della battaglia del Senio), αφιερωμένο στην ομώνυμη μάχη που έπαιξε αποφασιστικό ρόλο για το τέλος του πολέμου.
- Το Σπίτι μουσείο του Βιντσέντσο Μόντι (Casa museo di Vincenzo Monti). Πρόκειται για το σπίτι που γεννήθηκε ο Βιντσέντσο Μόντι ένας από τους μεγαλύτερους νεοκλασικούς ποιητές της Ιταλίας.
Πολιτισμός Επεξεργασία
Στις πολιτιστικές εκδηλώσεις που προσφέρει ο δήμος περιλαμβάνονται
- Στις 10 Απριλίου κάθε χρόνου γιορτάζεται η επέτειος της μάχης του Σένιο
- Το πανηγύρι του Αλφονσίνε που διοργανώνεται από την τελευταία Πέμπτη μέχρι την τελευταία Κυριακή του Μαΐου.
- Η γιορτή των σταφυλιών που γίνεται τον Οκτώβριο.
Κοινωνία Επεξεργασία
Το Αλφονσίνε, σύμφωνα με τα στοιχεία της 1ης Ιανουαρίου του 2011, έχει 12373 μόνιμους κατοίκους.
Την ίδια περίοδο οι ξένοι μόνιμοι κάτοικοι ήταν 1090 με τους περισσότερους να προέρχονται από τη Ρουμανία με 310, το Μαρόκο με 249 και την Ουκρανία με 131 άτομα. Στο Αλφονσίνε κατοικούν μόνιμα και 2 Έλληνες.