Ροβίγκο
Συντεταγμένες: 45°4′51.24″N 11°47′38.40″E / 45.0809000°N 11.7940000°E
Το Ροβίγκο (ιταλικά: Rovigo) είναι πόλη και κοινότητα στην Ιταλία η πρωτεύουσα της Επαρχίας Ροβίγκο μίας από τις επτά Επαρχίες της Περιφέρειας Βένετο.[4] Η έκταση της πόλης είναι 108.81 τετραγωνικά χιλιόμετρα και ο πληθυσμός σύμφωνα με την απογραφή του 2018 51.149 κάτοικοι, η πυκνότητα πληθυσμού στο Ροβίγκο είναι 470 κάτοικοι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο.[5][6] Το Ροβίγκο βρίσκεται 80 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από τη Βενετία και 40 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από την Πάντοβα, εκτείνεται ανάμεσα στους ποταμούς Αδίγη και Πάδο.
| Ροβίγκο | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| |||
  Ροβίγκο | |||
.svg) | |||
| Χώρα | Ιταλία[1] | ||
| Διοικητική υπαγωγή | Επαρχία του Ροβίγκο | ||
| Προστάτης | Bellinus of Padua | ||
| Έκταση | 108,81 km²[2] | ||
| Υψόμετρο | 7 μέτρα | ||
| Πληθυσμός | 49.985 (1 Ιανουαρίου 2023)[3] | ||
| Ταχ. κωδ. | 45100 | ||
| Τηλ. κωδ. | 0425 | ||
| Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα) | ||
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | ||
 Σχετικά πολυμέσα | |||
Ιστορία
Επεξεργασία_(Rovigo).jpg)
Το Ροβίγκο εμφανίζεται για πρώτη φορά σε έγγραφο από τη Ραβένα (24 Απριλίου 838), η προέλευση του ονόματος του δεν είναι γνωστή. Ο επίσκοπος της Άντρια Πάολο Κατανέο μετά την καταστροφή της πόλης του από Ούγγρους κακοποιούς κατέφυγε στο Ροβίγκο (920) και διέταξε την οχύρωση της πόλης, ολοκληρώθηκε το 945. Οι υποκόμητες του Ροβίγκο έκτισαν τη δεκαετία του 1130 μία σειρά από πλίνθινα τείχη και πύργους με εντολή της Οικογένειας Έστε, το σημερινό Τόρρε Ντόνα προέρχεται από τις οχυρώσεις της εποχής. Το ύψος του φτάνει τα 66 μέτρα και αν οι χρονολογίες είναι ακριβείς είναι ο ψηλότερος πλίνθινος πύργος της εποχής. Ο Άτσο ΣΤ΄ των Έστε δούκας της Φεράρα κατέλαβε την πόλη και πήρε τον τίτλο του "κόμη του Ροβίγκο" (1194), η Οικογένεια Έστε διατήρησε την πόλη μέχρι την εποχή που η Δημοκρατία της Βενετίας την κατέλαβε με πολιορκία (1494). Η Οικογένεια Έστε ξαναπήρε για λίγο την πόλη μετά τον "Πόλεμο της Λίγκας του Καμπραί" αλλά η Βενετία την κατέλαβε ξανά (1514) και τη διατήρησε μέχρι τη Γαλλική Επανάσταση. Ο Ναπολέων Α΄ δημιούργησε με κέντρο το Ροβίγκο ένα μεγάλο δουκάτο που το έκανε δώρο στον στρατηγό του Άννα Ιωάννη Μαρία Ρενέ Σαβαρί (1806), η Αυστριακή Αυτοκρατορία την έκανε βασιλική πόλη (1815).
Το Ροβίγκο προσαρτήθηκε στο Βασίλειο της Λομβαρδοβενετίας και μετά την πτώση του στο Βασίλειο της Ιταλίας (1866), την ίδια χρονιά συνδέθηκε σιδηροδρομικά με την Πάντοβα, τη Φεράρα και τη Βερόνα. Τη δεκαετία του 1900 εγκαταστάθηκαν σύγχρονες βιομηχανίες με πιό διαδεδομένα τα ζαχαροπλαστεία, το 1927 περιείχε πολλά μικρότερα προάστια. Ακολούθησε η εκτροπή του καναλιού Αντιγκέττο (1937) και στη θέση που βρισκόταν το κανάλι κατασκευάστηκε η μεγάλη λεωφόρος Κόρσο ντελ Πόπολο. Το Ροβίγκο προσαρτήθηκε στην Ιταλική Κοινωνική Δημοκρατία και στη συνέχεια στην Ιταλική Δημοκρατία (1946). Τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 η πόλη είχε ταχύτατη αστικοποίηση, τη μεγαλύτερη από όλες τις υπόλοιπες πόλεις του Βένετο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 43173. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2018.
- ↑ 2,0 2,1 «Superficie di Comuni Province e Regioni italiane al 9 ottobre 2011». Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής της Ιταλίας. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2019.
- ↑ demo
.istat .it?l=it. - ↑ Δεν πρέπει να έχει σχέση με την ομώνυμη πόλη Ροβίγκο, Γαλλική αποικία στην Αλγερία.
- ↑ https://www.istat.it/it/archivio/156224
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2019.
Πηγές
Επεξεργασία- Various (1988). Rovigo. Ritratto di una Città. Rovigo: Minelliana.