Βικιπαίδεια

Ανάκτορο Σλάισχαϊμ

Το ανάκτορο Σλάισχαϊμ (γερμανικά: Schloss Schleißheim‎‎) περιλαμβάνει τρία μεμονωμένα ανάκτορα σε ένα μεγάλο μπαρόκ πάρκο στο χωριό Άνω Σλάισχαϊμ (Oberschleißheim), ένα προάστιο του Μονάχου, στη Βαυαρία της Γερμανίας. Το ανάκτορο ήταν μια θερινή κατοικία των Βαυαρών ηγεμόνων του Οίκου των Βίτελσμπαχ.

Ανάκτορο Σλάισχαϊμ
Χάρτης
Είδοςσατώ[1], θερινή κατοικία, συγκρότημα κτηρίων και βασιλική κατοικία[2]
Αρχιτεκτονικήμπαρόκ αρχιτεκτονική
ΔιεύθυνσηMax-Emanuel-Platz 1, 85764 Oberschleißheim[2]
Γεωγραφικές συντεταγμένες48°14′55″N 11°34′6″E
Διοικητική υπαγωγήΌμπερσλαϊσχαϊμ[1][2]
ΧώραΓερμανία[1][2]
ΙδιοκτήτηςBavarian Administration of State-Owned Palaces, Gardens and Lakes
ΑρχιτέκτοναςHeinrich Schön the Elder
ΧρηματοδότηςΜαξιμιλιανός Β'
ΠροστασίαΜνημείο αρχιτεκτονικής κληρονομιάς στη Βαυαρία και μνημείο κληρονομιάς στη Βαυαρία[3]
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π)
Αεροφωτογραφία του ανακτόρου Σλάισχαϊμ.
Σχέδιο οικοπέδου του εδάφους

Τα ανάκτορα Επεξεργασία

1. Παλαιό ανάκτορο Σλάισχαϊμ Επεξεργασία

 
Παλιό Παλάτι Σλάισχαϊμ από τα ανατολικά.

Η ιστορία του ανακτόρου Σλάισχαϊμ ξεκίνησε με ένα αναγεννησιακό εξοχικό σπίτι (1598) και ερημητήριο, που ιδρύθηκε από τον Γουλιέλμο Ε΄ κοντά στο ανάκτορο Ντάχαου. Η κεντρική πύλη και ο πύργος του ρολογιού μεταξύ των δύο αυλών χρονολογούνται από την πρώτη οικοδομική περίοδο. Η εσωτερική αυλή ονομάζεται Aυλή του Μαξιμιλιανού (Maximilianshof), η εξωτερική Αυλή του Γουλιέλμου (Wilhelmshof). Υπό τον γιο του Γουλιέλμου, Μαξιμιλιανό Α', τα κτίρια επεκτάθηκαν μεταξύ 1617 και 1623 από τον Χάινριχ Σον και τον Χανς Κρούμπερ για να σχηματίσουν το λεγόμενο Παλαιό Ανάκτορο. Αυτό το σχέδιο είναι τυπολογικά παρόμοιο με το κάστρο του Λάουφτσορν στο Όμπεραχινγκ που ξεκίνησε από τον αδελφό του Mαξιμιλιανού Α΄, τον Aλβέρτο ΣΤ΄ τον προηγούμενο χρόνο. Και εκεί μία ελεύθερη σκάλα οδηγεί στον πρώτο όροφο, ο οποίος χρησιμοποιείται ως μέγαρο. Το κτίριο, το οποίο σχεδιάστηκε στο στυλ του Aντρέα Παλάντιο στα τέλη της Αναγέννησης, ολοκληρώθηκε το 1623.

Τα δωμάτια διακοσμήθηκαν από τον Πέτερ Κάντιντ. Ο γιος και διάδοχος του Μαξιμιλιανού Φερδινάνδος-Μαρία απεβίωσε εδώ το 1679. Μετά από βαριές καταστροφές στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το ανάκτορο με τα ευρύχωρα κτίριά του ανακατασκευάστηκε. Το μεγαλύτερο μέρος από τα γύψινα του παρεκκλησίου του Γουλιέλμου (Wilhelmskapelle) έχει διατηρηθεί. Το Παλαιό Ανάκτορο Σλάισχαϊμ φιλοξενεί σήμερα δύο εκθέσεις, η μία για τον θρησκευτικό πολιτισμό και η άλλη για την ιστορία της Πρωσίας. Η Μεγάλη Αίθουσα στη μέση του κεντρικού κτηρίου λειτουργεί σήμερα ως φουαγιέ για τα μουσεία.

Στον κήπο του Παλαιού Ανακτόρου βρίσκεται ένα μνημείο της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας της Βαυαρίας, που υπηρέτησε κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου στο αεροδρόμιο δίπλα στους χώρους του ανακτόρου.

2. Ανάκτορο Λούστχαϊμ Επεξεργασία

 
Ανάκτορο Λούστχαϊμ από τα δυτικά, με το κανάλι.
 
Το Ανάκτορο Λούστχαϊμ από τα ανατολικά, με την περιοχή του άλσους.
 
Αεροφωτογραφία του ανακτόρου Λούστχαϊμ.

Στη συνέχεια, ο Eνρίκο Τσουκάλι έκτισε το Ανάκτορο Λούστχαϊμ ως βίλα στον κήπο σε ιταλικό στιλ το 1684–1688 για τον Mαξιμιλιανό Β΄ Εμμανουήλ και την πρώτη του σύζυγο, τη Mαρία-Αντωνία πριγκίπισσα της Αυστρίας.

Το Λούστχαϊμ βρίσκεται σε ένα κυκλικό νησί και αποτελεί -κατά μία άοψη- το τέλος των μπαρόκ αυλικών κήπων. Η κάτοψη του μεγάρου, που θυμίζει στυλιζαρισμένο Η: στο κεντρικό κτίριο υπάρχουν δύο πτέρυγες που προεξέχουν. Το πλινθόκτιστο και σοβατισμένο κτίριο είναι διώροφο, στο μεσαίο τμήμα δεσπόζει ένα πανόραμα (belvedere), το οποίο προσφέρει ευρεία θέα στη γύρω ύπαιθρο. Το κέντρο του ανακτόρου είναι η μεγάλη αίθουσα στο μεσαίο τμήμα, η οποία πλαισιώνεται πλευρικά από τα διαμερίσματα του εκλέκτορος και της εκλέκτορος. Τα δωμάτια στον επάνω όροφο ήταν για τους υπηρέτες, ενώ το υπόγειο περιείχε την κουζίνα και τα βοηθητικά δωμάτια.

Στο εσωτερικό δεσπόζει η μεγάλη αίθουσα δεξιώσεων στη μέση του κτιρίου. Οι τοιχογραφίες έγιναν από τους Γιόχαν Άντον Γκουμπ, Φραντσέσκο Ρόζα και Γιόχαν-Αντρέα Τρούμπιλo.

Από το 1968 το ανάκτορο στεγάζει μια μεγάλη συλλογή από πορσελάνες Mάισεν, της οποίας μεγαλύτερη συλλογή είναι μόνο η συλλογή πορσελάνης της Δρέσδης στο Τσβίνγκερ της Δρέσδης.

Το ανάκτορο κάποτε αποτελούσε το κεντρικό σημείο ενός ημικυκλίου από στρογγυλά κτίρια. Δύο περίπτερα εξακολουθούν να υπάρχουν: στα νότια του Λούστχαϊμ είναι το παρεκκλήσιο Ρενάτους, που ανεγέρθηκε το 1686 από τον Τσουκάλι στο νότιο περίπτερο. Το βόρειο περίπτερο στεγάζει τον διακοσμημένο στάβλο, που κτίστηκε για τα αγαπημένα άλογα του εκλέκτορα Μαξιμιλιανού Β΄ Εμμανουήλ.

3. Νέο παλάτι Σλάισχαϊμ Επεξεργασία

 
Μεγάλη Σκάλα
 
Άτλαντες ως διακόσμηση του Γκάρτενζααλ.
 
Νέο Ανάκτορο Σλάισχαϊμ από τα δυτικά κατά τους χειμερινούς μήνες.
 
Άποψη του Νέου Ανακτόρου και των μπαρόκ κήπων του από τα δυτικά τους καλοκαιρινούς μήνες
 
Το Νέο Ανάκτορο από τα δυτικά.

Ο Τσουκάλι τελικά ανήγειρε το μπαρόκ Νέο Ανάκτορο μεταξύ των δύο ανακτόρων το 1701-1704 ως τη νέα κατοικία, αφού ο εκλέκτορας περίμενε το αυτοκρατορικό στέμμα. Αλλά αφού ο Μαξιμιλιανός Β΄ Εμμανουήλ έχασε τη Βαυαρία για μερικά χρόνια στον Πόλεμο της Ισπανικής Διαδοχής, οι κατασκευαστικές εργασίες διακόπηκαν. Ο Γιόζεφ Έφνερ μεγάλωσε το κτίριο σε ένα από τα πιο εντυπωσιακά μπαρόκ ανάκτορα το 1719-1726. Όμως ολοκληρώθηκε μόνο η κύρια πτέρυγα.

Το Nέο Ανάκτορο είναι μια ευρεία κατασκευή μήκους άνω των 300 μέτρων. Το κεντρικό κτήριο (corps de logis) χωρίζεται από 37 αυλάκια με παράθυρα με την πλευρά του κήπου, ενώ έντεκα άξονες πέφτουν στο μεσαίο τμήμα με τη μεγάλη σκάλα, την αίθουσα χορού και τη στοά. Το μεσαίο τμήμα είναι δομημένο με ψευδοκίονες (pilasters). Η κύρια πτέρυγα συνδέεται με στοές με δύο κιόσκια στα νότια και στα βόρεια, το νότιο περίπτερο πρέπει να χρησιμεύει ως ξενώνας, το βόρειο έχει το αντλιοστάσιο για τα αναβρυτήρια του πάρκου. Το κεντρικό κτίριο του κάστρου είναι τριώροφο. Ο τελευταίος όροφος του κεντρικού κτηρίου βρίσκεται πίσω από την πλευρά του κήπου, οπότε υπάρχει μια μεγάλη βεράντα. Αυτή η βεράντα είναι το αποτέλεσμα μιας αλλαγής στο βύθισμα, αφού τμήματα της πρόσοψης του κήπου εξακολουθούσαν να έχουν καταρρεύσει κατά την κατασκευή λόγω ανεπαρκούς θεμελίωσης.

Σημαντικά παραδείγματα γερμανικής μπαρόκ αρχιτεκτονικής είναι ιδιαίτερα η Μεγάλη Αίθουσα, η Μεγάλη Πινακοθήκη, η μεγάλη σκάλα, το παρεκκλήσιο του Μαξιμιλιανού και τα τέσσερα κρατικά διαμερίσματα διακοσμημένα από καλλιτέχνες όπως οι Σαρλ Ντυμπύ, Φραντς-Γιόακιμ Μπάιχ, Γιόχαν-Μπάπτιστ Τσίμερμαν, Κόσμας-Ντάμιαν Αμινιόνι, Γιάκοπο Αμινιόνι, Τζιουζέπε Βολπίνι, Γκουλιέλμους ντε Γκροφ και Aντουάν Μοτέ. Η φήμη του Μαξιμιλιανού Β΄ Εμμανουήλ ως θριαμβευτή στρατηγού ήταν το γενικό θέμα. Η Μεγάλη Στοά κατασκευάστηκε σύμφωνα με ένα προσχέδιο που παρείχε ο Ρομπέρ ντε Κοτ. Η Αίθουσα της Νίκης, το Κόκκινο Δωμάτιο και το Παρεκκλήσιο της Εκλέκτορος διατηρούν τις πιο σημαντικές εσωτερικές διακοσμήσεις. Η Μεγάλη Σκάλα του Τσουκάλι είναι ιδιαίτερα σημαντική από την άποψη της αρχιτεκτονικής: Οι σκάλες και τα βάθρα βρίσκονται σε μια ψηλή, ευρεία αίθουσα, μια ιδέα που ο Μπαλτάσαρ Νόιμαν υιοθέτησε αργότερα στο σχεδιασμό του ανακτόρου του Aουγκούστουσμπουργκ στο Μπρυλ και του Ανακτόρου Ράζιντεντς στο Βύρτσμπουργκ. Η νωπογραφία με θόλο του Κόσμας-Ντάμιαν Άσαμ απεικονίζει την Αφροδίτη στο σιδηρουργείο του Ηφαίστου, όπου κατασκευάζονται τα όπλα για τον γιο της Αινεία, ο οποίος φέρει τα χαρακτηριστικά του προσώπου του εκλέκτορα Μαξιμιλιανού Β΄ Εμμανουήλ. Τα περισσότερα από τα δωμάτια εξακολουθούν να έχουν την αυθεντική τους όψιμη μπαρόκ διακόσμηση, εορτάζοντας τις νίκες των εκλεκτόρων εναντίον των Τούρκων. Οι εξ ολοκλήρου διατηρημένες ταπετσαρίες Γκομπελέν αποκτήθηκαν από τον Mαξιμιλιανό Β΄ Εμμανουήλ από φλαμανδικά εργαστήρια, όταν υπηρετούσε ως κυβερνήτης για τις Ισπανικές Κάτω Χώρες.

Ο γιος του Μαξιμιλιανού Β΄ Εμμανουήλ, ο αυτοκράτορας Κάρολος Ζ' Αλβέρτος προτιμούσε την πιο ιδιωτική ατμόσφαιρα του ανακτόρου Νύμφενμπουργκ, έτσι ολοκληρώθηκε μόνο μία από τις τέσσερις προγραμματισμένες πτέρυγες.

Αλλά ο εγγονός του Μαξιμιλιανού Β΄ Εμμανουήλ, Μαξιμιλιανός Γ' Ιωσήφ, διέταξε να διακοσμήσουν μερικά δωμάτια σε στυλ ροκοκό. Το 1763 ο Ίγκνατς Γκύντερ διακόσμησε τις πτέρυγες της ανατολικής πύλης με αλληγορικές διακοσμήσεις. Υπό τον βασιλιά Λουδοβίκο Α' τελικά ο Λέο φον Κλέντσε ολοκλήρωσε τη Μεγάλη Σκάλα.

Οι νεοκλασικές αλλοιώσεις της πρόσοψης του Kλέντσε δεν αποκαταστάθηκαν με την ανακαίνιση, μετά τις καταστροφές στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Πινακοθήκη μπαρόκ ζωγραφικής Επεξεργασία

Η Πινακοθήκη μπαρόκ ζωγραφικής που ανήκει στην Κρατική Συλλογή Εικόνων της Βαυαρίας εκτίθεται σήμερα σε πολλές αίθουσες. Μεταξύ των καλλιτεχνών είναι Φλαμανδοί ζωγράφοι μπαρόκ όπως ο Πέτερ-Πάουλ Ρούμπενς και ο Άντονυ φαν Ντάικ, Ιταλοί όπως ο Γκουίντο Ρένι, ο Λούκα Τζιορντάνο, ο Γκουερτσίνο, ο Κάρλο Σαρακένι, ο Mαρκανόνιο Μπασέτι, ο Aλεσάντρο Τούρκι, ο Κάρλο Ντόλτσι και ο Πιέτρο ντα Κορντόνα, αλλά και οι Γερμανοί.Γιόακιμ φον Σάντραρτ, Γιόχαν-Χάινριχ Σένφελντ και Γιόχαν-Καρλ Λοτ και οι Ισπανοί ζωγράφοι Aλόνσο Κάνo, Χοσέ Αντολίνεθ και Χοσέ ντε Ριμπέρα.

Οι γαλλικοί πίνακες του 17ου και 18ου αι. που εκτίθενται στο ανάκτορο είναι ως επί το πλείστον ιστορικά στενά συνδεδεμένοι με τον εκλέκτορα Μαξιμιλιανό Β΄ Εμμανουήλ και την οικογένειά του. Για παράδειγμα, μερικές φωτογραφίες του Πιέρ-Ντενί Μαρτέν δείχνουν τους Γάλλους και τους Πολωνούς συγγενείς του, η αδελφή του ήταν παντρεμένη με τον Μεγάλο Δελφίνο, ο ίδιος ήταν σε δεύτερο γάμο αρραβωνιασμένος με μια κόρη του Πολωνού βασιλιά Γιαν Σομπιέσκι. Μια τεράστια ιστοριογραφία του Ζοζέφ Βιβιάν πραγματεύεται την επανένωση του εκλέκτορα με την οικογένειά του το 1715. Αίθουσες με ζωγραφιές μάχης εορτάζουν τον εκλέκτορα.

Η πρώην Αίθουσα Κήπου (Gardesaal), που μετατράπηκε από το 1762 σε μια νέα τραπεζαρία, δείχνει τα πορτρέτα όλων των εκλεκτόρων της Βαυαρίας μεταξύ 1597 και 1777. Στον βόρειο τοίχο υπάρχουν πορτρέτα του Μαξιμιλιανού Α' από τον Nίκολαους Προύγκερ, ένα πορτρέτο του Φέρντιναντ Μαρίας σε όρθια θέση από τον Ζορζ Ντεσμαρέ και μια απεικόνιση του Mαξιμιλιανού Β΄ Εμμανουήλ έφιππου ως διοικητή από τον Mαρτέν Μαινγκώ, στον νότιο τοίχο απεικονίζονται ιππικά πορτρέτα του Καρόλου Αλβέρτου και του Mαξιμιλιανού Γ΄ Εμμανουήλ του Ντεσμαρέ. Οι πίνακες σε καμβά, που είναι ενσωματωμένοι στους τοίχους, είναι παλαιότεροι και είχαν μετασκευαστεί στο σημερινό μέγεθος του πλαισίου.

Το 1852, πάνω από 1000 πίνακες που ήταν αποθηκευμένοι στις Βαυαρικές Κρατικές Συλλογές Ζωγραφικής (Bayerische Staatsgemäldesammlungen) στο Σλάισχαϊμ, στο Άουγκσμπουργκ και στη Νυρεμβέργη πωλήθηκαν σε δημόσια δημοπρασία με την άδεια του βασιλικού οίκου της Βαυαρίας. Οι διαδικασίες χρησιμοποιήθηκαν για τη χρηματοδότηση σύγχρονων εξαγορών για την Πινακοθήκη πορτρέτων των Βίτελσμπαχ.

Το πάρκο Επεξεργασία

 
Το πάρκο Σλάισχαϊμ.

Το μεγάλο πάρκο είναι ένας από τους σπάνιους διατηρημένους μπαρόκ κήπους στη Γερμανία. Η δομή του με τα κανάλια και το άλσος φτιάχτηκε από τον Τσουκάλι. Ο Ντομινίκ Ζιράρ, μαθητής του Λε Νοτρ, κατασκεύασε το μεγάλο παρτέρι και τον καταρράκτη μέχρι το 1720. Το νερό σχηματίζεται από το κεντρικό στοιχείο στον κήπο. Το Μεγάλο Κανάλι στο κέντρο του κήπου και ο γύρος της τάφρου του νησιού Λούστχαϊμ αποτελούν μέρος του βόρειου συστήματος καναλιών του Μονάχου, ενός συστήματος πλωτών οδών που συνδέονταν επίσης με το συγκρότημα του ανακτόρου Nύμφενμπουργκ.

Από το Παλαιό Ανάκτορο, μια οπτική γραμμή πηγαίνει νότια στο Φράουενκιρχε στο Μόναχο, το οποίο είναι επίσης το τελικό σημείο μιας άλλης οπτικής γραμμής του ανακτόρου Φύρστενρηντ. Το βόρειο πλαϊνό κανάλι έχει τελικό στόχο το Ανάκτορο Ντάχαου.

Στο Brunnhaus (πηγαδόσπιτο), που κτίστηκε το 1867 βόρεια του Παλαιού Ανακτόρου από τον Καρλ φον Έφνερ, ο υδροτροχός και οι αντλίες εξακολουθούν να υπάρχουν, ωστόσο τα αναβρυτήρια τώρα τροφοδοτούνται από ηλεκτρικές αντλίες.

Ο Ανακτορικός Κήπος είναι επίσης ο χώρος ενός δέντρου 300 ετών, που έχει επιβιώσει από αρκετούς κεραυνούς.

Μπυραρία Επεξεργασία

 
Νέο Παλάτι Σλάισχαϊμ από τα ανατολικά.

Η Μπυραρία του Ανακτορικού εστιατορίου του Άνω Σλάισχαϊμ (Schlosswirtschaft Oberschleißheim Biergarten) βρίσκεται στον χώρο του ανακτόρου, με 1.000 θέσεις. [4] Οι ρίζες του ανάγονται στο 1597, όταν ο ιδρυτής της ζυθοποιίας Χόφμπραουχαους αποσύρθηκε σε ένα αγρόκτημα εκεί. Μετά την οικοδόμηση του Νέου Ανακτόρου Σλάισχαϊμ τον 17ο αι., το Schlosswirtschaft (Ανακτορικό εστιατόριο) παρείχε τροφοδοσία στους εργάτες και τους υπηρέτες του. Ακολούθησε ένα βασιλικό ζυθοποιείο, [5] που απολάμβανε μια μακρά περίοδο επιτυχίας, πριν κλείσει. [4] Κάτω από τη σκιά των καστανιών σερβίρονται σήμερα μπίρες Hofbräuhaus και παραδοσιακό βαυαρικό φαγητό, απολαμβάνοντας τη γραφική θέα στο ανάκτορο, ιδιαίτερα το ηλιοβασίλεμα. [4]

Ως τοποθεσία ταινίας Επεξεργασία

Αρκετές αξιόλογες κινηματογραφικές ταινίες έχουν χρησιμοποιήσει το παλάτι Σλάισχαϊμ ως τοποθεσία ταινίας:

Ο τουρισμός Επεξεργασία

 
Η Μεγάλη Πινακοθήκη.

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 12324. Ανακτήθηκε στις 31  Ιουλίου 2018.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Corpus of Baroque Ceiling Painting in Germany.
  3. ↑ geodaten.bayern.de/denkmal_static_data/externe_denkmalliste/pdf/denkmalliste_merge_184135.pdf.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Schlosswirtschaft Oberschleißheim at Munich Beer Gardens
  5. ↑ Schlosswirtschaft Oberschleißheim at Beer Drinkers Guide
  6. ↑ Decision before dawn (1951). https://www.youtube.com/watch?v=-pEfCo5uZLM
  7. ↑ Paths of Glory (1957). https://www.youtube.com/watch?v=CwH-X-4RAQg
  8. ↑ Last Year at Marienbad (1961).https://www.youtube.com/watch?v=VIdSQ-Hsukk
  9. ↑ Eros Ramazzotti - Per me per sempre (2001). https://www.youtube.com/watch?v=zms-bdr6ML4

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ανάκτορο_Σλάισχαϊμ&oldid=10013927"