Ο Αντρέ Μαλρώ (André Malraux, 3 Νοεμβρίου 1901 - 23 Νοεμβρίου 1976) ήταν Γάλλος συγγραφέας και πολιτικός.

Αντρέ Μαλρό
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
André Malraux (Γαλλικά)
Γέννηση3  Νοεμβρίου 1901[1][2][3]
18ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[4]
Θάνατος23  Νοεμβρίου 1976[1][2][3]
Κρετέιγ[5][6][4]
Αιτία θανάτουκαρκίνος
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςΠάνθεον (48°50′46″ s. š., 2°20′46″ v. d.)
ΚατοικίαΠαρίσι
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[7][8]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΓαλλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[9][10]
Ισπανικά
ΣπουδέςΕθνικό Ινστιτούτο Ανατολικών Γλωσσών και Πολιτισμών
Lycée Turgot
Λύκειο Κοντορσέ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός[11]
σκηνοθέτης κινηματογράφου
σεναριογράφος
μοντέρ
ιστορικός της τέχνης[12]
μυθιστοριογράφος
συγγραφέας[13][14][11]
δημοσιογράφος
κριτικός τέχνης[11]
πεζογράφος[15]
θεατρικός συγγραφέας[15]
αρχαιολόγος[15]
αντιστασιακός
ΕργοδότηςL'Express
Αξιοσημείωτο έργοΗ ανθρώπινη μοίρα
Επηρεάστηκε απόΜωρίς Μπαρές
Αντρέ Ζιντ
Φρειδερίκος Νίτσε
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΣυσπείρωση του Γαλλικού Λαού
Οικογένεια
ΣύζυγοςClara Malraux
Madeleine Malraux (1948–1966)
ΣύντροφοςJosette Clotis
Louise Lévêque de Vilmorin
ΤέκναFlorence Malraux
ΑδέλφιαEmma Simon
Claude Malraux
Roland Malraux
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςδιοικητής
Πόλεμοι/μάχεςΒ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και Ισπανικός Εμφύλιος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΥπουργός Επικρατείας της Γαλλίας (1959–1969)
Υπουργός πολιτισμού της Γαλλίας (1968–1969)
Υπουργός πολιτισμού της Γαλλίας (1967–1968)
Υπουργός πολιτισμού της Γαλλίας (1966–1967)
Υπουργός πολιτισμού της Γαλλίας (1962–1966)
Υπουργός πολιτισμού της Γαλλίας (Απριλίου 1962 – Νοέμβριος 1962)
Υπουργός πολιτισμού της Γαλλίας (1959–1962)
ΒραβεύσειςΑξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής
Πολεμικός Σταυρός 1939-1945
Βραβείο Τζαβαχαρλάλ Νεχρού (1972)
Εταίρος της Ελευθερίας
Τάγμα Διακεκριμένης Υπηρεσίας
Μετάλλιο της Αντίστασης
Τάγμα του Πολικού Αστέρα - Μεγαλόσταυρος του Διοικητή
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Αξίας της Γερμανίας
Prix Interallié (1930)
Grand Cordon of the National Order of the Cedar‎
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Στέμματος
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Στέμματος της Βελανιδιάς
Ιπποτικός Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Αγίου Όλαφ
Μεγάλος ταξιάρχης του Τάγματος της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας
Μεγάλοςσταυρός του Στρατιωτικού Τάγματος του Αγίου Ιακώβου του Ξίφους[16]
Τάγμα του Λέοντος της Φινλανδίας
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Ντάνεμπρογκ
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Βισάμ Ελ Αλαουίτ
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος Γεωργίου του Α΄
Μεγάλη Κορδέλα της Τάξης του Ανατέλλοντος Ηλίου
Grand Officer of the Order of the Southern Cross
Τάγμα του Ισημερινού Αστέρα
βραβείο Γκονκούρ (1933)
βραβείο Λουί Ντελούκ (1945)
Παράσημο της Δημοκρατίας (Αίγυπτος)
Τάγμα του Ντάνεμπρογκ[17]
Alfonso Reyes International Prize (1976)[18]
Μεγάλο Βραβείο των καλύτερων μυθιστορημάτων του πρώτου μισού του 20ού αιώνα[19]
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφικά στοιχεία

Επεξεργασία

Γεννήθηκε το 1901 στο Παρίσι. Γόνος αστικής οικογενείας, είχε την ευκαιρία να σπουδάσει στη Σχολή Ανατολικών Γλωσσών και έγινε γνωστός το 1921 με το αλληγορικό του διήγημα "Χάρτινα φεγγάρια". Κατά τη συμμετοχή του σε αρχαιολογική αποστολή στην Ινδοκίνα συνελήφθη από την κυβέρνηση των Πνομ Πεν με την κατηγορία της παράνομης διακίνησης αρχαίων

Έγραψε τον "Πειρασμό της Δύσης" (1926) και αργότερα "Το αλλόκοτο βασίλειο" (1928), τους "Κατακτητές" (1928), τη "Βασιλική οδό" (1930), και την "Ανθρώπινη μοίρα" (1930) που τιμήθηκε με το βραβείο Γκονκούρ.

Στον μεσοπόλεμο ήταν ένθερμος υποστηρικτής του Τρότσκι. Υποστηρίζεται μάλιστα ότι είχε καταστρώσει σχέδιο για την διάσωση του από την εξορία όπου τον είχε στείλει ο Στάλιν. Το σχετικό αποδεικτικό υλικό κατέστρεψε ο εκδότης Γκαλιμάρ λίγο πριν τη γερμανική επέλαση στο Παρίσι.[20][21]. Συμμετείχε στον ισπανικό εμφύλιο στο πλευρό των δημοκρατικών με τις Διεθνείς Ταξιαρχίες. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου υπήρξε ενεργό μέλος της Γαλλικής Αντίστασης. Μετά το πέρας του πολέμου ασχολήθηκε κυρίως με την ιστορία της τέχνης και ακολούθησε πολιτικά τον στρατηγό Ντε Γκώλ, ο οποίος του εμπιστεύτηκε το Υπουργείο Πολιτιστικών Υποθέσεων από το 1958 μέχρι τον Μάη του 1968. Πέθανε στις 23 Νοεμβρίου 1976 στο Κρετέιγ.

Έργα μεταφρασμένα στα ελληνικά

Επεξεργασία
  • La Tentation de l'Occident (Ο πειρασμός της Δύσης, 1926) :
    • "Εξάντας", 1987
    • Γιάννης Στρίγκος ("Καστανιώτης", 2001)
  • Les Conquérants (Οι κατακτητές, 1928) :
    • Ε.Παπαγκίκα ("Οδυσσέας", 1980)
    • "Καστανιώτης", 1999
  • La Voie royale (Η βασιλική οδός, 1930)
    • Γιώργος Παπακυριάκης ("Καστανιώτης", 2000)
    • Νίκος Βώκος ("Φέξης", 1960)
  • La Condition humaine (Η ανθρώπινη μοίρα, 1933) :
    • Γιάννης Λάμψας, ("Εκδόσεις των Φίλων", 1963, 1980, 2004)
    • Γιάννης Λάμψας, ("Εξάντας", 2005)
    • Ρίτα Κολαΐτη, ("Μεταίχμιο", 2018)
  • Carnet d'URSS (Σημειωματάριο από την Ε.Σ.Σ.Δ. 1934), Έφη Πυρπάσου, ("Εκδόσεις Πατάκη", 2009)
  • Le Temps du mépris (Χρόνια καταφρόνιας, 1935), Αρης Νικολετόπουλος ("Γκοβόστης", 1987)
  • "L'Espoir" (Η ελπίδα, 1937) :
    • Ν. Βώκου, ("Α/φοί Συρόπουλοι & Κ. Κουμουνδουρέας", '60)
    • Αλίκη Βρανά, ("Άγκυρα", 1973)
    • Γιώργος Σπανός ("Εξάντας", 1989)
  • Esquisse d'une psychologie du cinéma (Σχεδίασμα μιας ψυχολογίας του κινηματογράφου, 1946), Αλέξης Ζήρας ("Ύψιλον", 1997)
  • Le Musée Imaginaire (Το φανταστικό μουσείο, 1947), Νίκος Ηλιάδης ("Πλέθρον, 2007)
  • Lazare (Λάζαρος, 1974) :
    • Κατερίνα Καλατζάκου ("Ρόπτρον", 1991)
    • "Ύψιλον", 1991

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) Internet Movie Database. nm0540716. Ανακτήθηκε στις 12  Αυγούστου 2015.
  2. 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11914167k. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Andre-Malraux. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. 4,0 4,1 Fichier des personnes décédées mirror. rafuksLJFGvd. Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2023.
  5. debatenotes.pbworks.com/w/page/40342547/Andre%20Malraux.
  6. fondationandremalraux.com/en/andre-malraux-a-man-in-the-culture-of-his-time/.
  7. www.nytimes.com/2009/02/22/style/tmagazine/22vilmorin.html.
  8. www.nytimes.com/2011/01/30/arts/music/30nixon.html?pagewanted=all.
  9. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11914167k. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  10. CONOR.SI. 8756067.
  11. 11,0 11,1 11,2 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/26200. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  12. «Dictionary of Art Historians» (Αγγλικά) malrauxa. Ανακτήθηκε στις 23  Απριλίου 2022.
  13. www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/10848770.2011.608019.
  14. www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/14662041003672478.
  15. 15,0 15,1 15,2 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn20000701133. Ανακτήθηκε στις 20  Σεπτεμβρίου 2023.
  16. www.ordens.presidencia.pt?idc=154.
  17. Ανακτήθηκε στις 16  Φεβρουαρίου 2022.
  18. «Premio Internacional Alfonso Reyes». (Ισπανικά) Ανακτήθηκε στις 27  Οκτωβρίου 2024.
  19. «Les "douze meilleurs romans français du demi-siècle"». (Γαλλικά) Le Monde. Societe Editrice Du Monde. Παρίσι. 29  Μαΐου 1950.
  20. Κατσαγάνης, Δημήτρης (27 Ιουνίου 2003). «Η συνάντηση Λέον Τρόσκι - Αντρέ Μαλρώ». Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2011. 
  21. «40 χρόνια από τον θάνατο του Αντρέ Μαλρό -Ενας διανοούμενος που έγινε υπουργός [εικόνες»]. 2016-11-23. http://www.iefimerida.gr/news/303059/40-hronia-apo-ton-thanato-toy-antre-malro-enas-dianooymenos-poy-egine-ypoyrgos-eikones. Ανακτήθηκε στις 2016-12-01. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία